Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 76/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 3.11.2020r. (III K 604/19)

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. K.

Dotychczasowa karalność oskarżonego.

Dane o karalności oskarżonego.

144-145

2.1.1.2.

S. K.

Uwarunkowania miejsca w którym doszło do popełnienia przez oskarżonego części z zarzuconego mu czynu.

Wydruki map oraz widoku ulicy na której doszło do popełnienia części z zarzuconego oskarżonemu czynu.

146-148

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Dane o karalności

Dane o karalności zostały wystawione przez uprawniony podmiot.

Nie budzą wątpliwości odnośnie ich rzetelności i autentyczności.

2.1.1.2

Wydruki map oraz widoku ulicy na której doszło do popełnienia części z zarzuconego oskarżonemu czynu.

W związku z okolicznościami podniesionymi przez obrońcę w apelacji oraz stanowiącym jej uzupełnienie piśmie z dnia 11.02.2021r. sąd odwoławczy przeprowadził dowody z wydruków map obejmujących miejsce w którym oskarżony dopuścił się części z zachowań składających się na zarzucone mu przestępstwo, jak również obrazu ulicy przy której oskarżony nie zastosował się do zakazu kontaktów z pokrzywdzoną.

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca surowość wymierzonej kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy uznał za trafny zarzut rażącej niewspółmierności kary.

Oceniając karę bezwzględną 6 miesięcy pozbawienia wolności jako rażąco niewspółmiernie surową sąd odwoławczy miał na względzie okoliczności, które zwłaszcza na tle typowych przestępstw z art. 244 k.k. polegających na niestosowaniu się do zakazu kontaktów oraz zakazu zbliżania się do innej osoby, nakazują nieco łagodniej potraktować czyn przypisany oskarżonemu.

Czyn oskarżonego ograniczał się do dwóch zachowań. Znajdując się po drugiej stronie ulicy oskarżony wypowiedział do pokrzywdzonej i jej koleżanki słowa: „już was dzisiaj widziałem”, czym naruszył zakaz kontaktów z pokrzywdzoną. Bezpośredni świadek zdarzenia A. T. nie potwierdza, aby oskarżony zmniejszył wówczas odległość dzielącą go od pokrzywdzonej. Przeciwnie, po wypowiedzeniu tych słów oskarżony wszedł do znajdującego się obok sklepu (...). Następnie pokrzywdzona udała się do sklepu (...), a gdy wyszła z tego sklepu i sama udawała się w kierunku swojego miejsca zamieszkania, oskarżony przeszedł przez przejście dla pieszych na stronę ulicy po której znajdowała się widziana przez niego pokrzywdzona, wskutek czego znalazł się on w odległości około 20 metrów od pokrzywdzonej (naruszenie zakazu zbliżania).

Do spotkania pokrzywdzonej i oskarżonego, podczas którego oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu, doszło przypadkowo. Oskarżony nie dążył do spotkania z pokrzywdzoną, nie spowodował wystąpienia sytuacji w której się spotkali. Wbrew ustaleniu sądu pierwszej instancji nie sprowokował kontaktu z pokrzywdzoną. Obydwoje mieszkają w małej miejscowości. Rzeczywiście, skoro doszło do przypadkowego spotkania oskarżony powinien bądź to pozostać w miejscu, bądź się oddalić, a na pewno nie mówić nic do pokrzywdzonej i nie zbliżać się do niej. Oskarżony natomiast, znajdując się po drugiej stronie ulicy, z pewnej odległości wypowiedział słowa: „ja was już dzisiaj widziałem”, po czym wszedł do znajdującego się obok sklepu (...). Oskarżony miał możliwość nie tylko kontynuowania wypowiedzi w kierunku pokrzywdzonej, lecz również przejścia na stronę ulicy po której znajdowała się ona wraz z koleżanką. Ulica, przy której doszło do tego zdarzenia, to dosyć wąska ulica prowadząca do (...) w T.. Nie jest ona ani szeroka, ani ruchliwa na tyle, by przy istnieniu woli znalezienia się po jej drugiej stronie oskarżony nie miał możliwości przejścia przez ulicę. Trafnie w apelacji obrońca akcentował, że będąca bezpośrednim świadkiem zdarzenia A. T., pomimo kilkukrotnego zadawania jej pytań w tej kwestii, nie potwierdzała słów pokrzywdzonej, że oskarżony zbliżał się wówczas do nich.

Następnie pokrzywdzona udała się do sklepu (...), po czym wychodząc sama ze sklepu, po drugiej stronie ulicy ponownie zauważyła oskarżonego. Nie ma podstaw do twierdzenia, iż oskarżony znalazł się wówczas w pobliżu pokrzywdzonej w sposób zamierzony tym bardziej, że jak już wskazano, po pierwszym kontakcie z pokrzywdzoną wszedł do sklepu (...) znajdującego się w większej odległości od sklepu (...), do którego udała się pokrzywdzona. Następnie, zamiast pozostać w miejscu, bądź oddalić się na widok pokrzywdzonej, oskarżony przeszedł przez przejście dla pieszych na stronę ulicy po której była pokrzywdzona, wskutek czego zmniejszył dystans do pokrzywdzonej i znalazł się w odległości około 20 metrów od niej. Widział pokrzywdzoną jeszcze zanim przeszedł na drugą stronę jezdni. Po przejściu przez ulicę nie szedł jednak w kierunku pokrzywdzonej, choć wbrew ustaleniom sądu pierwszej instancji nic nie stało temu na przeszkodzie. Skoro znalazł się po tej samej stronie ulicy po której była już pokrzywdzona, to wbrew ustaleniom sądu pierwszej instancji, ruch uliczny nie mógł uniemożliwiać mu zbliżenia się do pokrzywdzonej, a tym bardziej dogonienia jej.

Przedmiotem oceny może być wyłącznie zachowanie przypisane oskarżonemu. Oskarżony w minimalnym stopniu naruszył zakaz kontaktów z pokrzywdzoną (wypowiedział jedno zdanie) oraz zakaz zbliżania się do niej (przeszedł na stronę ulicy po której znajdowała się pokrzywdzona świadomie zmniejszając do niej dystans). Zwłaszcza na tle innych przestępstw z art. 244 k.k. polegających na naruszeniu zakazu kontaktów oraz zbliżania się do innej osoby, zachowanie to nie może zostać ocenione jako szczególnie obciążające. Nie było ono nacechowane wysokim stopniem złej woli.

Orzekając o karze nie można abstrahować od okoliczności podmiotowych dotyczących oskarżonego, w tym jego właściwości i warunków osobistych. Oskarżony jest osobą upośledzoną, kontakt z nim jest utrudniony. Nie pisze i nie czyta. Okoliczności te obniżają stopień winy i muszą mieć przełożenie na wymiar kary wobec oskarżonego. Oskarżony nie był zdolny do samodzielnej obrony w tej sprawie. W stosunku do oskarżonego szczególnie istotna pozostaje realizacja związanych z orzeczonymi zakazami czynności o których mowa w art. 181a k.k.w. w zw. z art. 169 k.k.w. i 172 k.k.w..

Reguła ultima ratio kary pozbawienia wolności odnosi się również do wymiaru kary bezwzględnej pozbawienia wolności i związana jest z obowiązkiem orzekania tej kary w wysokości niezbędnej do osiągniecia celów kary. Orzeczona kara powinna stanowić minimum, które będzie wystarczające do osiągniecia celów kary. Przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności mających wpływ na wymiar kary, w tym w szczególności okoliczności łagodzących opisanych w uzasadnieniu, sąd odwoławczy uznał, że orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy nie jest konieczne do osiągnięcia celów kary.

Oskarżony po raz pierwszy nie zastosował się do orzeczonych wobec niego zakazów. W ocenie sądu odwoławczego już tylko trzymiesięczny pobyt w jednostce penitencjarnej z powodu naruszenia zakazów powinien oskarżonemu uświadomić konsekwencje niestosowania się do orzeczonych środków karnych i powstrzymać go od niestosowania się do zakazów w przyszłości. Oskarżony naruszył obowiązujące go zakazy i została za to wobec niego orzeczona bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy. Orzeczona kara uwzględnia również dotychczasową kilkukrotną karalność oskarżonego na bezwzględne kary pozbawienia wolności.

Ze względu na właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jak również jego dotychczasową karalność, orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny, bądź kary ograniczenia wolności, nie było możliwe.

Wniosek

Wnioski apelacji sformułowane przez obrońcę nie odnosiły się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez jego uchylenie i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu apelacji obrońca postulował warunkowe zawieszenie wykonania kary, bądź warunkowe umorzenie postępowania karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, bądź warunkowe umorzenie postępowania o których orzeczenie postulował obrońca w uzasadnieniu apelacji, pozostają w niniejszej sprawie niedopuszczalne w świetle jednoznacznej treści przepisów art. 69 § 1 k.k. oraz art. 66 § 1 k.k.. Oskarżony był już kilkukrotnie karany, a w czasie czynu był osobą skazaną na karę pozbawienia wolności.

Z powodów opisanych powyżej podniesiony w apelacji zarzut rażącej niewspółmierności kary okazał się jednak zasadny i skutkował obniżeniem wymiaru kary wobec oskarżonego do 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Rozstrzygnięcie o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania zapaść może wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1, art. 454 lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości (art. 437 § 2 zdanie 2 kpk). Żaden z takich przypadków w niniejszej sprawie nie zachodził. Obrońca nie wykazał konieczności przeprowadzenia na nowo w całości przewodu sądowego.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości, z wyłączeniem wymiaru kary orzeczonej wobec skazanego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec braku podstaw do uwzględnienia apelacji obrońcy w zakresie w jakim apelujący podważał ustalenia faktyczne sądu, jak również zarzucał obrazę przepisów prawa materialnego i procesowego, a także niestwierdzenia przez sąd odwoławczy podstaw do zmiany, bądź uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu, sąd odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok co do sprawstwa oskarżonego i jego winy, a także w pozostałym zakresie, z wyłączeniem wymiaru kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obniżenie wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego do 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny szczegółowo opisano w punkcie 3.1.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na rzecz obrońcy z urzędu zasądzono koszty pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym, w wysokości określonej przepisami prawa.

4

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika z urzędu oskarżycielki posiłkowej, koszty pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym.

5

W oparciu o zasady słuszności, uwzględniając sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów postępowania odwoławczego, wydatkami obciążając Skarb Państwa

1.PODPIS

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do sprawstwa i winy oskarżonego, jak również wymiaru orzeczonej kary.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana