Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mariola Łącka
Protokolant:	Joanna Metera

przy udziale: ./.

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w Rybniku

sprawy z odwołania J. M. (M.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o emeryturę

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 29 października 2013 r. Znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury począwszy od dnia 1 lipca 2013r.

Sędzia

Sygn.akt IX U 2069/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.10.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił J. M. (M.) przyznania emerytury gdyż udokumentował on na dzień 01.01.1999 r. 14 lat 2 miesiące i 13 dni pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych zamiast wymaganych 15 lat.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę i przyznanie mu emerytury od daty złożenia wniosku zarzucając, że obecnie może przedstawić jedynie dokumenty wydane przez archiwum, z których wynika, że wykonywał pracę w warunkach szczególnych w spornym okresie.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Podniósł, że zaliczył ubezpieczonemu do okresów pracy w warunkach szczególnych na podstawie złożonej dokumentacji okresy zatrudnienia od 01.08.1975 r. do 15.03.1982 r.,

od 04.08.1983 r. do 30.06.1987 r. i od 01.07.1987 r. do 28.02.1991 r.

Innych okresów pracy w warunkach szczególnych ubezpieczony nie udowodnił poprzez złożenie zaświadczenia pracodawcy stwierdzającego charakter i stanowisko pracy

w poszczególnych okresach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

J. M. urodzony (...) w dniu 01.07.2013 r. złożył wniosek

o emeryturę.

Nie jest on członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

W sposób niesporny między stronami udokumentował on na dzień 01.01.1999 r.

28 lat 9 miesięcy i 12 dni okresów składkowych i nieskładkowych w tym 14 lat 2 miesiące

i 13 dni pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od 04.08.1983 r. do 28.02.1991 r. ubezpieczony był zatrudniony stale

i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B. na stanowisku montera i za ten okres przedstawił on świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych na stanowisku wymienionym w dziale XIV poz. 10 pkt. 2 Zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983 r. (akta rentowe).

Z dniem 01.03.1991 r. ubezpieczony został przeniesiony na swój wniosek na mocy porozumienia między zakładami do (...) SA w B..

Nadal wykonywał pracę na stanowisku montera i w dalszym ciągu od 30.06.1987 r. świadczył pracę w Zakładzie (...) w R.. Nie miał w czasie tego zatrudnienia, które trwało do 25.10.1997 r. urlopów bezpłatnych oraz nieusprawiedliwionych nieobecności (akta osobowe).

Praca ubezpieczonego w spornym okresie polegała na naprawie na gorąco pieców przemysłowych a konkretnie baterii koksochemicznych.

J. M. w trakcie napraw tych pieców dokonywał jako monter wymiany osprzętu tych pieców, metalowych elementów konstrukcyjnych i prace te były wykonywane z murarzami, którzy wymienione elementy zabudowywali lub uzupełniali elementy ceramiczne pieca.

Prace te były wykonywane w wygaszonej komorze, jeszcze gorącej a w sąsiednich komorach pieca odbywał się proces produkcyjny wypalania koksu. Ubezpieczony otrzymywał za tę pracę dodatek za pracę w warunkach szkodliwych oraz mleko. Wspólnie

z nim pracę w okresie spornym wykonywał J. S. jako murarz zaś E. R. (1) był

w tym czasie jego bezpośrednim przełożonym jako mistrz (zeznania św. J. S. od 11 min. 38 s. do 16 min. 21 s. oraz E. R. od 17 min. 9 s. do 23 min. 25 s. oraz zeznania ubezpieczonego od 25 min.20 s. do 29 min. 50 s.).

Sąd uznał zeznania świadków i ubezpieczonego za wiarygodne. Są one konsekwentne

i znajdują potwierdzenie w aktach osobowych z okresu zatrudnienia ubezpieczonego

w spornym okresie.

W oparciu o powyższe Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

J. M. na dzień złożenia wniosku spełniał warunki z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r. poz. 1440 jednolity tekst).

Miał bowiem ukończone 60 lat, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz udokumentował na dzień 01.01.1999 r ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych w tym 14 lat 2 miesiące i 13 dni okresów pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.

W oparciu o zebrane w sprawie dowody do okresu pracy w warunkach szczególnych należy mu zaliczyć także okres zatrudnienia w (...) SA w B. od 01.03.1991 r. do 25.10.1997 r. Wykonywał bowiem nadal tę samą pracę w tych samych warunkach przy remontach na ciepło pieców przemysłowych to jest baterii koksowniczych, a pracę taką organ rentowy zaliczył mu do pracy w szczególnych warunkach na podstawie świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wydanego przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w B..

(...) SA uległ likwidacji ubezpieczony obecnie nie jest w stanie przedstawić świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych za sporny okres.

Skoro jednak ubezpieczony jako monter, a nie jako murarz stale i w pełnym okresie czasu pracy od 01.03.1991 r. do 25.10.1997 r. wykonywał prace przy remoncie na gorąco pieców koksochemicznych w trakcie trwania produkcji w koksowni to wykonywał prace na stanowisku wymienionym w Dziale XIV poz. 25 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Zatem po doliczeniu tego okresu do uznanego w zaskarżonej decyzji okresu pracy

w warunkach szczególnych J. M. na dzień 01.01.1999 r. ma znacznie ponad wymaganych 15 lat takiej pracy.

Dlatego też Sąd , na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

Sędzia: