Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Patrycja Bogacińska - Piątek
Sędziowie:	Małgorzata Andrzejewska
	(del.) Magdalena Kimel

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 lipca 2020r. w G.

sprawy z odwołania J. P. (P.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o odsetki

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 5 grudnia 2019 r. sygn. akt VI U 365/18

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w całości w ten sposób, że przyznaje J. P. prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od 6 maja 2017 r. do 25 maja 2018 r. - od kwot zasiłków chorobowych obejmujących okresy: od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r., od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r., od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r., od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r., od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  odstępuje od obciążania ubezpieczonego kosztami zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

(-) sędzia del. Magdalena Kimel (-) sędzia Patrycja Bogacińska – Piątek (-) sędzia Małgorzata Andrzejewska

  Sygn. akt VIII Ua 12/20

Decyzją z 11 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu J. P. prawa do wypłaty odsetek od zasiłku chorobowego wypłaconego od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r., od 20 maja 2014 r. do 25 lipca 2014 r., od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r., od 16 października do 18 listopada 2014 r.

Odwołujący J. P., po ostatecznym sprecyzowaniu odwołania, domagał się zmiany zaskarżonej decyzji (...) Oddział w Z. poprzez przyznanie mu prawa do odsetek ustawowych za opóźnienie za okres:

-

od 23 maja 2014 r. do 30 maja 2018 r. od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r. w kwocie 2106,70 zł;

-

od 25 czerwca 2014 r. do 30 maja 2018 r. od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r. w kwocie 1700,31 zł;

-

od 25 lipca 2014 r. do 30 maja 2018 r. od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 24 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r. w kwocie 1414,50 zł;

-

od 4 września 2014 r. do 30 maja 2018 r. od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r. w kwocie 782,88 zł;

-

od 22 listopada 2014 r. do 30 maja 2018 r. od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r. w kwocie 1333,53 zł.

(...) Oddział w Z. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z 5 grudnia 2019 r. w sprawie sygn. akt VI U 365/18 Sąd Rejonowy w Gliwicach w punkcie 1 zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie za okres:

a)  od 23 maja 2014 r. do 30 maja 2018 r. w kwocie 2106,70 zł od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r.;

b)  od 25 czerwca 2014 r. do 30 maja 2018 r. w kwocie 1700,31 zł od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r.;

c)  od 25 lipca 2014 r. do 30 maja 2018 r. w kwocie 1414,50 zł od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r.;

d)  od 4 września 2014 r. do 30 maja 2018 r. w kwocie 782,88 zł od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r.;

e)  od 22 listopada 2014 r. do 30 maja 2018 r. w kwocie 1333,53 zł od zasiłku chorobowego obejmującego okres od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

W pkt 2 wyroku Sąd Rejonowy odrzucił odwołanie od pisma organu rentowego z 30 sierpnia 2018 r., a w pkt 3 zasądził od organu rentowego na rzecz odwołującego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy oparł powyższe orzeczenie na następującym stanie faktycznym sprawy:

Odwołujący od 1990 r. prowadził własną działalność gospodarczą w P..

Odwołujący był niezdolny do pracy w oparciu o wystawione zaświadczenia lekarskie za następujące okresy czasu:

- od dnia 2 września 2013 r. do dnia 13 września 2013 r.,

- od dnia 14 września 2013 r. do dnia 24 września 2013 r.,

- od dnia 25 września 2013 r. do dnia 5 października 2013 r.,

- od dnia 6 października 2013 r. do dnia 18 października 2013 r.,

- od dnia 19 października 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r.,

- od dnia 5 listopada 2013 r. do dnia 15 listopada 2013 r.,

- od dnia 16 listopada 2013 r. do dnia 30 listopada 2013 r.,

- od dnia 1 grudnia 2013 r. do dnia 11 grudnia 2013 r.,

- od dnia 12 grudnia 2013 r. do dnia 30 grudnia 2013 r.,

- od dnia 31 grudnia 2013 r. do dnia 8 stycznia 2014 r.,

- od dnia 9 stycznia 2014 r. do dnia 22 stycznia 2014 r.,

- od dnia 23 stycznia 2014 r. do dnia 8 lutego 2014 r.,

- od dnia 9 lutego 2014 r. do dnia 18 lutego 2014 r.,

- od dnia 19 lutego 2014 r. do dnia 28 lutego 2014 r.,

- od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 16 kwietnia 2014 r.,

- od dnia 17 kwietnia 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r.,

- od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 15 maja 2014 r.,

- od dnia 20 maja 2014 r. do dnia 27 maja 2014 r.,

- od dnia 28 maja 2014 r. do dnia 2 czerwca 2014 r.,

- od dnia 3 czerwca 2014 r. do dnia 10 czerwca 2014 r.,

- od dnia 11 czerwca 2014 r. do dnia 24 czerwca 2014 r.,

- od dnia 25 czerwca 2014 r. do dnia 14 lipca 2014 r.,

- od dnia 15 lipca 2014 r. do dnia 25 lipca 2014 r.,

- od dnia 16 sierpnia 2014 r. do dnia 2 września 2014 r.,

- od dnia 16 października 2014 r. do dnia 5 listopada 2014 r.,

- od dnia 6 listopada 2014 r. do dnia 18 listopada 2014 r.

Decyzją z 22 maja 2014 r. (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r.

Decyzją z 24 czerwca 2014 r. (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r.

Decyzją z 24 lipca 2014 roku (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r.

Decyzją z 3 września 2014 r. (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r.

Decyzją z 21 listopada 2014 r. (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

Odwołujący wniósł odwołania od powyższych decyzji.

Wyrokiem z 27 marca 2018 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach w sprawie o sygn. akt VI U 272/14 zmienił zaskarżone decyzje przyznając odwołującemu prawo do zasiłku chorobowego za wskazane w zaskarżonych decyzjach okresy. W ramach postępowania toczącego się pod sygn. akt VI U 272/14 Sąd przeprowadził między innymi dowód z przesłuchania odwołującego, a w szczególności dowód z opinii (...) zespołów biegłych sądowych z zakresu neurologii, ortopedii, neurochirurgii.

W dniu 30 maja 2018 r. organ rentowy wypłacił odwołującemu zasiłek chorobowy za okresy: od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r.; od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r.; od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r.; od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r.; od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

Zaskarżoną decyzją z 11 października 2018 r. (...) Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do wypłaty odsetek od zasiłku chorobowego wypłaconego od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r., od 20 maja 2014 r. do 25 lipca 2014 r., od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r., od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

Powyższe okoliczności Sąd I instancji ustalił na podstawie akt organu rentowego oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, odpisu wyroku SR w Gliwicach z 27 marca 2018 r. w sprawie VI U 272/14, a także przesłuchania odwołującego.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd I instancji zważył, co następuje:

Odwołanie J. P., zdaniem Sądu I instancji, zasługiwało na uwzględnienie. Sąd Rejonowy, przytaczając treść treści art. 85 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wskazał że jeżeli Zakład – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Dodał, że przesłanką powstania obowiązku organu rentowego wypłaty odsetek jest opóźnienie tego organu w ustaleniu prawa do świadczenia pieniężnego lub wypłaty tego świadczenia.

Sąd Rejonowy wyjaśnił, że organ rentowy obciąża sytuacja, w której nie wyjaśnił wszystkich okoliczności koniecznych do wydania decyzji, choć w odpowiednim czasie dysponował materiałem umożliwiającym przyznanie świadczenia albo mógł poczynić wszystkie możliwe ustalenia faktyczne w ramach swoich kompetencji i nałożonych obowiązków. Jeżeli okoliczności wymagające ustalenia były lub mogły być znane organowi rentowemu, a nie wydał on decyzji lub wydał decyzję w przedmiocie odmowy prawa do świadczeń, to opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy Sąd Rejonowy wskazał, że przesłanką wypłaty odsetek dla odwołującego jest przede wszystkim okoliczność, że organ rentowy w terminie określonym w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa nie ustalił prawa do świadczenia (nie później jednak niż w ciągu 30 dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłków), pomimo otrzymania kolejnych zaświadczeń lekarskich.

Sąd I instancji podkreślił, że organ rentowy nieprawidłowo odmówił przyznania odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres objęty postępowaniem w sprawie VI U 272/14. Zaznaczył, że w toku sprawy o sygn. akt VI U 272/14 toczącej się przed Sądem Rejonowym w Gliwicach nie ujawniono żadnych nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującego, ponad te ujawnione w toku postępowania przed organem rentowym. Wobec tego Sąd I instancji uznał, że organ rentowy dysponował materiałem umożliwiającym przyznanie świadczenia z uwzględnieniem tego, iż organ rentowy w ramach swoich kompetencji, przy dołożeniu należytej staranności, mógł dokonać ustaleń tożsamych z tymi poczynionymi w toku sprawy o sygn. akt VI U 272/14. Zdaniem Sądu I instancji organ rentowy posiadał możliwości zarówno prawne jak techniczne do zapoznania się ze stanem zdrowia odwołującego i historią chorób odwołującego, a także miał możliwość dokonania oceny dokumentacji medycznej stworzonej przez specjalistów, z pomocy których odwołujący korzystał.

Sąd I instancji dodał, że nawet jeżeli przyjąć, że organ rentowy kompleksowo zbadał okoliczności sprawy będące przedmiotem postępowania w sprawie VI U 272/14 i ocenił je według własnego uznania, ocena ta – w świetle prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach wydanego w sprawie VIU 272/14 – była obarczona błędem, skutkującym zmianą decyzji zaskarżonych w ramach toczącego się postępowania sądowego o ww. sygnaturze akt sprawy. Organ rentowy w postępowaniu w sprawie VI U 272/14 nie wykazał, aby zmiana decyzji wynikała ze zmiany okoliczności faktycznych sprawy. Już w dacie wydania decyzji objętych postępowaniem sądowym w sprawie VI U 272/14 organ rentowy miał możliwość i obowiązek prawidłowej oceny okoliczności sprawy, zatem ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w przyznaniu odwołującemu świadczenia.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy uznał, że organ rentowy nie dokonał w terminie określonym w art. 64 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa wypłaty zasiłku chorobowego na rzecz odwołującego wynikającego z decyzji, co do których toczyło się postępowanie w sprawie VI U 272/14 tj. w terminie 30 dni od daty wpływu zwolnień lekarskich odwołującego do ZUS. W konsekwencji Sąd I instancji zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie jak w punkcie 1 wyroku z 5 grudnia 2019 r.

W zakresie odwołania od pisma organu rentowego z 30 sierpnia 2018 r. Sąd Rejonowy odrzucił odwołanie z uwagi na fakt, że w tym zakresie droga sądowa nie była dopuszczalna (art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. w związku z art. 13§2 k.p.c.).

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd I instancji orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 265).

Apelację od wyroku wniósł organ rentowy, zaskarżając wyrok Sądu Rejonowego w części, tj. w zakresie pkt 1 i 3.

Zaskarżając wyrok w części objętej pkt 1, (...) Oddział w Z. zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 118 ust. 1 i 1a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez przyznanie odwołującemu prawa do odsetek ustawowych za opóźnienie za okresy wskazane w tym punkcie i nie orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego w treści rozstrzygnięcia, a także art. 85 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez przyznanie odwołującemu prawa do odsetek, pomimo że ostatnią okoliczność, od której zależało przyznanie świadczenia ustalono wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z 27 marca 2018 r. sygn. VI U 272/14, a wypłaty dokonano 25 maja 2018 r.

(...) Oddział w Z. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania oraz o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podniósł, że Sąd I instancji nie dokonał prawidłowej subsumpcji ww. przepisów prawa materialnego, albowiem w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego. Zdaniem organu rentowego wyrok Sądu Rejonowego z 27 marca 2018 r. również nie przesądzał o odpowiedzialności organu rentowego za opóźnione ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, a zatem organ rentowy nie pozostawał w zwłoce z wypłatą świadczenia.

Z ostrożności procesowej (...) Oddział w Z. wskazał, że organ rentowy zrealizował wyrok Sądu Rejonowego z 27 marca 2018 r. w dniu 25 maja 2018 r., a gdyby Sąd II instancji nie podzielił stanowiska ZUS, to ewentualne odsetki winny być liczone od tego dnia.

W odpowiedzi na apelację odwołujący wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Gliwicach zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego jest w znacznej części zasadna.

Na wstępie niniejszych rozważań wskazać należy, że ustalenia Sądu I instancji co do faktów, na których oparł on zaskarżone rozstrzygnięcie, są co do zasady prawidłowe i z tego powodu Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne.

Mimo jednak prawidłowych w zasadzie ustaleń faktycznych, Sąd I instancji w dalszej kolejności wyciągnął błędne wnioski odnośnie odpowiedzialności organu rentowego za opóźnienie w wypłaceniu świadczenia, a w konsekwencji w zakresie wypłaty odsetek ustawowych za opóźnienie.

W pierwszej kolejności Sąd II instancji wskazuje, że wbrew zarzutom apelacji, Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia art. 118 ust. 1 i 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem – zasadnie – nie stosował tego przepisu w swoim rozstrzygnięciu. Należy podkreślić, że przywołana podstawa prawna nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ nie dotyczy ona zasiłku chorobowego, którego przyznanie i wypłata były podstawą do ustalenia prawa do odsetek.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdują art. 85 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 64 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy systemowej jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Z kolei jak stanowi art. 64 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa płatnicy składek, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, wypłacają zasiłki w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych bieżąco po stwierdzeniu uprawnień. Zasiłki te wypłaca się nie później jednak niż w ciągu 30 dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłków.

W rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji uznał, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w przyznaniu odwołującemu świadczenia w dacie wydania decyzji objętych postępowaniem sądowym w sprawie o sygn. VI U 272/14. Zdaniem Sądu I instancji w toku sprawy o sygn. akt VI U 272/14 toczącej się przed Sądem Rejonowym w Gliwicach nie ujawniono żadnych nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującego, ponad te ujawnione w toku postępowania przed organem rentowym. Wobec tego organ rentowy dysponował materiałem umożliwiającym przyznanie świadczenia, posiadał możliwości zarówno prawne jak techniczne do zapoznania się ze stanem zdrowia odwołującego i historią chorób odwołującego, a także miał możliwość dokonania oceny dokumentacji medycznej stworzonej przez specjalistów, z pomocy których odwołujący korzystał. W konsekwencji – Sąd I instancji uznał, że odsetki za opóźnienie w wypłacie należnego odwołującemu świadczenia należą mu się od wydania decyzji objętych postępowaniem sądowym w sprawie o sygn. VI U 272/14.

W ocenie Sądu Okręgowego okoliczności przedmiotowej sprawy nie pozwalają zgodzić się z ww. stanowiskiem Sądu I instancji.

Należy wskazać, że w sprawie dotyczącej przyznania prawa do zasiłku chorobowego w okresach między 2 września 2013 r. a 18 listopada 2014 r., która toczyła się przed Sądem Rejonowym w Gliwicach (sygn. akt VI U 272/14), Sąd przeprowadził między innymi dowód z przesłuchania odwołującego, a w szczególności dowód z opinii (...) zespołów biegłych sądowych z zakresu neurologii, ortopedii, neurochirurgii.

Z akt sprawy VI U 272/14 wynika, że pierwszą opinię sporządzili 2 grudnia 2014 r. biegli ortopeda D. N. i neurolog P. W., którzy stwierdzili, że w okresie od 2 września 2013 r. do 28 lutego 2014 r. oraz od 1 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r. odwołujący był niezdolny do pracy z powodu tej samej choroby zwyrodnieniowej stawów, zaś od 1 marca 2014 r. do 31 marca 2014 r. był zdolny do pracy.

Z kolei w biegli ortopeda R. H. i neurolog M. W. w opiniach z 2 kwietnia 2016 r. i z 9 września 2016 r. podali, że w okresie od 2 września 2013 r. do 28 lutego 2014 r. i od 1 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r. przyczyną niezdolności odwołującego do pracy były schorzenia wielostawowe głownie kolan i kręgosłupa, a w okresie od 20 maja 2014 r. do 2 września 2014 r. schorzenia związane z okołostawowym zapaleniem stawu łokciowego, w tym zespołem ciasnoty rowka nerwu łokciowego, które stanowią innego rodzaju schorzenia niż wcześniej wymienione. W tak długim okresie leczenia z powodu zaostrzenia przewlekłych schorzeń mógł wymagać porad. Schorzenia te nie były jednak podstawą uznania niezdolności do pracy. Były to schorzenia współistniejące.

W kolejnych opiniach biegłych z 15 marca 2017 r. oraz z 7 sierpnia 2017 r. neurochirurg A. D. i ortopeda A. G. stwierdzili, że od 2 września 2013 r. do 28 lutego 2014 r. odwołujący był niezdolny do pracy z powodu nadciśnienia tętniczego, a w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do 18 listopada 2014 r. z powodu dolegliwości stawu łokciowego prawego. Konkludując, biegli podali, że odwołujący obciążony jest licznymi schorzeniami mającymi charakter przewlekły, zaś w okresie między 2 września 2013 r. a 18 listopada 2014 r. odwołujący leczony był z powodu nadciśnienia tętniczego oraz schorzenia stawu łokciowego prawego, które to choroby są schorzeniami innego rodzaju.

W sprawie VI U 272/14 Sąd Rejonowy, uznając odwołania J. P. za uzasadnione i przyznając mu prawo do zasiłku chorobowego, oparł się na opiniach biegłych, natomiast – jak wynika z uzasadnienia wyroku z 27 marca 2018 r. (VI U 272/14) – za najbardziej przekonywujące uznał ostatnie opinie neurochirurga A. D. i ortopedy A. G., tj. ostatnie opinie w sprawie, które zdaniem Sądu Rejonowego w Gliwicach zostały sporządzone z najwyższą starannością na podstawie pełnej dokumentacji medycznej zgromadzonej w toku postępowania. Sąd wskazał przy tym, że opinie te w sposób najbardziej przekrojowy prezentują odpowiedzi na zadane biegłym w tezie dowodowej pytania i podkreślił, że strony ostatecznie nie kwestionowały stanowiska ujętego w tych opiniach.

W ocenie Sądu Okręgowego sprawa o prawo odwołującego do zasiłku chorobowego, która toczyła się przed Sądem Rejonowym w Gliwicach (VI U 272/14) miała skomplikowany charakter i wymagała przeprowadzenia obszernego postępowania dowodowego – co też zostało w tej sprawie uczynione. Należy jednak podkreślić, że w sprawie tej – jak wynika z uzasadnienia wyroku – Sąd ocenił stan zdrowia odwołującego w spornych okresach dopiero na podstawie ostatnich opinii biegłych, tj. opinii biegłych neurochirurga A. D. i ortopedy A. G. z 15 marca 2017 r. Zatem dopiero sporządzenie tej opinii stanowiło wyjaśnienie ostatniej okoliczności, niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji w zakresie prawa do zasiłku chorobowego odwołującej. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że w toku sprawy o sygn. akt VI U 272/14 nie ujawniono żadnych nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującego, ponad te ujawnione w toku postępowania przed organem rentowym. Zdaniem Sądu Okręgowego dopiero postępowanie w sprawie VI U 272/14 – a w szczególności opinia biegłych neurochirurga A. D. i ortopedy A. G. z 15 marca 2017 r. – pozwoliły wyjaśnić sporne kwestie odnośnie stanu zdrowia odwołującego. Nie może być zatem mowy o odpowiedzialności ZUS za opóźnienie w przyznaniu odwołującemu świadczenia w dacie wydania decyzji objętych postępowaniem sądowym w sprawie o sygn. VI U 272/14. O odpowiedzialności organu rentowego za opóźnienie w przyznaniu odwołującemu zasiłku chorobowego można mówić dopiero w momencie zapoznania się z opinią biegłych A. D. i A. G., która była kluczowa w sprawie i niekwestionowana przez strony.

Tym samym, Sąd Okręgowy nie zgadza się w pełni z zarzutami apelacji, w szczególności z twierdzeniami organu rentowego, iż ostatnią okoliczność, od której zależało przyznanie świadczenia odwołującemu ustalono wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z 27 marca 2018 r.

Należy wskazać, że zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 12, poz. 104) odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń - do dnia wypłaty świadczeń, z uwzględnieniem ust. 2-5.

Jeżeli świadczenie jest wypłacane osobie uprawnionej za pośrednictwem poczty lub na rachunek bankowy, za dzień wypłaty świadczeń uważa się dzień przekazania należności na pocztę lub do banku (ust. 6).

Opinia biegłych A. D. i A. G. została doręczona organowi rentowemu 5 maja 2017 r., natomiast wypłata zasiłku chorobowego – w formie przekazania należności na pocztę – nastąpiła 25 maja 2018 r. Wobec powyższego – zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa oraz ww. przepisami rozporządzenia – organ rentowy winien wypłacić odwołującemu odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od 6 maja 2017 r. do 25 maja 2018 r. - od kwot zasiłków chorobowych obejmujących okresy: od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r., od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r., od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r., od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r., od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Okręgowy w powyższym zakresie popiera argumentację organu rentowego i stwierdza, że odwołującemu przysługuje prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od 6 maja 2017 r. do 25 maja 2018 r. Zatem Sąd Okręgowy– w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. – zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 w całości w ten sposób, że przyznał J. P. prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od 6 maja 2017 r. do 25 maja 2018 r. - od kwot zasiłków chorobowych obejmujących okresy: od 3 kwietnia 2014 r. do 15 maja 2014 r., od 20 maja 2014 r. do 24 czerwca 2014 r., od 25 czerwca 2014 r. do 25 lipca 2014 r., od 16 sierpnia 2014 r. do 2 września 2014 r., od 16 października 2014 r. do 18 listopada 2014 r.

W pozostałej części Sąd – na podstawie art. 385 k.p.c. – oddalił apelację organu rentowego, uznając ją za bezzasadną.

O kosztach zastępstwa procesowego w postepowaniu apelacyjnym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., odstępując od obciążania ubezpieczonego kosztami zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Sąd miał na uwadze, że organ rentowy w przeważającej części wygrał proces, jednakże biorąc pod uwagę okoliczności sprawy – w szczególności stan zdrowia ubezpieczonego, charakter sprawy, postępowanie w sprawie o zasiłek chorobowy przed Sądem Rejonowym w Gliwicach – uznał, że w sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające odstąpienie od obciążania odwołującego kosztami.

(-) sędzia del. Magdalena Kimel (-) sędzia Patrycja Bogacińska – Piątek (-) sędzia Małgorzata Andrzejewska