Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 10 lipca 2017 r. (sygn. akt IX K 293/17) apelację wniósł prokurator. Zaskarżając powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze i środkach karnych zarzucił orzeczeniu:

-

rażącą niewspółmierność wymierzonej względem oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, co przy uwzględnieniu wysokiego stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, motywacji i nagannego sposobu zachowania, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, przy uwzględnieniu zdolności rozpoznania czynu i pokierowania swoim postępowaniem a przede wszystkim sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa, a to uprzednią karalność oskarżonego, wskazuje, że wobec oskarżonego istnieje negatywna prognoza kryminologiczna potwierdzająca, że orzeczona wobec oskarżonego kara nie spełnia celów kary, a przede wszystkim pozbawiona jest wychowawczego wpływu zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej;

-

niesłuszne niezastosowanie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym w tym z zakresu pośrednictwa finansowego, doradztwa finansowego i doradztwa inwestycyjnego, podczas gdy przez popełnienie zarzucanego oskarżonemu przestępstwa nadużył on zaufania niezbędnego w prowadzonej działalności gospodarczej sektora finansowego, co przy uwzględnieniu dotychczasowego sposobu życia oskarżonego, w tym jego uprzedniej karalności rodzi obawę, że przy wykorzystywaniu tej samej sposobności mógłby on w dalszym ciągu zagrażać istotnym dobrom chronionym prawem.

Stawiając powyższe zarzuty prokurator wniósł o zmianę wyroku poprzez:

- wymierzenie oskarżonemu M. P. kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 10 złotych;

- na mocy art. 41 § 2 k.k. oraz art. 43 § 1 k.k. orzeczenie wobec oskarżonego M. P. zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym na okres 10 lat, w tym z zakresu pośrednictwa finansowego, doradztwa finansowego i doradztwa inwestycyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się częściowo zasadna o tyle, że w wyniku jej wywiedzenia Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok co do czasokresu trwania kary pozbawienia wolności oraz orzekł zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym na okres 5 lat. W pozostałej części apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, podobnie również jak zastosowana w sprawie kwalifikacja prawna, co zresztą żadna ze stron nie kwestionowała. W postępowaniu przed Sądem Rejonowym nie popełniono zatem uchybień tego rodzaju, że mogłyby one skutkować koniecznością uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania lub też zmiany orzeczenia wynikającej z dokonanych ustaleń faktycznych czy kwalifikacji prawnej czynu.

Po szczegółowej analizie zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd Okręgowy podzielił częściowo stanowisko apelującego w kwestii rażącej niewspółmierności orzeczonej w zaskarżonym wyroku kary pozbawienia wolności.

O rażącej niewspółmierności kary można mówić wówczas, gdy suma zastosowanych wobec oskarżonego kar i środków karnych nie uwzględnia należycie stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa, nie realizuje celów kary w zakresie jej społecznego oddziaływania, jak też nie uwzględnia celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec sprawcy. Taka sytuacja miała, zdaniem Sądu Okręgowego, miejsce w rozpoznawanej sprawie, albowiem rozstrzygnięcie Sądu meriti w odniesieniu do kary pozbawienia wolności było w zaskarżonym zakresie nadmiernie łagodne w stosunku do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Wymiar kary nie uwzględniał należycie, iż oskarżony działał w sposób systematyczny, zaplanowany, nie było to jedyne przestępstwo które popełnił w tym samym czasie. Przypisanego czynu dopuścił się z zamiarem bezpośrednim, a osobami pokrzywdzonymi byli jego dobrzy znajomi. Motywacja towarzysząca zachowaniu oskarżonego w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej i przemyślane działanie muszą być poczytane jako okoliczności obciążające. Zaś kwota wyłudzonego od pokrzywdzonego mienia nie jest mała. M. P. przypisanego mu czynu dopuścił się mając w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Uprzednia karalność oskarżonego jest kolejną okolicznością przemawiającą za podwyższeniem orzeczonej kary pozbawienia wolności. Wynika z tego, iż oskarżony jest sprawcą zdemoralizowanym, co nie pozwala na poczynienie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Wymierzenie kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności byłoby zbyt surowe dlatego też podwyższono karę do 1 roku pozbawienia wolności. Niecelowym było orzekanie kary grzywny bowiem na oskarżonego nałożono obowiązek naprawienia szkody, który powinien w pierwszym rzędzie wykonać, a zważywszy na jego sytuację majątkową i materialną nie będzie to zadanie łatwe do wykonania.

Odnosząc się natomiast do kwestii środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym, w tym z zakresu pośrednictwa finansowego, doradztwa finansowego i doradztwa inwestycyjnego, należało mieć na uwadze zarzuty podniesione w tym zakresie w apelacji.

Sąd Odwoławczy – zgodnie z żądaniem apelacji – orzekł ten środek karny jednakże w wymiarze 5 lat.

W myśl art. 41 § 2 k.k. sąd uprawniony jest do orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom prawnym. Przypisanie oskarżonemu przestępstwa związanego z jego pozycją zawodową uprawniało Sąd do orzeczenia tego środka karnego. Dalsze prowadzenia tego rodzaju działalności przez oskarżonego zagraża istotnym dobrom chronionym prawem, a zatem konieczne jest wyeliminowanie oskarżonego z tego rodzaju działalności w ramach orzeczonego zakazu. Jednakże orzeczenie go na okres 10 lat byłoby nadmierne dlatego też Sąd odwoławczy określił jego wymiar na 5 lat.

W zaistniałym stanie rzeczy, Sąd Odwoławczy uznał, że – w konsekwencji zmian dokonanych w postępowaniu odwoławczym – wymierzona oskarżonemu kompleksowo kara sensu largo w pełni realizuje wszelkie cele skazania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w stosownym zakresie, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku.

W pozostałej części wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy.

O kosztach postępowania orzeczono, jak w części dyspozytywnej wyroku.