Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VIII U 150/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2019-04-17

Sygn. akt VIII U 150/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Grażyna Łazowska

Protokolant:

Anna Krzyszkowska

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2019 r. w Gliwicach

sprawy W. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 10 grudnia 2018 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od 3 stycznia 2019 roku.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 150/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 grudnia 2018r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu W. Ł. ( Ł. ) prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż do dnia 31 grudnia 1998r. ubezpieczony udowodnił jedynie 11 lat, 7 miesięcy i 20 dni pracy w szczególnych warunkach zamiast wymaganych 15 lat.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, gdyż pracę taką wykonywał także w okresie od 16 września 1970r. do 30 sierpnia 1986r. jako piekarz/mistrz w piekarni (...) w B..

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w skarżonej decyzji. Organ rentowy dodał, że nie uwzględnił powyższego okresu do pracy w warunkach szczególnych z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. Ł. w dniu (...)ukończył wiek 60 lat.

Na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się 25 – letnim okresem składkowym
i nieskładkowym. Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Wniosek o emeryturę ubezpieczony złożył 5 listopada 2018r. i w jego rozpoznaniu organ rentowy wydał decyzję skarżoną.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił okres zatrudnienia ubezpieczonego w Piekarni – Cukierni (...) w B. na stanowisku mistrza piekarskiego od 24 września 1986r. do 31 grudnia 1998r. ( wykaz A dział X poz. 11 )
na podstawie świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach z 4 grudnia 2018r.

Ubezpieczony od 16 września 1970r. do 31 maja 1973r. był zatrudniony
w charakterze ucznia w firmie (...)wł. E. L. w B. na podstawie umowy o naukę rzemiosła. W dniu 21 maja 1973r. ubezpieczony złożył egzamin czeladniczy uzyskując tytuł czeladnika w rzemiośle piekarstwo, a następnie w dniu 22 lutego 1977r. uzyskał tytuł mistrza w rzemiośle piekarstwo. Od 1 czerwca 1973r. do 30 sierpnia 1986r. ubezpieczony pracował w ww. zakładzie jako pracownik w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 24 października 1977r. do 15 października 1979r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową i po jej zakończeniu w dniu 5 listopada 1979r. powrócił do pracy w piekarni. W lipcu 1986r. właściciel piekarni (...) zmarł. Po jego śmierci prowadzeniem piekarni zajęła się wdowa po właścicielu, następnie wspólnie ze swoim zięciem J. S. w ramach spółki cywilnej, a potem samodzielnie zajął się prowadzeniem piekarni (...). J. S. poślubił córkę E. L. w 1979r., przy czym co najmniej 3 lata przed ślubem często odwiedzał narzeczoną, a później mieszkał razem z teściami. Piekarnia prowadzona początkowo przez E. L. jest małą piekarnią, w której wypieka się przede wszystkim chleb, bułki, drożdżówki, bułki mleczne, rzadziej ciasto. Piekarnia pracowała i pracuje tylko w porze nocnej. Pieczywo sprzedawane jest na miejscu w sklepie. Ubezpieczony od 1 czerwca 1973r., to jest od ukończenia (...) Szkoły Zawodowej pracował w piekarni faktycznie jako piekarz przez 5 dni w tygodniu, pracę wykonywał w nocy. Często pracował wspólnie z E. L. i jeszcze innym piekarzem. Także w okresie późniejszym, który organ rentowy zaliczył do pracy w warunkach szczególnych, gdy właścicielem piekarni został J. S. ubezpieczony wykonywał taką samą pracę, w tym samym miejscu i w takim samym wymiarze czasu pracy.

Decyzją z 8 maja 2018r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo
do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 8 maja 2018r. do 2 stycznia 2019r.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań świadka J. S. oraz zeznań ubezpieczonego
( protokół elektroniczny z rozprawy z 17 kwietnia 2019r. czas 00:02:19 – 00:27:09 ).

Sąd dał wiarę zeznaniom słuchanego w sprawie świadka J. S. oraz zeznaniom ubezpieczonego, gdyż były one rzeczowe, logiczne, przekonujące, zgodne ze sobą i zgromadzoną w sprawie dokumentacją. Sąd miał na uwadze, że J. S., z racji tego,że w 1979r. poślubił córkę E. L., mieszkał razem z teściami niewątpliwie miał bezpośrednią wiedzę o pracy wykonywanej przez ubezpieczonego. Jak wynika z zeznań tegoż świadka widywał on ubezpieczonego przy wykonywanej pracy piekarza w zakładzie teścia, który to zakład był niewielki, bo jako piekarz pracował w nim głównie ubezpieczony, początkowo z innym piekarzem i czasami z E. L.. Także przed 1979r., kiedy J. S. odwiedzał swoją przyszłą żonę, widywał ubezpieczonego przy wykonywanej pracy piekarza. Po śmierci E. L. świadek podjął się dalszego prowadzenia piekarni przejmując jej dotychczasowych pracowników - ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. Ł. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
( t.j. Dz. U. z 2018r., poz.1270 ze zm. ) zwanej dalej ustawą, prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948r., który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31 grudnia 1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo
do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy.

Ubezpieczony W. Ł. w dniu (...) ukończył wiek emerytalny 60 lat, legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Okoliczność sporna w rozpoznawanej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

W wykazie A dziale X poz.11 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów
z 7 lutego 1983r. wymieniono prace w warunkach szczególnych: „ prace przy wypieku pieczywa ”.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że ubezpieczony w okresie spornym od ukończenia (...) Szkoły Zawodowej to jest od 1 czerwca 1973r. do 30 sierpnia 1986r. faktycznie stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wymienioną w powołanym uregulowaniu. Ubezpieczony pracował jako piekarz w piekarni należącej do E. L.. Pracę taką wykonywał przez 5 dni w tygodniu, pracując w nocy.

Powyższe wynika jednoznacznie z wiarygodnych zeznań świadka J. S. oraz z zeznań ubezpieczonego, a także z korespondującej z nimi dokumentacji, w szczególności potwierdzającej posiadane przez ubezpieczonego kwalifikacje czeladnika a następnie mistrza w rzemiośle piekarstwo. Ubezpieczony w ww. okresie spornym faktycznie wykonywał taką samą pracę, w tym samym miejscu co w okresie późniejszym, który organ rentowy zaliczył do pracy w warunkach szczególnych.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, że pracodawca nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym,
a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia - w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego ( por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Po doliczeniu do pracy w warunkach szczególnych uznanej przez organ rentowy
w wymiarze 11 lat,7 miesięcy i 20 dni, okresu niespełna czterech lat przypadającego na okres sporny, ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15 - letnim okresem pracy w szczególnych warunkach i stąd spełnia wszystkie konieczne przesłanki prawa do świadczenia.

W konsekwencji powyższego Sąd z mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając
od 3 stycznia 2019r., to jest od zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego
( art.100 ust.2 ustawy emerytalnej ).

(-) SSO Grażyna Łazowska

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Korneliusz Jakimowicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Grażyna Łazowska
Data wytworzenia informacji: