Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1021/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

II K 313/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

W zakresie dotyczącym A. G. (1) :

1. obraza art. 7 kpk polegająca na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów,

2. obraza art. 167 kpk poprzez niezwrócenie się przez Sąd o przesłanie akt postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez KPP T.,

3. obraza art. 410 kpk polegająca na pominięciu okoliczności wynikających z wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadków,

4. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że A. G. (1) był pobudzony i agresywny,

5. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że A. G. (1) nie stosował się do poleceń funkcjonariuszy Policji i groził im pozbawieniem życia.

W zakresie dotyczącym E. G. (1) :

1. obraza art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów,

2. naruszenie art. 4 kpk w związku z art. 410 kpk poprzez niepełną i jednostronną ocenę materiału dowodowego,

3. obraza art. 167 kpk poprzez niezwrócenie się przez Sąd o przesłanie akt postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez KPP T.,

4. obraza art. 167 kpk poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność rodzaju obrażeń doznanych przez oskarżonego,

5. obraza art. 410 kpk przez pominięcie fragmentu zeznań D. K. odnośnie zachowania oskarżonego E. G. (1),

6. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że E. G. (2) naruszał nietykalność jednego z pokrzywdzonych.

W zakresie dotyczącym D. G. :

1. obraza art. 7 kpk polegająca na dowolnej ocenie wyjaśnień oskarżonej,

2. obraza art. 167 kpk poprzez niezwrócenie się przez Sąd o przesłanie akt postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez KPP T.,

3. obraza art. 167 kpk poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność rodzaju obrażeń doznanych przez oskarżoną,

4. obraza art. 410 kpk przez pominięcie okoliczności wynikających z wyjaśnień oskarżonej,

5. obraza art. 410 kpk przez pominięcie okoliczności wynikających z zeznań P. L.,

6. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że oskarżona kilkakrotnie łapała M. K. za szyję i rękę,

7. błąd w ustaleniach faktycznych polegający ma uznaniu, że między oskarżoną, a D. K. doszło do słownej kłótni.

W zakresie dotyczącym wszystkich oskarżonych :

1. obraza art. 2 par. 2 kpk i art. 4 kpk,

2. obraza art. 7 kpk,

3. obraza 424 kpk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W zakresie dotyczącym A. G. (1) :

ad.1. nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia czy interwencja funkcjonariuszy Policji była zasadna i czy funkcjonariusze ci prawidłowo wykonali swoje obowiązki, istotne jest to, że funkcjonariusze przeprowadzali czynność zatrzymania, która jest prawną czynnością służbową. Oczywiście Sąd I instancji miał na uwadze okoliczność, że prawidłowość ich czynności była sprawdzana wskutek skargi E. G. (1). Trzeba jednak stwierdzić, że zeznania funkcjonariuszy przeprowadzających interwencję korespondowały z relacjami D. K. i S. B.. Oceniając wiarygodność tych dowodów Sąd I instancji nie przekroczył swych uprawnień wynikających z art. 7 kpk. Okoliczność czy A. G. (1) kierował wobec D. K. groźby karalne nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania. To, że o groźbach kierowanych przez A. G. (1) wobec funkcjonariuszy Policji zeznawali tylko oni sami nie podważa wiarygodności tych zeznań.

ad.2. W toku postępowania przed Sądem I instancji nikt nie widział powodu do przeprowadzenia takiego dowodu. Obrońca oskarżonego także takiego powodu nie widział, choć brał udział w rozprawie prze Sądem I instancji od rozpoczęcia przewodu sądowego do jego zamknięcia. Mimo, że od rozpoczęcia przewodu sądowego do jego zamknięcia upłynęło ponad 9 miesięcy to obrońca potrzeby zwrócenia się o jakieś akta nie widział. Biorąc to pod uwagę przeprowadzenie dowodu z urzędu nie było konieczne, a Sąd dysponował zeznaniami funkcjonariuszy Policji złożonymi w dochodzeniu oraz przed Sądem.

ad.3. Oskarżony A. G. (1) nie miał czego odpierać, bowiem funkcjonariusze nie dokonywali na niego żadnego ataku ale dokonywali czynności służbowej zatrzymania osoby.

ad.4. O tym, że oskarżony A. G. (1) był pobudzony i agresywny zeznają nie tylko funkcjonariusze Policji ale i inni świadkowie. Trzeba też podnieść, że A. G. (1) był w zasadzie w stanie upojenia alkoholowego (k. 23-24). Z zeznań świadków M. W. i P. L. nie wynikają żadne okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia.

ad.5. To, że A. G. (1) nie stosował się do poleceń funkcjonariuszy w świetle dowodów nie może budzić najmniejszych wątpliwości. Jako osoba zatrzymywana przez policjantów na służbie oskarżony nie miał prawa podjęcia fizycznej czy słownej agresji wobec takich funkcjonariuszy, choćby w jego ocenie interwencja była bezzasadna. Bezspornie też A. G. (1) wulgaryzował. Ustalenie dotyczące gróźb A. G. (1) wobec funkcjonariuszy są oparte na zeznaniach tych funkcjonariuszy i ocena wiarygodności funkcjonariuszy w tym zakresie wątpliwości nie budzi.

W zakresie dotyczącym E. G. (1) :

ad.1. Nieporozumieniem jest teza, ze Sąd wnioskował w opozycji wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Bliżej tej tezy apelujący nie ukazał. Jednak w niniejszej sprawie to nie wskazania wiedzy ale zasady doświadczenia życiowego miały znaczenie dla oceny wiarygodności dowodów. Ocena nie wychodząca naprzeciw oczekiwaniom strony procesu nie jest z tego powodu nieprawidłowa w świetle art. 7 kpk.

ad.2. Może istnieć uchybienie polegające na zaniechaniu oceny wiarygodności dowodu, jednak w niniejszej sprawie wiarygodność dowodów została przez Sąd I instancji oceniona prawidłowo, tj. Sąd ocenił wszystkie dowody we wzajemnym ze sobą powiązaniu.

ad.3. tak jak w ad.2 dotyczącym A. G. (1).

ad.4. Okoliczność czy E. G. (1) doznał jakiś obrażeń nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia odpowiedzialności karnej oskarżonych w niniejszej sprawie.

ad.5. To, że D. K. nie zaobserwowała zachowania E. G. (1), który utrudniał policjantowi założenie kajdanek na ręce A. G. (1) chwytając funkcjonariusza za rękę, a także chwytając za kajdanki nie oznacza, że tak nie było. D. K. nie stała bezpośrednio przy zdarzeniu tylko w pewnej odległości, bowiem policjanci ze względów bezpieczeństwa polecili jej się nieco oddalić.

ad.6. Skoro Sad uznał za wiarygodne zeznania funkcjonariuszy Policji to prawidłowo wyciągnął wniosek, że E. G. (1) użył wobec funkcjonariusza przemocy w celu uniemożliwienia zatrzymania syna. Trzeba pamiętać, że przemocą wobec osoby jest także naruszenie nietykalności cielesnej, złapanie osoby za rękę, przytrzymywanie odzieży, a także uniemożliwienie dostępu do określonego miejsca osobie po to by powstrzymać ją od czynności (fizyczne blokowanie możliwości przejścia).

W zakresie dotyczącym D. G. :

ad.1. Nie sposób dać wiary wyjaśnieniom D. G., ze policjanci bez przyczyny złapał ją za szyje powodując jej upadek na syna. Zupełnie inaczej zachowanie D. G. opisują : funkcjonariusze Policji. S. B. i D. K..

ad.2. tak jak w ad.2 dotyczącym A. G. (1).

ad.3. Okoliczność czy D. G. doznała jakiś obrażeń nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia odpowiedzialności karnej oskarżonych w niniejszej sprawie.

ad.4. Sąd miał na uwadze wyjaśnienia złożone przez D. G. ale nie dał im wiary. Oskarżona nie padła ofiarą bezpodstawnych, agresywnych działań pokrzywdzonych ale przy pomocy niedopuszczalnych prawem działań usiłowała powstrzymać funkcjonariuszy Policji dokonujących czynności zatrzymania osoby.

ad 5. Z zeznań P. L. nie wynika żadna istotna okoliczność. Skoro funkcjonariusze Policji usiłowali założyć A. G. (1) kajdanki, a D. G. temu usiłowała przeciwdziałać to mogła ona przez jakiś czas próbować blokować dostęp do syna sytuując się między synem a policjantami.

ad 6. Okoliczność ta wynika z zeznań : A. K. (k.224), S. B. (k. 232-233), M. K. (k.192). Sąd I instancji dał tym dowodom wiarę więc błędu w ustaleniach faktycznych się nie dopuścił.

ad.7. Z dowodów wynika jednoznacznie, ze D. G. podjęła duży wysiłek by uniemożliwić funkcjonariuszom Policji zatrzymanie jej syna. Z zeznań świadków nie można wysnuć wniosku, że oskarżona próbowała zachować się w sposób polubowny.

W zakresie dotyczącym wszystkich oskarżonych :

ad 1. Trudno zrozumieć co ma na myśli obrońca pisząc o czynieniu ustaleń w sposób wybiórczy i przyjęciu jednej z możliwych wersji. Trzeba podnieść, że sąd dokonuje najpierw oceny wiarygodności dowodów, a dopiero w następstwie tej oceny dokonuje ustaleń faktycznych mających wsparcie w tych dowodach, którym dał wiarę. Nie ma nic do tego przepis art. 2 par.2 kpk, a także art. 4 kpk, który nakłada na organy procesowe określone obowiązki. Tak więc organ procesowy musi badać istotne okoliczności, przeprowadzając w tym celu dowody bez inicjatywy stron, niezależnie od tego, komu przeprowadzenie dowodu przyniesie korzyść albo wręcz przeciwnie.

ad.2. Nie może budzić wątpliwości okoliczność, ze funkcjonariusze Policji pewnych fragmentów zdarzenia po 9 miesiącach już nie pamiętali skoro funkcjonariusze biorą udział w wielu czynnościach, z których część przebiega w sposób burzliwy. Jednak zapoznanie się z zeznaniami tych funkcjonariuszy, złożonymi przez Sądem, nie sposób odnieść wrażenia, że policjanci zdarzenie pamiętali bardzo słabo. Oceny wiarygodności zeznań D. K. i S. B. (w uzasadnieniu wyroku i w apelacji błędnie „S. B. (1)”) nie deprecjonuje to, że między tymi relacjami zachodzą drobne rozbieżności, z pewnością nie świadczące o wiarygodności zeznań.

Ad 3. Wbrew tezie postawionej przez apelującą Sąd I instancji wskazał dlaczego odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych.

Wniosek

1. o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Art. 437 par. 2 zdanie 2 kpk umożliwia Sądowi odwoławczemu uchylenia wyroku do ponownego rozpoznania poza ściśle wskazanymi w ustawie przypadkami. Apelująca nie tylko nie powołuje się na żaden z tych przypadków ale w ogóle nie wskazuje dlaczego w instancji odwoławczej winien zapaść wyrok o charakterze kasatoryjnym.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano wyrok Sądu I instancji w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie widział Sąd podstaw do uwzględnienia ani zarzutów odwoławczych ani wniosku odwoławczego. Uznał, że rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie winy (pkt.1-3) sąd prawidłowe. Uznał Sąd okręgowy, że kary orzeczona w punktach 1-3 są karami wręcz łagodnymi i ze względu na kierunek apelacji nie było podstaw do rozważań o rażącej niewspółmierności orzeczeń o karach.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Ustalono, że koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponoszą oskarżeni.

Zasądzono od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze. Sąd nie widział podstaw do zwolnienia oskarżonych z tych kosztów.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana