Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca Sędzia SO Grażyna Łazowska

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2021 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 29 lipca 2021r. nr (...)-4/20

oddala odwołanie.

(-) Sędzia SO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 1202/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 lipca 2021r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił ubezpieczonemu A. S. prawa do kolejnej emerytury górniczej na podstawie art.114 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz.U. z 2021r. poz.291 ), ponieważ ubezpieczony nie przedłożył żadnych dokumentów, które mogłyby mieć wpływ na ustalenie prawa do emerytury z art.50a ustawy emerytalnej i zmianę decyzji odmownej z 4 lutego 2021r.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się jej zmiany i orzeczenia co do istoty sprawy,
w szczególności przyznania prawa do przeliczenia emerytury na podstawie art.53 ust.4 ustawy emerytalnej. Wniósł także o obciążenie organu rentowego kosztami postępowania,
w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu ubezpieczony podniósł, że decyzja jest wadliwa, gdyż organ rentowy wadliwie ocenił wniosek ubezpieczonego, który nie dotyczył przyznania kolejnego świadczenia emerytalnego ale przeliczenia świadczenia już przyznanego ubezpieczonemu.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Decyzją z 2 stycznia 2013r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu A. S. ( ur. (...) ) prawo do emerytury górniczej w związku z ukończeniem 50 lat, na podstawie art. 50a ust. 2 ustawy emerytalnej, od 1 listopada 2012 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o emeryturę.

W rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z 2 lutego 2021r. o przyznanie prawa
do kolejnej górniczej emerytury organ rentowy decyzją z 4 lutego 2021r. załatwił ten wniosek odmownie – organ rentowy wskazał, że brak jest podstaw do przyznania emerytury górniczej na podstawie art. 50a ust. 1 ustawy emerytalnej, ponieważ ubezpieczony ma już ustalone prawo do emerytury górniczej z art. 50a ust. 2 ustawy emerytalnej.

Prawomocnym wyrokiem z 29 maja 2021r. sygn. VIII U 461/21 Sąd Okręgowy
w G. oddalił odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że emerytura górnicza z art.50a ust.1 i z ust.2 tegoż przepisu stanowi to samo rodzajowo świadczenie, a zatem jeśli odwołujący miał przyznaną
w 2013r. emeryturę górniczą ze względu na wiek z art.50a ust.2 ustawy emerytalnej brak jest podstaw do przyznania tego samego świadczenia tylko w oparciu o ust.1 ww. przepisu.

W dniu 19 lipca 2021r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o przeliczenie emerytury przyznanej na podstawie art.53 ustawy emerytalnej, w oparciu o art.53 ust.4 tejże ustawy
w związku z przepracowaniem co najmniej 30 miesięcy po przyznaniu świadczenia.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał decyzję zaskarżoną.

Powyższe Sąd ustalił w oparciu o dokumentację akt organu rentowego jako okoliczności jednoznacznie wynikające z tych dowodów.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz.U. z 2021r., poz.291 ) w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli:
po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa
do świadczeń czy ich wysokości jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość (por. wyrok Sądu Najwyższego z 5 sierpnia 1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734, uchwała Sądu Najwyższego z 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442).

W ocenie Sądu zaskarżona decyzja odpowiada prawu. Słusznie organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury górniczej na podstawie art.50a ustawy emerytalnej, gdy nie zostały ujawnione żadne nowe okoliczności, ani też ubezpieczony nie przedłożył żadnych nowych dowodów, które miałyby wpływ na zmianę wcześniejszej decyzji odmawiającej prawa do tego świadczenia z 4 lutego 2021r. Ta ostatnia decyzja stała
się prawomocna na skutek oddalenia odwołania ubezpieczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z 29 maja 2021r. sygn. VIII 461/21. Sąd w pełni podziela stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu ww. wyroku, że brak jest podstaw do przyznania kolejnej emerytury górniczej na podstawie art.50a ust.1 ustawy emerytalnej w sytuacji,
gdy wcześniej zostało już przyznane prawo do tego świadczenia na podstawie ust.2 tegoż przepisu. Jest to faktycznie bowiem to samo rodzajowo świadczenie. Stanowisko takie jest utrwalone w orzecznictwie ( por. wyroki Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 5 marca 2013r. III AUa 1117/12, z 23 sierpnia 2016r. III AUa 2216/15 ).

Bezzasadny jest zarzut ubezpieczonego, że organ rentowy błędnie rozpoznał jego wniosek jako wniosek o prawo do świadczenia w sytuacji, gdy ubezpieczony domagał
się przeliczenia emerytury górniczej z art.53 ust.4 ustawy emerytalnej. Podkreślić należy,
że warunkiem przeliczenia świadczenia w oparciu o powołany przepis ustawy emerytalnej jest nie tylko legitymowanie się co najmniej 30 miesięcznym okresem ubezpieczenia po przyznaniu prawa do pierwotnego świadczenia, lecz w pierwszej kolejności spełnieniem warunków do przyznania prawa do nowej emerytury. Nie ulega wątpliwości, że art. 53 ust. 4 ustawy przewiduje możliwość obliczenia świadczenia na nowo, gdy ubezpieczony spełni przesłanki warunkujące nabycie prawa do emerytury na innej podstawie prawnej. Przepis art.53 ust.4 ustawy emerytalnej może być więc stosowany w związku z nabywaniem kolejnego uprawnienia do świadczenia, lecz nie może stanowić samodzielnej podstawy do przeliczenia świadczenia ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 26 czerwca 2013r. sygn. III AUa 303/13 ). Zatem, żeby dokonać przeliczenia emerytury w myśl powołanego art.53 ust.4, a więc z zastosowaniem nowej kwoty bazowej do części socjalnej, koniecznym jest wpierw ustalenie czy ubezpieczony spełnia przesłanki prawa do nowej emerytury. Dopiero po pozytywnym ustaleniu tej kwestii należy badać, czy ubezpieczony spełnia dalsze konieczne warunki do przeliczenia w postaci legitymowania się wymaganym okresem ubezpieczenia po przyznaniu świadczenia. Z materiału dowodowego wynika, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania prawa do nowej emerytury ( odwołujący w tym zakresie zresztą żadnych zarzutów nie sprecyzował ), a skoro tak to tym samym nie przysługuje mu prawo do przeliczenia świadczenia w trybie powołanego uregulowania prawnego.

W konsekwencji powyższego Sąd uznał, że skarżona decyzja odpowiada prawu i stąd
z mocy art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

(-) Sędzia Grażyna Łazowska