Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka
Protokolant:	Ewa Grychtoł

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. w Gliwicach

sprawy C. W. (W.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania C. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 25 lipca 2016 r. nr (...)

z dnia 21 grudnia 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu C. W. prawo do emerytury od 1 czerwca 2016 roku.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VIII U296/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu C. W. prawa do emerytury stwierdzając, że ubezpieczony udowodnił jedynie 13 lat 4 miesiące i 20 dni pracy szczególnych warunkach, zamiast wymaganych co najmniej piętnastu lat takiej pracy.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia, ponieważ posiada ponad 24- staż pracy w szczególnych warunkach i ponad 40 -letni okres składkowy i nieskładkowy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte zaskarżonej decyzji. Wskazał, że nie uznano okresu od 1 stycznia 1975 roku do 15 lutego 1981 roku w (...) sp. z o.o. na stanowisku spawacza , ponieważ wystawione na ten okres świadectwo pracy szczególnych warunkach nie zawiera pieczątki zakładu pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

C. W. urodził się (...) . W październiku 2011 roku złożył wniosek o emeryturę, który został załatwiony odmownie, a wyrokiem z dnia 23 marca 2012 roku oddalono odwołanie. Ubezpieczony nie rozwiązał wówczas stosunku pracy.

Ponowny wniosek o emeryturę z dnia 14 maja 2012 roku również został załatwiony odmownie. Odwołanie zostało oddalone ponieważ ubezpieczony nadal pozostawał w zatrudnieniu.

Dnia 28 czerwca 2016 roku do organu rentowego wpłynął trzeci wniosek o emeryturę w obniżonym wieku. Decyzją z dnia 25 lipca 2016 roku organ rentowy podtrzymał treść decyzji odmownej z 13 czerwca 2012 roku stwierdzając że brak jest przesłanek z art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po doręczeniu decyzji ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę pomostową. Nie złożył odwołania od decyzji z dnia 25 lipca 2016 roku, bowiem był przekonany , że wobec wykazania ponad 24-letniego stażu pracy na stanowisku spawacza otrzyma emeryturę pomostową. Decyzją z dnia 29 sierpnia 2016 roku odmówiono prawa do emerytury pomostowej, ponieważ po dniu 31 grudnia 2008 roku ubezpieczony nie wykonywał pracy szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1,3 ustawy o emeryturach pomostowych. Powołano również treść art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych. Na dzień 1 stycznia 2009 roku ubezpieczony nie udowodnił wymaganego okresu pracy szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1,3 ustawy o emeryturach pomostowych wynoszącego co najmniej 15 lat. Gdyby miał świadomość, że wniosek o emeryturę pomostową zostanie załatwiony odmownie, złożyłby odwołanie od decyzji z dnia 25 lipca 2016 roku.

Na rozprawie o emeryturę pomostową w sprawie VIII U1658/ 16 Sąd przekazał do rozpoznania w organowi rentowemu wniosek o emeryturę w obniżonym wieku złożony w tym dniu Zaskarżoną decyzją odmówiono prawa do wnioskowanego świadczenia ustalając że do dnia 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony posiada 28 lat 1 miesiąc 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych , w tym 13 lat 4 miesiące i 20 dni okresów pracy w szczególnych warunkach.

Do pracy w szczególnych warunkach zaliczono okresy zatrudnienia:

1. od 1 października 1969 roku do 31 grudnia 1969 roku w (...)

2. od 1 stycznia 1975 roku 15 lutego 1981 roku w Z. w T.,

3. 2 lutego 1987 roku do 2 lipca 1989 roku w Zakładzie (...) przy (...) Klubie Sportowym (...),

4. od 5 lutego 1991 roku do 31 lipca 1991 roku w (...) sp. z o.o. w C.;

5. od 2 listopada 1994 roku do 31 grudnia 1998 roku w (...) ( z wyłączeniem okresów zasiłków chorobowych).

Z akt emerytalnych ubezpieczonego wynika że oprócz okresów wymienionych powyżej w okresie od 27 kwietnia 1970 roku do 25 października 1971 roku był zatrudniony w Zakładach (...) w P.. Tam pracował w warunkach szczególnych przy remontach pieców hutniczych w Hucie (...).

Od dnia 26 października 1971 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Po odbyciu służby wojskowej. - od 16 kwietnia 1974 roku do 31 grudnia 1974 roku nie wrócił do M. z uwagi na wysoce szkodliwe warunki pracy, a podjął pracę w Zakładach (...) w T., gdzie wykonywał pracę ślusarza , a od 1 stycznia 1975 roku w do 31 marca 1985 roku spawacza, z tym że od 16 lutego 1981 roku posiadał również angaż tokarza. Pełnomocnik następcy prawnego zlikwidowanego zakładu pracy wystawił świadectwo pracy szczególnych w okresie od 1 stycznia 1995 roku do 15 lutego 1981 roku.Te okres został zaliczony przez organ rentowy ( W odpowiedzi na odwołanie błednie wskazano, ze jest to okres sporny).

Od 27 czerwca 1985 roku do 29 sierpnia 1986 roku ubezpieczony był zatrudniony w Zakładzie (...) w B. charakterze spawacza. Ten okres nie został zaliczony do pracy w szczególnych warunkach, C. W. przedstawił zaświadczenie z dnia 20 maja 2011 roku potwierdzające pracę nad takim stanowisku, jednak zaświadczenie to nie spełniało wymogów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Od 9 września 1986 roku do 31 stycznia 1987 roku ubezpieczony wykonywał pracy pracownika ogólnobudowlanego – specjalisty.

Od 2 lutego 1987 roku do 30 grudnia 1990 roku jako pracownik Zakładu (...) przy (...) O. w M. wykonywał pracę spawacza, z tym że od 3 lipca 1989 roku do 3 października 1989 roku i od 3,1 października 1989 roku do 30 grudnia 1990 roku korzystał z urlopu bezpłatnego bowiem był zatrudniony na budowie eksportowej w Czechosłowacji. Z tego zakładu przedstawił jedynie świadectwo pracy szczególnych warunkach w okresach od 2 lutego 1987 2 lipca 1989 i od 4 października 1989 do 30 października 1989 . Ten drugi okres nie został zaliczony do okresu pracy szczególnych warunkach.

W Przedsiębiorstwie (...) ubezpieczony był zatrudniony w charakterze spawacza od 3 lipca 1989 roku do 3 października 1989 roku, Z tego okresu ubezpieczony również przedstawił świadectwo wykonywania prac szczególnych warunkach Organ rentowy nie uwzględnił jego treści.

Przedsiębiorstwo (...) w świadectwie pracy potwierdziło, że od 1 sierpnia 1991 roku do 30 kwietnia 1993 roku i od 1 października 1993 roku do 18 sierpnia 1994 roku ubezpieczony wykonywał prace spawacza Taką samą pracę wykonywał w Agencji (...) w T. od 7 maja 1993 roku do 31 sierpnia 1993 roku.

Ubezpieczony okazał książeczkę spawacza, z której wynika, że została wydana w dniu 14 czerwca 1974 roku po odbytym w okresie od września 1973 do kwietnia 1974 kursie spawania. Kolejne kursy zaliczył w latach 1978, 1989, 1991, 1993, a w okresach 1975-1981 , 1987-1989 i 1993 uzyskał kolejne znaki spawacza. W legitymacji ubezpieczeniowej pracodawcy (...), (...), E. , Agencja (...) potwierdzili pracę na stanowisku spawacza.

Ubezpieczony zeznał, że odkąd uzyskał uprawnienia spawacza taka pracę wykonywał, spawał również w ramach oddelegowana do pracy na terenie (...). Spawał piece koksownicze. W E. i P. wykonywał takie same czynności spawalnicze, ponieważ był to ten sam zakład prowadzony przez tą sama osobę. Zmianie uległa jedynie nazwa. .

Biorąc pod uwagę, że, zdaniem Sądu , organ rentowy niezasadnie nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okresów pracy w szczególnych warunkach wynikających ze świadectwa pracy od 27 czerwca 1985 roku do 29 sierpnia 1986 roku – to jest 1 roku 2 miesięcy i 3 dni , to staż pracy w warunkach szczególnych wynikający z dokumentów wyniósł 14 lat 6 miesięcy i 23 dni

Zdaniem sądu , brak jest podstaw do podważenia zeznań ubezpieczonego co do charakteru jego pracy w (...) G. w okresie od 27 czerwca 1985 roku do 29 sierpnia 1986 roku. Przedstawił zaświadczenie z dnia 20 maja 2011 (k. 16 a,e,), które potwierdza jego zeznania co do charakteru pracy. H. A. wydając świadectwa pracy ubezpieczonemu w latach 1993 i 1994 nie miał obowiązku umieszczać adnotacji o pracy w szczególnych warunkach. Potwierdził jedynie, ze ubezpieczony pracował jako spawacz.

Zdaniem sądu ubezpieczony w sposób niesporny wykazał, ze do dnia 31 grudnia 1998 roku przez co najmniej 15 lat wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt organu rentowego., przesłuchania ubezpieczonego, książeczki spawacza . Dowody te są spójne, logiczne i przekonujące.

Sąd zważył, co następuje:

Ubezpieczony domagał się emerytury na podstawie art. 184 ust. 1 w związku z art32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS i par. 3 i 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z ęłęó dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W oparciu o cytowane przepisy mężczyzna nabywa prawo do emerytury, jeżeli ma ukończone 60 lat, udowodni co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych do dnia 31 grudnia 1998 roku, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, o której mowa w Wykazie A, do dnia 31 grudnia 1998 roku, y, nie jest członkiem OFE.

Ubezpieczony ma ukończone 65 lat, nie przystąpił do OFE,do dnia 1 stycznia 1999 roku udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych..

Sporne pozostawało między stronami, czy ubezpieczony udowodnił co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, co do charakteru jego pracy od 1974 roku. Zdaniem Sądu do pracy w szczególnych warunkach należy również zaliczyć pracę od 27 kwietnia 1970 roku do 25 października 1971 roku w Zakładach (...) w P.. Ubezpieczony pracował przy remontach pieców w hucie cynku i ołowiu tj, wykonywał pracę wymienioną w dziale XIV, poz. 25 wykazu A do rozporządzenia Rady Ministrów z ęłęó dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Biorąc pod uwagę dalsze zatrudnienie na stanowisku spawacza ubezpieczony w sposób nie budzący wątpliwości udowodnił, że posiada wymagany okres pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony jako spawacz wykonywał pracę, o której mowa w załączniku A dziale XIV poz. 12 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zeznania ubezpieczonego są spójne, logiczne i przekonujące. Brak jest podstaw do podważenia tych zeznań. Znajdują one potwierdzenie w zgromadzonej przez organ rentowy dokumentacji. Pełnomocnik organu rentowego nie zgłosił dalszych wniosków dowodowych.

Ubezpieczony udowodnił spełnił wszystkie warunki do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Ponowny wniosek o emeryturę Sąd przekazał organowi rentowemu do rozpoznania w grudniu 2016 roku . Uznał, ze zachodzą przesłanki do przywrócenie C. W. terminu do złożenia odwołania od decyzji ZUS z dnia 25 lipca 2016 roku. Zawierała ona błędną podstawę prawną i uzasadnienie, bowiem ubezpieczony nie domagał się wznowienia postępowania, ale złożył nowy wniosek o prawo do świadczenia. Został wprowadzony w błąd twierdzeniem organu rentowego, że nie przedstawił nowych okoliczności ani dowodów. Od czasu wydania poprzednich decyzji stan prawny uległ zmianie i obecnie nie jest wymagane rozwiązanie stosunku pracy. Ta przesłanka stanowiła odmowę przyznania prawa do emerytury w roku 2012. Sąd wówczas nie badał, czy ubezpieczony posiada wymagany okres pracy w szczególnych warunkach. Po otrzymaniu decyzji z dnia 25 lipca 2017 roku był przekonany, że będzie uprawniony do emerytury pomostowej i zamiast złożyć odwołanie, złożył wniosek o to świadczenie. Gdyby wiedział, ze druga decyzja również będzie odmowna z pewnością złożyłby odwołanie w ustawowym terminie. Prawo do emerytury przyznano od czerwca 2016 roku, to jest od miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek.

Wyrok wydano na podstawie art. 477 ⁷¹⁴ par. 2 kpc.