Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grażyna Łazowska
Protokolant:	Kamila Niemczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2015 r. w Gliwicach

sprawy J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 26 lutego 2015 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od 27 stycznia 2015 r.,

2.  zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 498/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.02.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu J. P. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. ( Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), ponieważ nie udowodnił 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie zaliczył do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w P. T. w Z. od 1.07.1973r. do 31.12.1998r., bowiem w świadectwie nie wskazano, że jako mechanik wykonywał pracę wyłącznie w kanałach remontowych.

W odwołaniu ubezpieczony wniósł o przyznanie prawa do emerytury, wskazując że w spornym okresie pracował w warunkach szczególnych jako mechanik przy naprawie pojazdów mechanicznych, a praca była wykonywana w kanałach remontowych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący ukończył 60 rok życia w dniu (...)., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Na dzień 1.1.1999 ubezpieczony legitymuje się 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

W dniu 1.09.1970r. ubezpieczony został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Z. na podstawie umowy o naukę zawodu kierowcy – mechanika. W umowie wskazano, że w czasie trwania umowy oraz do czasu ukończenie 18 roku życia ubezpieczony jest zobowiązany do uczęszczania na naukę dokształcającą w zorganizowanych szkołach. W karcie personalnej znajdującej się w aktach osobowych odnotowano, że od 1.07.1973r. ubezpieczony pracował jako monter, a od 1.04.1974r. jako mechanik. W pozostałych dokumentach pracowniczych, wskazywano, że pracuje jako mechanik napraw pojazdów samochodowych.

Ubezpieczony na stanowisku montera pracował jako pomocnik mechanika, później był już mechanikiem samodzielnym. Pracodawca posiadał bazę transportową w S., która obsługiwała ciężkie samochody ciężarowe oraz autobusy. Znajdował się tam warsztat samochodowy, zatrudniający około 70 mechaników. Oprócz warsztatu w bazie były również: tokarnia, kuźnia, lakiernia. Ubezpieczony, jako mechanik zajmował się naprawami samochodów, a praca była wykonywana w kanałach remontowych. Były to przede wszystkim takie prace jak: wymiany resorów, silników, piast, półosiek, regulacja hamulców, naprawy układu kierowniczego. Ubezpieczony opuszczał kanał, by pobrać część ewentualnie wykonać prace przygotowawcze. W bazie zatrudnieni byli również blacharze, lakiernicy, spawacze, elektrycy, kowale, którzy zajmowali się usuwaniem awarii pojazdów, które nie wymagały pracy w kanałach. Remonty silników i skrzyń biegów, po ich wymontowaniu przez mechaników wykonywane były przez innych pracowników. Przełożonym ubezpieczonego był kierownik bazy w S. - R. B..

Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia za okres od 1.07.1973r. do 31.03.1999r, wskazując, że w tym czasie pracował jako mechanik napraw pojazdów samochodowych – na stanowisku wymienionym w dziale XIV poz. Nr 16 pkt. 1 /Dz.U.Nr 8 z dnia 18.02.1983r. wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Górnictwa z dnia 10.07.1980r. w sprawie prac zaliczonych w resorcie górnictwa do pierwszej kategorii zatrudnienia. /dowód: akta osobowe R. B., K. N., ubezpieczonego, zeznania świadków R. B., K. N., J. W., przesłuchanie ubezpieczonego/

Sąd ocenił zebrany materiał dowodowy jako kompletny i spójny, a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Zeznania świadków i ubezpieczonego na temat charakteru wykonywanych przez niego prac w spornym okresie zasługują na uwzględnienie i znajdują potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji osobowej.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz 353 ze zm.] prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie

W niniejszej sprawie jedyną sporną okolicznością było czy ubezpieczony przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach.

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku Wykazie A, Dział XIV, obejmującym prace różne, pod pozycją 16 wymienione są m.in. prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie wykazało, że ubezpieczony w okresie od 1.04.1974r. do 31.12.1998r. jako mechanik pojazdów samochodowych wykonywał stale i w pełnym wymiarze prace w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych. Potwierdzili to słuchani w sprawie świadkowie, a pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia, które odpowiada świadectwu pracy w warunkach szczególnych. Powołane w tym świadectwie przepisy zarządzenia Ministra Górnictwa, określają prace tożsame z pracami wymienionymi w wykazie A, dziale XIV, poz. 16 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że pracodawcy nie wskazał w wydanym świadectwie, że ubezpieczony wykonywał swoją pracę w kanałach remontowych.

Okoliczność, że świadczył pracę w warunkach szczególnych została bowiem wykazana w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem, nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że ubezpieczony legitymuje się na dzień 1.01.1999r. 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, obejmującym okres zatrudnienia od 1.04.1974r. do 31.12.1998r.

W konsekwencji, Sąd, na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia (...) tj. od dnia ukończenia(...) roku życia.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w związku z § 11 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w punkcie drugim orzeczenia.

SSO Grażyna Łazowska