Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

V Ka 756/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 17/09/2019r. sygn. akt III K 817/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonej W. K.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonej W. K.:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, iż oskarżona w wspólnie i w porozumieniu z M. C. w celu zaboru kasetki z pieniędzmi w ten sposób, że w czasie gdy M. C. stosował przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonego M. F. poprzez kopnięcie go nogą w twarz i uderzenie pięścią w twarz znajdowała się obok a następnie odebrała od M. C. skradzioną przez niego kasetkę wraz z pieniędzmi w kocie 4700 zł i opuściła mieszkanie pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego M. C.:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, który miał wpływ na wydane w sprawie rozstrzygnięcie polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się na szkodę pokrzywdzonego M. F. przestępstwa rozboju stypizowanego w art. 280 par. 1 k.k., podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego powiązanych z resztą zabranego w sprawie materiału dowodowego takiego wniosku wyciągnąć nie można, zaś z prawidłowej i zgodnej z zasadami logicznego rozumowania analizy tegoż materiału dowodowego wynikać winno, że oskarżony na szkodę pokrzywdzonego dopuścił się przestępstwa stypizowanego w art. 157 par. 1 k.k. i jedynie w tym zakresie winien on za swoje zachowanie odpowiadać.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obie apelacje co do istoty bazowały na zarzucie błędnych ustaleń faktycznych polegających na uznaniu oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanego im przestępstwa rozboju, mimo iż zdaniem apelujących każdy z oskarżonych realizował tylko część znamion przestępstwa rozboju, w efekcie czego wnosili oni o zmianę zaskarżonego wyroku i przypisanie oskarżonym jedynie przestępstwa pobicia (M. C.) oraz zaboru mienia (W. K.).

Apelacje obrońców obu oskarżonych na uwzględnienie nie zasługiwały, bowiem w zakresie, w jakim kwestionowały ustalenia faktyczne w zaskarżonym wyroku pozbawione były słuszności.

Polemizując z ustaleniami faktycznymi autorzy apelacji usiłowali wykazać, że Sąd I instancji bezpodstawnie odmówił wiarygodności wyjaśnieniom obu oskarżonych zaprzeczającym, aby dopuścili się zarzucanego im czynu i ustalenia oparł na zeznaniach pokrzywdzonego, które zdaniem skarżących budzą wątpliwości.

Skarżący kwestionowali nadto ocenę dowodów przeprowadzoną przez
Sąd I instancji podnosząc, że zgromadzone w sprawie dowody oceniono przekraczając granice swobodnej oceny dowodów.

Przed odniesieniem się do tego ostatniego stwierdzenia należy przede wszystkim podkreślić, że wynikające z art. 7 kpk prawo swobodnej oceny dowodów jest jedną z najistotniejszych prerogatyw Sądu, a zarzut obrazy tego przepisu może być skuteczny tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że Sąd orzekający oceniając dowody naruszył zasady logicznego rozumowania, nie uwzględnił przy ocenie dowodów wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Z kolei zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia byłby słuszny tylko wtedy, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach, które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania sądowego, albo też z faktów tych wysnuł wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Takich uchybień Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem Sąd ten wskazał dowody, na których się oparł dokonując ustaleń faktycznych, a jednocześnie wskazał przesłanki, którymi kierował się odmawiając wiary dowodom przeciwnym. Sąd I instancji – mając do wyboru przeciwstawne relacje dotyczące udziału oskarżonych w będącym przedmiotem oceny sądu procederze poczynił ustalenia opierając się na pewnym kompleksie dowodów - w tym wyjaśnieniach współoskarżonej W. K. - uznając je za wiarygodne i przekonujące, zaś wyjaśnieniom oskarżonego M. C. tego waloru odmówił.

Z faktu, że Sąd merytoryczny dokonał oceny dowodów - do czego zresztą był zobowiązany – nie wynika samo przez się, że poczynione ustalenia faktyczne są błędne, jeśli ocena dowodów zebranych w sprawie nie wykracza poza ramy zakreślone w przepisach postępowania, zwłaszcza zaś w art. 4 i 7 kpk.

W istocie Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów w sposób wieloaspektowy
i bezstronny, nie przekroczył granic oceny swobodnej, a przy tym uwzględnił zasady wiedzy i doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się do wyjaśnień W. K. nie do końca można zrozumieć intencje i wywody jej obrońcy z urzędu, albowiem oskarżona ta w swoich konsekwentnych i jednoznacznych wyjaśnieniach przyznała się do popełnienia zarzucanego jej przestępstwa, wskazała iż przed pobiciem pokrzywdzonego M. C. informował ją o swoim zamiarze pobicia i okradzenia pokrzywdzonego. Oskarżona W. K. ten plan zaakceptowała i kiedy po pobiciu pokrzywdzonego przez oskarżonego M. C. ten wyjął z łóżka sejf z pieniędzmi, przyjęła go od niego i opuściła mieszkanie. Fakt, iż nie brała ona udziału w pobiciu pokrzywdzonego wynikał wyłącznie z podziału ról, a nie z faktu, iż oskarżona nie akceptowała zachowania oskarżonego.

W kontekście tych wyjaśnień zupełnie nieprzekonywująco brzmią wyjaśnienia oskarżonego M. C., który nie tylko kwestionował w zajściu udział W. K., ale starał się przekonać, że pobicie pokrzywdzonego było reakcją na wypowiadane przez pokrzywdzonego słowa o tym, jak bił jakąś kobietę. W kontekście sytuacyjnym „urażona wrażliwość” oskarżonego M. C. wydaje się nie tyle ckliwa, co wręcz infantylna, zwłaszcza w kontekście wyjaśnień współoskarżonej,
z których wynika, iż to jego zachowanie było wcześniej zaplanowane i podyktowane widokiem sejfu, z którego pokrzywdzony wyjmował gotówkę.

W zespole tych okoliczności nie sposób podzielić zapatrywania obu apelujących, iż obaj oskarżeni wyczerpali wyłącznie znamiona przestępstw pobicia oraz zaboru mienia. Z wyjaśnień oskarżonej wynika jednoznacznie, iż przestępstwo rozboju było zaplanowane i dokonano go z podziałem ról.

Generalnie zarzuty i argumenty obu apelacji miały charakter czysto polemiczny, sprowadzając się do negowania ocen i ustaleń sądowych, i zastępowania ich ocenami i wnioskami własnymi, w żadnym zaś razie nie podważają one trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego.

Wniosek

ad. 1. : o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

ad. 2. : o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu M. C.
i uznanie go winnym popełnienia na szkodę pokrzywdzonego M. F. czynu z art. 157 par. 1 k.k. z jednoczesnym uniewinnieniem oskarżonego od czynu z art. 280 par. 1 k.k.
i wymierzenie kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na bezzasadność podstawowych zarzutów obu apelacji wniosek o zmianę wyroku
i przyjęcie innej kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonym czynu, a także o ewentualne uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
I instancji nie mogły być uwzględnione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wszystkie rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w Rybniku
z dnia 17/09/2019r. sygn. akt III K 817/18

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

W świetle zebranego i prawidłowo ocenionego przez Sąd I instancji materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się przypisanego im przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze i uznając analizę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy za prawidłową, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie winy, ani też podstaw do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Z uwagi, iż oskarżeni w toku postępowania reprezentowani byli przez obrońców
z urzędu, sąd odwoławczy przyznał obu adwokatom zwrot kosztów zastępstwa adwokackiego z urzędu. Uwzględniając zaś aktualną sytuację majątkową obu oskarżonych sąd odstąpił od obciążenia ich kosztami postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

Sędzia Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędzia Sławomir Klekocki Sędzia Lucyna Pradelska – Staniczek

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana