Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z 6 grudnia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił ubezpieczonemu K. S. prawa do rekompensaty z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych argumentując, że nie udowodnił, aby nadzorował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracowników wykonujących pracę
w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji i w toku procesu odwołujący domagał się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach oraz
o zasądzenie kosztów procesu na rzecz odwołującego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu zaznaczył, że przedłożone do akt zaświadczenie o pracy w warunkach szczególnych nie zawiera stanowisk jakie ubezpieczony zajmował w czasie zatrudnienia, co nie dawało podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony legitymuje się okresem pracy w warunkach szczególnych, a ponadto przedłożone zaświadczenia nie wskazywały na zatrudnienie w kolejowych jednostkach organizacyjnych.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. S. urodzony (...) jest uprawniony do emerytury na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dalej: ustawy FUS (Dz.U.2023, poz.1251)
z powszechnego wieku emerytalnego. We wniosku o przyznanie emerytury z dnia 4.10.2023r. wskazał on, że wnosi o emeryturę z rekompensatą. Przy wyliczaniu wysokości świadczenia organ rentowy nie uwzględnił rekompensaty, o której mowa w art. 21 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2023 poz.164) i w dniu wydał decyzję odmowną co do rekompensaty, będącą przedmiotem niniejszego postępowania.

Ubezpieczony pracował na kolei:

od 01.09.1978r. do 31.12.2003r. w K. M., na Odcinku Drogowym w M., następnie w T., K. M., Zakładzie (...) w D. Z., który przekształcił się w Zakład (...) Sp. z o.o. w upadłości w W. Oddział w D..

Pracował i zajmował stanowisko starszego toromistrza od 01.09.1978r. do 28.02.1983r. (4 lata, 6 miesięcy). W okresie od 01.03.1983r. do 31.08.1984r. (1 rok, 6 miesięcy) zatrudniony był na stanowisku referendarz kp. choć pełnił obowiązki zastępcy zawiadowcy odcinka.

W okresie od 01.09.1984r. do 31.05.1986r. pracował jako zastępca zawiadowcy odcinka od (1 rok, 9 miesięcy), następnie od 01.06.1986 do 30.11.1993r. jako zawiadowca odcinka drogowego (7 lat, 6 miesięcy), następnie jako zastępca naczelnika sekcji drogowej od 01.12.1993r. do 30.06.1996r., a od 01.07.1996r. do 30.06.1998r. jako zastępca naczelnika sekcji utrzymania obiektów inżynieryjnych. Później w okresie od 01.07.1998r. do 31.07.2000r. jako naczelnik sekcji, zaś od 01.08.2000 do 30.11.2001r. – jako naczelnik działu. Jako główny inżynier pracował od 01.12.2001r. do 31.12.2003r.

Następnie od 02.01.2004r. do 31.03.2012r. pracował w (...) S.A. Zakład (...) w K. w sekcji mostowej i 4 lata w sekcji zgrzewania szyn.

Ubezpieczony w okresie od 1.06.1987r. do 31.05.1990r. dodatkowo zatrudniony był na ½ etatu w Ciepłowni T. jako robotnik torowy oraz od 18.11.1991r. do 31.08.1994r. w Elektrociepłowni (...) na ½ a następnie 3/8 etatu jako toromistrz.

Jak wynika z odpisu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nr KRS (...) , jedynym wspólnikiem Zakładu (...) Sp. z o.o. (w upadłości) posiadającym całość udziałów są (...) Państwowe Spółka Akcyjna. Podobnie przedstawia się sytuacja (...) S.A. ( Zakład (...) w K.) – nr KRS (...), gdzie jedynym akcjonariuszem przy powstaniu spółki były (...) Państwowe Spółka Akcyjna. Powyższe dostępne powszechnie w internecie dane pozwalają na stwierdzenie, że potwierdzają zatrudnienie ubezpieczonego przez spółki grupy (...) S.A.

Okresy pracy w tych jednostkach są zatrudnieniem na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (art. 5 ust.1 pkt 1) oraz art. 42 ust 1,2,3 ustawy FUS i zalicza się je do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, o których mowa w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.)

Ubezpieczony jako starszy toromistrz pracował w K. M. w terenie tj. na torach. Nadzorował wtedy pracowników, prowadził obchody indywidualnie, uczestniczył w wymianie elementów infrastruktury. Wszystko działo się w czasie ruchu pociągów zarówno zimą jak i latem. Jako zastępca zawiadowcy odcinka I klasy pracował w M.. Cały czas pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Nadzorował tam grupy ludzi w różnych miejscach. Był to odcinek ok. 10 km. w tym stacje kolejowe i bocznice.

W T. ubezpieczony pracował jako zawiadowca odcinka drogowego przez część tego okresu z J. O.. Zakres jego obowiązków był ten sam co dotychczas.

Następnie został zastępcą naczelnika sekcji K. M.. Obowiązki pozostały te same, ale obszar nadzoru (działki toromistrzowskie) się powiększył, co oznaczało więcej osób do nadzorowania. Swoje obowiązki wykonywał w pełnym zakresie, a często nawet dłużej w związku z awariami. Kontrolował również dróżników w nocy, poza normalnym czasem pracy, a w zimie odśnieżanie torów oraz wymianę rozjazdów.

Po ukończeniu studiów tj. od 1996r. został zastępcą naczelnika sekcji utrzymania obiektów inżynieryjnych. Pracował wtedy w M. (zakład był w D. Z.). Zajmował się nadzorowaniem mostowniczych, którzy wymieniali mostownice. Nadzorował też wymiany całych obiektów mostowych.

Później ubezpieczonemu zmieniła się nazwa stanowiska tak, że z zawiadowcy został naczelnikiem, a następnie głównym inżynierem, gdzie nadzorował naczelników sekcji. Jego obowiązki polegały wtedy na nadzorowaniu kilku robót, bo podlegało mu kilka sekcji. Cały czas pracował w terenie. Pracując w tym charakterze bywał codziennie w kilku miejscach, gdzie prowadzone były roboty. Trzeba było kontrolować, czy prace przebiegają zgodnie
z dokumentacją, czy zachowane są warunki BHP. Były to prace na wysokości. Przez ostatnie 4 lata ubezpieczony pracował w zgrzewalni szyn.

Razem z ubezpieczonym w latach od 1989 do ok. 2000 pracował świadek R. K., którego ubezpieczony był zwierzchnikiem. Praca ubezpieczonego i świadka R. K. w Zakładzie (...) Sp. z o.o. polegała na utrzymaniu infrastruktury kolejowej. Ubezpieczony podczas pracy jako zawiadowca był odpowiedzialny za prace toromistrzów, których było kilku. Pracował z nimi w terenie nadzorując ich. Razem ze świadkiem lub w pojedynkę badał stan torów i rozjazdów. Ubezpieczony ma wpisane w świadectwie pracy z Zakładu (...) Sp. z o.o. stanowisko referendarz KP czyli stanowisko administracyjne, ale nie zajmował faktycznie tego stanowiska. Wykonywał wtedy pracę zastępcy zawiadowcy. W związku z restrukturyzacją kolei pracowników przenoszono do innych sekcji i zmieniano nazwy stanowisk. (np. z odcinka uczyniono sekcję, z zawiadowcy naczelnika). Przy powstaniu sekcji łączono odcinki tzn. zakres obszarowy odpowiedzialności był większy, a praca zostawała ta sama.

Ze świadkiem J. O. ubezpieczony pracował na odcinku drogowym w T. na kolei ( (...) oddział drogowy w K.). Ubezpieczony był zawiadowcą odcinka drogowego, a świadek J. O. był jego zastępcą. Zawiadowca ponosił odpowiedzialność za bezpieczeństwo ruchu kolejowego na podległym terenie. Do obowiązków zawiadowcy i zastępcy należało utrzymanie infrastruktury kolejowej i nadzór nad ewentualnymi robotami na tym terenie na drogach kolejowych. Była to praca w pełnym wymiarze, a czasem ponad wymiar np. podczas usuwania skutków wypadków, w czasie usuwania wykolejonych składów i następnie przywracania stanu infrastruktury poprzez jej naprawę. Zawiadowca prowadził dziennik robót ale pracą administracyjną ubezpieczony się nie zajmował, jedynie sprawdzał tę pracę przygotowaną przez pracowników.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie: akt organu rentowego, zeznań świadków R. K. i J. O. (e-protokół z 20 czerwca 2024r.) przesłuchania odwołującego (e-protokół z 20 czerwca 2024r.), a także zaświadczenia z 4 stycznia 2024r. oraz świadectwa pracy w szczególnych warunkach z 19 stycznia 2024r., a także na powszechnie znanych faktach wynikających z zapisów jawnego i dostępnego za pośrednictwem internetu Krajowego Rejestru Sądowego.

Zebrany materiał dowodowy sąd uznał za kompletny i spójny, a tym samym za wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz na rozstrzygnięcie sprawy.
W szczególności Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków i ubezpieczonego, gdyż są spójne, przekonywujące, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, a nadto znajdują potwierdzenie
w dokumentacji osobowej ubezpieczonego oraz w wystawionych dla niego świadectwach pracy i pracy w szczególnych warunkach.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczony jest uprawniony do emerytury z powszechnego wieku emerytalnego, w oparciu o przepisy ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2023r. poz. 1251 ze zm.), nie występował o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Kwestia sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła uprawnień ubezpieczonego do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych( dz. U. z 2023 poz.164) określa ogólne warunki nabycia prawa do rekompensaty, czyli – zgodnie z definicją legalną zamieszczoną w art. 2 pkt 5 ustawy – do odszkodowania za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub pracy
w szczególnym charakterze przez osoby, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Prawo do rekompensaty przysługuje ubezpieczonemu, który legitymuje się co najmniej 15 – letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnym charakterze
w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Chodzi w tym przypadku o pracę, o której mowa w art. 32, 33, 39, 40 i 50c ustawy (art. 21 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku).

W ust. 2 wskazano, że prawo do rekompensaty nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jednak w przepisie tym chodzi niewątpliwie o emeryturę wcześniejszą przyznaną na podstawie przepisów tej ustawy. Odmienne rozumienie tego przepisu, tj. uznanie, że rekompensata powyższa nie przysługuje również w wypadku przyznania prawa do emerytury z powszechnego wieku emerytalnego byłoby nieprawidłowe, prowadziłoby do uznania, że art. 21 ust. 1 jest przepisem martwym, gdyż brak byłoby kategorii osób spełniających kryteria do uzyskania przedmiotowej rekompensaty, albowiem ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę (art. 23 ust.1). Należy zatem kierować się wykładnią celowościową i uznać, że racjonalny ustawodawca w żadnym wypadku nie dążyłby do stworzenia przepisu, który nie miałby podstaw do funkcjonowania w obrocie prawnym.

Zatem przesłankami uprawniającymi do rekompensaty są:

- utrata przez ubezpieczonego możliwości przejścia na wcześniejszą emeryturę
w związku z wygaśnięciem po 31 grudnia 2008r. – w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948r., a przed 1 stycznia 1969r. – podstawy normatywnej przewidującej takie uprawnienie;

- niespełnienie przez ubezpieczonego warunków uprawniających go do emerytury pomostowej;

- legitymowanie się przez ubezpieczonego co najmniej 15 – letnim okresem pracy
w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS

- nieuzyskanie przez ubezpieczonego prawa do wcześniejszej emerytury według zasad przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z FUS.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła ostatecznie posiadania przez ubezpieczonego wymaganego 15 letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych na kolei.

W niniejszej sprawie organ rentowy kwestionował pracę ubezpieczonego w warunkach szczególnych, gdyż jego zdaniem ubezpieczony nie udowodnił, że pracował na kolei. Zarzucił też, że w świadectwie pracy ubezpieczonego w Zakładzie (...) Sp. z o.o. brakowało czasookresów pracy na poszczególnych stanowiskach. Ponadto zdaniem organu ubezpieczony nie wykazał pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na zajmowanych stanowiskach, gdyż w aktach organu znajdują się świadectwa pracy, z których wynika, że pracował dodatkowo w Zespole Elektrociepłowni (...) w okresie od 1 czerwca 1987r. do 31 maja 1990r. w wymiarze ½ etatu na stanowisku robotnika torowego oraz w Elektrociepłowni (...) od 18 listopada 1991r. do 31 sierpnia 1994r. jako toromistrz na ½ etatu oraz 3/8 etatu, podczas gdy w tym samym czasie był zatrudniony w Zakładzie (...) Sp. z o.o. w pełnym wymiarze. Ponadto organ rentowy zarzucał, że na zajmowanych przez ubezpieczonego stanowiskach praca nie była przez niego wykonywana w warunkach szczególnych.

Przechodząc do kwestii pracy ubezpieczonego na kolei wskazać należy na art. 42 ustawy
o rentach i emeryturach z FUS który stanowi, że pracownikami kolejowymi w rozumieniu ustawy są osoby pozostające w stosunku pracy w:

1) jednostkach organizacyjnych przedsiębiorstwa (...),
z wyłączeniem biur projektów kolejowych;

2) innych jednostkach (komórkach) organizacyjnych, których pracownicy byli objęci dotychczasowymi przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin;

3) podmiotach wydzielonych z przedsiębiorstwa państwowego (...) w okresie od dnia 1 września 1999 r. do dnia wpisu spółki (...) Spółka Akcyjna do rejestru handlowego. (ust. 1)

Zatrudnienie pracowników kolejowych w jednostkach (komórkach) organizacyjnych, określonych w ust. 1, zwanych dalej "kolejowymi jednostkami organizacyjnymi", uważa się w rozumieniu ustawy za zatrudnienie na kolei. (ust.2)

Od dnia wpisu spółki (...) Spółka Akcyjna do rejestru handlowego pracownikami kolejowymi, w rozumieniu ustawy, są również pracownicy zatrudnieni w tej spółce oraz w innych podmiotach wydzielonych z tej spółki na podstawie ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. z 2022 r. poz. 2542). (ust.3)

Natomiast zgodnie z art. 43. ust. 1 ustawy FUS za okresy zatrudnienia na kolei uważa się okresy pozostawania w stosunku pracy w kolejowych jednostkach organizacyjnych, w czasie których pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" , restrukturyzacja (...) SA, w rozumieniu ustawy, obejmuje działania zmieniające strukturę przedsiębiorstwa spółki, polegające m. in. na: utworzeniu przez (...) SA spółek przewozowych, spółki zarządzającej liniami kolejowymi oraz innych spółek.

Fakt, że praca ubezpieczonego w Zakładzie (...) Sp. z o.o. (w upadłości) jest pracą w podmiocie powstałym na skutek restrukturycacji (...) SA potwierdzają zapisy
w rejestrze przedsiębiorstw (...) z którego wynika, że jedynym wspólnikiem posiadającym całość udziałów w tej spółce jest (...) Państwowe Spółka Akcyjna. Podobnie przedstawia się sytuacja z kolejnym pracodawcą ubezpieczonego (...) S.A. ( Zakład (...) w K.) gdzie jedynym akcjonariuszem w chwili powstania tej spółki były (...) Państwowe Spółka Akcyjna. W oparciu o przywołany wyżej przepis art.42 ust.3, należy zatem uznać, że zatrudnienie ubezpieczonego w tych podmiotach jest pracą na kolei w jednostkach (komórkach) organizacyjnych, których pracownicy byli objęci dotychczasowymi przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin.

Dalej Sąd przyjął w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że ubezpieczony posiada wymagany 15 letni okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace w szczególnych warunkach, w okresie zatrudnienia w Zakładzie (...) Sp. z o.o. w upadłości w W./ oddział w D., gdzie pracował w latach od 01.09.1978r. do 31.12.2003r. na podstawie art. 43 ust.1 ustawu o emeryturach i rentach z FUS okresy zasiłkowe ubezpieczonego w czasie zatrudnienia wliczały się do stażu, a więc nie trzeba było ich odejmować. Z zeznań odwołującego wynika, że także jego praca w latach od 02.01.2004r. do 31.03.2012r. w (...) S.A. Zakład (...) w K. miała tożsamy charakter. Daje to okres znacznie przekraczający wymagane 15 lat, nawet gdyby odjąć lata gdy na część etatu pracował on w Elektrociepłowni (Ciepłowni) T., choć nie ma do tego uzasadnionych podstaw, bo ze znajdującego się w aktach kapitału początkowego wynika że była to praca dodatkowa.

Świadkowie jak i sam odwołujący jednoznacznie potwierdzili, że praca odwołującego w Zakładzie (...) Sp. z o.o. polegała na nadzorze pracowników wykonujących pracę w warunkach szczególnych, w terenie codziennie i w pełnym wymiarze. Praca na stanowiskach kierowniczych może być uznana za pracę w warunkach szczególnych gdy polega na nadzorze stanowisk pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, a przy tym obowiązkowo wykonywana jest stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 3 grudnia 2015 r. sygn. akt III AUa 459/15) Tylko bowiem wykonywanie przez ubezpieczonego bezpośredniego nadzoru nad czynnościami pracowników, którzy jako podstawowe wykonują prace w szczególnych warunkach pozwalało uznać również jego pracę za pracę w szczególnych warunkach. Ubezpieczony sprawował bezpośredni nadzór nad takimi pracownikami w spornym okresie zatrudnienia i robił to stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynika to z dowodów przeprowadzonych przez Sąd tj. z zeznań przesłuchanych świadków jak i samego ubezpieczonego oraz z dołączonych do akt zaświadczeń. Jako kierownik ubezpieczony bowiem przebywał stale przy stanowiskach, na których pracownicy wykonywali pracę w warunkach szczególnych, tj. stale zajmował się ich nadzorem. Specyfika tej pracy wymagała obecności bezpośrednio przy stanowiskach roboczych i nadzoru nad personelem.

Jak wskazano w orzecznictwie, sprawowanie w ramach zakresu czynności dozoru również czynności nad pracami niewymienionymi w wykazie A przepisy rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) nie wyłącza zakwalifikowania tego dozoru jako pracy w szczególnych warunkach. Z brzmienia pkt 24, działu XIV, wykazu A wynika bowiem, że warunkiem zakwalifikowania określonego w nim dozoru i kontroli jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych jest to, aby na oddziałach i wydziałach, na których czynności te są wykonywane, jako podstawowe były wykonywane prace wymienione w wykazie A. Jeżeli zatem pracownik wykonuje bezpośrednio czynności dozoru stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to objęcie tym dozorem także innych prac wykonywanych na tych oddziałach i wydziałach, a niewymienionych w wykazie A, nie pozbawia czynności dozoru inżynieryjno-technicznego charakteru pracy w szczególnych warunkach. (por. wyrok SN z 5 października 2011r., sygn. akt II UK 48/11).

Nadmienić należy, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska, tylko rodzaj faktycznie wykonywanej pracy. Zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, o których mowa w § 4 ust. 1, tego rozporządzenia zalicza się także(..)okresy zatrudnienia na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin. Jako że ubezpieczony pracował na kolei zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z 28 kwietnia 1983r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin to już sama praca jak i również sprawowanie nadzoru nad pracownikami pracującymi na kolei w warunkach szczególnych jest zaliczona na podstawie §4 w/w rozporządzenia do pracy w warunkach szczególnych.

Zarzut wykonywania pracy w paru różnych miejscach z tym, że u jednego pracodawcy na cały etat, a u innego na ułamkową część etatu co powoduje, że nie można zaliczyć pracy na cały etat do pracy w warunkach szczególnych Sąd uznał za chybiony. Z zeznań świadków jak i samego ubezpieczonego, które ze sobą korelowały i były wiarygodne wynikało, że ubezpieczony pracował codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy na kolei, więc jednoznacznie –zatrudnienie w (...) ciepłowniach jest traktowane winno być jako dodatkowe i nie ma wpływu na zatrudnienie odwołującego na kolei. Ponadto o pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na kolei świadczą zapisy w świadectwach pracy.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznał odwołującemu prawo do rekompensaty od (...)., tj. od daty osiągnięcia przez niego wieku emerytalnego, o czym orzeczono w pkt 1 sentencji.
O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 poz. 1964, ze zm.).

(-) SSO Gabriela Sobczyk