Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Patrycja Bogacińska-Piątek
Protokolant:	Iwona Sławińska

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2019 r. w Gliwicach

sprawy I. K. (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 5 grudnia 2018 r. nr (...)

z dnia 4 grudnia 2018 r. nr (...)-2001

oddala odwołanie.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 204/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 5 grudnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., działając na podstawie art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego I. K. od 1 listopada 2018 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku.

Decyzją z 4 grudnia 2018 r. (...) Oddział w Z. ponownie ustalił ubezpieczonemu I. K. wysokość kapitału początkowego, przyjmując przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych, tj. 1985-1994. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 239,01%.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższych decyzji wskazując, że nie zgadza się z przyjętym w wyliczeniach wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru w wysokości 239,01%, który jest niższy od dotychczas przejmowego w wysokości 239,23%, a nadto kwestionuje również inne wyliczenia i przyjęte założenia m.in. dotyczące przewidywanej długości życia, zwłaszcza, że uległa ona wydłużeniu w stosunku do decyzji z 18 stycznia 2001 r., gdy tymczasem kwota bazowa pozostała bez zmian.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. (...) Oddział w Z. wskazał, że wynagrodzenia wynikające z nowych zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1984-1986, 1988-1989 i za rok 1992 różnią się od wynagrodzeń wynikających z zaświadczenia z 20 lutego 2001 r., porównując wysokości wynagrodzeń za poszczególne lata. Organ rentowy dodał, że kapitał początkowy ustala się na dzień 1 stycznia 1999 r. i średnie dalsze trwanie życia – zgodnie z komunikatem Prezesa GUS z 25 marca 1999 r. nie ulega zmianie i wynosi 209 miesięcy. (...) Oddział w Z. podkreślił, że dokonał przeliczenia emerytury i kapitału początkowego na podstawie nowych dowodów – przedłożonych przez ubezpieczonego Rp-7 z 25 października 2018 r. – i zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony I. K. urodził się (...)

Decyzją z 18 października 2001 r. (...) Oddział w Z. ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1984 r. do 31 grudnia 1993 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 239,23%. Organ rentowy dokonał obliczenia kapitału początkowego w oparciu o przedłożone przez ubezpieczonego zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 20 lutego 2001 r. za lata 1984-1993.

W dniu 10 listopada 2006 r. ubezpieczony złożył wniosek o prawo do emerytury górniczej, przedkładając zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 27 listopada 2006 r. wystawione przez (...) S.A. w K. za lata 1986-1995, którym anulowano zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 20 lutego 2001 r.

Decyzją z 7 grudnia 2006 r. (...) Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej od 25 listopada 2006 r. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wynagrodzenie z 10 lat, tj. od stycznia 1986 r. do grudnia 1995 r., a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 231,05%.

Decyzją z 31 października 2017 r. (...) Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury z powszechnego wieku emerytalnego od 2 października 2017 r. (od osiągnięcia wieku emerytalnego). Wysokość świadczenia obliczono na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wyniosła ona 3091,68 zł brutto i została zawieszona, ponieważ była świadczeniem mniej korzystnym niż dotychczas pobierane świadczenie.

W dniu 20 listopada 2018 r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości świadczenia z uwzględnieniem przedłożonych zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 25 października 2018 r. obejmujących lata 1980-2006.

W oparciu o przedłożone nowe dowody – Rp-7 z 25 października 2018 r. – zaskarżoną decyzją z 4 grudnia 2018 r. organ rentowy ponownie ustalił ubezpieczonemu wysokość kapitału początkowego. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych, tj. 1985-1994. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 239,01%.

Zaskarżoną decyzją z 5 grudnia 2018 r. (...) Oddział w Z. ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego I. K. od 1 listopada 2018 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Wysokość emerytury została ustalona zgodnie z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i kształtowała się następująco:

-

kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 169 440,36 zł,

-

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 1 023 377,60 zł,

-

średnie dalsze trwanie życia wniosło 219,60 miesięcy,

-

suma kwot pobranych emerytur wyniosła 514 650,20 zł,

-

wyliczona emerytura wyniosła 3088,20 zł, tj. ( (...),36 + (...),60 – (...),20)/219,60 = (...),20.

Po uwzględnieniu waloryzacji, od 1 listopada 2018 r. emerytura wyniosła 3180,23 zł brutto i została zawieszona, ponieważ okazała się świadczeniem mniej korzystnym niż dotychczas wypłacane świadczenie.

Ustalono, że kwoty wynagrodzeń ubezpieczonego obejmujących lata 1985-1994 wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 27 listopada 2006 r. nie różnią się od kwot podanych w zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 25 października 2018 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta organu rentowego.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem sporu była wysokość emerytury ubezpieczonego, ponieważ ubezpieczony nie zgodził się z ustaloną ponownie wysokością emerytury w zaskarżonej decyzji z 5 grudnia 2018 r. oraz wysokością kapitału początkowego ustalonego ponownie zaskarżoną decyzją z 4 grudnia 2018 r.

Ubezpieczony nie zgodził się z przyjętym do obliczenia kapitału początkowego wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru w wysokości 239,01% wskazując, że jest on niższy od dotychczas przejmowego w wysokości 239,23%, a nadto kwestionował przyjęte w wyliczeniach średnie dalsze trwanie życia podając, że powinno ulec zmianie w stosunku do przyjętego w decyzji z 18 stycznia 2001 r.

W ocenie Sądu zaskarżona decyzja jest prawidłowa, albowiem organ rentowy, zgodnie z przepisami ustalił kapitał początkowy i prawidłowo wyliczył wysokość emerytury ubezpieczonego.

W pierwszej kolejności Sąd zwraca uwagę, że rozbieżności pomiędzy kwotami wynagrodzeń ubezpieczonego wskazanymi w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 20 lutego 2001 r., a Rp-7 z 25 października 2018 r. zostały już wyjaśnione w 2006 r. wraz z przedłożeniem przez ubezpieczonego Rp-7 z 27 listopada 2006 r., którym anulowano Rp-7 z 20 lutego 2001 r. Kwoty wynagrodzeń ubezpieczonego obejmujących lata 1985-1994 wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 27 listopada 2006 r. nie różnią się od kwot podanych w zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 25 października 2018 r.

Należy zgodzić się z odwołującym, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalony w decyzji z 18 października 2001 r. rzeczywiście wyniósł 239,23%. Jednakże wskaźnik ten obliczono w oparciu o wynagrodzenia wskazane w Rp-7 z 20 lutego 2001 r. Prawidłowe wysokości wynagrodzeń – wykazane w Rp-7 z 2006 r. i z 2018 r. – były natomiast podstawą prawidłowo obliczonego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w zaskarżonej decyzji z 4 grudnia 2018 r., który wyniósł 239,01%.

Sąd w całej rozciągłości podziela również stanowisko organu rentowego dotyczące przyjęcia w wyliczeniach kapitału początkowego średniego dalszego trwania życia wynoszącego 209 miesięcy.

Zgodnie z art. 173 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018, poz. 1270 ze zm.) kapitał początkowy ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Z kolei jak stanowi ust. 3 ww. przepisu wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 1 stycznia 1999 r.

Jak wynika natomiast z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M. P. z 1999 r. Nr 12, poz. 173), średnie dalsze trwanie życie dla osób w wieku 62 lat wynosi 209 miesięcy.

Wobec powyższego organ rentowy dokonał prawidłowych obliczeń i trafnie ustalił ponownie na dzień 1 stycznia 1999 r. wartość kapitału początkowego.

W ocenie Sądu (...) Oddział w Z. prawidłowo obliczył również wysokość świadczenia odwołującego w zaskarżonej decyzji z 5 grudnia 2018 r. Ustalona ponownie wysokość świadczenia została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalno-rentowej. Zgodnie z tym przepisem emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Zgodnie zaś z art. 26c ust. 2 ustawy emerytalno-rentowej podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z tym że przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury nie uwzględnia się kwot zwiększeń składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego określonego w art. 173-175, uzyskanych w wyniku waloryzacji kwartalnej, o której mowa w art. 25a, przeprowadzonej w celu obliczenia dotychczas przysługującej emerytury z Funduszu.

Jak wynika z art. 55a ust. 2 cytowanej ustawy jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę, do której miał ustalone prawo przed ustaleniem prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego, określonego w art. 27 ust. 2 i 3, podstawę obliczenia emerytury zgodnie z art. 26 pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zdaniem Sądu organ rentowy dokonał właściwych obliczeń, ustając wysokość emerytury ubezpieczonego. W swych obliczeniach prawidłowo zsumował kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego (z uwzględnieniem waloryzacji) z kwotą zwaloryzowanego kapitału początkowego, odejmując od nich sumę kwot pobranych emerytur. Trafnie również organ rentowy dobrał wartość średniego dalszego trwania życia (zgodnie z tablicą średniego dalszego trwania życia dla 65 lat opublikowaną w Komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 marca 2017 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn) wynoszącą 219,60 miesięcy, będącą dzielnikiem uzyskanej wcześniej podstawy obliczenia emerytury.

R., Sąd nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonych decyzji.

W związku z powyższym Sąd – na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. – oddalił odwołanie.

(-) SSO Patrycja Bogacińska – Piątek