Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Joanna Smycz
Protokolant:	Maria Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. w Gliwicach

sprawy K. P. (P.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 29 października 2014 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. P. prawo do emerytury poczynając od 1 października 2014 r.

(-) SSO Joanna Smycz

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego

w dniu 15.04.2015 r. w sprawie VIII U 2371/14

w zakresie znaczników czasowych 00:04:21 - 00:17:08

	x_ (...)_VIII_U_ (...)_14_48_ (...)_ (...)_ (...)_ (...)_X.mp4

* * * * * * początek tekstu

[ Przewodniczący 00:00:00.758]

Decyzją z dnia 29 października 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił ubezpieczonemu K. P. prawa do emerytury
w obniżonym wieku emerytalnym 60 lat, powołując się na artykuł 184 ustawy z 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z FUS. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony na dzień
1 stycznia 1999 nie udowodnił wymaganego piętnastoletniego okresu zatrudnienia
w szczególnych warunkach a jedynie 8 lat 4 miesiące 11 dni takiej pracy. ZUS wskazał,
iż do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie (...)
w S.- (...) od 20 lipca 79 do 29 lutego 88 z uwagi na fakt, że nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do spornego świadczenia i wskazał, że pracę w szczególnym charakterze może wykazać zeznaniami świadków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto wskazał, iż ogólne świadectwo pracy wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) w S.- (...) z dniem 1 marca 1988 roku nie zawiera adnotacji o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach, dlatego nie może stanowić dowodu na powyższą okoliczność.

Sąd Okręgowy ustalił.

K. P. urodził się w dniu (...). W dniu 15 października 2014 roku złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym
z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Zaskarżoną decyzją z dnia
29 października 2014 roku (...) Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa
do emerytury z uwagi na brak wymaganego piętnastoletniego okresu zatrudnienia
w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu 8 lat 4 miesiące 11 dni. ZUS nie uwzględnił ubezpieczonemu do tej pracy okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S.- (...) w okresie od 20 lipca
79 do 29 lutego 88 z uwagi, z uwagi na brak świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Sąd ustalił, iż w okresie od 20 lipca 79 roku do 29 lutego 88 roku ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w S.- (...), które świadczyło usługi transportowe na rzecz innych przedsiębiorstw, między innymi kopalń, fabryk, firm budowlanych, polegające na przewożeniu żwiru, piasku, materiałów budowlanych, wapna, cementu. Zakład pracy dysponował około 200. samochodami ciężarowymi o masie całkowitej powyżej 3,5 tony, marki S., J., S., T.. Samochodów osobowych nie było na stanie, podobnie jak samochodów ciężarowych o niższej masie całkowitej
niż 3,5 tony. Zakład pracy zatrudniał około 250. pracowników, z czego 200 osób było kierowcami, reszta zajmowała się obsługą biura oraz naprawą samochodów. Każdy kierowca miał przydzielony samochód ciężarowy, w przypadku awarii samochodu byli
oni kierowani do pracy na innym samochodzie. Ubezpieczony pracował w spornym okresie na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o masie całkowitej powyżej
3,5 tony. Woził cegły, żwiry, piaski, cement, materiały budowlane, a także jeździł
po hałdach. Ubezpieczony jeździł wyłącznie samochodami ciężarowymi o dopuszczalnym ciężarze powyżej 3,5 tony. Były to samochody marki S.. Ubezpieczony w spornym okresie pracował tylko i wyłącznie na takich samochodach, wszystkie te samochody miały masę całkowitą powyżej 3,5 tony. Taką pracę wykonywał stale, przez co najmniej 8 godzin dziennie. Zdarzało się, że pracował w godzinach nadliczbowych. Nie był kierowany
do innych prac, w szczególności nie pracował w warsztacie mechanicznym. Ubezpieczony i inni kierowcy dostawali mleko jako dodatek z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W spornym okresie zatrudnienia wraz z ubezpieczonym pracowali świadkowie:
E. S., kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, P. W. kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, któremu właśnie wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 11 lipca 2013 roku sygnatura akt VIII U 1121/13 przyznano prawo do wcześniejszej emerytury, zaliczając właśnie pracę w (...) w charakterze kierowcy
do pracy w warunkach szczególnych. Sąd ustalił ponadto, że pracodawca wystawił ubezpieczonemu w dniu 1 marca 1988 roku ogólne świadectwo pracy potwierdzając,
iż w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę jako kierowca pojazdu o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Ubezpieczony legitymuje
się na dzień 1 stycznia 99 roku okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 25. lat. Ubezpieczony ukończył 60 lat życia z dniem 26 lutego 2011 roku i nie przystąpił
do Otwartego Funduszu Emerytalnego. Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie aktu organu rentowego, zeznań świadka E. S. z dnia 20 lutego 2015 roku, P. W. z dnia 20 lutego 2015 roku i zeznań ubezpieczonego
oraz na podstawie wyroku z uzasadnieniem Sądu Okręgowego w Gliwicach dotyczącego świadka P. W. w sprawie VIII U 1121/13, natomiast pominął dowód z akt osobowych ubezpieczonego z Przedsiębiorstwa (...) w S.- (...) przechowywane przez archiwum PPHU (...), gdyż przeprowadzeniu postępowania w tym zakresie napotkało przeszkodę o nieokreślonym czasie trwania, bowiem wszystkie pisma adresowane do właśnie MIGI pozostawały bez echa. Odnośnie rodzaju pracy wykonywanej przez ubezpieczonego Sąd dał wiarę jego twierdzeniu, które zostały potwierdzone przez zeznania świadków. Świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym na tych samych stanowiskach pracy w spornym okresie zatrudnienia, posiadają zatem wiedzę na temat miejsca i charakteru wykonywanej przez odwołującego pracy. Twierdzenie ubezpieczonego znajdują również potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w świadectwie pracy z dnia 1 marca 1988 roku wystawione przez zakład pracy.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści artykułu
32 ustęp 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z FUS w powiązaniu z paragrafem 3. i 4. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
i w szczególnym charakterze, ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem
1 stycznia 49 roku będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach
i w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków: osiągnięcie wieku emerytalnego 60 lat, posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego
25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zgodnie z treścią paragrafu 2 ustęp 1 tego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo
do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Z kolei zgodnie z treścią artykułu 184 ustęp
1 ustawy z 17 grudnia 98 o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym
po dniu 31 grudnia 48 przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego
w artykule 32, 3, 9 i 40 jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze, wymagane w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat, 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa
w artykule 27, w myśl ustępu 2. emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku Otwartych Funduszy Emerytalnych za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa. Należy również podkreślić,
iż na mocy artykułu 1. ustawy z 11 maja 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z FUS od 1 stycznia 2013 roku została zmieniona treść cytowanego artykułu
184 ustęp 2, od tej daty warunek rozwiązania stosunku pracy nie jest wymagany.
Na podstawie tego przepisu prawo do emerytury w obniżonym wieku przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy, to jest w dniu 1 stycznia 99 spełnił warunek w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy 25. lat oraz pracy wykonywanej
w warunkach szczególnych, czyli 15 lat, a nie osiągnął wymaganego wieku. Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego na dzień
1 stycznia 99 wymaganego piętnastoletniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ, organ rentowy uwzględnił mu tylko 8 lat 4 miesiące i 11 dni takiej pracy. Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało,
że ubezpieczony legitymuje się wymaganym piętnastoletnim okresem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem do takiej pracy należało mu zaliczyć cały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S.- (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej
3,5 tony. Z materiału dowodowego wynika, że w spornym okresie ubezpieczony wykonywał wyłącznie pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Woził materiały budowlane, żwir, piasek, cement i wapno. Taką pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był kierowany
do, do innych prac. Jeździł tylko i wyłącznie samochodem marki S.. Powyższe prace zostały wymienione w wykazie A, stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze. W dziale 8. tego wykazu pod pozycją 2. wymienione zostały prace kierowców samochodów ciężarowych
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3, powyżej 3,5 tony. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że ubezpieczony nie przedłożył świadectwa pracy w szczególnych warunkach za cały okres sporny, gdyż w aktach rentowych znajduje się ogólne świadectwo pracy z dnia 1 marca 88 wydane przez zakład pracy, obejmujący cały sporny okres,
z którego wynika, że w powyższym okresie ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych o masie 3,5 tony. Ponadto fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów.
W postępowaniu odwoławczym przed sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe, jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń i ich wysokość, jak okresy zatrudnienia w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego, porównaj uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 84, III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 84, III UZP 48/84 i wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006, I UK 179/06. Pomimo braku akt osobowych ubezpieczonego, Sąd fakt wykonywania pracy kierowcy samochodów ciężarowych
o masie powyżej 3,5 tony ustalił za pomocą innych dowodów, w szczególności zeznań świadków. Sąd dał wiarę ich zeznaniom potwierdzającą taki charakter jego pracy, uznając te dowody za spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające a ponadto znajdujące potwierdzenie, potwierdzenie w aktach analogicznej sprawy świadka P. W.. W konsekwencji należało uznać, że w uwzględnieniu okresu spornego oraz okresu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach uwzględnionej przez ZUS, ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 99 wymaganym piętnastoletnim okresem takiej pracy. Kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad dwudziestopięcioletniego okresu pracy, okresu składkowego i nieskładkowego, nie była przedmiotem sporu.
Nie było także spornym, iż odwołujący nie jest członkiem OFE. Również ukończył
on wymagany wiek 60. lat.

W konsekwencji Sąd na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję jak w sentencji.

Przepisywanie.pl SERWER - Automatyzacja Przepisywania Nagrań

Zatwierdzono transkrypcję dnia 27 kwietnia 2015 r.