Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Patrycja Bogacińska-Piątek
Protokolant:	Justyna Jarzombek

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. w Gliwicach

sprawy S. N. (N.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 22 maja 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu S. N. prawo do emerytury począwszy od 20 maja 2015r.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 1032/15

UZASADNIENIE

(...) Decyzją z 22 maja 2015 roku Zakład (...) Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu S. N. prawa do emerytury.

W uzasadnianiu organ rentowy podał, że ubezpieczony nie udokumentował 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 13 lat, 2 miesiące i 6 dni.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do emerytury.

W uzasadnieniu podniósł, że pracował jako cieśla, dekarz, zbrojarz, betoniarz, monter konstrukcji stalowych na wysokości. Domagał się uwzględnienia do pracy w warunkach szczególnych także okresu od 2 stycznia 1991 roku do 30 kwietnia 1993 roku, w którym był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Agencja nr (...). Ubezpieczony wskazał, że organ rentowy zaliczył mu okres pracy w tym przedsiębiorstwie od 5 kwietnia 1978 roku do 31 grudnia 1990 roku, a charakter jego pracy był taki sam, jedynie zakład pracy został podzielony na agencje.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 22 maja 2015 roku ZUS odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury. Decyzją tą stwierdził, że ubezpieczony na dzień 31 grudnia 1998 roku posiada staż 27 lat, 9 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz 13 lat, 2 miesiące i 6 dni pracy w warunkach szczególnych.

S. N. urodził się (...). Ubezpieczony nie jest członkiem OFE. Wniosek o emeryturę złożył 8 maja 2015 roku.

Na dzień 31 grudnia 1998 roku ubezpieczony legitymował się stażem ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych – okoliczność niesporna.

Organ rentowy zaliczył do okresów pracy w warunkach szczególnych okresy zatrudnienia:



od 5 kwietnia 1978 roku do 31 grudnia 1990 roku – Przedsiębiorstwo (...) w Ś. – monter konstrukcji na wysokości,



od 27 października 1995 roku do 5 kwietnia 1996 roku – Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowo - Handlowe (...) – monter konstrukcji metalowych na wysokości.

Ubezpieczony w okresie od 2 stycznia 1991 roku do 30 kwietnia 1993 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Ś. Agencja nr (...). W czasie zatrudnienia przebywał na urlopie bezpłatnym:

- od 11 stycznia 1992 roku do 29 stycznia 1992 roku,

- od 1 grudnia 1992 roku do 11 grudnia 1992 roku,

- od 21 grudnia 1992 roku do 31 grudnia 1992 roku,

- od 8 lutego 1993 roku do 26 lutego 1993 roku,

- od 1 marca 1993 roku do 27 marca 1993 roku.

W świadectwie pracy z 30 kwietnia 1993 roku pracodawca podał, że zajmował on stanowisko cieśla, a ostatnio monter konstrukcji stalowych.

Zakład ten kontynuował działalność wcześniejszego pracodawcy ubezpieczonego tj. Przedsiębiorstwa (...) w Ś., gdzie ubezpieczony był zatrudniony od 5 kwietnia 1978 roku do 31 grudnia 1990 roku. Obaj pracodawcy zajmowali się wykonywaniem termoizolacji na ciągach technologicznych elektrowni – około 50% prac i budową domów – około 50%. Ponadto pracodawcy ci zajmowali się remontem i czyszczeniem konstrukcji metalowych w halach elektrociepłowni: D. M., S., M.. Następnie Przedsiębiorstwo (...) w Ś. Agencja nr (...) przekształciło się w PPHU (...) Spółkę z o.o. w Ś.. Ubezpieczony był tam zatrudniony od 1 maja 1993 roku do 31 marca 1994 roku na stanowisku cieśli. (...) działalności tego pracodawcy nie zmienił się i był taki jak poprzednich dwóch pracodawców ubezpieczonego.

Ubezpieczony u wyżej wymienionych 3 pracodawców pracował razem z H. O., a w Przedsiębiorstwie (...) w Ś. i w Przedsiębiorstwie (...) w Ś. Agencja nr (...) razem z L. L.. U pracodawców tych było praktyką, że zatrudniano pracowników na stanowiskach odpowiadających ich zawodom, jednak faktycznie pracownicy wykonywali inne prace.

Około 50% czasu pracy w okresie od 2 stycznia 1991 roku do 31 marca 1994 roku S. N. pracował przy wykonywaniu termoizolacji i izolacji antykorozyjnych na ciągach technologicznych elektrowni. Praca była wykonywana przez pełne dniówki robocze. Polegała ona na zdemontowaniu starej izolacji i założeniu nowej tj. obłożeniu rurociągu wełną mineralną i zabezpieczeniu jej blachą. W czasie wykonywania tej pracy ubezpieczony był narażony na czynnik szkodliwy w postaci kontaktu z wełną mineralną, której pyłki przedostawały się do układu oddechowego powodując duszności. Niewielką część czasu w wyżej wymienionym okresie zatrudnienia ubezpieczony przepracował jako monter i malarz konstrukcji metalowych na wysokości. Praca taka była przez niego wykonywana w elektrociepłowniach, a montowane i malowane przez niego konstrukcje metalowe miały wysokość od 4 do 15 m. Opisaną pracę ubezpieczony wykonywał przez 8 godzin dziennie.

Pozostałą część czasu pracy we wskazanym okresie zatrudnienia ubezpieczony przepracował na dachach wykonując prace przy budowie dachów domów. Wtedy wykonywał zbrojenia i betonował konstrukcje stropów, następnie z drewna wykonywał konstrukcje dachów, a w dalszej kolejności prace dekarskie. Wszystkie wymienione prace były wykonywane na wysokości. Prace ciesielskie były wstępnym etapem prac dekarskich i stanowiły około 50% tych prac – w ocenie świadków najbardziej niebezpiecznym z uwagi na zagrożenie upadkiem z wysokości. Budowa dachu średnio przebiegała w ten sposób, że około 2 tygodnie wykonywano strop – prace zbrojarskie i betoniarskie i 2 tygodnie prace ciesielskie oraz 2 tygodnie prace dekarskie. Zatem prace ciesielskie zajmowały około 30 % czasu pracy na budowie. Ubezpieczony był także sporadycznie kierowany do prac przy zbrojeniu i betonowaniu fundamentów. Na budowie ubezpieczony pracował pełne dniówki robocze.

Z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych ubezpieczony przepracował:

- od 2 stycznia 1991 roku do 10 stycznia 1992 roku – 1 rok, 0 miesięcy, 9 dni;

- od 30 stycznia 1992 roku do 30 listopada 1992 roku – 0 lat, 10 miesięcy, 0 dni;

- od 12 grudnia 1992 roku do 20 grudnia 1992 roku – 0 lat, 0 miesięcy, 9 dni;

- od 1 stycznia 1993 roku do 7 lutego 1993 roku – 0 lat, 1 miesiąc, 7 dni;

- od 28 marca 1993 roku do 30 kwietnia 1993 roku – 0 lat, 1 miesiąc, 3 dni;

- od 1 maja 1993 roku do 31 marca 1994 roku – 0 lat, 11 miesięcy, 0 dni.

Razem daje to 2 lata, 11 miesięcy i 28 dni. Z tego 50% ( prace przy izolacjach na ciągach technologicznych) to 1 rok, 6 miesięcy, 29 dni. Pozostały 1 rok, 6 miesięcy i 29 dni to prace na budowach, z których około 30% to prace ciesielskie kwestionowane przez ZUS - czyli około 6 miesięcy i 10 dni. Zatem z pewnością przez 2 lata 5 miesięcy i 18 dni ubezpieczony wykonywał prace przy izolacji ciągów technologicznych, zbrojarskie, betoniarskie, dekarskie oraz przy montażu i malowaniu konstrukcji metalowych na wysokości.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów : akt organu rentowego, zeznań świadków L. L. / karta 17-18/, H. O. / karta 18-19/, przesłuchania stron / karta 19-20/. Sąd w całości oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach organu rentowego. Oparł się Sąd na zeznaniach świadków i przesłuchaniu stron. Dowody te tworzyły całość.

Sąd zważył co następuje: odwołanie było zasadne.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych / Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz 353 ze zm. / prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31 grudnia 1998 roku 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A,

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

W niniejszej sprawie spornym było czy S. N. przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach.

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze / Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm./ Wykazie A wymienione są prace:

- Dział IV, poz. 38 – antykorozyjne i termoizolacyjne urządzeń i instalacji technologicznych;

- Dział V, poz. 4 – zbrojarskie i betoniarskie;

- Dział V, poz. 5 – przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości;

- Dział V, poz. 6 – malarskie konstrukcji na wysokości;

- Dział V, poz. 9 - dekarskie.

Postępowanie dowodowe wykazało, że z całą pewnością przynajmniej przez 2 lata, 5 miesięcy i 18 dni w okresie od 2 stycznia 1991 roku do 31 marca 1994 roku ubezpieczony wykonywał wyżej opisane prace. Były one wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W ocenie Sądu fakt, że ubezpieczony wykonywał różne prace nie wyklucza możliwości zaliczenia tego okresu do pracy w szczególnych warunkach skoro wszystkie one zostały wymienione w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Nie budzi wątpliwości, że ubezpieczony legitymuje się okresem ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998 roku łącznie z okresem uwzględnionym przez ZUS.

Spełnianie pozostałych warunków nie było sporne.

Ubezpieczony ukończył 60 lat (...) i od tej daty Sąd przyznał mu prawo do emerytury na podstawie art. 184 ust. 1 w zw. z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję odmawiającą prawa do emerytury.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek