Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Stanisława Świerdzy Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Rybniku

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2017 r.

sprawy:

B. P. /P./

s. B. i H.

ur. (...) w P.

oskarżonego o przestępstwo z art. 190 § 1 kk, art. 245 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 21 marca 2017r. sygn. akt IX K 36/16

I.zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że na podstawie art. 245 kk przy zastosowaniu art. 37a kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w ilości 30

(trzydziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 10zł (dziesięć złotych);

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20zł (dwadzieścia złotych) i obciąża go opłatą za obie instancje w kwocie 30zł (trzydzieści złotych).

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V .2 Ka 242/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Rybniku

uznał oskarżonego B. P. za winnego tego, że w dniu 7 grudnia 2015 roku w C. stosując groźbę pozbawienia życia oraz rzucając w kierunku B. S. (1) kostką brukową działał w celu wywarcia wpływu na B. S. (1) jako świadka w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Rybniku w sprawie 3 Ds. 638/15, tj. za winnego występku z art. 245 k.k. i za to na mocy art. 245 k.k. przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Na mocy art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Tekst jednolity - Dz. U. z 2013 r. poz. 1247) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które składają się wydatki w wysokości 70 zł oraz opłata w wysokości 120 zł .

Sąd na mocy art. 632 pkt 2 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kwotę 588 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy z wyboru.

Tym samym wyrokiem sąd uniewinnił oskarżonego B. P. od popełnienia czynu z art. 190 § 1 kk polegającego na tym, że w dniu 06 listopada 2015 roku w C. kierował wobec B. S. (1) słowne groźby pozbawienia go życia,
a groźby wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego B. P. zaskarżając wyrok w punkcie 2 co do winy i kary zarzucając

1.na zasadzie art. 438 pkt. 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść polegających na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego stypizowanego art. 245 kk, w sytuacji kiedy to z materiału dowodowego nie wynika, aby oskarżonemu można było w sposób nie budzący wątpliwości przypisać sprawstwo popełnienia powyższego przestępstwa, a zwłaszcza, że zachowanie oskarżonego dotyczyło postępowania o sygnaturze 3 Ds. 638/15

2. na zasadzie art. 438 pkt 2 kk obrazę przepisów postępowania, a to art. 5 kpk, 7 kpk, 410 kpk poprzez rozstrzygnięcie okoliczności niedających się usunąć na niekorzyść oskarżonego

3. na zasadzie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść polegających na odmowie wiarygodności dużej

części zeznań świadków T. P., S. S., K. S., M. P. w części dotyczącej relacji sąsiedzkich oskarżonego i pokrzywdzonego, które to uznać należy jako spójne oraz korespondujące z zeznaniami świadków A. L., Z. G. w części dotyczącej postawy pokrzywdzonego i jego dotychczasowych stosunków sąsiedzkich.

4.na zasadzie art. 438 pkt 4 kpk rażącą niewspółmierność kary, która została wymierzona w oparciu o ustalenie znacznego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu i pozostaje nader syskusyjne.

W oparciu o w/w zarzuty apelujący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku w punkcie 2 i 3 i przekazanie sprawy sadowi I instancji do ponownego rozpoznania, zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu w punkcie II i zasądzenie zwrotu kosztów poniesionej obrony w sprawie ewentualnie z daleko idącej ostrożności wnosił o zmianę zaskarżonego orzeczenia na karę grzywny.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja obrońcy oskarżonego w zasadniczej części nie zasługuje na uwzględnienie. Obrońca oskarżonego w swojej apelacji powiela linię obrony prezentowaną przez oskarżonego przed sądem I instancji. Te wyjaśnienia sąd rejonowy zweryfikował z pozostałym materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków. Sąd I instancji bardzo wnikliwie oceniał zebrany w sprawie materiał dowodowy czego konsekwencją było uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu opisanego w pkt I aktu oskarżenia tj. czynu z art. 190 § 1 kk. Sąd rejonowy wskazał w swoim uzasadnieniu, że sam oskarżony przyznał, że mógł w dniu 7 grudnia 2015 r. gdy spotkał pokrzywdzonego podnieś jak to określił cegłę. Koresponduje to z zeznaniami pokrzywdzonego w których opisywał zdarzenie z dnia 7 grudnia 2015 r. jak oskarżony rzucił w jego kierunku odłamkiem kostki brukowej a następnie kierował groźby „ że go zajebie , za to że podał go do sądu”. Pokrzywdzony niezwłocznie powiadomił policję a po przybyciu funkcjonariusza policji D. C. zrelacjonował mu przebieg zdarzenia i pokazał odłamek kostki brukowej. Pozostali świadkowie na których powołuje się w swojej apelacji obrońca oskarżonego opisują jedynie relacje sąsiedzkie jakie panują między sąsiadami. Jedynie świadek B. S. (2) opisywała jak wyglądał oskarżony w dniu zdarzenia i ostrzegała pokrzywdzonego przed nim, że jest pijany. Nie trafny okazał się również zarzut obrońcy oskarżonego podniesiony w apelacji, że zachowanie oskarżonego dotyczyło sprawy 3 Ds. 638/15. To właśnie pokrzywdzony w swoim pierwszym przesłuchaniu wskazał, że nasilenie się agresji ze strony oskarżonego nastąpiło jak otrzymał informację, że został skierowany przez prokuratora akt oskarżenia do sądu w sprawie uszkodzenia jego ciała i gróźb ( sprawa 3 Ds. 638/15) W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu opisanego w akcie oskarżenia. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na

ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Sąd odwoławczy zmienił jedynie wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że za czyn z art. 245 kk przy zast. art. 37 a kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w ilości 30 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 10 zł. Dolegliwość tej kary w tej postaci zdaniem sądu odwoławczego nie przekracza stopnia winy oskarżonego i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, nie podzielając przytoczone na jej poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy w pozostałym zakresie O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk.