Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 lipca 2024r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu Ł. R. ( R. ) prawa do emerytury na podstawie:

- art.184 w związku z art.39 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż do dnia 31 grudnia 1998r. ubezpieczony udowodnił jedynie 21 lat i 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych, zamiast 25 lat, a także 1 rok, 2 miesiące i 26 dni pracy górniczej, zamiast wymaganych 5 lat pracy górniczej,

- art. 184 ustawy emerytalnej w związku z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ponieważ do dnia 31 grudnia 1998r. ubezpieczony udowodnił jedynie 21 lat i 25 dni, wobec wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 10 lat, 9 miesięcy i 16 dni pracy w szczególnych warunkach, wobec wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany przez przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony zarzucił naruszenie art.184 w związku z art.39 i art.46 ustawy emerytalnej skutkujące nieprawidłowym przyjęciem, iż ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania emerytury z uwagi na brak wykazania 25 lat pracy do dnia
31 grudnia 1998r., braku wskazania 5 lat pracy górniczej zgodnie z art.50c ust.1 ustawy emerytalnej, podczas gdy ubezpieczony wykazał dokumentem z Przedsiębiorstwa (...) S.A. pracę na stanowisku górnika pod ziemią od 6 kwietnia 1982r.
do 30 czerwca 1987r., a nadto spełnił dalsze wymagania przewidziane w art.184 w związku z art.39 i art.46 ustawy emerytalnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Organ rentowy wniósł także o zasądzenie
od odwołującego na rzecz tego organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, przy uwzględnieniu stawki minimalnej wynikającej z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Ł. R. ( ur. (...) ) w dniu 8 lipca 2024r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał decyzję skarżoną.

Ubezpieczony na przestrzeni swojego życia pozostawał w zatrudnieniu:

1. od 1 września 1977r. do 31 marca 1982r. w Warsztacie (...) w Ś. na stanowisku ucznia i czeladnika,

2. od 6 kwietnia 1982r. do 30 czerwca 1987r. w Zakładzie (...) w B. jako ładowacz pod ziemią i młodszy górnik pod ziemią ( organ rentowy zaliczył do pracy górniczej okresy od 6 kwietnia 1982r. do 1 maja 1983r. i od 2 maja 1987r. do 30 czerwca 1987r. według literalnego brzmienia świadectwa pracy z 30 czerwca 1987r. ),

3. od 2 listopada 1987r. do 24 listopada 1988r. w Zakładzie (...) jako blacharz samochodowy,

4. od 1 grudnia 1988r. do nadal w (...) Sp. z o.o. P. Zakład (...) na stanowiskach kolejno: mechanika spalinowych pojazdów drogowych i trakcyjnych, rzemieślnika specjalisty w zawodzie mechanika spalinowych pojazdów drogowych i trakcyjnych, specjalisty mechanika, starszego specjalisty mechanika, specjalisty operatora badań nieniszczących, mistrza, kierownika oddziału napraw wagonów.

Ubezpieczony do 31 grudnia 1998r. udowodnił 21 lat i 25 dni okresów składkowych
i nieskładkowych ( 20 lat, 7 miesięcy i 6 dni okresów składkowych oraz 5 miesięcy i 19 dni okresów nieskładkowych ), w tym 10 lat, 9 miesięcy i 16 dni pracy w warunkach szczególnych/szczególnym charakterze.

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego oraz zeznań ubezpieczonego ( protokół elektroniczny z rozprawy z 13 listopada 2024r. czas 00:03:52 – 00:06:22 ) jako okoliczności jednoznacznie wynikające z tych dowodów.

Sąd zważył, co n astępuje:

Odwołanie ubezpieczonego Ł. R. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.184 w związku z art.39 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. z 2023r., poz.1251 ) ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948r. niespełniającemu warunków do uzyskania emerytury górniczej na podstawie art.50a, przysługuje emerytura, jeżeli:

1.osiągnął wiek emerytalny, który ustala się w ten sposób, że za każdy pełny rok pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią obniża
się powszechnie obowiązujący wiek emerytalny wynoszący 65 lat dla mężczyzn
o 6 miesięcy,

2. do dnia 31 grudnia 1998r. udokumentował wymagany okres zatrudnienia wynoszący łącznie z okresami składkowymi i nieskładkowymi 25 lat dla mężczyzn,

3. do dnia 31 grudnia 1998r. udokumentował co najmniej 5 lat pracy górniczej, o której mowa w art.50c ust.1 wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią,

4. nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym,
za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z art.184 ustawy emerytalnej i w związku z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm. ) ubezpieczonemu rodzonemu po dniu 31 grudnia 1948r. emerytura przysługuje, jeżeli spełnił łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2. nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym,
za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa,

3. w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 1 stycznia 1999r. osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującego na danym stanowisku pracy, wynoszącego co najmniej
15 lat.

Dla przyznania prawa do emerytury konieczne jest spełnienie wszystkich wymienionych powyżej warunków, brak bowiem chociażby jednego z nich uniemożliwia przyznanie prawa do świadczenia.

Ubezpieczony bez wątpienia nie spełnia wszystkich koniecznych przesłanek prawa zarówno do emerytury z art.184 w związku z art.39 ustawy emerytalnej, jak również
z art.184 ustawy emerytalnej w związku z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ponieważ do dnia 31 grudnia 1998r.
nie udowodnił wymaganego 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego,
a jedynie 21 lat i 25 dni. Ubezpieczonego tak wyliczonego stażu pracy na dzień 31 grudnia 1998r. nie kwestionował i zresztą znajduje on potwierdzenie w dokumentacji akt organu rentowego, z której wynika, że aktywność zawodową ubezpieczony podjął dopiero
we wrześniu 1977r. Na rozprawie w dniu 13 listopada 2024r. ubezpieczony zarzucał jedynie, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego, że konieczny 25 - letni okres stażu pracy powinien przypadać do 31 grudnia 1998r. Zarzut ten jednak
nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem powołany na wstępie rozważań art.184 ustawy emerytalnej wprost wprowadza taki warunek i nie ma możliwości rozszerzającej interpretacji tego przepisu.

Wobec braku spełnienia tego warunku, ewentualne wykazanie pozostałych przesłanek prawa do świadczenia nie ma znaczenia dla kwestii przyznania prawa
do emerytury.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stwierdził, że skarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa i stąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu
na podstawie art.98 k.p.c. w związku z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tj. Dz.U.
z 2023r., poz.1935 ).

(-) Sędzia Grażyna Łazowska