Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Beaty Tonasko Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jastrzębiu Zdroju

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2018 r.

sprawy:

W. J./

s. F. i H.

ur. (...) w G.

oskarżonego o przestępstwo z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 245 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju

z dnia 16 lutego 2018r. sygn. akt II K 924/17

I.zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że ustala kwotę niezbędnych wydatków obrońcy W. J. w wysokości 270,81zł (dwieście siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt jeden groszy), łącznie kwotę 858,81zł (osiemset pięćdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt jeden groszy) plus

23 % podatku Vat w kwocie 197,53zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt trzy grosze),łącznie kwotę 1056,34zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści cztery grosze);

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. M. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz kwotę 110,34zł tytułem niezbędnych wydatków obrońcy, czyli łącznie kwotę 530,34zł ( pięćset trzydzieści złotych trzydzieści cztery grosze) oraz 23% podatku VAT w kwocie 121,98 złotych (sto dwadzieścia jeden złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy), łącznie kwotę 652,32 złotych (sześćset pięćdziesiąt dwa złote trzydzieści dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 230/18

UZASADNIENIE

W. J. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 31 maja 2017 r. w mieszkaniu przy ul. (...) w J., poprzez wszczynanie awantur, grożenie pozbawieniem życia, wyzywanie słowami wulgarnymi, nadużywanie alkoholu, kontrolowanie, popychanie, szarpanie, uderzanie rękoma oraz kopanie nogami po całym ciele, znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją żoną E. J., przy czym w dniu 30 maja 2017 r. poprzez uderzanie rękoma oraz kopanie po całym ciele spowodował u niej obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, krwiaków podskórnych twarzy i okolicy czołowej oraz stłuczenia przedramienia lewego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres poniżej siedmiu dni tj. o przestępstwo z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

II. w dniu 31 maja 2017 r. w J., poprzez kopanie i bicie rękoma po ciele, ciągnięcie za włosy, szarpanie, duszenie i wyrywanie telefonu z ręki, usiłując uniemożliwić tym samym wezwanie pomocy, wywierał wpływ na świadka w osobie E. J. tj. o przestępstwo z art. 245 kk.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2018 r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju na podstawie art. 31 § 1 kk w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 kpk przy zastosowaniu art. 414 § 1 kpk umorzył postępowania karne wobec W. J. oskarżonego o przestępstwa opisane szczegółowo w pkt I i II części wstępnej wyroku, tj. o przestępstwa z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk – przyjmując jednak, że przestępstwo to trwało w okresie od stycznia 2012 r. do 02 grudnia 2016 r. oraz od końca marca 2017 r. do 30 maja 2017 r. oraz o przestępstwo z art. 245 kk popełnione w dniu 31 maja 2017 r. i na podstawie art. 93 g § 1 kk w zw. art. 93a § 1 pkt 4 kk w zw. z art. 93 d § 1 kk orzekł umieszczenie oskarżonego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym.

Na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26.05.1982 roku Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. M. kwotę 588,00 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 152,00 zł tytułem niezbędnych wydatków obrońcy, łącznie kwotę 740,00 zł (siedemset plus 23 % podatku VAT w kwocie 170,20 zł łącznie kwotę 910,20 zł.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego W. J. zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o zastosowaniu środka zabezpieczającego oraz w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu i na zasadzie art. 427 § 2 kpk oraz art. 438 pkt 1 i 3 kpk zarzucił :

1.obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 93g § 1 kk, art. 93a § 1 pkt 4 kk w zw. z art.93d § 1 kk poprzez jego niezasadne zastosowanie i umieszczenie oskarżonego W. J. w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym w sytuacji gdy zaskarżone orzeczenie Sądu w tym zakresie pozostaje w sprzeczności z treścią wniosków opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej biegłych sądowych z R., którzy zgodnie stwierdzili, iż nie ma potrzeby umieszczenia oskarżonego w zakładzie psychiatrycznym , a wręcz jest to niecelowe i sprzeczne z zasadami leczniczymi i orzeczniczymi;

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż niezbędne jest umieszczenie oskarżonego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego czynu zabronionego o znacznym stopniu społecznej szkodliwości związanego z jego chorobą psychiczną;

3.naruszenie art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz w zw. z § 2 pkt 1b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy ( Dz. U. z 2002r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), a nadto z § 3 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej ( Dz.U. z 2013r. poz. 167), poprzez zaniechanie zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu W. J. w postępowaniu przygotowawczym oraz zasądzenie na rzecz obrońcy kwoty 152,00zł tytułem niezbędnych wydatków, podczas gdy obrońca przedłożył spis kosztów na kwotę 270,81zł.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca oskarżonego wnosił o :

-zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części:

a) w zakresie dot. pkt 1 poprzez nieorzekanie wobec oskarżonego W. J. środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia oskarżonego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym;

b) w zakresie pkt 2 poprzez uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach i zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. M. kwoty 221,40zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przygotowawczym oraz poprzez zasądzenie kwoty 270,81zł zamiast kwoty 152,00zł tytułem niezbędnych wydatków obrońcy,

względnie

-uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji , a nadto o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu za II instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie jedynie odnośnie zarzutu naruszenia art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 17 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Jak wynika z akt sprawy obrońca oskarżonego na rozprawie w dniu 16 lutego 2018 r. złożył spis kosztów dojazdów k.526 akt na kwotę 270,81 zł. Sąd rejonowy zasądził tylko kwotę 152 zł, nie uzasadniając dlaczego zasądził taką kwotę. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, jeżeli obrońca przedstawił spis kosztów dojazdu należy zasądzić zwrot poniesionych wydatków przez obrońcę z urzędu w postaci dojazdów do zakładu karnego i do siedziby Sądu Okręgowego w Rybniku. Jeżeli chodzi o pozostałe zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego nie zasługują one na uwzględnienie. Podkreślić należy, że obrońca oskarżonego nie kwestionuje ustaleń sądu I instancji odnośnie popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów a jedynie zastosowanie i umieszczenie oskarżonego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym. Jednak sąd rejonowy w swoim obszernym uzasadnieniu wskazał dlaczego zastosował wobec oskarżonego umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym. Biegli w swojej opinii wprawdzie stwierdzili, że w przypadku oskarżonego nie jest konieczne umieszczenie go w zakładzie psychiatrycznym, jednocześnie jednak uznali, ze pozostałe środki zabezpieczające są niecelowe, bo wymagają współpracy i krytycznego podejścia do problemów psychicznych i uzależnienia, a oskarżony takiej postawy nie prezentuje. To do sądu należy ustalenie prognozy z uwzględnieniem opinii biegłych czy prawdopodobieństwo ponowienia czynu jest wysokie i czy umieszczenie tylko w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym jest jedynym środkiem zapobiegawczym. Sąd I instancji w swoim uzasadnieniu opisał dokładnie dlaczego istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego czynu o wysokim stopniu społecznej szkodliwości. Wskazał, ze oskarżony patologicznie nadużywa alkoholu od wielu lat, nie pracuje, prowadził pasożytniczy tryb życia i codziennie spożywał alkohol po którym stawał się agresywny, podejrzliwy i zaczepny. Pokrzywdzona jak wynika z ustaleń sądu sama ma problemy z alkoholem, pracuje zawodowo i nie jest w stanie kontrolować oskarżonego. Biegli w swojej opinii stwierdzili wręcz, że oskarżony prezentuje cechy zespołu otępiennego i może zachowywać się w sposób nawykowy, nie będzie respektował nakazu czy zakazu , nie widzi potrzeby leczenia odwykowego. Sąd odwoławczy w pełni podziela ustalenia sądu rejonowego co do wysokiego prawdopodobieństwa popełnienia przez oskarżonego czynu o wysokim stopniu społecznej szkodliwości. Z tych też względów uznając zasadności zarzutu apelacji obrońcy odnośnie błędnego zaliczenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że ustalił kwotę niezbędnych wydatków obrońcy W. J. w wysokości 270,81 zł, łącznie kwotę 858,81 zł plus 23% podatku Vat w kwocie 197,53 zł , łącznie kwotę 1056,34 zł, zaś w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. zasądzając na rzecz adw. K. M. zwrot kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 624 § 1 kpk obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sławomir Klekocki