Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR del. Renata Stańczak
Protokolant:	Anna Krzyszkowska

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2016 r. w Gliwicach

sprawy L. Ż. (Ż.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania L. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 5 sierpnia 2015r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu L. Ż. prawo do emerytury począwszy od dnia 1 lipca 2015 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Renata Stańczak

Sygn. akt VIIIU 1494/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 05.08.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu L. Ż. ( Ż. ) prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15- letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych podnosząc, iż w latach 1971- 2000 stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych, na stanowisku elektromontera wymienionym w wykazie A dziale II poz.1 pkt 4 wykazu szczegółowego, stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r.

Na rozprawie w dniu 03.12.2015r. ubezpieczony wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy dodał, iż do pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił ww. okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładach (...) Sp. z o.o. w G., gdyż ubezpieczony nie przedłożył na tę okoliczność świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony L. Ż. urodził się w dniu (...), na dzień 1.01.1999r. legitymuje się 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 27.07.2015r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury, w rozpoznaniu którego organ rentowy w dniu 05.08.2015r. wydał decyzję zaskarżoną omówioną na wstępie.

Z zaświadczenia pracy z dnia 23.07.2015r. sporządzonego przez (...) Sp. z o.o. w G. wynika, iż ubezpieczony od dnia 16.08.1971r. do nadal jest zatrudniony w Zakładach (...) Sp. z o.o. w G., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowiskach:

- od dnia 16.08.1971r. do dnia 31.08.1975r. – elektromontera,

- od dnia 01.09.1975r. do dnia 30.06.1991r. – elektromechanika aparatury pomiarowej, w tym od dnia 01.04.1991r. do dnia 30.06.1991r. dodatkowo w ramach ½ etatu montera urządzeń elektronicznych,

- od dnia 01.07.1991r. do dnia 31.01.2013r. elektromechanika urządzeń pomiarowych,

- od dnia 01.02.2013r. do nadal – specjalisty do spraw aparatury kontrolno – pomiarowej.

Od dnia 16.08.1973r. do dnia 04.08.1975r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Zakład ten zajmował się rozruchami elektrowni, urządzeniami do produkcji energii elektrycznej. Ubezpieczony początkowo po przyjęciu do pracy odbywał staż, a następnie od początku grudnia 1971r., przez cały okres sporny, to jest do końca grudnia 1998r., pracował faktycznie na stanowisku elektromontera i zajmował się montażem układów, czujników na turbozespołach dla celów rozruchu urządzeń na elektrowni. Umieszczanie tych czujników było niebezpieczne, bo trzeba było np. wejść w pokrywę, gdzie czasami temperatura osiągała nawet 90 stopni C. Te montaże związane były z otwieraniem nowych bloków energetycznych, gdy rozruch danej elektrowni mógł trwać nawet kilka miesięcy, a dodatkowo świadczone były też na starych blokach energetycznych. Pracę taką ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w ramach stałych delegacji. Jeżeli ubezpieczony nie wyjeżdżał na delegacje ( czyli w okresie pomiędzy delegacjami ), to na terenie zakładu pracy zajmował się kompletowaniem sprzętu, urządzeń potrzebnych do następnej delegacji – takie czynności przeciętnie w ciągu roku zajmowały mu łącznie około jednego miesiąca.

Pomimo, iż nazewnictwo stanowiska pracy zajmowanego przez ubezpieczonego w ciągu okresu spornego ulegało zmianom, co wiązało się ze zmianą stawki zaszeregowania, ubezpieczony rzeczywiście przez cały ten czas wykonywał taką samą pracę: elektromontera.

Razem z ubezpieczonym pracowali Z. G., K. S. i S. M..

Z akt osobowych ubezpieczonego wynika, iż przedsiębiorstwo (...) początkowo zaliczane było do przedsiębiorstw branżowych podległych Ministrowi Górnictwa i Energetyki. Wskazuje na to treść dokumentacji zawartej w tych aktach, w której odwoływano się do zarządzeń Ministra Górnictwa i Energetyki.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego, Regulaminu Pracy i Regulaminu Premiowania, zeznań świadków Z. G., K. S. i S. M. oraz zeznań ubezpieczonego ( protokół elektroniczny z rozprawy z dnia: 03.12.2016r. czas 00:17:33 – 01:13:21, 16.03.2016r. czas 00:01:46 - 00:04:08 ).

Sąd dał wiarę zeznaniom słuchanych w sprawie świadków oraz ubezpieczonego, że ubezpieczony od początku grudnia 1971r., czyli po ukończeniu wstępnego stażu pracy do końca grudnia 1998r. faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę elektromontera polegającą na montażu urządzeń elektroenergetycznych dla celu rozruchu elektrowni. Zeznania w tym zakresie były rzeczowe, szczegółowe, logiczne, zasadniczo zgodne ze sobą. Świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym w spornym okresie jego zatrudnienia i stąd niewątpliwie posiadają szczegółową wiedzę na temat miejsca i charakteru wykonywanej przez ubezpieczonego pracy.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego L. Ż. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ) prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948r., który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

W myśl § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Okoliczność sporna w rozpoznawanej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego na dzień 01.01.1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

W wykazie A, dziale II załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. wymienione zostały prace w energetyce – „ prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych ”.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe jednoznacznie wykazało, że ubezpieczony w okresie spornego zatrudnienia w Zakładach (...) Sp. z o.o. w G. od dnia 01.12.1971r. do dnia 31.12.1998r. świadczył pracę, o której mowa powyżej.

Odwołujący w okresie spornym rzeczywiście stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę elektromontera polegającą na montażu urządzeń elektroenergetycznych dla celów rozruchu elektrowni. Pracę tę świadczył w ramach stałych delegacji, rzeczywiście na terenie obiektów ( elektrowni ) zajmujących się wytwarzaniem i przesyłaniem energii elektrycznej, w rozumieniu powołanego uregulowania zawartego w wykazie A dziale II. Wypada dodać, iż zakład pracy ubezpieczonego Zakład (...) Sp. z o.o. w G., jak wynika z dokumentacji akt osobowych ubezpieczonego, początkowo również zaliczał się do przedsiębiorstw branżowych podległych Ministrowi Górnictwa i Energetyki.

Zdaniem Sądu przyjęciu jak wyżej nie przeszkadza fakt, iż pomiędzy delegacjami ubezpieczony na terenie zakładu pracy gromadził sprzęt i urządzenia w sytuacji, gdy były to prace przygotowawcze, ściśle i nierozerwalnie związane z pracą wykonywaną w ramach stałych delegacji. Nadto wykonywane były one w nieznacznym zakresie – jak zeznał ubezpieczony – łącznie przez okres jednego miesiąca na przestrzeni danego roku.

Powyższe potwierdzają zeznania słuchanych w sprawie świadków Z. G., K. S. i S. M., a także korespondujące z nimi zeznania ubezpieczonego.

Bez znaczenia dla rozpoznania sprawy pozostaje fakt, że ubezpieczony nie przedłożył w organie rentowym za okres sporny świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10.03.1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21.09.1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

W konsekwencji uznania, że ubezpieczony legitymuje się wymaganym 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych podczas, gdy pozostałe przesłanki prawa do świadczenia były bezsporne, Sąd stwierdził, iż ubezpieczony spełnia wszystkie konieczne warunki nabycia prawa do dochodzonego świadczenia. Zaznaczyć należy, iż nawet po ewentualnym wyłączeniu z okresu spornego miesięcznych okresów pracy ubezpieczonego przypadających na każdy poszczególny rok tego okresu spornego, ubezpieczony i tak posiada konieczny do przyznania emerytury wcześniejszej 15 – letni okres pracy w warunkach szczególnych na dzień 01.01.1999r.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt 1 wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 01.07.2015r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o świadczenie ( zgodnie z art.129 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ).

W pkt 2 wyroku na podstawie art.98 k.p.c. w związku z §2 ust. 1 i 2, §12 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( t.j. Dz.U. z 2013r., poz.461 ) Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Renata Stańczak