Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.

w składzie:

Przewodniczący: SSO Joanna Holeczek-Klimasara

Protokolant: Izabela Kucza

po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2013 roku w Rybniku

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 100 000 zł (sto tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od 8 sierpnia 2013r.;

2.  ustala, że pozwany w przyszłości odpowiadać będzie za skutki wypadku jakiemu uległa powódka w dniu 1 września 2010r.;

3.  w pozostałej części powództwo oddala;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki koszty procesu w kwocie 8 600 zł (osiem tysiące sześćset złotych);

5.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Gliwicach – Ośrodka (...) w R.) kwotę 1 995,99 zł (jeden tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt II C 5/12

UZASADNIENIE

Powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 100 000 zł z ustawowymi odsetkami od 15.01.2011r., o ustalenie odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Powódka twierdziła, że uległa wypadkowi drogowemu, a sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanego. Powódka doznała wielu obrażeń ciała ,była leczona w Szpitalu Wojewódzkim w J., przechodziła rehabilitację, a leczenie nadal nie zostało zakończone. Powódka nadal odczuwa skutki wypadku, jest niezdolna do pracy, jest też w bardzo złym stanie psychicznym.

Powódka przyznała, że pozwany wypłacił jej zadośćuczynienie w kwocie 160 000 zł, ale jej zdaniem jest to kwota zbyt niska. Dochodząc odsetek od dnia 15.01.2011r. powódka twierdziła, że pozwany nie dochował 30-dniowego terminu przewidzianego w przepisie art. 817 kc.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, zarzucając, że kwota wypłacona powódce w wysokości 160 000 zł tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednią sumą stanowiącą rekompensatę za doznane krzywdy. Pozwany zarzucił również, że żądanie zasądzenia odsetek od 15.01.2011r. jest nieuzasadnione gdyż zdaniem pozwanego jeżeli Sąd uwzględni żądanie – winne być zasądzone od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił:

Bezspornym jest, że powódka 1 września 2010r. została potrącona na przejściu dla pieszych, a sprawca wypadku komunikacyjnego był ubezpieczony u pozwanego. Przed wypadkiem powódka pracowała w zakładach mięsnych jako pomoc wędliniarza, w związku z długotrwałą chorobą została zwolniona z pracy i do dnia dzisiejszego nie może jej wykonywać.

Po wypadku powódka została umieszczona w Szpitalu w J. gdzie rozpoznano u niej ostrą niewydolność oddechową, wstrząs hipowolemiczny, pęknięcie prawego płata wątroby i krwawienie do jamy otrzewnowej, stłuczenie płuca prawego z płynem w jamie opłucnowej, złamania kilku żeber po prawej stronie, stłuczenia mózgu z lewostronnym niedowładem połowicznym, krwiaka uda prawego, złamania trzonu prawej kości ramieniowej, złamania wieloodłamowego wyrostka łokciowego, a w trakcie leczenia – zapalenia płuc.

Powódka przeszła kilka zabiegów operacyjnych w wyniku których wystąpiły powikłania w postaci zakażenia ranny pooperacyjnej, ropowicy powłok brzucha oraz ewenteracji (dokumentacja lekarska powódki oraz opinie biegłych lekarzy z zakresu ortopedii – k. 86, chirurgii k. 104, neurologa k. 146, psychologa k. 166).

Powódka była leczona także na Oddziale Intensywnej Terapii, potem na Oddziale (...) Ogólnej, a następnie ,po opuszczeniu szpitala, wymagała stałej pomocy osoby trzeciej.

Powódką opiekowała się jej matka oraz syn, który stale z nią mieszka, a także córka - wtedy kiedy gdy w przerwach w nauce we W.- przyjeżdżała do domu (zeznania świadka J. K., M. K. k. 76-77). Powódka odczuwała bardzo silne bóle, cały czas więc zażywała lekarstwa przeciwbólowe. Następnie została poddana rehabilitacji. Powódka przechodziła ją w P. oraz w J..

Do chwili obecnej powódka odczuwa skutki urazów jakich doznała w czasie wypadku, są to przede wszystkim dolegliwości neurologiczne. Powódka skarży się na bóle głowy, mówienie przychodzi jej z trudem, często brakuje jej słów, cierpi na zaniki pamięci, miewa zachwiania równowagi, często budzi się w nocy i nie może zasnąć, jest nerwowa i drażliwa. Nie wychodzi sama z domu ,boi się że nie zapamięta drogi powrotnej, albo, że się przewróci. Powódka w dalszym ciągu ma lewostronny niedowład, zaniki mięśniowe prawej dłoni, niewielką asymetrię twarzy, asymetrię szpar powiekowych i ust.

Niektóre zmiany w mózgu są nieodwracalne, rokowanie co do leczenia jest raczej niepomyślne, okres zdrowienia jeszcze się nie zakończył i w tej chwili nie można wykluczyć tzw. późnych następstw wypadku (np. padaczki pourazowej). Powódka musi być w dalszym ciągu rehabilitowana by w ten sposób można było uzyskać poprawę sprawności ruchowej. Powódka jest niezdolna do podjęcia jakiejkolwiek pracy, jej stan psychiczny jest zły, powinna być poddana terapi psychologicznej, by mogła odzyskać równowagę psychiczną i by mogła realizować swoje dążenia (opinia biegłego neurologa oraz psychologa k. 147 i 168).

Powódka utrzymuje się z renty, zażywa lekarstwa przepisane przez psychiatrę, cierpi na nerwicę, jest nadal pod opieką lekarza neurologa i rodzinnego (zeznania powódki – nagranie audiowizualne na rozprawie w dniu 08.08.2013r.).

Powódka zgłosiła szkodę w grudniu 2010r. ,a 20 maja 2011r. otrzymała od pozwanego pierwszą część zadośćuczynienia w kwocie 110 000 zł. zaś w dniu 16.08.2011r. powódka skierowała do Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju wezwanie do ugodowego załatwienia sprawy żądając wyższego zadośćuczynienia (akta szkodowe pozwanego).

Powyższe ustalenia wynikają z cytowanych wyżej dowodów w postaci zeznań świadków, dokumentacji lekarskiej, opinii biegłych lekarzy, zeznań powódki oraz akt szkodowych pozwanego.

Dowody te nie były przez strony kwestionowane. Sad podzielił wszystkie opinie biegłych, uznając, że rzetelnie przedstawiły zarówno przebieg leczenia powódki ,jak i wysokość natężenia bólowego i rokowania na przyszłość.

Sąd uznał za zbyteczne określenie procentowego uszczerbku na zdrowiu powódki w sytuacji gdy dochodziła ona jedynie zadośćuczynienia, a nie odszkodowania związanego z jej ubezpieczeniem NW.

Pozwany ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone powódce i zgodnie z przep. art. 445 kc i Ustawą o Ubezpieczeniach Obowiązkowych w Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych , jest zobowiązany do ich naprawienia.

Zdaniem Sądu wielość urazów doznanych przez powódkę, długotrwałe leczenie i bardzo wysokie natężenie bólowe uzasadniają przyznanie wyższego zadośćuczynienia od dotychczas wypłaconego przez pozwanego. Wszyscy biegli powołani w tej sprawie stwierdzili że cierpienia powódki były bardzo znaczne i długotrwałe, a z opinii biegłego neurologa wynika, że rokowania na przyszłość są niepomyślne dla powódki i nie można wykluczyć tzn. późnych następstw ciężkich następstw mózgowo-czaszkowych. Leczenie powódki nie zostało zakończone, nadal musi przechodzić rehabilitację, nadal jest w złym stanie psychicznym i z całą pewnością nie może podjąć pracy.

Sąd uznał zatem, że żądanie powódki zasądzenia dalszego zadośćuczynienia jest całkowicie uzasadnione. Powódka nie tylko jest niesprawna fizycznie ale także jest w złym stanie psychicznym, a w związku z tym należy uznać, że łączna kwota 260 000 zł będzie stanowił dla powódki odczuwalną wartość ekonomiczną, która pozwoli jej na zaspokojenie innych potrzeb, w większym zakresie niż miała je przed wypadkiem. Powyższe orzeczenie uzasadnia przepis art. 445 kc.

Sąd uznał, że istnieją podstawy do ustalenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku jakie mogą się pojawić w przyszłości. Opinia biegłego neurologa wyraźnie wskazuje jakie to mogą być skutki, a także wskazuje na konieczność dalszego leczenia powódki. Powódka ma zatem interes prawny w dochodzeniu takiego ustalenia (art. 189 kpc). Sąd uznał przy tym, że co prawda powódka mogłaby się w przyszłości powoływać na przepis art. 442 ¹ kc i dochodzić dalszego zadośćuczynienia w razie ujawnienia się nowych dolegliwości, ale skoro przysługuje jej roszczenie o ustalenie prawa to brak jest podstaw do oddalenia takiego żądania.

Zasądzając od pozwanego na rzecz powódki odsetki od dnia wydania wyroku Sąd uznał, że w niniejszej sprawie właśnie od tej daty należy zasądzić odsetki za zwłokę, gdyż pozwany pierwszą kwotę 110 000 zł zapłacił powódce w 5 miesięcy po zgłoszeniu szkody i co prawa naruszył normy art. 817 kc, ale zważywszy na wielość urazów i skomplikowane leczenie powódki ,można było uznać, że wypłacona wówczas kwota była wysoka i spełniała swoją funkcję .W następnym okresie wypłacono powódce dalszą kwotę 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia a dopiero obecnie po przeprowadzeniu dowodu z opinii kilku biegłych lekarzy można było ustalić jaki jest stan zdrowia powódki, czy wymaga leczenia i jakie skutki urazów są skutkami stałymi. Stąd też Sąd na zasadzie art. 481 kc uwzględnił żądanie zasądzenia odsetek od dnia wyrokowania, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia art. 98 kpc. Na koszty te składają się koszty sądowe - 1 995,99 zł jako koszty wydanych opinii, 5 000 zł jako opłata sądowa od której powódka była zwolniona oraz koszty zastępstwa adwokackiego w wysokości 3 600 zł.