Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 sierpnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Teresa Kalinka (spr.)
Sędziowie:	Grażyna Łazowska Patrycja Bogacińska-Piątek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 sierpnia 2020r. w G.

sprawy z powództwa A. G. (1) (G.)

przeciwko Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B.

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 4 lipca 2019 r. sygn. akt IV P 363/18

1.  zmienia zaskarżony wyrok częściowo w punkcie 1 w ten sposób, że zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 505,39 zł (pięćset pięć złotych i trzydzieści dziewięć groszy) ponad zasądzoną kwotę 8803,63 zł (osiem tysięcy osiemset trzy złote i sześćdziesiąt trzy grosze) z ustawowymi odsetkami od kwot :

a)  67,21 zł (sześćdziesiąt siedem złotych i dwadzieścia jeden groszy) od dnia
11 sierpnia 2016 roku,

b)  69,33 zł (sześćdziesiąt dziewięć złotych i trzydzieści trzy grosze) od dnia
11 września 2016 roku,

c)  51,63 zł (pięćdziesiąt jeden złotych i sześćdziesiąt trzy grosze) od dnia
11 października 2016 roku,

d)  112, 24 zł (sto dwanaście złotych i dwadzieścia cztery grosze) od dnia 11 listopada 2016 roku,

e)  116,54 zł (sto szesnaście złotych i pięćdziesiąt cztery grosze) od dnia 11 grudnia 2016 roku,

f)  85,57 zł (osiemdziesiąt pięć złotych i pięćdziesiąt siedem groszy) od dnia
11 stycznia 2017 roku,

g)  2,87 zł (dwa złote i osiemdziesiąt siedem groszy) od dnia 11 lutego 2017 roku;

2.  w pozostałej części apelację oddala;

3.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 5 w ten sposób, że nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Zabrzu kwotę 25 zł (dwadzieścia pięć złotych) ponad zasądzoną kwotę 1067,28 zł (tysiąc sześćdziesiąt siedem złotych i dwadzieścia osiem groszy);

4.  znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

(-) sędzia Grażyna Łazowska (-) sędzia Teresa Kalinka (spr.) (-) sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. VIII Pa 190/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2020 roku Sąd Rejonowy w Zabrzu zasądził od pozwanej Spółki (...) Spółki Akcyjnej w B. na rzecz powoda A. G. (1) kwotę 8.803,63 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od 01 lipca 2016 roku do 31 stycznia 2017 roku wraz z ustawowymi odsetkami od daty wymagalności wynagrodzenia płatnego co miesiąc, orzekł o kosztach postępowania.

Wyrok zapadł po ustaleniu następującego stanu faktycznego

A. G. (1) jest zatrudniony na KWK (...) w Z. od 9 sierpnia 1994r., przy czym od maja 2004r. na stanowisku sztygara zmianowego oddziału robót przygotowawczych. Z dniem 1 maja 2015r. powód na podstawie art.23 ¹kp przeszedł do Spółki (...) S.A. B.. Od dnia 15 lutego 2017r. powód przebywa na urlopie górniczym .

Do obowiązków powoda jako sztygara zmianowego należało nadzorowanie pracowników, w tym kontrolowanie co najmniej dwa razy na zmianie wszystkich miejsc pracy w podległym mu rejonie, zatrudnianie pracowników zgodnie z ich kwalifikacjami, codzienny zjazd i wyjazd razem z załogą, rozliczanie stanu załogi oddziału w markowni, kontrolowanie na bieżąco robót górniczych i strzałowych, kontrolowanie przynajmniej dwa razy w tygodniu wszystkich wyrobisk, prowadzenie bieżącej dokumentacji zarobkowej, książek raportowych i książek kontroli wymaganych na oddziale, realizacja zadań produkcyjnych, dostawa niezbędnych materiałów dla celów technologicznych i zapewnienia ciągłości produkcji. Powód podobnie jak inni sztygarzy musiał przychodzić do pracy wcześniej przed rozpoczęciem dniówki i wychodzić później po jej zakończeniu. Powód stawił się w pracy średnio od 50 minut do 70 minut przed zjazdem celem prawidłowego przygotowania się do pracy. Do jego obowiązków należało zebranie raportów, co zajmowało mu około 10 - 15 minut. Następnie odbywała się odprawa u nadsztygarów, która trwała 20-30 minut. Po odprawie powód szedł przekazać uzyskane informacje podległym mu pracownikom, podzielić załogę, przebrać się, pobrać narzędzia i ewentualnie materiały i udawał się na zjazd. Te czynności łącznie zajmowały mu od 20 do 25 minut. Po wyjeździe powód udawał się do łaźni, a następnie po wykąpaniu się i przebraniu, co zajmowało mu 25-30 minut wracał do biura, gdzie sporządzał raport, wypisywał szychtownice pracownikom, a potem uczestniczył w odprawie, podczas której zdawał raport nadsztygarowi. Wypełnienie dokumentacji zajmowało mu około 20 minut, a odprawa od 20 do 30 minut. Na wykonanie powierzonych powodowi obowiązków przed zjazdem i po wyjeździe powód średnio potrzebował 60 minut przed zjazdem i 60 minut po wyjeździe Pozwana prowadziła rejestr czasu pracy (...). Pracownicy zaopatrzeni byli w dyskietki, które wprowadzali do czytników szybowych przy zjeździe i wyjeździe.

Powód w okresie objętym pozwem pracował w systemie zmianowym. Faktyczny czas pracy powoda średnio był dłuższy od czasu wyznaczonego zmianami o 2 godziny, a czasami powód zostawał w pracy jeszcze dłużej. Nadto w każdy wtorek przed zjazdem odbywało się szkolenie BHP, które trwało od 10 do 15 minut Za dodatkową pracę na powierzchni powód nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia. Przełożony powoda wiedział, że pracuje on w ponadnormatywnym czasie pracy, gdyż taka była organizacja pracy na kopalni. Nie było możliwości, aby powód wykonał swoje obowiązki pracując 7,5 godziny na dobę tj. przychodząc do pracy na godzinę zjazdu i wychodząc z niej po wyjeździe. Zgodnie z § 15 ust.2 regulaminu pracy czas pracy pracowników w kopalni zatrudnionych pod ziemią wynosiły 7,5 godzin na dobę i 37,5 godzin na tydzień przy 5 – dniowym tygodniu pracy

W okresie od lipca 2016r. do stycznia 2017r. powód pracował w nadgodzinach . Do wypłaty za pozostałe przepracowane nadgodziny pozostała kwota 8.803,63 złote.

Sąd poczynił ustalenia w zakresie czasu pracy powoda w oparciu o zapisy z systemu (...), zeznania świadków i zeznana powoda. Jednocześnie Sąd miał na względzie, że ustalenie faktycznych godzin pracy w każdym dniu było niemożliwe. Uwzględniając specyfikę pracy na kopalni, dynamiczny przebieg procesu pracy z pewnością były dni, kiedy powód pracował dłużej niż 2 godziny więcej na dobę, ale były też dni kiedy ten czas był krótszy.

W zakresie wyliczenia wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych Sąd oparł się na wyliczeniach biegłego Z. G. zawartych w opinii uzupełniającej z dnia 4 maja 2019r., którą sporządził on zgodnie z zaleceniami Sądu tj. przyjmując normę czasu pracy wynoszącą 7,5 godziny na dobę i 37,5 godziny w tygodniu w pięciodniowym czasie pracy oraz wyliczając wynagrodzenie należne powodowi łącznie z dodatkami za pracę w godzinach nadliczbowych.

Strona pozwana nie zakwestionowała tej opinii, natomiast powód zarzucił jej przyjęcie zaniżonej liczny godzin pracy i przyjecie zaniżonej stawki godzinowej Pozwana miała obowiązek wypłacać powodowi wynagrodzenie jak za 8 godzin pracy, bowiem powód pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, a norma dobowa 7,5 godziny dotyczyła czasu pracy i nie mogła obniżać wynagrodzenia powodowi. Podkreślić należy, ze skrócenie czasu pracy powoda wynikało z jego zatrudnienia w warunkach szczególnie uciążliwych i szkodliwych, a przyjęcie, że powodowi należało się wynagrodzenie za 7,5 godziny oznaczałoby, że byłby gorzej traktowany niż pracownicy pracujący w innych systemach czasu pracy i poniósłby konsekwencje finansowe za obniżenie normy dobowej, co jest w żaden sposób nieuzasadnione. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw by wynagrodzenie za pół godziny zaliczyć na poczet wynagrodzenia dochodzonego w tym postępowaniu. Podkreślić należy, że ta kwota wynagrodzenia nie stanowiła nadwyżki, którą pozwana miała zamiar zrekompensować pracownikom dołowym za ewentualny dłuższy czas pracy, tak zostały po prostu określone zasądy wynagradzania pracowników zatrudnionych po ziemią, którym wynagrodzenie naliczane było za 8 godzin pracy, chociaż norma dobowa czasu pracy mogła wynosić od 6 godzin do 7,5 godzin w zależności od warunków pracy. Tym samym należy rozróżnić pojęcie czasu pracy oraz zasąd wynagradzania. Przyjęcie odmiennej interpretacji skutkowałoby dyskryminacją pracowników, którzy przykładowo pod ziemią pracowaliby 6 godzin na i pomimo pozostawania dłużej w pracy do 8 godziny nie byliby za to wynagradzani, natomiast pracownicy, którzy faktycznie pracowali tylko 6 godzin na dobę otrzymaliby wynagrodzenia za 8 godzin pracy. Powyższe rozważania należy odnieść także do wyliczenia stawki godzinowej. Biegły wyliczył ją prawidłowo dzieląc stawkę przez 8 godzin, gdyż czym innym są normy czasu pracy, a czym innym zasady wynagradzania. Bezsporne było, ze powodowi wypłacano wynagrodzeni jak za 8 godzin i dlatego wyliczając stawkę godzinową taki podzielnik należało przyjąć.

.

Sąd I instancji uznał, że roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie do kwoty 8.803,63 złote. Obowiązujące u strony pozwanej akty prawne o charakterze zakładowym w sposób nie budzący wątpliwości zaliczają stanowisko pracy zajmowane przez powoda do stanowisk pracy pod ziemią. Zgodnie z regulaminem pracy czas pracy powoda wynosił 7,5 godzin na dobę oraz 37,5 godzin na tydzień przy pięciodniowym tygodniu pracy. Kodeks pracy przewiduje możliwość skrócenia czasu pracy poniżej określonych norm. Taka możliwość dotyczy pracy wykonywanej w szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia warunkach. Praca w takich warunkach w zależności od nasilenia czynników szkodliwych trwa krócej od powszechnie obowiązującej dobowej lub tygodniowej normy czasu pracy (art. 145 k.p.).Taki czas pracy – mimo jego skrócenia jest normalnym czasem pracy ze wszystkimi tego konsekwencjami.

W niniejszej sprawie powód pracował ponad tą normę – co wykazane zostało wydrukami (...), zeznaniami świadków oraz powoda. Pozwana stała na stanowisku, że powód nigdy wcześniej nie zgłaszał i nie udokumentował pracy w godzinach nadliczbowych zgodnie z zarządzeniem nr (...). Jednocześnie nie zgłosiła żadnego wniosku dowodowego celem wykazania, że powód nie pracował dłużej niż obowiązujące go normy czasu pracy.

Tymczasem przepis § 16 regulaminu pracy stanowi, że praca wykonywana ponad normy czasu pracy określone w § 15 jest pracą w godzinach nadliczbowych. Natomiast regulacja zawarta w § 16 ust.1 stanowi, że praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczana tylko w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego albo dla ochrony mienia lub usunięcia awarii lub w razie szczególnych potrzeb kopalni. Postępowanie dowodowe wykazało, że powód pracował ponad obowiązującą go normę w związku ze szczególnymi potrzebami pracodawcy..

Polecenie pracy w godzinach nadliczbowych, powód otrzymał poprzez ustalenie przez pozwaną zakresu obowiązków i organizację pracy osób dozoru.

Co prawda powód nie otrzymał bezpośredniego polecenia pozostawania po godzinach pracy czy też wcześniejszego przyjścia do pracy, ale taka była praktyka przyjęta na kopalni i zachowanie powoda było akceptowane przez jego przełożonych. Nadto to na pracodawcy ciąży obowiązek takiego zorganizowania pracy, aby pracownik mógł wykonać powierzone mu obowiązki w normatywnym czasie pracy. Tymczasem z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wszyscy pracownicy dozoru nie są w stanie wykonać powierzonych im zadań w ciągu 7,5 godziny dziennie.

Jednocześnie podkreślić należy, że strona pozwana nie prowadziła poza systemem (...) innej ewidencji czasu pracy. Bezsporne natomiast było, że system ten rejestrował tylko czas pracy dołowej. Tym samym to sama pozwana zaniechała prawidłowego ewidencjonowania czasu pracy powoda, a zgodnie z art.149§1 kp miała obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy dla każdego pracownika, który skonkretyzowany została w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika.

W związku z powyższym na podstawie art. 151 ¹ § 1 - 3 k.p Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę wynikającą z wyliczenia biegłego Z. G. zawartą w opinii z dnia 4 maja 2019r. i orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c w zw. z art. 300 k.p.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

Nadto uwzględniając, że powód utrzymał się ze swoim żądaniem w 52% na podstawie art.100 zd. pierwsze kpc Sąd zniósł wzajemnie koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążając nimi w 52 % stronę pozwaną.

Wyrokowi Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c.

A. G. (2) w apelacji zaskarżył wyrok do kwoty 881 zł zarzucając:

1.naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego polegającą na wybiórczym uwzględnieniu jedynie fragmentów zeznań świadków, z jednoczesnym nieuwzględnieniem całości zeznań skutkujące błędnym ustaleniem że powód wykonywał pracę przez jedną godzinę przed zjazdem do kopalni oraz jedną godzinę po wyjeździe na powierzchnię ,podczas gdy z zeznań świadków bezspornie wynika że powód wykonując obowiązki sztygara zmianowego świadczył pracę w godzinach nadliczbowych co najmniej 1 godzinę i 10 minut przed zjazdem do kopalni 1 godzinę 10 minut po wyjeździe na powierzchnię;

2. art. 286 k.p.c oraz art. 227 k.p.c. poprzez niewłaściwe ustalenie wysokości dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych oraz niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego, w sytuacji gdy opinia nie wyjaśniła wszystkich spornych okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy .

Zarzucił również naruszenie prawa materialnego a to art. 151 k.p. i § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 roku w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań w odprawy dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych k.p. w polegające na ustaleniu dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych poprzez podzielenie stawki wynagrodzenia powoda przez większą liczbę godzin od faktycznie przypadającej powodowi do przepracowania wdanym miesiącu, co spowodowało obniżenie wysokości przysługującego powodowi wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanej kosztów procesu według norm prawem przepisanych oraz ponowił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. księgowości na okoliczność wysokości przysługującego powodowi dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych przy założeniu że rozpoczynał prace na godzinę i 10 minut przed zjazdem na dół kopalni oraz godziny i 10 minut po wyjeździe na powierzchnię .

Zarzucił, że sąd pierwszej instancji niezasadnie nie uwzględnił zarzutu jaki powód zgłosił do opinii wskazując ,że dobowa norma czasu pracy wynosiła 7 i pół godziny , a wysokość wynagrodzenia godzinowego została zaniżona wskutek podzielenia wynagrodzenia przy 8 zamiast 7,5. Na uzasadnienie swojego stanowiska przytoczył treść §4 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 roku zgodnie z którym przy ustalaniu wynagrodzenia określonego procentowo w celu obliczenia dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych za jedną godzinę

1. według składników wynagrodzenia określonych w stawce miesięcznej w stałej wysokości należy tę stawkę podzielić przez liczbę godzin przypadających do przepracowania wdanym miesiącu;

2. według zmiennych składników wynagrodzenia wynagrodzenie ustalone według zasad określonych w ust. 1 (czyli zasąd obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop) dzieli się liczbę godzin przepracowanych przez pracownika w okresie, z którego ustala się do wynagrodzenia.

Zgodnie z § 4 a rozporządzenia przy ustalaniu należności o których mowa w § 4 wynagrodzenie za jedną godzinę ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania wdanym miesiącu.

Sąd zważył następuje :

Apelacja zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo

Jako nieuzasadniony należało uznać zarzut naruszenia art.233 k.p.c. Sąd Rejonowy szczegółowo i przekonująco uzasadnił stanowisko w zakresie przyczyn ustalenia czasu pracy powoda na powierzchni. Wyjaśnił, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można dokładnie określić przez jaką ilość czasu powód świadczył pracy przed zjazdem na dół i po wyjeździe. Nie polega na prawdzie twierdzenie zawarte w apelacji, że zeznań świadków wynika bezspornie iż czynności związane z organizacją pracy i przemieszczaniem się na terenie kopalni zajmowały co najmniej 1 godzinę i 10 minut przed zjazdem oraz. 1 godzinę 10 minut po wyjeździe. Sąd drugiej instancji w całości podziela stanowisko Sądu Rejonowego że organizacja (...) kopalni na nie pozwala na dokładne określenie faktycznego czasu wykonywania pracy w przypadku braku rejestru godzin wejścia i wyjścia. Powód musiał być obecny w pracy przez co najmniej 7,5 godziny, bo taki był jest dobowy czas pracy, ale mogły być dni, kiedy czynności wchodzące w zakres jego obowiązków zajmowały mniej niż 2 godziny dziennie , a w niektórych dniach ponad 2 godziny 20 minut. Należało uśrednić dobowy czas pracy powoda i założenie przyjęte przez Sąd I instancji nie stanowiło przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów w rozumieniu art. 233 k.p.c.

W tym zakresie apelację jako całkowicie nieuzasadnioną oddalono, a co za tym idzie bezprzedmiotowy stał się wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wynagrodzeń , bowiem nie zaszła potrzeba korekty ustalonego czasu pracy.

Zasadny okazał się zarzut zaniżenia wynagrodzenia godzinowego w opinii biegłego. Sąd Rejonowy uznał, że prawidłowe jest przyjęcie dzielnika 8 , a nie 7,5 przy ustalaniu stawki godzinowej przy obliczaniu wartości wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych

Celem obliczenia stawki godzinowej normalnego wynagrodzenia oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych należy przyjąć, że dobowa norma czasu pracy wynosi 7,5 godzin Wynika to przepisów płacowych obowiązujących w kopalni oraz z § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 roku w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (jednolity tekst Dz.U. z 2017 roku, poz. 927) Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lipca 2005 roku, w sprawie III PK 51/05 przesądził, że ustalenie w umowie o pracę zawartej z pracownikiem niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym 8-godzinnego dnia pracy zamiast zgodnego z prawem 7-godzinnego oznacza, że za każdą przepracowaną ósmą godzinę ma on prawo do wynagrodzenia w wysokości 1/7 dziennego wynagrodzenia wynikającego z umowy i do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Mimo, ze sprawa dotyczyła czasu pracy osoby niepełnosprawnej, to orzeczenie to ma również zastosowanie w przypadku obniżenia normy czasu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Z tym poglądem Sądu Najwyższego Sąd orzekający się zgadza.

W związku z powyższym miesięczne wynagrodzenie powoda należało podzielić przez ilość godzin, które pracownik powinien przepracować zgodnie z obowiązująca go normą czasu pracy, tj. przez 7,5 godzin.

Przyjmując wyliczenia biegłego z opinii uzupełniającej z dnia 4 maja 2019 roku w częściach dotyczących - przepracowanego ponad normę czasu pracy i ustalonego wynagrodzenia Sąd ustalił wartość jednej godziny w poszczególnych miesiącach dzieląc wynagrodzenie przez ilość dni roboczych i 7,5 godziny. .

Powodowi należało dodatkowo zasądzić kwotę 505,39 zł z odsetkami za zwłokę od dnia 11 każdego miesiąca od kwot stanowiących różnicę pomiędzy wyliczoną przez Sąd II instancji, a zasądzoną w zaskarżonym wyroku należnością . Wyliczenia za poszczególne miesiące przedstawiają sie następująco:

wynagrodzenie premia KG dodatek nadgodziny suma

zasądnicze gwarant. 100% 50%

399,67	151,87	279,77	169,30	72,39	163,57	(...),57
412,32	160,8	288,62	183,03	76,11	168,04	(...),92
297,18	472,81	272,60	183,42	245,75	675,43	(...),19
306,03	134,65	214,22	135,85	30,91	137,56	959,22
648,59	285,37	454,01	274,38	139,2	254,64	2056,19
493,65	230,53	345,55	209,12	84,45	204,59	(...),89
17,78	6,40	12,45	7,53	8,89		53,05

Różnica pomiędzy należnym wynagrodzeniem a zasądzoną należnością wyniosła 505, 39 zł

Wyrok wydano na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w części zmieniającej. Z uwagi na zmianę wysokości zasądzonego roszczenia zmianie uległ również punkt 5 wyroku w zakresie należnej opłaty sądowej . Oddalono apelację w pozostałej części na podstawie art. 385 k.p.c. . Sąd uznał, że brak jest podstaw do zasądzenia wynagrodzenia ponad zasądzoną kwotę. O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., bowiem powód wygrał sprawę w postępowaniu apelacyjnym w 57%.

(-) sędzia Grażyna Łazowska (-) sędzia Teresa Kalinka (spr.) (-) sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek