Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Bożena Żywioł

Protokolant Aleksandra Studniarz

przy udziale Agnieszki Schwarz – Rasińskiej Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Zachód w G.

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2016 r.

sprawy M. D. (1) syna R. i G.,

ur. (...) w O.

oskarżonego z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 12 lutego 2016 r. sygnatura akt IX K 952/15

na mocy art. 437 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

VI Ka 466/16

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2016r., sygn. akt IX K 952/15, apelację wniósł oskarżony M. D. (1).

Zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze stwierdzając, że nie zgadza się z wymierzeniem mu kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

Wniósł o zmianę kary poprzez warunkowe zawieszenie jej wykonania.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do jakiejkolwiek reformacji zaskarżonego wyroku.

Jeśli chodzi o rodzaj kary wymierzonej skarżonemu, to zasadnie sąd pierwszej instancji stwierdził, iż karą adekwatną do charakteru czynu, stopnia jego społecznej szkodliwości oraz stopnia winy sprawcy, jego właściwości i sylwetki będzie wyłącznie kara pozbawienia wolności. Oskarżony na karę łagodniejszą po prostu nie zasługuje.

Wymaga podkreślenia, że M. D. dopuścił się przestępstwa będąc w stanie nietrzeźwości, wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, działanie sprawców było zaplanowane i przemyślane, pokrzywdzona poniosła niemałą szkodę, dewastacja związana z kradzieżą spowodowała, że celem realizacji zamierzonego celu / sprzedaż nieruchomości/ pokrzywdzona musi dokonać na dom znacznych nakładów, oskarżony jest osobą uprzednio kilkakrotnie karaną za przestępstwa podobne, przedmiotowej kradzieży dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk. Wszystkie te okoliczności przemawiają w sposób jednoznaczny na niekorzyść oskarżonego. Okolicznością łagodzącą jest wyłącznie przyznanie się oskarżonego do winy. Nie wymaga jednak szczególnego uzasadniania, że okoliczność ta nie równoważy wszystkich tych czynników, które mają wymowę zdecydowanie obciążającą.

Wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze nieznacznie wykraczającym poza dolny próg ustawowego zagrożenia nie jawi się w tej sytuacji jako reakcja karna rażąco i niewspółmiernie surowa.

Gdy chodzi natomiast o charakter kary, to nie ma podstaw do przyjęcia wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. M. D. (1) nie daje bowiem gwarancji przestrzegania prawa w przyszłości. Pomimo wieloletniego pobytu w zakładzie karnym oskarżony nie zmienił trybu życia, nie wyciągnął żadnych wniosków, nie wdrożył się do przestrzegania porządku prawnego. Wymierzanie M.D. w tych warunkach kary z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania nosiłoby cechy kary iluzorycznej, pozbawionej oddziaływania prewencyjnego.

Nie sposób uznać, aby podkreślana przez apelującego sytuacja rodzinna i osobista mogła determinować wymiar kary. Popełniając przestępstwo oskarżony miał świadomość tej sytuacji i swoich powinności wobec najbliższych, lecz nie stanowiło to dla niego żadnego hamulca w przedsiębranych działaniach.

Wymierzenie oskarżonemu kary grzywny zasługuje na aprobatę w sytuacji, gdy działał on z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść zyskał.

Z naprowadzonych względów Sąd Okręgowy nie uwzględnił apelacji i utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.