Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VIII Pz 65/16 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2016-10-28

Sygn. akt VIII Pz 65/16

POSTANOWIENIE

Dnia 28 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jolanta Łanowy – Klimek

Sędziowie: SSO Teresa Kalinka

SSO Grażyna Łazowska

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. F.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia

na skutek zażalenia powoda M. F.

na zarządzenie Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 29 sierpnia 2016r. sygn. akt IV P 573/16 o zwrocie pozwu

postanawia:

oddalić zażalenie

(-) SSO Grażyna Łazowska (-) SSO Jolanta Łanowy – Klimek (-) SSO Teresa Kalinka

Sędzia Przewodniczący Sędzia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 lipca 2016r. powód domagał się uznania bezskuteczności wypowiedzenia umowy o pracę. Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wskazał, iż wartość przedmiotu sporu wynosi 180.000 zł.

Zarządzeniem z dnia 29 sierpnia 2016r. sygn. IV P 573/16 Przewodniczący zarządził zwrot pozwu.

W uzasadnieniu zarządzenia wskazano treść art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1025 tj. z późniejszymi zmianami), zgodnie z którym opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe i wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu, jednak nie mniej niż 30 złotych. Nadto art. 35 cytowanej ustawy, w myśl którego powód nie korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, gdyż wartość przedmiotu sporu przekracza kwotę 50.000 złotych i w niniejszej sprawie wynosi 180 000 zł. Przewodniczący wskazał również na treść art. 130 § 1 k.p.c., w myśl którego jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę pod rygorem zwrócenia pisma do jego poprawienia lub opłacenia w terminie tygodniowym. W § 2 powyższej regulacji wskazano natomiast, że po bezskutecznym upływie terminu przewodniczący zwraca pismo stronie, a pismo to nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do Sądu. W konsekwencji zarządzono zwrot pozwu.

Powyższe zarządzenie zaskarżył powód zażaleniem z dnia 19 września 2016r. wnosząc o zmianę zaskarżonego zarządzenia poprzez przyjęcie za jego podstawę art. 130 2 § 1 k.p.c., ewentualnie wobec sprecyzowania przez powoda stanowiska w sprawie oraz sprecyzowania wartości przedmiotu sporu o jego uchylenie oraz zwrot kosztów postępowania zażaleniowego w tym uiszczonej opłaty od zażalenia.

Zarządzeniu powód zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 130 § 2 k.p.c. poprzez błędne jego zastosowanie i przyjęcie, iż pełnomocnik powoda pomimo wezwania na podstawie art. 130 § 1 k.p.c. nie uiścił opłaty od pozwu a w konsekwencji orzeczenie na podstawie art. 130 § 2 k.p.c. o zwrocie pozwu jako nieopłaconego. Strona powodowa wskazała, że zarządzając zwrot pozwu Sąd I instancji zastosował niewłaściwą podstawę prawną a to art. 130 § 2 k.p.c. z treści którego wynika, iż po bezskutecznym upływie terminu (do opłacenia pozwu) przewodniczący zwraca pismo stronie a pismo to nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu. W niniejszym postępowaniu Sąd I instancji nie dość że nie wezwał pełnomocnika powoda do uiszczenia opłaty od pozwu to zastosował niewłaściwą kwalifikację prawną, gdyż w sytuacji nieuiszczenia przez pełnomocnika powoda opłaty stosunkowej winien zwrócić pozew na podstawie art. 130 2 § 1 k.p.c. co w konsekwencji uprawniałoby tegoż do uiszczenia brakującej opłaty na podstawie art. 130 2 § 2 k.p.c. Skarżący wskazał, że w sytuacji gdy powód reprezentowany jest przez pełnomocnika zastosowanie znajduje art. 130 2 k.p.c., Sąd I instancji za podstawę zaskarżonego zarządzenia przyjął natomiast art. 130 k.p.c. który znajduje zastosowanie w sytuacji gdy strona nie jest reprezentowana przez adwokata.

Jednocześnie w piśmie procesowym z dnia 19 września 2016r. pełnomocnik powoda sprecyzował pozew wnosząc – w miejsce żądania przywrócenia powoda do pracy na poprzednich warunkach (poprzednio orzeczenia o bezskuteczności wypowiedzenia) – o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za okres jednego miesiąca zatrudnienia i cofając żądanie z punktu 3 pozwu, tj. roszczenie w przedmiocie zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania powoda bez pracy. Powód wskazał wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie na kwotę 15.000 zł.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie strony powodowej nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu orzekające zaskarżone zarządzenie jest prawidłowe.

Ma rację strona skarżąca, że w przypadku wniesienia nieopłaconego lub nienależycie opłaconego pozwu przez powoda reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika zastosowanie znajduje art. 130 2 k.p.c. a nie art. 130 k.p.c.

Z akt sprawy wynika jednak, że Sąd Rejonowy, zwracając pozew bez wezwania pełnomocnika powoda o uiszczenie opłaty od tegoż pozwu, faktycznie zastosował przepis art. 130 2 § 1 k.p.c., mimo iż w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia powołał omyłkowo art. 130 § 2 k.p.c.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie wskazanie w uzasadnieniu orzeczenia omyłkowo błędnej podstawy prawnej – przy faktycznym zastosowaniu prawidłowego przepisu – nie miało wpływu na prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia i nie stanowiło przeszkody w poddaniu tego orzeczenia kontroli instancyjnej.

Sąd zwraca uwagę, że na profesjonalnym pełnomocniku ciąży obowiązek prawidłowego obliczenia i uiszczenia opłaty. W niniejszej sprawie, przy określonej w pozwie wartości przedmiotu sporu 180.000 zł, należało uiścić opłatę stosunkową – zgodnie z przywołanym wyżej art. 35 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2016r. poz. 623).

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy w Gliwicach – na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

(-) SSO Grażyna Łazowska (-) SSO Jolanta Łanowy – Klimek (-) SSO Teresa Kalinka

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Gambus
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Jolanta Łanowy – Klimek,  Teresa Kalinka ,  Grażyna Łazowska
Data wytworzenia informacji: