Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2016 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Maria Konieczna
Protokolant:	Iwona Porwoł

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 r. w Rybniku

sprawy z odwołania J. D. ( D. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania J. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 września 2015 r. Znak: (...)

oddala odwołanie.

Sędzia

Sygn. akt IX U 1051/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.09.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu J. D. ponownego ustalenia wysokości emerytury podnosząc w uzasadnieniu decyzji brak podstaw do jej przeliczenia w trybie art. 110a ustawy emerytalnej wobec faktu, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyliczony z uwzględnieniem kwot minimalnego wynagrodzenia, za okresy pozostawania w stosunku pracy, za które nie można ustalić podstawy wymiaru składek przypadających w całości lub części po przyznaniu świadczenia nie jest wyższy od 250%.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji sprecyzowanym przed Sądem domagał się jej zmiany przez przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzeń z lat 1959 do 1979 z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w R., po ich ustaleniu przed Sądem.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji, wskazując dodatkowo, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia ustalony w oparciu o wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych z uwzględnieniem zarobków z okresu po przyznaniu świadczenia wynosi 130.87% i jest niższy niż 250%.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił co następuje.

Ubezpieczony uprawniony jest do emerytury górniczej od dnia 21.11.1984r. przyznanej decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 08.02.1985r.

Ubezpieczony po przyznaniu prawa do świadczenia kontynuował zatrudnienie w zakładzie, z którego przeszedł na emeryturę do dnia 28.02.1985r. i był też zatrudniony w okresie od dnia 06.11.1989r. do dnia 31.12.1993r. w KWK (...) w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia ustalony został w oparciu o wynagrodzenia z okresu od stycznia 1984r. do grudnia 1984r. ostatecznie w decyzji z dnia 28.11.1996r. na 301,08% i ograniczony do 250%.

Ubezpieczony w okresie od dnia 01.05.1959r. do dnia 28.02.1985r. zatrudniony był w Gwarectwie Budownictwa Górniczego w K. Zakładzie (...) w R. (później w Przedsiębiorstwie (...) w R.) kolejno na stanowiskach: ładowacza pz i górnika pz, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie zmianowym i z tytułu tej pracy był uprawniony do przysługujących powszechnie składników wynagrodzenia, dodatków do wynagrodzenia według obowiązujących w tym zakładzie uregulowań płacowych.

Ubezpieczony przedłożył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu dotyczące lat 1980 do 1984.

Brak jest takiego zaświadczenia za lata 1959 do 1979 z uwagi na brak dokumentacji dotyczącej tego okresu.

Ubezpieczony przedłożył zaświadczenie j.w dotyczące lat 1989 do 1993r.

dowód: dokumentacja akt ZUS, dokumentacja k.13-18 akt, akta osobowe, zeznania świadka J. S. k.33 akt, protokół elektroniczny k.35 akt, zeznania ubezpieczonego k.33-34 akt, protokół elektroniczny k.35 akt.

Ustalone wynagrodzenie ubezpieczonego z lat 1959 do 1979 w oparciu o dane z akt ZUS, akt osobowych, legitymacji ubezpieczeniowej z uwzględnieniem powszechnie obowiązujących uregulowań płacowych w zatrudniającym ubezpieczonego zakładzie pracy, wyliczony z uwzględnieniem tych wynagrodzeń wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia, ostatecznie z 20-tu wybranych najkorzystniejszych lat kalendarzowych, nie dają podstaw do ustalenia wskaźnika o wartości wyższej niż 250%, gdy wyliczenie według danych j.w, a to w oparciu o lata 1960, 1963, 1966, 1967, 1969 do 1984r.daje wskaźnik 197.85%.

dowód: opinia biegłej sadowej z zakresu ret, emerytur, kapitału początkowego mgr S. K. k. 47-80 akt.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U z 2015r. poz.748) wysokość emerytury oblicza się ponownie jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust.5, jest wyższy niż 250%.

Z literalnego brzmienia przepisu jednoznacznie wynika możliwość przeliczenia świadczenia w trybie powołanego uregulowania tylko w przypadku ustalenia wskaźnika wysokości podstawy z zastosowaniem zasad jak w regulowaniu wyższego od 250%.

Brak takiego ustalenia wyklucza możliwość przeliczenia świadczenia.

W sprawie w świetle przeprowadzonego postępowania nie ulega wątpliwości, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony dla celów żądanego przez ubezpieczonego przeliczenia nie przekracza 250%.

Za takim przyjęciem przemawia opinia powołanej biegłej sądowej jako wydana w oparciu o wysoce specjalistyczną wiedzę, po przeanalizowaniu dokumentacji akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego, legitymacji ubezpieczeniowej, z uwzględnieniem powszechnie obowiązujących uregulowań płacowych w zatrudniającym ubezpieczonego zakładzie w okresie spornym, obszernie, przekonywująco uzasadniona, gdy Sąd nie stwierdził w wyliczeniach tej opinii błędów matematycznych.

Z tych wszystkich przyczyn Sąd uznał opinię za wiarygodną, miarodajną dla rozstrzygnięcia w sprawie, dodatkowo w sytuacji, gdy opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron, strony w żaden sposób nie odniosły się do opinii mimo zobowiązania Sądu

w tym zakresie.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd z mocy art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

Sędzia