Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Janina Kościelniak
Protokolant:	Elżbieta Nowak

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 r. w Rybniku

sprawy z odwołania J. T. /J. T./

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o emeryturę

na skutek odwołania J. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 19 stycznia 2015 r. Znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzje w ten sposób, ze przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury od (...)

Sędzia

Sygn. akt IXU 172/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.01.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu J. T. ( T. ) prawa

do emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku

z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony na dzień 01.01.1999r. nie udokumentował wymaganego 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 5 lat, 3 miesiące i 27 dni.

Jako takiej pracy organ rentowy nie uwzględnił okresów zatrudnienia ubezpieczonego:

- od dnia 01.01.1976r. do dnia 12.07.1981r. i od dnia 01.10.1981r. do dnia 30.04.1983r.

w Przedsiębiorstwie (...), ponieważ w świadectwie pracy z dnia 29.04.1983r. pracodawca wykazał, że w całym okresie zatrudnienia ubezpieczony zajmował stanowisko

„ operatora ciężkiego sprzętu budowlanego ”, natomiast syndyk w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony

na stanowisku kierowcy – operatora powołując się na niepełną podstawę prawną, to jest

na Zarządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. Wykaz A, Dział VIII, pkt 2 ( brak pozycji ),

- od dnia 01.05.1983r. do dnia 31.03.1986r. w Przedsiębiorstwie (...), Ekspedycja Terenowa w R., ponieważ ze świadectwa pracy z dnia 28.03.1986r. wynika, że w tym okresie ubezpieczony pracował w charakterze „ operatora dźwigu ”,

a w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze z dnia 07.04.2014r. pracodawca podał, że ubezpieczony był zatrudniony jako „ kierowca, operator dźwigu ” powołując się równocześnie na Zarządzenie nr 64 Ministra Komunikacji

z dnia 29.06.1983r. Wykaz A, Dział VIII, poz.1 pkt 1, gdzie figuruje stanowisko

„ ładowacz ”.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych po uprzednim zaliczeniu do takiej pracy nie uwzględnionych przez organ rentowy okresów zatrudnienia ( jw. ), kiedy

to faktycznie wykonywał pracę: operatora sprzętu ciężkiego, operatora dźwigu,

w pełnym wymiarze czasu pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. T. urodził się w dniu (...)

W dniu 29.12.2014r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy postanowił jak w zaskarżonej decyzji z dnia 19.01.2015r., omówionej na wstępie.

Organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. staż pracy w łącznym wymiarze 29 lat, 6 miesięcy i 29 dni, w tym 5 lat, 3 miesiące i 27 dni okresów pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony od dnia 01.01.1976r. do dnia 30.04.1983r. był zatrudniony

w Przedsiębiorstwie (...)

(...) M..

W świadectwie pracy z dnia 29.04.1983r. dotyczącym tego okresu zatrudnienia wyszczególnione zostało stanowisko ubezpieczonego: „ operator ciężkiego sprzętu budowlanego ”.

Przedsiębiorstwo to zajmowało się wykonywaniem usług transportowych w zakresie materiałów budowlanych na rzecz głównie Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego, które prowadziło różnego rodzaju budowy: szkół, domów, piekarni, PGR – ów.

Ubezpieczony w okresie spornego zatrudnienia w tym Przedsiębiorstwie: od dnia 01.01.1976r. do dnia 12.07.1981r. oraz od dnia 01.10.1981r. do dnia 30.04.1983r. pracował w bazie Przedsiębiorstwa w R. N.. W bazie tej znajdowało się około

30-35 samochodów, w tym generalnie samochody ciężarowe o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, marki: Z., K., S., a także trzy dźwigi kołowe, koparki oraz spychacz.

Ubezpieczony w tym czasie był operatorem dźwigu kołowego na bazie samochodu ciężarowego marki T.. Ciężar całkowity tego dźwigu wynosił około 20 ton, a udźwig około 16 ton. Ubezpieczony dźwigiem tym ładował na samochody różnego rodzaju ciężkie elementy budowlane takie jak prefabrykaty betonowe, krawężniki, stal.

Pracę tę wykonywał na terenie konkretnej budowy. Dojeżdżał na budowę dźwigiem

i następnie również w ten sam sposób wracał do bazy po skończonej dniówce roboczej.

Pracę taką ubezpieczony wykonywał faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Uprawnienia do obsługi żurawi samochodowych ubezpieczony uzyskał w 1973r.

Razem z ubezpieczonym pracowali w tym czasie H. T., który był zatrudniony

w Przedsiębiorstwie w latach 1968 – 1992 na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego oraz F. O. (1), który był zatrudniony w Przedsiębiorstwie w latach 1968 – 1985r.

na stanowisku kierowcy.

W świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionym przez Syndyka Przedsiębiorstwa (...) zawarto zapis, iż ubezpieczony był zatrudniony w tym Przedsiębiorstwie od dnia 01.01.1976r. do dnia 30.04.1983r, w tym od dnia 01.01.1976r.

do dnia 12.07.1981r. oraz od dnia 01.10.1981r. do dnia 30.04.1983r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, na stanowisku kierowcy – operatora wymienionym

w Wykazie A, Dziale VIII, pkt 2 stanowiącym załącznik do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty.

W kolejnym okresie spornym od dnia 01.05.1983r. do dnia 31.03.1986r. ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w R..

W świadectwie pracy z dnia 28.03.1986r. dotyczącym tego okresu zatrudnienia wykazano stanowisko ubezpieczonego: operator dźwigu.

Przedsiębiorstwo to zajmowało się generalnie rozładunkiem wagonów kolejowych

z różnego rodzaju materiałów, w tym m.in. materiałów budowlanych, stali, przywożonych

na rzecz różnych firm, w tym m.in. kopalń. Wykonywało też usługi w ramach posiadanego sprzętu budowlanego na rzecz firm zewnętrznych jak np. dla firmy (...) S.A., która zajmowała się remontem Elektrowni (...).

Ubezpieczony faktycznie w tym czasie pracował jako operator dźwigu samochodowego na podwoziu samochodu ciężarowego marki Star 660. Ciężar całkowity tego dźwigu wynosił około 11 ton, a udźwig około 6 ton.

Ubezpieczony pracę tę świadczył na bocznicy kolejowej zajmując się rozładunkiem wagonów oraz na rzecz firmy (...) S.A., gdzie pracę dźwigiem wykonywał przy montażu metalowych zbiorników.

Pracę tę ubezpieczony wykonywał faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Razem z ubezpieczonym pracowali w tym czasie S. D., który zatrudniony był w Przedsiębiorstwie w latach 1980 – 1991 oraz C. G., która zatrudniona była w Przedsiębiorstwie w latach 1969 – 1998 na stanowisku magazyniera.

W dniu 07.04.2014r. (...) Sp. z o.o. Oddział K. ( następca prawny Przedsiębiorstwa (...) w R. ) wystawiła ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach

i w szczególnym charakterze, w którym zawarła adnotację, iż ubezpieczony od dnia 01.05.1983r. do dnia 31.03.1986r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wymienione w Wykazie A, Dziale VIII, poz.1 wymienione w załączniku nr 1 do Zarządzenia Nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29.06.1983r.w sprawie prac wykonywanych

w szczególnych warunkach w zakładzie pracy resortu komunikacji, których wykonanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego lub renty inwalidzkiej.

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w okresach spornych, zeznań świadków H. T., F. O. (2), S. D. oraz C. G. oraz zeznań ubezpieczonego – protokół elektroniczny z rozpraw: z dnia 05.05.2015r. min. 00:09:25 – 01:07:13 i z dnia 16.06.2015r. min. 00:02:11 – 00:20:54.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Spór w rozpoznawanej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczony J. T. spełnia warunek prawa do emerytury o jakim mowa w art. 184 pkt 1 ustawy

z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

( t. j. Dz. U. z 2013r., poz.1440 ), to jest czy na dzień 01.01.1999r. posiada 15 - letni okres pracy w warunkach szczególnych, a konkretnie czy istnieją podstawy do zaliczenia do takiej pracy spornych okresów zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) M. oraz

w Przedsiębiorstwie (...) w R..

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż ubezpieczony w okresach spornego zatrudnienia w powyższych Przedsiębiorstwach: od dnia 01.01.1976r. do dnia 12.07.1981r., od dnia 01.10.1981r. do dnia 30.04.1983r.( zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)

i (...) Żywnościowej (...) M. ) oraz 01.05.1983r. do dnia 31.03.1986r. ( zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...)

w R. ) faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę

w warunkach szczególnych wymienioną w stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych

w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm. ) Wykazie A, Dziale V, poz.3, to jest „ pracę maszynistów ciężkich maszyn

budowlanych (…) ” .

Ubezpieczony rzeczywiście w tym czasie pracował jako operator dźwigu samochodowego ( kołowego ) i posiadał uprawnienia do obsługi takiej maszyny, które uzyskał w 1973r.

Ustalając to Sąd oparł się na powołanej wcześniej dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego ( świadectwach pracy i świadectwach wykonywania prac w warunkach szczególnych ), aktach osobowych oraz na zeznaniach świadków H. T.

i F. O. (2) oraz S. D. i C. G., którzy pracowali razem z ubezpieczonym w spornych okresach jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) M. ( świadkowie H. T. i F. O. (1) ) oraz w Przedsiębiorstwie (...) w R. ( świadkowie S. D.

i C. G. ) i byli bezpośrednimi świadkami wykonywanej przez ubezpieczonego wówczas pracy. Sąd uznał zeznania te za wiarygodne, gdyż były one rzeczowe, logiczne, przekonywujące, zasadniczo ze sobą zgodne. Sąd oparł się również na zeznaniach ubezpieczonego, które korespondowały z zeznaniami świadków oraz z treścią powołanej

w sprawie dokumentacji i stąd uznał te zeznania również za wiarygodne dodatkowo

w sytuacji, gdy nie były one kwestionowane przez organ rentowy.

Przy zaliczeniu okresów spornych wyszczególnionych na wstępie rozważań, do pracy

w warunkach szczególnych uwzględnionej przez organ rentowy ( w wymiarze 5 lat,

3 miesięcy i 27 dni ) ubezpieczony posiada na dzień 01.01.1999r. wymagany

do przyznania emerytury 15 - letni staż takiej pracy.

W takiej sytuacji, gdy bezspornym jest, że ubezpieczony w dniu (...). ukończył wiek emerytalny 60 lat, na dzień 01.01.1999r. udowodnił wymagany 25 - letni okres składkowy i nieskładkowy, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, Sąd stwierdził, iż spełnił on wszystkie niezbędne przesłanki prawa do dochodzonego świadczenia na podstawie z art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze i stąd z mocy art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób,

iż przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 01.12.2014r., to jest o miesiąca zgłoszenia wniosku o świadczenie, zgodnie z art.129 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach

z FUS.

Sędzia