Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mariola Łącka
Protokolant:	Joanna Metera

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2017 r. w Rybniku

sprawy z odwołania B. Ż. (1) (Ż.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania B. Ż. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 24 lutego 2016 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn.akt IX U 737/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24.02.2016r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

odmówił B. Z. ponownego ustalenia wysokości emerytury gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony z 20 najkorzystniejszych lat od 1968r do 1994r wynosi 195,25% a więc jest niższy niż 250% i niższy od ustalonej przy przyznaniu emerytury wynoszącego 309,56%.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę podnosząc, że tak niski wskaźnik jest następstwem jego wyliczenia z zastosowaniem minimalnych kwot wynagrodzenia za okresy, za które zakłady pracy zniszczyły dokumentację.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji podnosząc, że ubezpieczony udokumentował jedynie zarobki za okresy 1979-1994 w (...) i zarobki wpisane w legitymacji ubezpieczeniowej z lat 1967-1971.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

B. Ż. (2) emeryturę przyznano od 12.01.1994r i wskaźnik wysokości podstawy jej wymiaru obliczonego z lat 1984-1988 wynosi on przed ograniczeniem 309,56%.

W dniu 17.02.2016r ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury w najkorzystniejszym wariancie.

B. Ż. (1) był zatrudniony:

- od 1.09.1960r do 31.08.1963r w (...) Zakładach (...) w B.,

- od 1.12.1963r do 12.03.1964r w (...) Zakładach (...) w B.,

- od 15.06.1964r do 16.09.1967r w (...) Zakładach (...) w B.,

- od 21.09.1967r do 31.12.1971r w (...) Spółdzielni Pracy (...) w B.,

- od 1.02.1976r do 31.05.1981r w (...) w K. na ½ etatu jako stróż nocny,

- od 13.01.1972r do 14.02.1994r w KWK (...) w J..

Składając wniosek o przeliczenie świadczenia udokumentował podstawę wymiaru składek w postaci złożenia zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wydanym na podstawie kartoteki zarobkowej i zasiłkowej wydana:

- przez KWK (...) za lata 1979-1994,

- przez (...) za lata 1976-1981

Oraz legitymację ubezpieczeniową z zapisami o wysokości zarobków z (...) Spółdzielni Pracy (...) za lata 1967-1971 (akta rentowe).

Ubezpieczony w KWK (...) pracował na stanowisku ślusarza w dziale głównego mechanika jako maszynista wyciągowy a od 1.11.1989r ponownie jako ślusarz pod ziemią (akta osobowe).

Ubezpieczony na stanowisku ślusarza zajmował się konserwacją i naprawą głównie kombajnów ścianowych i obudów ścianowych kroczących i hydraulicznych.

Od 1.08.1975r został przeniesiony do oddziału szybowego, gdzie wykonywał remonty urządzeń szybowych i przez dwa lata pracował tylko na nocnej zmianie, która była zmianą konserwacyjną.

Nie otrzymywał dodatku za pracę w warunkach szkodliwych. Otrzymywał natomiast dodatek za pracę na II i III zmianie, deputat węglowy, wynagrodzenie z Karty Górnika oraz premie o wysokości, której decydował kierownik i sztygar, 13tą i 14tą pensję oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w niedziele a pracował co najmniej dwie niedziele w miesiącu w latach siedemdziesiątych (zeznania ubezp. k. 52-53 akt spr.).

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego wyliczony z 20 najkorzystniejszych lat na podstawie udokumentowanych przez ubezpieczonego zarobków tj. z lat 1968-1970, 1978-1994 wyniósł 195,25% (załączone akta ZUSu).

Natomiast najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego przy odtworzeniu jego zarobków z okresu zatrudnienia w KWK (...) z uwzględnieniem stałych składników jego wynagrodzenia w oparciu o dane zawarte w aktach osobowych, karcie zasiłkowej i układach zbiorowych pracy wyniósł 214,82% (opinia biegłego K. S. k. 27-32 i 64-66 akt sprawy).

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego w świetle art. 111 i 110a ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r poz. 887) nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 110a ww ustawy wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 z uwzględnieniem art. 110 ust. 3 jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającej w całości lub w części po przyznaniu świadczenia a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 75 jest wyższy niż 250%.

Zatem odnosząc ten przepis do sytuacji ubezpieczonego wskazać należy, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury mógł być obliczony od podstawy wymiaru z 10-ciu kolejnych lat z okresu 1996-2015 lub z 20 lat najkorzystniejszych z uwzględnieniem podstawy wymiaru za 1994 rok tj. po przyznaniu emerytury.

Ponieważ B. Ż. (1) w latach 1996-2015 nie pracował, a jak wynika z jego oświadczenia najwyższe zarobki otrzymywał w trakcie zatrudnienia w (...), najkorzystniejszy wariant to obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z 20 lat od zarobków osiąganych z pracy w kopalni i częściowo w (...).

Zachowała się dokumentacja zarobkowa ubezpieczonego pełna za lata 1979-1994 a więc za 16 lat. Biegły jednak odtworzył zarobki za lata 1972-1978 przyjmując do obliczenia wskaźnika te lata, w których wskaźnik wysokości podstawy wymiaru był wyższy niż te lata, które wykazano w Rp-7.

Opinia biegłego jest rzetelna i logiczna. Została wydana na podstawie szczegółowej analizy akt osobowych, zeznań ubezpieczonego oraz obowiązujących w tym okresie uregulowań płacowych w górnictwie.

Biegły prawidłowo uwzględnił tylko stale składniki wynagrodzenia, jak pensja zasadnicza liczona w stawce dziennej bo odtworzenie norm akordowych nie jest możliwe, dodatkowe wynagrodzenie z Karty Górnika, dodatek za pracę na II i III zmianie, dodatek za pracę w dwie niedziele w miesiącu. Ustalając wysokość wynagrodzenia zasadniczego biegły przyjął w oparciu o zachowaną kartę zasiłkową podaną w niej wysokość wynagrodzenia ubezpieczonego, od której obliczono wypłacony zasiłek chorobowy. Jest to więc dość precyzyjne odtworzenie tych zarobków. Premia, co przyznaje sam ubezpieczony, miała charakter uznaniowy bo o jej wysokości decydował przełożony.

Nagroda (...) w formie jednomiesięcznej pensji została ustalona dopiero w 1982r na mocy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta Górnika z dnia 30.12.1981r. 13-ta pensja do dnia 1.07.1982r, tj. do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 26.02.1982r o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1982r, nr 7, poz. 54) była wypłacana spoza osobowego funduszu płac w ramach zakładowego funduszu nagród i nie stanowiła podstawy wymiaru składek.

Jednocześnie brak jest również jakiejkolwiek dokumentacji, która pozwoliłaby na odtworzenie 14-tej pensji, która była wypłacana na podstawie regulaminów obowiązujących w poszczególnych kopalniach, a którym nie dysponuje ani Sąd ani biegły.

Zauważyć przy tym należy, że zarobki ubezpieczonego w 1994r, tj. po przyznaniu emerytury były niskie bo pracował jedynie do lutego ale muszą być uwzględnione do obliczenia zgodnie z art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z FUS.

Ubezpieczony tylko w latach 1982-1988 w trakcie zatrudnienia w kopalni miał zarobki wyższe niż 250% średniej krajowej, a wykazane w legitymacji ubezpieczeniowej za lata 1967-1971są też bardzo niskie.

Dlatego też Sąd uznał, że ubezpieczony nie spełnia warunków z art. 110 i 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do ponownego ustalenia wysokości emerytury.

Nie zostały też spełnione warunki z art. 111 ww ustawy do ponownego ustalenia wysokości emerytury bo poprzednio obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 309,56% został obliczony z lat kiedy ubezpieczony miał najwyższe zarobki i nie jest możliwe uzyskiwanie wyższego składnika przy jego obliczeniu w sposób wskazany w pkt 1, 2, 3 ust. 1 tego przepisu.

Dlatego też Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako bezzasadne.

Sędzia: