Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski

Sędziowie SSR del. Małgorzata Peteja-Żak (spr.)

SSO Grzegorz Kiepura

Protokolant Sylwia Sitarz

przy udziale Jacka Sławika

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2015 r.

sprawy J. M. ur. (...) w S.

syna C. i L.

oskarżonego z art. 278§1 kk w zw. z art. 278§5 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 15 października 2014 r. sygnatura akt III K 978/14

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu
w Gliwicach do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 1086/14

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 13 marca 2015r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 15 października 2014r., wydanym w trybie art. 335 kpk, w sprawie o sygn. III K 978/14, uznał oskarżonego J. M. za winnego tego, że w dniu 10 czerwca 2014r. w G. na ul. (...) po uprzednim skręceniu przewodów dopływowych z odpływowymi w tablicy licznikowej, spowodował pominięcie układu pomiarowego i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia energii elektrycznej o wartości 2,19, czym działał na szkodę (...), tj. czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 kk i za to przestępstwo na mocy art. 278 § 1 i 5 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 10 czerwca 2014r. w G. na ul. (...) po uprzednim skręceniu przewodów dopływowych z odpływowymi w tablicy licznikowej, spowodował pominięcie układu pomiarowego i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia energii elektrycznej o wartości 9,37, czym działał na szkodę (...), tj. czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 kk i za to przestępstwo na mocy art. 278 § 1 i 5 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w pkt 3 wyroku połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, orzekając wobec niego karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat, nadto zobowiązał oskarżonego na mocy art. 46 § 1 kk do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej (...) z siedzibą w K. kwoty 11,56 złotych oraz zasądził od oskarżonego stosowne koszty sądowe.

Od niniejszego wyroku apelację wywiódł Prokurator, zaskarżając wyrok w całości, formułując zarzut obrazy prawa materialnego z art. 91 § 2 kk poprzez niezastosowanie w pkt 3 wyroku kary łącznej ciągu przestępstw i błędne wymierzanie w pkt 1 i 2 kary za poszczególne czyny, a nadto obrazę prawa procesowego, tj. art. 413 § 2 pkt 1 i 2 kpk poprzez niedokładne określenie czynów zarzucanych oskarżonemu, wyrażające się w błędnym określeniu miejsca popełnienia przestępstwa i niedoprecyzowaniu szkody.

Stawiając takie zarzuty Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy stwierdził, co następuje:

Apelacja Prokuratora okazała się zasadna na tyle, że w następstwie jej wywiedzenia konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W apelacji nie były kwestionowane ustalenia faktyczne prowadzące do przypisania oskarżonemu popełnienia dwóch przestępstw kradzieży energii elektrycznej. Wobec tego wystarczające jest wskazanie, że oskarżony przyznawał się do zarzucanych mu czynów, a w świetle jego wyjaśnień, zeznań świadka L. D. oraz dokumentów w postaci protokołów kontroli okoliczności popełnienia przestępstw nie budzą wątpliwości; zasadne zatem było skorzystanie z instytucji opisanej w art. 335 kpk.

Oskarżonemu zarzucono popełnienie obu przestępstw w G. na ul. (...) w mieszkaniach o nr odpowiednio (...) i(...), nadto określając wysokość wyrządzonej szkody na kwotę 2,19 złotych i 9,37. O ile zatem przy redagowaniu wyroku, w jego części wstępnej, na skutek oczywistej omyłki pisarskiej błędnie określono miejsce popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt II, ponownie wskazując mieszkanie nr (...), a także pomijając w jego pkt I jednostkę wskazanej tam wartości szkody (2,19 złotych), o tyle zapis w pkt II wartości szkody - 9,37 był już powieleniem przez Sąd orzekający takiego błędu za oskarżycielem. Jest zatem oczywistym, że ten ostatni zapis, a także podnoszony trafnie przez skarżącego błąd w określeniu wymiaru orzeczonej kary łącznej w pkt 3 wyroku na 6 (sześciu) roku pozbawienia wolności, nie mogły być przedmiotem sprostowania przez Sąd Rejonowy, ani też odwoławczy.

Ma rację skarżący gdy podkreśla, że wynikający z art. 413 § 2 pkt 1 i 2 kpk obowiązek dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu oznacza, że w jego opisie należy zawrzeć wszystkie te elementy, które należą do jego istoty, a więc te dotyczące podmiotu czynu i osoby sprawcy, rodzaju atakowanego dobra, ale także i czasu, miejsca i sposobu działania bądź zaniechania oraz jego skutków. In concreto zatem Sąd I instancji, częściowo na skutek omyłki pisarskiej, a częściowo akceptując w wyroku „propozycję" Prokuratora zawartą w akcie oskarżenia, nieprawidłowo określił miejsce popełnienia drugiego z czynów przypisanych oskarżonemu, nie precyzując nadto jednostek wartości wyrządzonych przestępstwami szkód, a także nie wskazując siedziby pokrzywdzonej spółki.

Nadto zauważyć należy, że Sąd I instancji uwzględnił w całości uzgodnione przez oskarżonego z Prokuratorem wysokości kar jednostkowych za dwa przestępstwa oraz kary łącznej wraz ze środkiem karnym, orzekając w trybie art. 335 § 1 kpk. Tymczasem oskarżyciel zdaje się odstępować od niniejszego wniosku i uzgodnień poczynionych z oskarżonym wniesioną apelacją, w której podnosi zarzut obrazy prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisu art. 91 § 2 kk i błędne wymierzenie w pkt 1 i 2 kar jednostkowych za poszczególne przestępstwa.

O ile niezasadnym i niezrozumiałym jest powyższy zarzut, brak bowiem w niniejszej sprawie przesłanek do zastosowania art. 91 § 2 kk, o tyle z pisemnych motywów środka odwoławczego można wnioskować, że skarżącemu chodziło o przyjęcie konstrukcji ciągu przestępstw, a tym samym orzeczenie w oparciu o § 1 tegoż przepisu jednej kary za oba przestępstwa.

Z uwagi na powyższe uchybienia Sądu Rejonowego, nie podlegające w większości sprostowaniu w trybie art. 105 kpk, jak również zarzut skarżącego odnoszący się do konieczności wymierzenia oskarżonemu jednej kary, nie przesądzając żadnego przyszłego rozstrzygnięcia, należało zaskarżony wyrok uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy, w następstwie nieuwzględnienia wniosku Prokuratora o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335 § 1 kpk, skieruje sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych (art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk) i przeprowadzi postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie, poddając zwłaszcza analizie treść wyjaśnień samego oskarżonego, a następnie rozważy ewentualną możliwość przypisania mu popełnienia dwóch czynów (przy przyjęciu ciągu przestępstw) bądź nawet – przy spełnieniu określonych warunków - czynu jednego, składającego się z dwóch zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Dołoży w końcu i należytej staranności przy redagowaniu wyroku w jego części dyspozytywnej, mając na względzie wyżej wskazane wszystkie uchybienia.