Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Schoenborn

Sędziowie SSO Agata Gawron-Sambura

SSR del. Małgorzata Peteja-Żak (spr.)

Protokolant Agata Lipke

przy udziale Bożeny Sosnowskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2015 r.

sprawy A. S. ur. (...) w B.,

syna J. i E.

oskarżonego z art. 292§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 20 kwietnia 2015 r. sygnatura akt IX K 776/13

na mocy art. 437 § 1 kpk i art. 636 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 746/15

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 21 grudnia 2015r.

A. S. został oskarżony o to, że w nieustalonym okresie 2009r. wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w G. na terenie giełdy samochodowej, nabył części samochodowe pochodzące ze skradzionego pojazdu marki S. (...) nr rej. (...) pomimo iż na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że rzeczy te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, następnie za pośrednictwem serwisu internetowego allegro w okresie od 15 października 2009r. do 25 października 2009r. pomagał w zbyciu przedmiotowych części, tj. o popełnienie czynu z art. 292 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2015r., w sprawie o sygn. IX K 776/13, uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, kosztami procesu obciążając Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżył w całości na niekorzyść oskarżonego Prokurator Rejonowy, zarzucając wyrokowi:

1.  obrazę przepisów postępowania karnego, a to art. 366 § 1 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zaniechaniu wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy i odstąpienie przez Sąd od przesłuchania bezpośrednio na rozprawie świadka S. M. na skutek przyjęcia, iż w/w świadkowi nie jest możliwe doręczenie wezwania, podczas gdy na podstawie pełnomocnictwa znajdującego się na k. 363 i 364 udzielonego adw. T. W. z Kancelarii Adwokackiej w K. przy ul. (...) przez S. M. można by ustalić jego miejsce pobytu i wezwać na rozprawę;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż dowody zgromadzone w sprawie nie pozwalają uznać, iż oskarżony zrealizował znamiona zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy zebrany materiał dowodowy prowadzi do wniosku, iż oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo.

Stawiając powyższe zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy o ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela okazała się niezasadna. Oznacza to, że wywody środka odwoławczego nie mogły doprowadzić do zakwestionowania trafności zaskarżonego orzeczenia, w którego uzasadnieniu Sąd I instancji odniósł się do wszystkich istotnych dla ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, znajdują się więc w nim rzeczowe argumenty odpierające tezy apelacji.

Wskazać więc należy, że Sąd orzekający zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej ocenie, wyprowadzając z niego trafne wnioski końcowe. Tok rozumowania i sposób wnioskowania Sądu Rejonowego przedstawiony w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku jest prawidłowy pod względem logicznym i zgodny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd odwoławczy nie doszukał się podstaw do odmiennej od dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodów, ani też do zakwestionowania trafności jego ustaleń faktycznych. Sąd Rejonowy dochodząc do ostatecznych wniosków nie przekroczył bowiem ram swobodnej oceny dowodów, jak i nie popełnił innych uchybień prawa procesowego, które mogłyby rzutować na treść wydanego przez niego merytorycznego rozstrzygnięcia. Także uzasadnienie wyroku czyni zadość ustawowym wymogom określonym w art. 424 kpk, Sąd Rejonowy bowiem wskazał w nim na jakich oparł się dowodach i dlaczego dał im wiarę. Nie popełnił także Sąd I instancji błędów w zakresie wykładni prawa materialnego. W końcu też ustrzegł się Sąd Rejonowy takich uchybień, które stanowiłyby bezwzględne przyczyny odwoławcze.

Analiza uzasadnień zaskarżonego wyroku oraz środka odwoławczego wskazuje, iż apelujący kwestionuje ustalenie Sądu meriti co do braku wykazania istnienia okoliczności uzasadniających przekonanie, iż oskarżony nabywając części pochodzące z samochodu S. (...) i uczestnicząc w ich zbyciu powinien i mógł przewidywać, że części te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Stawiając taki zarzut tak naprawdę skarżący w żaden sposób go nie uzasadnia, stwierdzając jedynie lakonicznie, że oskarżony, nabywając na (...) giełdzie samochodowej części do samochodu jednej marki, powinien był i mógł przewidzieć, iż części te pochodzą z nielegalnego źródła, by w następnym zdaniu przyznać jednak, że w toku postępowania przygotowawczego organy ścigania istotnie nie ustaliły okoliczności towarzyszących nabyciu części samochodu S. (...).

Trzeba zatem przyznać, że niniejsze postępowanie dowodowe nie dostarczyło dowodów winy oskarżonego A. S.. W niniejszym procesie Sąd dysponował zasadniczo wyjaśnieniami oskarżonego oraz odczytanymi w trybie art. 391 § 2 kpk wyjaśnieniami S. M., złożonymi w toku dochodzenia, w których przyznał się on do zarzucanego mu czynu, korzystając jednak z prawa do odmowy wyjaśnień i poddając się dobrowolnie karze bez przeprowadzania rozprawy. Z wyjaśnień oskarżonego natomiast wynikało jedynie, iż w posiadanie określonych, używanych części samochodowych wszedł on legalnie poprzez ich zakup w dniu 24 października 2009r. na giełdzie samochodowej, nie potrafił sprecyzować dokładnie, prócz drzwi lewych tylnych, poduszki powietrznej pasażera i zderzaka przedniego, jakie elementy pojazdu wówczas nabył, przyznając jedynie, że od jakiegoś czasu trudni się sprzedażą za pośrednictwem portalu allegro sprzedażą tak zakupionych części, mając założone własne konto. Oskarżony nie ukrywał także, iż sprzedażą części samochodowych trudni się razem z S. M., z którym wspólnie zamieszkuje, każdy z nich jednak posiada oddzielne konto na portalu internetowym. Takie wyjaśnienia oskarżonego, przy braku dowodów obciążających, nie były wystarczające do przypisania mu winy. Stwierdzić należy, że wszelkie mankamenty i braki postępowania dowodowego wskazane przez Sąd Okręgowy w pisemnych motywach swojego rozstrzygnięcia z dnia 7 maja 2013r., w sprawie o sygn. akt VI Ka 15/13, pozostają nadal aktualne, Sąd orzekający zaś, dokonując prawidłowej oceny zgromadzonych dowodów, trafnie ustalił, iż nie dostarczyły one informacji co do tego, by w stosunku do oskarżonego istniały takie okoliczności, które uzasadniałyby przekonanie, iż oskarżony nabywając części z samochodu S. (...) powinien i mógł przypuszczać, że rzeczy te pochodzą z czynu zabronionego. Trzeba zatem stwierdzić, że w dobie rozwoju motoryzacji nie sposób z samego faktu zakupu na giełdzie samochodowej określonych części pochodzących z jednej marki pojazdu wywodzić automatycznie podejrzenia popełnienia przestępstwa paserstwa nieumyślnego, tym bardziej, gdy zważy się na zakup części uszkodzonych, z samochodu przez kilka lat wcześniej używanego (wszak pokrzywdzony właśnie po rodzaju i zakresie uszkodzeń był w stanie rozpoznać zaledwie kilka z tych rzeczy jako należących wcześniej do jego pojazdu). Podnieść też należy ponownie fakt, iż oskarżony – jak sam przyznał - używał na portalu aukcyjnym własnego konta, za jego pośrednictwem jednak nie oferował do sprzedaży elementów z samochodu należącego do M. Ł., a przynajmniej dowodu takiego nie zdołano uzyskać i zabezpieczyć (wydruk strony internetowej dotyczy tylko oferty sprzedaży drzwi, składanej przez S. M.). Co do tego, że oskarżony trudnił się handlem części samochodowych za pośrednictwem Internetu, przy użyciu własnego konta, nie ma wątpliwości, bo sam to przyznawał, części te nadto składował w garażu użytkowanym wspólnie z S. M., te jednak okoliczności w żaden sposób nie rzutują na jego odpowiedzialność karną.

Jest oczywistym, że doniosłą dla niniejszej sprawy mogła się okazać relacja świadka S. M., przesłuchanie jednak go bezpośrednio na rozprawie nie było możliwe. Osoba ta jest obecnie poszukiwana listem gończym do odbycia kary pozbawienia wolności, nie przebywa pod żadnym znanym w kraju adresem (w K. i w Ł.), najprawdopodobniej zamieszkując na stałe we W. u swojej matki, jednak i tam wysłana przez Sąd I instancji korespondencja powróciła przez niego nie podjęta. Ma rację apelujący gdy podnosi nieprawidłowość Sądu Rejonowego w zwróceniu się o informację o pobycie świadka do niewłaściwej osoby (tj. adw. J. K., reprezentującego interesy S. M. w postępowaniu przed wydaniem wyroku), podczas gdy w toku postępowania wykonawczego, w jego sprawie jako skazanego zgłosił się adw. T. W. – k. 363), to jednak konwalidacja tego uchybienia przez Sąd odwoławczy nie przyniosła pożądanego rezultatu. Z pisma tejże osoby z dnia 4 października 2015r. wynika, iż nie dysponuje ona adresem zamieszkania S. M. (k. 452), stąd i nie jest możliwe w oparciu o znajdujące się w aktach informacje ustalić aktualnego miejsca pobytu tego świadka, a tym samym bezpośrednie przeprowadzenie tego dowodu nie jest możliwe na obecnym etapie postępowania.

Z tych wszystkich względów, nie podzielając zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego, Sąd odwoławczy nie miał powodów, by nie zaakceptować zaskarżonego wyroku uniewinniającego oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, stąd zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, równocześnie kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążając Skarb Państwa.