Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach w IV Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący: SSO Sławomir Lach

Protokolant: A. Z.

w obecności Prokuratora Krystyny Marchewki

po rozpoznaniu w dniach: 14 grudnia 2015 r., 18 stycznia 2016 r., 8 lutego 2016 r. 21 marca 2016 r., 11 kwietnia 2016 r., 8 czerwca 2016 r. 20 lipca 2016 r. sprawy:

S. W., syna S. i C. z domu Z.,

urodzonego (...) w Z.,

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 3 czerwca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. w Ś. i B. założył i kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw, w szczególności polegających na dokonywaniu oszustw na szkodę szeregu podmiotów gospodarczych poprzez wprowadzanie ich w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawieranych umów, co do zapłaty za pobrany towar i faktycznego nabywcy oraz na ukrywaniu i maskowaniu uzyskiwanych w ten sposób środków pieniężnych w celu utrudnienia stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia,

- tj. o czyn z art. 258 § 1 i 3 k.k.,

II. w okresie d 03 czerwca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. w Ś., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. C. i A. K., w zamiarze aby M. Ż., wspólnie z innymi ustalonymi osobami doprowadził ustalone podmioty gospodarcze do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 141.450,85 zł, nakłonił go do założenia własnej działalności gospodarczej o nazwie (...), a następnie do wynajęcia od (...) w Ś. pomieszczeń pod rzekomą działalność gospodarczą oraz do podejmowania innych działań maskujących powzięty zamiar oszustwa, co skutkowało następnie wyłudzeniem przez M. Ż. i inne ustalone osoby mięsa w postaci półtusz wieprzowych, drobiu oraz przetworów w postaci pasztetów, a także trzech urządzeń dozujących wodę i 19 butli z wodą, przy czym:

- o łącznej wartości 29.390 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w B.,

- o łącznej wartości 9.128,12 zł na szkodę PPUH (...) M. i E. S. (1),

- o łącznej wartości 9.966,08 zł na szkodę (...) D. G. (1) w S.,

- o łącznej wartości 14.038 zł na szkodę (...) K. T.w Ś.,

- o łącznej wartości 12.051 zł na szkodę (...) A. B. i T. W. Spółka Jawna w Ś.,

- o łącznej kwocie 11.896,50 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w C.,

- o łącznej wartości 18.531,27 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w Z.,

- o łącznej wartości 23.555,73 zł na szkodę (...) S.A. w M.,

- o łącznej wartości 8.111,25 zł na szkodę PPUH „(...)” w P.,

- o łącznej wartości 4.782,90 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w K.,

- to jest o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k w zw. z art. 12 k.k.,

III. w okresie co najmniej od 3 czerwca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. w B., w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I, wspólnie i w porozumieniu z J. W., przy pomocy M. Ż. i B. M., uzyskiwane w wyniku przestępstwa opisanego w punkcie II towary wprowadzał do dalszego obrotu w ramach prowadzonej własnej działalności gospodarczej, ukrywając tym samym źródło ich pochodzenia, a następnie uzyskane w ten sposób środki pieniężne w łącznej kwocie 141.450,85 zł, jako właściciel prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pod firmą (...) deklarował w urzędzie skarbowym jako legalny przychód wykazując przy tym nieprawdziwe koszty jego uzyskania, przez co znacznie utrudnił stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia,

- to jest o czyn z art. 299 § 1 k.k.,

IV. w bliżej nieustalonym czasie, do dnia 8 stycznia 2003 r., w Z., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłonił A. C. do dokonania czynu zabronionego polegającego na kradzieży z włamaniem pojazdu marki M. (...), co skutkowało dokonaniem pomiędzy 8 a 9 stycznia 2003 r. przez wyżej wymienionego zaboru pojazdu marki M. (...) numer rejestracyjny (...) wartości 25.000 zł na szkodę M. Z.,

- ti. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.,

o r z e k a

1.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 258 § 3 k.k.

i za to na mocy art. 258 § 3 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego tego, że w okresie od marca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. w Ś., w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. C. i A. K., w zamiarze aby M. Ż. wspólnie z B. M. dokonał czynu zabronionego nakłonił go do założenia własnej działalności gospodarczej o nazwie (...), a następnie do wynajęcia od (...) w Ś. pomieszczeń pod rzekomą działalność gospodarczą oraz do podejmowania innych działań maskujących powzięty zamiar, mających na celu wprowadzenie w błąd kontrahentów co do zamiaru zapłaty za dostarczony towar w postaci półtusz wieprzowych, drobiu oraz przetworów w postaci pasztetów, a także trzech urządzeń dozujących wodę i 19 butli z wodą i doprowadzenie ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 141.450,85 zł, a mianowicie mieniem:

- na szkodę (...) Sp. z o.o. w B. o łącznej wartości 29.390 zł,

- na szkodę PPUH (...) M. i E. S. (1) o łącznej wartości 9.128,12 zł,

- na szkodę (...) D. G. w S. o łącznej wartości 9.966,08 zł,

- na szkodę (...) K. T. w Ś. o łącznej wartości 14.038 zł,

- na szkodę (...) A. B. i T. W. Spółka Jawna w Ś. o łącznej wartości 12.051 zł,

- na szkodę (...) Sp. z o.o. w C. o łącznej kwocie 11.896,50 zł,

- na szkodę (...) Sp. z o.o. w Z. o łącznej wartości 18.531,27 zł,

- na szkodę (...) S.A. w M. o łącznej wartości 23.555,73 zł,

- na szkodę PPUH „(...)" w P. o łącznej wartości 8.111, 25 zł,

- na szkodę (...) Sp. z o.o. w K. o łącznej wartości 4.782,90 zł,

to jest przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

i za to na mocy art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazuje go na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego tego, że w okresie co najmniej od dnia 3 czerwca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. w B., w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu znacznego utrudnieniu stwierdzenia przestępnego pochodzenia mienia ruchomego w postaci półtusz wieprzowych, drobiu oraz przetworów w postaci pasztetów o łącznej wartości 136.677,95 zł, uzyskanych przy pomocy M. Ż. i B. M. w ramach rzekomej działalności firmy (...) w Ś. na skutek doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem szeregu podmiotów gospodarczych, nabywał własność wyłudzonych w ten sposób towarów, które następnie wprowadzał do dalszego obrotu w ramach własnej działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...), a uzyskane ze zbycia środki pieniężne deklarował w urzędzie skarbowym jako legalny przychód, wykazując przy tym nieprawdziwe koszty jego uzyskania, to jest przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

i za to na mocy art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego tego, że w bliżej nieustalonym czasie, do dnia 8 stycznia 2003 r., w Z., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, chcąc aby dwie ustalone osoby dokonały czynu zabronionego, nakłonił je do dokonania kradzieży z włamaniem pojazdu marki M. (...), do której doszło w nocy z 8 na 9 stycznia 2003 r. w Z., kiedy to dokonano kradzież z włamaniem pojazdu marki M. (...) numer rejestracyjny (...) należącego do M. Z. powodując szkodę w wysokości 30.000 zł, przy czym pojazd ten został następnie przekazany S. W. i był przez niego użytkowany, to jest przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

i za to na mocy art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

5.  na mocy art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

6.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21 września 2015 r. do dnia 6 października 2015 r.;

7.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. W. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 2. sentencji w całości poprzez zapłatę solidarnie z pozostałymi współsprawcami, na których obowiązek naprawienia szkody został nałożony odrębnymi wyrokami,

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w B. kwoty 29.390 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt złotych),

- na rzecz PPUH (...) M. i E. S. (1) kwoty 9.128,12 zł (dziewięć tysięcy sto dwadzieścia osiem złotych i dwanaście groszy),

- na rzecz (...) D. G. w S. kwoty 9.966,08 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt sześć złotych i osiem groszy),

- na rzecz (...) K. T. w Ś. kwoty 14.038 zł (czternaście tysięcy trzydzieści osiem złotych),

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w C. kwoty 11.896,50 zł (jedenaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt sześć złotych i pięćdziesiąt groszy),

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w Z. kwoty 18.531,27 zł (osiemnaście tysięcy pięćset trzydzieści jeden złotych i dwadzieścia siedem groszy),

- na rzecz PPUH „(...)” w P. kwotę 8.111,25 zł (osiem tysięcy sto jedenaście złotych i dwadzieścia pięć groszy);

8.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. W. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 4. sentencji w całości poprzez zapłatę na rzecz M. Z. kwoty 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych);

9.  na mocy art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego kwotę 84 zł (osiemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu wydatków oraz opłatę w kwocie 400 zł (czterysta złotych).

SSO Sławomir Lach

Sygn. akt IV K 103/15

UZASADNIENIE

S t a n f a k t y c z n y

W nocy z 8 na 9 stycznia 2003 r., pomiędzy godziną 20:00 a 8:00 w Z. na ul. (...), A. C. oraz A. K., za namową oskarżonego S. W., dokonali kradzież samochodu należącego do M. Z.. Kradzież ta była poprzedzona wcześniejszym złożeniem zlecenia przez oskarżonego S. W., któremu zależało na zdobyciu M. (...), jako, że w jego własnym pojeździe awarii uległ silnik. Oskarżony chciał, ażeby samochód pochodził z innej miejscowości aniżeli Ł. lub Z.. Ostatecznie jednak, z uwagi na trudności w znalezieniu żądanego pojazdu, wybór padł na M. (...), nr rej. (...) zlokalizowanego w Z., wykorzystywanego przez właściciela M. Z. w celach zarobkowych - pełnił funkcję taksówki. Na dachu miał zamontowanego koguta, a w środku taksometr. Znajdowała się tam również saszetka z dokumentami osobistymi taksówkarza oraz pieniądze. Kradzież nastąpiła w ten sposób, że przecięto skobel zabezpieczający drzwi do garażu, w którym znajdował się samochód. Pojazd został uruchomiony za pomocą łamaka, a później odprowadzony do G.. Stamtąd skradzionego M. odebrał oskarżony S. W.. Sprawcy kradzieży kilka razy telefonowali jeszcze do właściciela samochodu, oferując możliwość odzyskania skradzionego pojazdu w zamian za okup. W wyniku dokonanej kradzieży M. Z. poniósł szkodę na mieniu opiewającą na kwotę 30 000 złotych.

(Dowód: dokumentacja z k. 1a-34, t. IV, sygn. akt IV K 175/14, zeznania A. K. z k. 237v-239, sygn. akt IV K 103/15, zeznania M. Z., k. 164-165, 166-168, 169-170, sygn. akt IV K 103/15)

W okresie od 1997 r. do 2004 r. oskarżony S. W., prowadził wraz z G. S. działalność gospodarczą o nazwie (...), polegającą na zbywaniu mięsa spożywczego w postaci tuszy, półtuszy oraz innych wyrobów z rozbioru mięs. Firma ta obejmowała ubojnię w Ł. - czynną już od 1995 r. - oraz punkt w B., gdzie znajdowała się hurtownia mięsa i rozbiór mięsa. W trakcie tak zawiązanej współpracy G. S. funkcjonował na rynku przedsiębiorców posługując się odrębnym aniżeli oskarżony numerem identyfikacji podatkowej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oskarżony S. W. oraz G. S. dokonali między sobą faktycznego podziału obowiązków w ten sposób, że oskarżony S. W. wziął na siebie sprawy związane m.in. z wyszukiwaniem klientów, a G. S. dbał o prawidłowy nadzór nad pracownikami, zakup surowców, sprzedaż i wydawanie towaru.

(Dowód: zeznania G. S., k. 253; częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. W. k. 78v - 79v, sygn. akt IV K 103/15)

W tym samym okresie, w którym oskarżony S. W. dokonał zlecenia kradzieży M., wystąpił on - w trakcie spotkania, które miało miejsce w jego mieszkaniu - wobec A. K. i A. C. z propozycją, ażeby ci ułatwili mu zorganizowanie przestępczego procederu wyłudzeń towaru. Oskarżony bowiem oprócz legalnie prowadzonej działalności gospodarczej zajmować się miał zakładaniem fikcyjnych firm na tzw. „słupy”, w ramach których zamawiał towar, a ostatecznie - po zdobyciu zaufania dostawców - nie regulował należności z tego tytułu. W/w mieli znaleźć osobę, która zgodziłaby się pełnić taką właśnie rolę „słupa”. Oskarżony zobowiązał się, że w zamian A. K. i A. C. otrzymają wynagrodzenie w kwocie 50.000 złotych. Precyzując szczegóły swojego planu podał, że zadaniem „słupa” byłoby prowadzenie działalności gospodarczej. W razie, gdyby „słup” popadł w tarapaty, to wówczas oskarżony S. W. finansowałby koszty pomocy prawnej, a jego najbliższej rodzinie udzieliłby pomocy finansowej. Warunkiem uzyskania tego rodzaju wsparcia było konsekwentne dochowanie dyskrecji odnośnie osób zamieszanych w przestępczy proceder.

(Dowód: zeznania A. K., k. 113v - 114, t. I, k. 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15 )

Ostatecznie, na osobę pełniącą rolę figuranta wytypowano M. Ż. - który został zaakceptowany przez oskarżonego S. W. do pełnienia roli prezesa firmy. W/w zgodził się na odegranie przydzielonej mu roli, w zamian za wynagrodzenie w kwocie 20.000 złotych. Następnie, z nowo zwerbowanym spotkał się osobiście oskarżony S. W.. Spotkania miały miejsce kolejno w Ł. oraz B..

(Dowód: zeznania A. K., k. 113v - 114, k. 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15 )

Działalność gospodarcza, której prowadzenia podjął się M. Ż. została zarejestrowana w dniu 17 marca 2003 r. w Urzędzie Miasta w Z., pod firmą (...). Przedmiot działalności został określony jako hurtowa sprzedaż artykułów spożywczych i przemysłowych. W załatwieniu spraw formalnych związanych z rozpoczęciem w/w działalności gospodarczej oskarżonemu pomógł G. S.. W ramach tak założonej firmy, M. Ż. zawarł umowy o pracę, a stroną tych umów były osoby przedstawione przez oskarżonego S. W., które darzył zaufaniem. Mianowicie, byli to: B. M. (pracownik biurowy - od dnia 1 lipca 2003 r.), M. M. (1) (pracownik fizyczny - od dnia 1 sierpnia 2003 r.), A. C. (przedstawiciel handlowy - od dnia 1 kwietnia 2003 r.) oraz A. K. (konwojent - od dnia 1 kwietnia 2003 r.).

(Dowód: zeznania A. K., 113v - 114, k. 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15; umowy o pracę k 12-15, t. I, sygn. akt IV K 175/14; listy płac k. 16 - 19, sygn. akt IV K 175/14, zaświadczenie o wpisie do ewidencji k. 25 t. I, sygn. akt IV K 175/14)

Na siedzibę firmy (...) wybrano nieruchomość położoną w Ś., przy ul. (...), stanowiącej własność Gminnej Spółdzielni (...), od której wzięto ją w najem na podstawie umowy zawartej w dniu 1 kwietnia 2003 r. Do dyspozycji prowadzącego działalność pozostawała dodatkowo chłodnia, co uwiarygodniało prowadzenie tego typu działalności gospodarczej. M. Ż. przebywał na miejscu od poniedziałku do piątku - nocował tam w jednym z pomieszczeń. Dowóz zapewniał mu oskarżony S. W.. Na terenie zakładu przebywali też M. M. (1) oraz B. M.. Nadto, widywani byli tam również - w różnych okresach - oskarżony, G. S., E. J., A. K. i A. C.. Jednakże, zaangażowani w proceder byli jedynie oskarżony oraz B. M., A. C. i A. K.. Rola A. K. i A. C. polegała na kontrolowaniu M. Ż.. Czynności podejmowane przez nich w innym zakresie miały charakter incydentalny. W związku z wykonywanymi zadaniami, w/w otrzymali wynagrodzenie.

(Dowód: zeznania A. K., 113v - 114, k. 237v-239, sygn. akt IV K 103/15; umowy o pracę k. 12-15, t. I, sygn. akt IV K 175/14; listy płac k. 16-19, sygn. akt IV K 175/14; zaświadczenie o wpisie do ewidencji k. 25, t. I, sygn. akt IV K 175/14; zeznania B. M., k. 89v - 90v, sygn. akt IV K 103/15; częściowo wyjaśnienia A. C., k. 117-118, 150-151, 152, 153, 154-155, 156, 258v, sygn. akt IV K 103/15 ; zeznania świadka M. M. (1), k. 17-20 t. IX, 595-596 t. XIII, sygn. akt IV K 175/14; zeznania E. J., k. 25-27 t. XI, 594 t. XIV - sygn. akt IV K 175/14; zeznania R. M., k. 78-79,594-595 t. XII, sygn. akt IV K 175/14)

Oskarżony dokładał wszelkich starań, by nie zostać skojarzonym z działalnością gospodarczą prowadzoną pod firmą (...). Przejawiało się to m.in. rzadkimi pobytami w jej siedzibie, jeśli już się pojawiał to po godzinach pracy, nie wchodził w żaden kontakt z innymi osobami pozostającymi w (...) w relacjach zawodowych.

(Dowód: zeznania A. K., 113v-114, sygn. akt IV K 103/15, k. 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15)

Właściciel firmy (...), M. Ż. zawierając umowę najmu pomieszczeń przeznaczonych na jej siedzibę ze Spółdzielnią (...) w Ś., przedstawił sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu A. C. w firmie (...). Nadto, wprowadził drugą stronę umowy w błąd, co do ustanowionego poręczenia i finansowych możliwości regulowania czynszu za lokal wynajęty pod fikcyjną działalność (...). W związku ze swoim działaniem A. C. został prawomocnie skazany przez Sąd Rejonowy w T. wyrokiem z dnia 14 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K (...).

(Dowód: zeznania A. K., k. 113v – 114, 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ,; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15; zeznania M. P. (1), k. 22-23, k. 67-68 t. I, k. 519 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14 ; zeznania B. B., k. 93-95 t. I; k. 519 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14; zeznania M. D. (1), k. 227-228, t. II, k. 520 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14; umowa najmu k. 24 - 26 t. I, sygn. akt IV K 175/14; deklaracja poręczenia wekslowego k. 27-28 t. I, sygn. akt IV K 175/14; zaświadczenie o zarobkach k. 29 t. I, sygn. akt IV K 175/14; zaświadczenie i decyzja k. 30-31 t. I, sygn. akt IV K 175/14)

Firma (...) była tak zorganizowana, że z zewnątrz sprawiała pozory legalnie działającej. Plan funkcjonowania firmy przewidywał, że początkowo - w celu pozyskania zaufania kontrahentów - dostawy będą opłacane gotówką pochodzącą od oskarżonego S. W.. W konsekwencji, kontrahenci wyrażali zgodę na udzielenie dostaw kolejnych partii towaru z odroczonym terminem płatności. Finalnie, (...) nie regulował płatności.

(Dowód: zeznania A. K., 113v-114, k. 237v-239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15; zeznania świadków - pokrzywdzonych, k. 80, sygn. akt IV K 103/15; faktury i wezwania do zapłaty, k. 32-201, t. I, sygn. IV K 175/14)

Wyszukiwaniem dostawców mięsa i utrzymywaniem pozorów, iż zamiarem (...) nie jest wyłudzenie towarów zajmowała się B. M.. Miedzy innymi udzielała ona M. Ż. niezbędnych wskazówek, co do sposobu prowadzenia rozmów z dostawcami. Faktury podpisywał M. Ż..

(Dowód: zeznania A. K., k. 113v - 114, 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania M. Ż., k. 280, sygn. akt IV K 103/15 ; częściowo zeznania B. M., k. 89v-90v, k. 23-26 t. V, k. 502-503 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14)

W związku z prowadzoną w ramach firmy (...) działalnością gospodarczą, w okresie od dnia 3 czerwca 2003 r. do dnia 15 października 2003 r. doszło do wyłudzenia towarów od następujących podmiotów występujących na rynku jako:

1) (...) Sp. z o.o. w K.:

Towar był zamawiany u pokrzywdzonego przez B. M.. W rezultacie dokonanej na rzecz (...) dostawy wpłynęła częściowa zapłata należności, opiewająca na kwotę 7.120,95 złotych. Po kolejnym zamówieniu, które dokumentowała faktura osobiście pokwitowana przez M. Ż., ponownie nie uregulowano zaległości. Łącznie brak płatności dotyczył kwoty 29.390 złotych.

(Dowód: zeznania D. M., k. 37- 39, t. I, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 1 lutego 2016 r., k. 102, sygn. akt IV K 103/15)

2) PPUH (...) M. i E. S. (1):

Pokrzywdzony dostarczył towar w okresie od dnia 10 czerwca 2003 r. do dnia 24 czerwca 2003 r., co nastąpiło na zamówienie B. M.. Tytułem pierwszych dostaw należności zostały uregulowane. Reszta pozostała bez zapłaty, co doprowadziło do zadłużenia na kwotę 9.128,12 złotych.

(Dowód: zeznania A. S., k. 145-147 t. I, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 29 stycznia 2016 r., k. 98, sygn. akt IV K 103/15)

3) (...) D. G. w S.:

Towar został telefonicznie zamówiony przez mężczyznę, który przedstawił się jako właściciel (...). Osobą upoważnioną do kontaktów z kontrahentem była B. M.. (...) nie dotrzymując wcześniejszych uzgodnień, co do sposobu i terminu płatności, spowodował, że D. G. poniósł stratę w kwocie 9.966,08 złotych.

(Dowód: zeznania D. G., k. 54-55, t. I, sygn. akt 175/14; zeznania świadka B. Ż., k. 56-58; sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 4 lipca 2016 r., k. 273, sygn. akt IV K 103/15)

4) (...) K. T. w Ś.:

(...) regulował tylko płatności tytułem początkowych dostaw. W sumie, doszło do wyłudzenia na szkodę tego podmiotu towaru o wartości 14.038 złotych.

(Dowód: zeznania S. L., k. 81-82, t. I; k. 596 t. XIV, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 17 czerwca 2016 r., k. 270, sygn. akt IV K 103/15)

5) (...) A. B. i T. W. Spółka Jawna w Ś.:

Towar u pokrzywdzonego zamawiała B. M.. Towar odbierał M. Ż.. W konsekwencji tak zawiązanej współpracy pokrzywdzony utracił mienie w łącznej kwocie 12.051 złotych.

(Dowód: zeznania M. P. (2), k. 86-88 t. I, 597 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14; zeznania M. D. (2), k. 229-230 t. II; 543 t. XIV, sygn. akt 175/14)

6) (...) Sp. z o.o. w C.:

Strata jaką w/w podmiot poniósł, w wyniku braku zapłaty za dostarczony towar wyniosła 11.896,50 złotych.

(Dowód: zeznania R. K., k. 117-118 t. I, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 1 lutego 2016 r., k. 92-97, sygn. akt IV K 103/15 )

7) (...) Sp. z o.o. w Z.:

Zaległość z tytułu zawartych transakcji wyniosła 18.531,27 złotych.

(Dowód: zeznania H. L., k. 121-122 t. I, sygn. akt 175/14); zeznania H. T., k. 123-124 t. I, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 19 kwietnia 2016 r., k. 244-246, sygn. akt IV K 103/15)

8) (...) S.A. w M.:

Zaległość powstała w wyniku braku zapłaty za pobrany towar wyniosła 23.555,73 złotych. Ze strony (...) brak było jakichkolwiek działań celem spłaty zadłużenia.

(Dowód: zeznania D. P., k. 162-164, t. I, sygn. akt 175/14)

9) PPUH (...) w P.:

Towar do (...) został dostarczony w dniu 2 października 2003 r. przez w/w firmę. Płatność miała nastąpić z jednodniowym odroczeniem. Wartość mięsa dostarczonego do siedziby zamawiającego wynosiła 8.111,25 złotych. Należności tej nie uiszczono.

(Dowód: zeznania M. K., k. 50-53, t. III, sygn. akt 175/14; zeznania A. D., k. 56-59 t. III, sygn. akt 175/14, pismo pokrzywdzonego z dnia 1 lutego 2016 r., k. 101, sygn. akt IV K 103/15)

10) (...) Sp. z o.o. w K.:

Z w/w podmiotem zawarto umowę, na podstawie której do firmy (...) dostarczono wodę wraz z dystrybutorami. Zamawiający nie uiścił należności za trzy dystrybutory wody oraz 19 butli z wodą o wartości 4.782,90 złotych.

(Dowód: zeznania A. H., k. 36-38 t. III, sygn. akt 175/14)

Dostarczany towar, w postaci mięs przewożono był z Ś. tego samego lub kolejnego dnia do siedziby firmy (...) w B. przy ul. (...) (która należała do oskarżonego S. W. i G. S.). Towar dowoził kierowca zatrudniony u oskarżonego S. W.. Zdarzało się, że towar był bezpośrednio przewieziony z (...) do odbiorców firmy (...). Całość nabytych wyrobów mięsnych podlegała sprzedaży w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez oskarżonego S. W. - (...) w B.. Uzyskane ze sprzedaży wyłudzonych towarów środki pieniężne oskarżony deklarował w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (...) w Urzędzie Skarbowym jako legalny przychód.

(Dowód: zeznania A. K., k. 113v - 114, 237v - 239, sygn. akt IV K 103/15 , sygn. akt IV K 103/15; częściowo zeznania M. Ż., k. 280 ; zeznania M. M. (1), k. 17-20 t. IX, 595-596 t. XIII, sygn. akt IV K 175/14, notatka urzędowa, k. 1- 6, t. I sygn. akt IV K 175/14)

Pozostali uczestnicy przestępczego procederu zostali już prawomocnie skazani, a mianowicie:

a) oskarżony M. Ż. został skazany:

- za wyłudzenia towarów od pokrzywdzonych poz. 1 do 8 - wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 1 lipca 2005 r., sygn. VI K (...);

- za wyłudzenia towarów od pokrzywdzonych poz. 9 i 10 - wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 17 października 2005 r. o sygnaturze II K (...).

b) A. C. został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt II K (...), za posłużenie się podrobionym zaświadczeniem o swoim zatrudnieniu w firmie (...) i w wprowadzenie w błąd spółdzielni (...) w Ś. co do ustanowionego przez siebie poręczenia i możliwości finansowych, w związku z zawieraną przez M. Ż. umową najmu pomieszczeń na siedzibę firmy (...).

c) M. Ż., A. K., A. C. oraz B. M. zostali prawomocnie skazani za całość przestępczego procederu wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. akt IV K 175/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 7 lipca 2016 r.

Dotychczasowa karalność oskarżonego

Jak wynika z aktualnej karty karnej, oskarżony S. W. jest osobą karaną m.in. za przestępstwo oszustwa popełnione w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej. Skazanie nastąpiło wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 7 października 2014 r. (k. 267- 269, sygn. akt IV (...)). Wcześniej również zapadły wobec niego wyroki skazujące, z tym, że uległy już zatarciu (k. 11-13, 51-52 t. X, sygn. akt IV K 175/14). Przy czym jeden z wyroków dotyczy analogicznego modus operandi oskarżonego S. W., albowiem Sąd Rejonowy w C. w sprawie o sygn. akt II K (...) skazał m. in. S. W. za wyłudzenia towarów mięsnych o znacznej wartości, przekraczającej jeden milion złotych (k. 11-13 t. X sygn. akt IV K 175/14).

(Dowody: aktualna karta karna, k. 267-269, sygn. akt IV K 103/15, odpis wyroku, k. 11-13, sygn. akt IV K 175/14 oraz karta karna, k. 51-52, t. X sygn. akt IV, K 175/14ł odpis wyroku k. 11-13 t. X sygn. akt IV K 175/14 )

O c e n a m a t e r i a ł u d o w o d o w e g o

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony S. W., zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w postępowaniu rozpoznawczym konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym zeznał, iż w okresie od 1995 r. do 2004 r. prowadził działalność gospodarczą znacznych rozmiarów. Obejmowała ona jeden zakład, przy czym podzielony był na trzy oddziały: ubojnię w Ł., rozbieralnię mięsa w B. na Śląsku oraz główny punkt zlokalizowany w L.. Był to okres, gdy firma oskarżonego pozostawała w bardzo dobrej kondycji finansowej - obsługiwała 150 kontrahentów (łącznie: odbiorców i dostawców). Co do kryteriów ich weryfikacji oskarżony podał, iż wybierał dostawców proponujących najkorzystniejsze ceny, oraz odbiorców, którzy uiszczali w sposób sprawny należności. Na dzień składania wyjaśnień nie potrafił jednak podać ich nazw. Dalej podał, że problemy finansowe przedsiębiorstwa rozpoczęły się mniej więcej w okresie, gdy Polska weszła do Unii Europejskiej. Trudności finansowe miały dotyczyć niespłaconych kredytów, czynności egzekucyjnych - komorników. O ile nie pamiętał nazw przedsiębiorców, z którymi prowadził interesy, to na pewno zawsze sprawdzał, czy w/w figurują w rejestrze „R”, co było mu potrzebne, dla czynności odliczenia i naliczenia podatku VAT. Przyznał, że zna B. M. oraz M. M. (1). Co, do osoby G. S. podał, że był jego wspólnikiem i zajmował się ubojnią w Ł. (k. 75-77, sygn. akt IV K 103/15).

Powyższe wyjaśnienia oskarżony podtrzymał na rozprawie. Oświadczył nadto, iż nie zna mężczyzny, któremu miał rzekomo zlecić kradzież samochodu marki M. (...) - A. C.. Zarzut z tym związany uważa za bzdurny, bowiem posiadał już kilka aut tej marki, co powodowało, że kolejne nie było mu potrzebne. W zakresie działalności (...) zeznał, iż z J. W. od kilku lat jest w separacji. Podkreślał, że nie była zatrudniona w firmie (...) a jedynie zajmowała się domem i dziećmi. Podał, że J. W. mogła udać się na (...), z tym, że nie w sprawach zawodowych, a po to, ażeby uzyskać informacje o nim. Z kolei z B. M. współpracował do 1997 r., kiedy została rozwiązana z nią umowa o pracę. Oświadczył, że osoba M. Ż. nie jest mu znana. Podał, że jego zakład został zamknięty nie z motywów powodowanych chęcią zysku, a brakiem spełniania kryteriów unijnych. Nie potrafił udzielić odpowiedzi, czy firma, której dotyczą zarzuty sprzedawała mu towar. Zdaniem oskarżonego, wysokość kwoty wskazanej w stawianym mu zarzucie jest niższa, niż faktycznie osiągany przez niego obrót. Każda przeprowadzona w jego firmie transakcja znajdowała swoje odbicie w odpowiedniej fakturze. Wyjaśnił również, że nie zna osoby o nazwisku (...). Zarówno on jak i jego księgowa nie przechowują dokumentów firmy (...) z uwagi na jedynie 5-letni obowiązek ich archiwizowania. Sprecyzował nadto, iż firma (...) handlowała różnymi rodzajami mięs. Specjalizacja w przedmiocie czynności następowała jednak na poziomie poszczególnych zakładów. Ubojnia w Ł. zajmowała się ubojem bydła i trzody chlewnej, filia w B. rozbiorem półtusz wieprzowych i ćwierć wołowych na elementy mięsne, a w L. zlokalizowana była hurtownia mięsa oraz sprzedawano tam tusze z kurczaków. Oskarżony samodzielnie zajmował się zamawianiem i sprzedażą towaru. Łączna liczba zatrudnionych w jego zakładzie osób wynosiła 15 -16 pracowników (k. 78v - 79v, sygn. akt IV K 103/15).

Dokonują oceny wyjaśnień oskarżonego S. W. Sąd doszedł do przekonania, iż pozostają one w zupełnym dysonansie z resztą zgromadzonych w sprawie dowodów, z wyjątkiem tej części wyjaśnień, w których przyznał, iż prowadził działalność gospodarczą (...). Wbrew jego twierdzeniom, był nie tylko autorem konceptu zorganizowania przestępczego procederu, ale kierował jego realizacją i czynnie w nim uczestniczył. Był głównym decydentem wszystkich kluczowych - dla uruchomienia wyłudzeń mięs - decyzji. Akceptacji wyboru tzw. „słupa”, miejsca na otwarcie działalności (...), zatrudnienia określonych osób w tym zakładzie, dokonywania zamówień, a także ich początkowego finansowania. Co więcej, finansował działalność (...) oraz osób w niej uczestniczących, z czego ostatecznie czerpał największe korzyści. Powyższe wynika m.in. z zeznań współdziałających z oskarżonym M. Ż. i A. K.. Z kolei, odtworzony przez świadków przebieg zdarzeń, w połączeniu z zeznaniami dostawców podważa fakt niewiedzy oskarżonego, co do skali oszustw, od której konsekwentnie się odżegnywał. Tymczasem, relacje pokrzywdzonych wzmacniają twarde dowody z dokumentów obrazujących zawiązane transakcje zakupu towarów mięsnych. Stąd, Sąd nie znajduje powodów, dla których świadkowie mieliby bezpodstawnie pomawiać oskarżonego, zresztą sam oskarżony na takowe nie wskazał. Wiedza świadków, w zestawieniu z zeznaniami dostawców, całkowicie podważa wersję zdarzeń przedstawioną przez oskarżonego S. W.. W konsekwencji, jego wyjaśnienia jawią się jako wybiórcze i nieszczere, zmierzające do zatajenia prawdy i uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Podobnie, dalekie od prawdy są wyjaśnienia oskarżonego S. W. złożone na okoliczność podżegania do przestępstwa kradzieży M. (...) i późniejszego używania tego pojazdu. Relacji oskarżonego przeczy przede wszystkim relacja osoby, zamieszanej w kradzież - A. K.. Zupełnie bez znaczenia pozostaje przy tym argument oskarżonego, który podaje, iż miał wiele samochodów tego typu i kolejny nie był mu potrzebny. Tym bardziej, że motyw kradzieży wyjawił A. K. – kradzież związana była bowiem z awarią silnika w pojeździe oskarżonego i dotyczyła kradzieży pojazdu jak najbardziej podobnego do tego, który legalnie użytkował.

Pozostały materiał dowodów

W gwoli uwag stricte porządkowych Sąd zaznacza, iż dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie oparł się w znacznej mierze na dowodach zawartych w aktach o sygn. akt IV K 175/14 jako, że z tej właśnie sprawy zostało wyłączone postępowanie wobec oskarżonego S. W..

Przechodząc do oceny osobowych źródeł dowodowych wedle chronologii popełnienia przypisanych oskarżonemu przestępstw zacząć należy od pokrzywdzonego M. Z. (k. 164-165, 166-168, 169-170, sygn. akt IV K 103/15).

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w, będącego osobą pokrzywdzoną przestępstwem zaboru mienia - samochodu. Jego oświadczenia wiedzy są logiczne, spójne i znajdują swoje potwierdzenie nie tylko w dokumentacji procesowej, ale również w relacjach m.in. A. K., który doskonale po wielu latach pamiętał sposób dokonania kradzieży M. (...) połączonej z włamaniem do garażu oraz motywy jakie kierowały oskarżonym S. W., kiedy zlecał jej dokonania. Relacje tych dwóch osób w pełni ze sobą korespondowały, nawet w najdrobniejszych szczegółach, co zasadniczo podnosi ich wiarygodność. Warto podkreślić, że w/w pokrzywdzony nie miałby powodu, ażeby przedstawiać okoliczności kradzieży z włamaniem w sposób nie znajdujący oparcia w rzeczywistości, mając na względzie choćby fakt, iż nie zna oskarżonego S. W., jak i nie zna sprawców, którzy ukradli jego samochód, w szczególności A. K..

Z kolei, co do ustalenia okoliczności procederu wyłudzeń mięsa kluczowymi okazały się zeznania i wyjaśnienia A. K. (k. 113-114, 206-211, 212-217, 218-221, 237-239 z akt. o sygn. IV K 103/15), w których złożył niezwykle obszerne, obfitujące w szczegóły, opisujące również motywy - zeznania dotyczące zawiązania i funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej i roli osób zaangażowanych w przestępczy proceder. Opisał proces kształtowania grupy, począwszy od przybliżenia okoliczności w jakich poznał oskarżonego S. W., poprzez etap werbowania osoby M. Ż., faktyczny podział ról, stopień wiedzy poszczególnych osób zaangażowanych w wyłudzenia, co do nielegalnej działalności, aż do momentu zorientowania się przez kolejnych dostawców, co do oszukańczych praktyk stosowanych przez (...). Świadek ten jest w ocenie Sądu szczególnie cennym źródłem dowodowym jako, że jego relacje na każdym etapie postępowania były stanowcze, logiczne i konsekwentne, a przedstawiona przez niego chronologia zdarzeń współgra z innymi, uznanymi przez Sąd za wiarygodne dowodami. W trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego A. K. potrafił zlokalizować - wskazać - miejsce prowadzenia firmy (...), miejsce w którym działała firma (...) oraz miejsce, gdzie zamieszkiwała B. M. (k. 140-147 t. XII, sygn. akt IV K 175/14). A. K. przyznał się także do udziału w zorganizowanej przez oskarżonego S. W. grupie przestępczej i na żadnym etapie postępowania nie starał się umniejszyć swojej roli. Co więcej opisując przebieg wydarzeń wyraźnie oddzielał fakty, od swoich przypuszczeń i ocen, co tylko uwiarygodnia go jako świadka.

Dla wyczerpującej oceny relacji A. K. koniecznym jest omówienie dowodu z pomówienia, z którym de facto w odniesieniu do tego konkretnego świadka Sądowi przyszło się zmierzyć. Mało tego, dowód ten odgrywa znaczenie niebagatelne, bowiem stanowi ważny fundament ustaleń faktycznych decydujących przecież dla przesądzenia sprawstwa oskarżonego S. W..

Podążając za wywodami judykatury zważyć trzeba, iż dowód z pomówienia jest dowodem szczególnym. Wymaga on skrupulatnego zbadania i porównania z pozostałymi dowodami. W tym miejscu powołać wypada pogląd Sądu Apelacyjnego w Warszawie wyrażony w uzasadnieniu do wyroku z dnia 11 października 2012 r., sygn. akt II AKa 253/12, iż dowód z pomówienia „jest dowodem, który ze względu na zainteresowanie osoby pomawiającej inną powinien być poddany szczególnie wnikliwej ocenie z rozważeniem, czy istnieją dowody potwierdzające bezpośrednio lub chociażby pośrednio wyjaśnienia pomawiającego, a nadto czy wyjaśnienia pomawiającego są logiczne i nie wykazują chwiejności albo czy nie są wręcz nieprawdopodobne”. W związku z powyższym przyjmuje się, że dowód z pomówienia „staje się dowodem popełnienia przestępstwa, pod warunkiem, że jest logiczny, konsekwentny, zgodny z logiką zdarzeń oraz nie jest wyrazem osobistego zainteresowania pomawiającego ukierunkowanego na umniejszenie zakresu jego odpowiedzialności” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. akt WA 24/12).

Analizując orzecznictwo - vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt II AKa 199/12 - w aspekcie sposobu oceny dowodu z pomówienia wysnuć należy wniosek, iż wskazanym jest każdorazowo rozsądzenie, czy:

- informacje uzyskiwane tą drogą przyznaje sam pomówiony;

W rozpoznawanej sprawie oskarżony S. W. - podobnie jak prawomocnie skazana B. M. - nie przyznali się do udziału w przestępczym procederze. Jednakże, niektóre pomówione osoby - prawomocnie skazane - przyznały się w całości lub części do udziału w tej przestępczej działalności (M. Ż. i A. C.), nadto osoby te zostały prawomocnie skazane w różnych procesach. Tym samym, jakkolwiek oskarżony S. W. zaprzecza nawet znajomości z A. K., to jednak relacje tego świadka zostały w znacznym zakresie potwierdzone.

- są one chociażby w części potwierdzone przez inne dowody;

W rozpoznawanej sprawie w/w przesłanka zaktualizowała się w części dotyczącej działalności firmy (...), która sprowadzała się do wyłudzania wyrobów mięsnych i fikcyjności prowadzonej w ramach w/w przedsiębiorstwa działalności gospodarczej (vide osobowe źródła dowodowe: świadkowie - pokrzywdzeni). Podobnie, wykazano - poprzez relacje M. Ż. oraz pośrednio zeznania M. M. (1) - i ten fragment stanu faktycznego w postaci wywozu wyłudzonych towarów do firmy oskarżonego S. W..

- pochodzą od osoby bezstronnej, czy też zainteresowanej obciążeniem pomówionego;

Pozornie, na gruncie rozpoznawanej sprawy rozstrzygnięcie w/w zagadnienia nie pozostaje wolne od wątpliwości. Sąd miał przy tym na uwadze, iż mało prawdopodobnym jest by A. K. szczególnie zależało na obciążeniu oskarżonego S. W.. Okoliczności sprawy nie wskazują na istnienie jakiegokolwiek powodu, który uzasadniałby celowe działanie na niekorzyść oskarżonego, takiego jak np. zadawnione osobiste zatargi, czy wymierna korzyść stąd płynąca. Zresztą sam oskarżone nie wskazywał na konkretne motywy, jakimi A. K. mógłby się kierować rzekomo bezpodstawnie go pomawiając. Bardzo istotny w tym względzie jest, że A. K. dysponował dość szeroką wiedzą na temat legalnej działalności gospodarczej oraz spraw osobistych oskarżonego S. W., podczas gdy ten zaprzeczał jakoby miał utrzymywać ze świadkiem jakiekolwiek kontakty, by miał go w ogóle znać.

- konsekwentne i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych na różnych etapach postępowania;

W rozpoznawanej sprawie wyjaśnienia i zeznania A. K. układają się w logiczną, bogatą w detale całość. Ewentualne doprecyzowywanie wypowiedzi, które stanowiło reakcję na dociekliwość prowadzących przesłuchania należy poczytać na korzyść świadka. Świadczy to bowiem o dokładaniu staranności w zakresie jak najpełniejszego przekazania faktycznego przebiegu zdarzeń.

- pomawiający obciąża swoją osobę, czy też ogranicza się do przerzucania odpowiedzialności na inną osobę, po to ażeby siebie uchronić przed odpowiedzialnością;

W rozpoznawanej sprawie A. K. zdecydowanie zdał relację obciążającą siebie samego, za co zresztą został już prawomocnie skazany.

Rekapitulując, treść wyjaśnień i zeznań A. K. mieści się w rygorystycznie określonych kryteriach, jakie wyklarowały się w praktyce orzeczniczej, co do oceny wiarygodności dowodu z pomówienia.

Nadto, jak było to już uprzednio sygnalizowane, relacje A. K. pozostają w zgodzie z relacjami M. Ż., który należał do kręgu osób bezpośrednio wykonujących dyspozycje zmierzające do realizacji przestępnego procederu, przy czym co należy podkreślić świadek nie w pełni, w ocenie Sądu, ujawnił wiedzę, jaką faktycznie dysponował, a także wyraźnie starał się umniejszać rolę pozostałych osób zaangażowanych w przestępczy proceder, co wyraźnie widać w jego relacjach składanych na kolejnych etapach postępowań, jakie wobec niego się toczyły.

Relacje A. K. korespondują również z niewątpliwie obciążającymi dla oskarżonego zeznaniami przedstawicieli i pracowników pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, których wiarygodność nie była kwestionowana. Odtwarzając zaszłości dotyczące kontaktów handlowych, w jakie w/w weszli z firmą (...), świadkowie ci przedstawili pewien schemat współpracy. Początkowe transakcje regulowano w terminie. Perturbacje na tle płatności i utrzymywania kontaktów z wierzycielami - dostawcami rozpoczynały się dopiero po pewnym czasie. Dostawcy wskazywali w treści swoich zeznań M. Ż. i B. M., jako tych, z którymi mieli okazję załatwiać sprawy handlowe. Zwrócili też uwagę na niedomagania logistyczne firmy (...). I tak, były przedstawiciel firmy (...) w Ś. ((...) A. B. i T. W. Spółka Jawna w Ś.) - M. D. (2) (k. 229-230 t. II; 543 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14) - zeznał, że był w siedzibie (...) w związku z zamiarem uzyskania zaległej zapłaty za towar. Wówczas dostrzegł, że siedziba w/w firmy przypominała magazyn, z którego towar przewożony jest w inne miejsce. Z kolei pracownica tego samego przedsiębiorstwa - M. P. (1) (k. 86-88 t. I, 597 t. XIV, sygn. akt IV k 175/14) - podała, że zamawiający (...) płacił za odebrany towar tylko przy kilku pierwszych dostawach. Ostatecznie dochodziło do zaprzestania płatności, a kontakt się urywał. Zaplecze firmy (...) budziło także zastrzeżenia kierowcy firmy (...) - S. L. (k. 81-83 t. I, 596 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14). Wskazał on, że przedsiębiorstwo zamawiające towar nie było przystosowane do odbioru towaru. Nadmienił też, że uzyskał płatność jedynie, co do pierwszej zrealizowanej dostawy.

Sąd nie znalazł podstaw, by zeznania złożone przez w/w kwestionować. Zresztą sam oskarżony żadnego z tych dowodów w sposób konkretny nie podważył. Przebieg zdarzeń odtworzona przez poszczególnych dostawców oraz personel u nich zatrudniony cechuje wysoki stopień precyzji, czego przejawem jest np. podanie danych liczbowych, adekwatnych do wystawionych w związku z zamówieniami asortymentu mięsnego faktur. Co więcej, rzeczowość informacji przekazanych przez świadków potwierdzają inne dokumenty, takie jak, wyciągi z rachunków bankowych, wezwania do zapłaty, zobowiązania (...) do uregulowania należności. Nie bez znaczenia w końcu pozostaje przy tym fakt umieszczenia na niektórych egzemplarzach wchodzących w skład zgromadzonej dokumentacji podpisu M. Ż..

Część relacji M. Ż. okazała się pomocna, przy ustaleniu stanu faktycznego (k. 280, sygn. akt IV K 103/15). I chociaż nie oświadczył w nich jednoznacznie, iż poczuwa się do winy, to przyznał fakty wpisujące się w ustalenia poczynione na podstawie innych dowodów, w szczególności w relacje A. K.. Nie wypierał się tego, że wyraził zgodę na wejście w rolę właściciela firmy (...) w Ś. oraz wiedzy, co do celu jaki przyświecał prowadzonej działalności gospodarczej, tj. wyłudzeniom. Co więcej, dokładnie znał osoby uwikłane wraz z nim w przedsięwzięcie wymagające stwarzania pozorów legalnej działalności i potrafił przypisać im właściwe, faktycznie przez nich wykonywane zadania. Orientował się w sieci zachodzących w ramach grupy przestępczej powiązań. Tak złożone relacje Sąd ocenił jako wiarygodne w zakresie pełnionej w grupie przestępczej funkcji, zakresu wykonywanych obowiązków, innych osób zaangażowanych w opisywaną działalność. Dostrzegł przy tym, iż wypowiedzi M. Ż. nie są zupełnie szczere. Nie sposób bowiem inaczej ocenić próbę bagatelizowania zachowań innych osób zaangażowanych w mechanizm wyłudzeń.

Kolejna osoba zaangażowana w działalność (...) B. M. (k. 89v-90v, sygn. akt IV K 103/15; k. 23-26 t. V, k. 502-503 t. XIV, sygn. akt IV K 175/14) słuchana na rozprawie przed tut. Sądem, nie stanowi dla Sądu miarodajnego źródła dowodowego. Zeznania przez nią złożone odebrać należy nie inaczej jak wyuczone wystąpienie, sprowadzające się do wygłoszenia ogólnikowych ocen. I to ocen nie wiele mających wspólnego z rzeczywistym stanem rzeczy. Peany wygłaszane na temat M. Ż., tłumaczenie zalegania z płatnościami trudną sytuacją na rynku i zatorem płatniczym powstałym w firmie, istotnie stanowią zgrabne i niezobowiązujące odpowiedzi z tym, że ich wartość jako dowodów jest mierna, skoro ni jak przystają do reszty zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Wybiórczo wskazać można zasadniczą rozbieżność jej zeznań poprzez odwołanie się do analizy wypowiedzi M. Ż., czy też zeznań jej własnego syna twierdzącego, iż towar dowożony do (...) kolejnego dnia był odbierany, a nie przechowywany - jak twierdziła - na miejscu (k. 69-61 t. I, 17-20 t. IX, 595-596 t. XIV, sygn. akt 175/14). Jedynie szczątkowo Sąd odwołał się do nich w ustaleniach faktycznych w zakresie tam powołanym (k. 25-26 t. V, k. 502-503 t. XIV, sygn. akt 175/14), co znajdowało oparcie również w innym wiarygodnym materiale dowodowym.

W końcu, Sąd ustalił stan faktyczny w pewnym stopniu w oparciu o relacje A. C. (k. 117-118, 150-151, 152, 153, 154-155, 156, t. I, 258v, t. II, sygn. akt IV K 103/15). Jego wyjaśnienia stanowiły jedynie pewne refleksy nielegalnych działań w ramach (...). Mianowicie, przyznał, iż podpisał za namową A. K. poręczenie weksla, w zamian za obiecaną legalną pracę w charakterze przedstawiciela (...). Oświadczył, że finalnie jego zajęcie polegało na dowożeniu A. K. do pracy. W siedzibie (...) nie przydzielono mu żadnego konkretnego zajęcia. Tego rodzaju okoliczność dowodzi pośrednio, iż formalne zatrudnienie pracowników w (...) służyło nielegalnym celom. Relacje w/w świadka nie mogły zostać poczytane za złożone zgodnie z posiadaną wiedzą. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem, by istniały podstawy do przypisania świadkowi ograniczonej percepcji z przyczyny naturalnych, takich jak np. wiek, czy szczególnych stanów emocjonalnych - o takowych świadek przynajmniej nie wspominał - które tłumaczyłyby ograniczony zakres zeznań.

Porządkując wcześniejsze uwagi uznać należy, że pełny ogląd sytuacji i ocena zachowań oskarżonego S. W. w tej konkretnej sprawie, wymaga skojarzenia wątku wyłudzeń asortymentu mięsnego przez firmę (...) z przekazywaniem wyłudzonych towarów firmie oskarżonego (...), gdzie w dalszej kolejności były zbywane celem ich sprzedaży w ramach legalnie prowadzonej działalności gospodarczej. Stało się to możliwe przede wszystkim na podstawie relacji A. K., który co warto odnotować, został poddany - w innej sprawie dotyczącej czynów z tożsamego czasookresu - badaniu przez zespół biegłego psychiatry i biegłego psychologa (k. 504-512, t. XIV, sygn. akt IV K 175/14), w związku z którym stwierdzono, iż zdiagnozowane u niego zaburzenia osobowości o cechach dyssocjalnych oraz szkodliwe używanie środków odurzających pozostają bez wpływu na zdolność postrzegania i zapamiętywania wydarzeń z 2003 r.

Pozostałe zgromadzone w sprawie dowody, głównie w postaci protokołów z czynności procesowych oraz dokumentacji handlowej nie wzbudziły wątpliwości Sądu. Nie były również, w żaden sposób kwestionowane przez strony. Z tego powodu – mając na uwadze klarowność wywodu i ustawowy wymóg zwięzłości uzasadnienia orzeczenia – Sąd uznał za zasadne pominięcie ich szczegółowej oceny. Ich szczegółowe przywołanie zatarłoby esencję ustaleń konkretnych zdarzeń i ważkie, powołane wyżej dowody. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt V KK 428/11, publ. LEX nr 1103643 – wymóg orzekania na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie oznacza bynajmniej, że na sądzie orzekającym ciąży bezwzględny obowiązek przywoływania i wypowiadania się odnośnie wszystkich bez wyjątku dowodów). Warto jednak wskazać, iż stanowiły one potwierdzenie wiarygodności osobowych źródeł dowodowych, a przy tym pozwoliły na uszczegółowienie ich relacji.

Powyższy materiał dowodowy pozwolił, w ocenie Sądu, na dokonanie stanowczych i pozbawionych wątpliwości ustaleń faktycznych. Kształt ustaleń poczynionych przez Sąd, znalazł swoje odzwierciedlenie w zmienionym opisie czynów przypisanych oskarżonemu w wyroku.

K w a l i f i k a c j a p r a w n a

Założenie i kierowanie grupą przestępczą - art. 258§3 k.k.

W kontekście pierwszego z przypisanych oskarżonemu S. W. czynów kluczową kwestią było ustalenie okoliczności założenia zorganizowanej grupy przestępczej przez oskarżonego, udziału w niej innych osób oraz kierowania nią przez oskarżonego. Punktem wyjścia do tych rozważań są poglądy wyrażane w orzecznictwie i piśmiennictwie, które wskazują, że samo przestępstwo brania udziału w zorganizowanej grupie przestępczej jest przestępstwem formalnym, nie wymagającym ani sformalizowanego trybu przyjęcia w poczet członków grupy, ani nawet udziału w poszczególnych czynach zabronionych popełnianych przez członków grupy. Poziom zorganizowania grupy musi być wyższy niż w przypadku współsprawstwa, nie jest jednak wymagany poziom stałości i hierarchii właściwy dla związków przestępczych. Dla oceny zorganizowania grupy istotne są cele funkcjonowania tej grupy jakim jest stałe lub okazjonalne popełnianie czynów zabronionych.

Jakkolwiek przepis art. 258§1 k.k. nie wymaga specjalnej wewnętrznej struktury, niemniej jednak przepis ten jest na tyle jednoznaczny w swej wymowie, że nie pozwala penalizować przynależności do każdej grupy osób połączonych celem popełnienia przestępstwa. Nawet wtedy, gdy role tych osób w popełnieniu przestępstwa, a także sposób podziału osiągniętych z niego korzyści zostały wcześniej określone i zróżnicowane. Nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że zorganizowanie oznacza w języku polskim ułożenie czegoś w pewne formy, podporządkowanie regułom, normom, wprowadzenie do czegoś ładu i organizacji. Karalnym jest zatem udział tylko w takiej grupie przestępczej, której struktura cechuje się wymaganym przez kodeks karny zorganizowaniem. Progiem karalnego zorganizowania grupy przestępczej będzie istnienie między jej członkami chociażby niewysokiego, ale widocznego stopnia powiązań organizacyjnych i hierarchicznych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 lipca 2009 r. sygn. akt II Aka 150/09).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, zauważyć należy, że pomysł utworzenia grupy wyszedł od oskarżonego S. W., który miał już wówczas ustalony plan działania i do jego realizacji potrzebował innych osób, które podejmą się prowadzenia fikcyjnej działalności gospodarczej, w ramach której będzie wyłudzany towar od pokrzywdzonych, a następnie przekazywany do legalnie funkcjonującej firmy prowadzonej przez oskarżonego i zbywany kontrahentom. Już bowiem w trakcie nieformalnego spotkania, które miało miejsce w jego mieszkaniu, wystąpił wobec A. K. oraz A. C. z propozycją udzielenia mu pomocny w związku z planowanym przez niego procederem wyłudzeń. Wtedy też opowiedział im, iż zajmuje się zakładaniem „lewych firm” na tzw. „słupy”, w ramach których zamawiany jest towar, z tym, że ostatecznie - po zdobyciu zaufania dostawców - za niego nie płacił. A. K. i A. C. mieli wedle zamysłu oskarżonego S. W. znaleźć takiego „słupa” za wynagrodzeniem 50.000 zł, na co wyrazili zgodę. Jednocześnie oskarżony przedstawił w/w zasady na jakich znaleziony ochotnik miałby pełnić rolę właściciela nowej firmy. Było to pierwsze zadanie jakie wyznaczył członkom zorganizowanej grupy przestępczej. Dalszy bieg zdarzeń wskazuje, że oskarżony był zaangażowany i miał decydujący wpływ na kolejne etapy organizacji przedsiębiorstwa (...), jego rejestrację, znalezienie siedziby i funkcjonowanie, które to elementy stanowiły istotę przestępczej działalności grupy przestępczej i miały stworzyć pozory legalności prowadzonej działalności gospodarczej. Oskarżony S. W. osobiście zatwierdził wybór M. Ż. na „słupa” oraz wskazał osoby, które powinny zostać formalnie zatrudnione w firmie (...). Zadbał, by B. M. pilnowała tego, co M. Ż. mówił i robił, w kontakcie z dostawcami. Nieformalnie, czynności nadzorczo - kontrolne w siedzibie (...) pełnili A. C. i A. Ż.. Z kolei oskarżony przejmował wyłudzone dostawy mięsa i zbywał je w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Oskarżony S. W. zatem nie tylko założył zorganizowaną grupę przestępczą, decydował o składzie osobowym, ale przede wszystkim kierował realizacją swojego planu zmierzającego do wypracowania sprawnego systemu wyłudzenia mięsa. I chociaż unikał przyjazdu do siedziby (...), to faktycznie koordynował przez cały czas zarówno jej działalność, jak i obrót towarów zachodzący pomiędzy przedsiębiorstwami (...) oraz (...). Pozyskiwanie przez (...) towarów, a następnie ich nieformalne przekazywanie, bez jakiegokolwiek śladu w dokumentacji handlowej, przypadało na dłuższy okres czasu i następowało w oparciu o trwałe, uporządkowane struktury, którymi zawiadywał oskarżony. Już podczas organizowania procederu wiadomym było, że działalność ta będzie trwała kilka miesięcy. Członkowie grupy związani z działalnością (...) mieli pełną świadomość przestępczego charakteru przedsięwzięcia, w którym brali udział, w pełni akceptowali cele grupy i z tego tytułu otrzymywali ustalone korzyści majątkowe uzależnione od roli jaką w grupie pełnili. Wiedzieli, że mają obowiązek postępować w przepisany sposób i zachować szczególne zasady ostrożności, celem ukrycia przestępczych zamiarów wobec dostawców, a w szerszym ujęciu ukryć nielegalny obrót nabytych towarów i przekazywani ich do (...), co finalnie doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonych utrzymujących kontakty handlowe z firmą (...).

Widoczny zatem był skoordynowany sposób działania szeregu osób, wynikający z wewnętrznego podziału ról i czerpanie z tego tytułu w różnym stopniu korzyści majątkowych. Wszystkie te elementy wystąpiły w działaniach oskarżonego i pozostałych uczestników zorganizowanego procederu.

Co więcej, wszystkie działania opisane przy dokonanych ustaleniach faktycznych, zaplanowane, systematyczne, rozciągnięte w czasie, a przy tym mające cechy działalności gospodarczej, prowadzone zgodnie z ustalonym podziałem zadań, nakierowane na wspólne osiąganie z góry założonego celu, stałego dochodu z nielegalnego procederu, świadczą o zaawansowanym stopniu zorganizowania owej działalności przestępczej i jej trwałości. Wskazuje na to również kwestia zapewnienia pomocy prawnej dla M. Ż., w sytuacji ujawnienia procederu, pod warunkiem niewyjawienia jego okoliczności organom ścigania. Taka natomiast konfiguracja osób i zdarzeń charakteryzuje zorganizowaną grupę przestępczą w rozumieniu art. 258§1 k.k.

W uzupełnieniu omówionych wyżej zagadnień warto przytoczyć tezę zawartą w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2001 r. (sygn. akt II AKa 28/01, KZS 2001/4/26), iż zorganizowana grupa, mająca na celu dokonywanie przestępstw, tym różni się od innej grupy (szajki) przestępców, że jest zorganizowana, a więc posiada trwałą strukturę, czy to pionową - z przywódcą kierującym jej działalnością, czy poziomą - ze stałym gronem uczestników koordynujących działalność według ustalonych reguł.

W świetle cytowanego judykatu nie ulega wątpliwości, że założona przez oskarżonego S. W. grupa składała się ze stałego grona zaufanych uczestników, przy czym jej działalność była bezpośrednio kierowana przez oskarżonego, który decydował o kwestiach kluczowych dla sprawnego funkcjonowania procederu wyłudzeń mięs.

Warto wskazać, iż przestępstwo udziału w zorganizowanej grupie przestępczej z art. 258§1 k.k. wobec jej członków A. K., A. C. oraz B. M. uległo przedawnieniu, co zostało ustalone jeszcze na etapie śledztwa. Nie oznacza to jednak, że oskarżonemu S. W. nie można było przypisać przestępstwa z art. 258§3 k.k., którego karalność jeszcze nie uległa przedawnieniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd zakwalifikował czyn oskarżonego S. W. jako występek z art. 258§3 k.k.

Ustalenia te warunkują zatem zakwalifikowanie przypisanych oskarżonemu S. W. pozostałych czynów związanych z procederem wyłudzania towaru jako popełnionych w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, a więc odpowiednio z art. art. 65§1 k.k.

Przed przejściem do omówienia kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu S. W. przestępstw popełnionych należy wskazać, iż Sąd dokonał częściowo zmiany opisu czynów stanowiących pochodną dokonanych ustaleń faktycznych w taki sposób aby wyeksponować ich znamiona.

Podżeganie do oszustw

art. 18§2 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

Zachowanie oskarżonego S. W. w ramach grupy przestępczej determinuje przypisanie oskarżonemu działania w warunkach podżegania do dokonania przestępstwa oszustwa.

Oskarżony S. W. nakłonił bowiem działając wspólnie i w porozumieniu z A. C. i A. K. M. Ż., do tego by wspólnie z B. M. podjęli szereg działań obliczonych na wprowadzenie w błąd kontrahentów (...) odnośnie zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, działając przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Za namową m.in. oskarżonego założyli fasadową firmę, co wymagało formalnego zarejestrowania działalności gospodarczej, wynajęcia pomieszczeń od (...) w Ś. oraz podjęli działania zmierzające do zatajenia nieuczciwych zamiarów wobec dostawców, poprzez m.in. sprawianie wrażenia osób zatrudnionych w (...) i przejawiających zamiar wejścia w regularne, rzetelne kontakty handlowe. W efekcie, zachowaniem tym doprowadzili pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Doskonale przy tym zdawali sobie sprawę ze skutków podejmowanych działań. W pierwszej kolejności starali się zdobyć zaufanie dostawców, płatności odbywały się regularnie, aż do czasu uzyskania odroczonych terminów płatności dotyczących większych dostaw. Tym samym wypełnili znamiona strony podmiotowej oraz przedmiotowej przestępstwa z art. 286§1 k.k., który stanowi, iż odpowiedzialności karnej podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony S. W. działał w zamiarze bezpośrednim, bowiem od samego początku organizowania procederu swoim zamysłem obejmował całokształt przyszłych zdarzeń wraz z ich przestępczymi konsekwencjami. O zamiarze tym świadczyło zachowanie oskarżonego już w trakcie pierwszego spotkania, w jego mieszkaniu. Już na tym etapie wyjawił A. K. i A. C., iż chciał założyć „lewe firmy”, a jako regułę ich funkcjonowania określił niewywiązywanie się z zaciągniętych u kontrahentów zobowiązań, po uprzednim zaskarbieniu sobie ich zaufania. Nadto, przewidywał ewentualność udzielenia pomocy prawnej „słupowi” oraz jego rodzinie, w razie, gdyby nielegalna działalność wyszła na jaw.

Skoro oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, tj. chciał by określone osoby podejmowały działania, których znamiona stypizowane są w art. 286 §1 k.k., to zasadnym staje się stwierdzenie, iż został spełniony warunek bezwzględny dla przypisania mu podżegania do przestępstwa oszustwa.

Z kolei, mając na uwadze dystans czasowy, dzielący poszczególne zachowania (podżeganie), skutkujące doprowadzeniem poszczególnych dostawców do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, Sąd uwzględnił w kwalifikacji przestępczego zachowania oskarżonego art. 12 k.k.

Natomiast, fakt popełnienia przez S. W. opisanego czynu zabronionego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej wymagał dodatkowo, uwzględnienia w kwalifikacji prawnej art. 65 §1 k.k.

Mając powyższe na uwadze Sąd zakwalifikował czyn oskarżonego S. W. jako występek z art. 18§2 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

Pranie brudnych pieniędzy - art. 299§1 i 5 k.k.

Dokonując karnoprawnej oceny zachowań oskarżonego, ustalonych w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził, iż oskarżony S. W. dopuścił się również przestępstwa z art. 299§1 i 5 k.k. Działalność oskarżonego nie kończyła się bowiem jedynie na podżeganiu do przestępstwa oszustwa, bowiem korzyści pochodzące z tego przestępstwa trafiały następnie do legalnego obrotu handlowego za pośrednictwem firmy (...), czym zajmował się już oskarżony S. W.. Stanowiło to kolejny wcześniej zaplanowany etap przestępczego procederu. Przepływ towaru między firmą (...) w Ś. a firmą (...) w B. nie był ze strony tego pierwszego podmiotu w żaden sposób dokumentowany, co dodatkowo wskazuje na nielegalne motywy. Dzięki temu (...)– oskarżony S. W. uzyskiwał wyroby mięsne nieodpłatnie, a pokrzywdzone podmioty nie miały świadomości, gdzie rzeczywiście trafia dostarczany przez nie towar, przez co mogły jedynie dochodzić swoich należności (bezskutecznie zresztą) od firmy (...). Z drugiej strony kontrahenci (...) – oskarżonego S. W. nie mieli żadnych podstaw do podejrzeń, że nabywane mięso pochodzi z wyłudzeń dokonanych w ramach innego podmiotu gospodarczego. Całokształt przestępczego procederu ukierunkowany był na utrudnienie pokrzywdzonym dochodzenia roszczeń. Nie została wytworzona żadna dokumentacja dotycząca faktycznego obrotu towarem na linii (...) z siedzibą w Ś. a (...) z siedzibą w B., natomiast obroty z działalności gospodarczej oskarżonego S. W. były wykazywane jedynie w ramach podmiotu prowadzonego pod firmą (...). Dokumentacja prowadzona w ramach (...) ograniczała się wyłącznie do kontaktów M. Ż. i B. M. z pokrzywdzonymi dostawcami mięsa i przetworów mięsnych. Kontrahenci (...) nie uzyskawszy zapłaty za dostarczony towar, poszukiwali bowiem zaspokojenia swoich roszczeń u M. Ż. i B. M. działających w Ś., podczas gdy wyłudzone towary zbywane były w rzeczywistości przez oskarżonego S. W. w ramach podmiotu (...), z którym pokrzywdzeni nie mieli żadnych handlowych kontaktów.

Według aktualnej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, pod zawartym w art. 299§1 k.k. wyrażeniem "korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego" należy rozumieć korzyści pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnionego przestępstwa, a zatem niewątpliwie obejmuje ono towary wyłudzane przez grupę przestępczą w ramach procederu związanego z fikcyjną działalnością M.-P. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt II KK 226/09).

Niewątpliwie kolejny etap procederu jakim była sprzedaż uzyskanego z oszustwa mienia ruchomego w postaci półtusz wieprzowych, drobiu oraz przetworów w postaci pasztetów o łącznej wartości 136.677,95 złotych, miał na celu znaczne utrudnieniu stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia. Gdyby bowiem działalność oskarżonego S. W. w ramach firmy (...) była prowadzona z pominięciem działalności firmy (...) i osób w nią zaangażowanych, wówczas, dla osiągnięcia takiego samego skutku, tj. uzyskania wyrobów mięsnych do dalszej dystrybucji za ułamek ich rzeczywistej wartości, oskarżony S. W. musiałby osobiście wprowadzać swoich dostawców w błąd i wyłudzać od nich towar. W drastyczny sposób zwiększyłoby to ryzykowność prowadzonej przez niego legalnej działalności i wiązałoby się – wcześniej czy później – z utratą zaufania niezbędnego dla funkcjonowania na rynku. Poza tym, ustalenie przestępczego pochodzenia wyłudzonych wyrobów również nie przestawiałoby większych trudności, zarówno dla samych kontrahentów, jak i dla organów ścigania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 stycznia 2014 r., sygn. akt II AKa 45/13).

Z kolei mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne, zasadnym stało się wyeliminowanie z opisu przypisanego czynu urządzeń dozujących wodę i butli z wodą, bowiem nie stanowiły one przedmiotu wykonawczego przestępstwa prania brudnych pieniędzy w świetle zebranego materiału dowodowego. Istotą procederu było bowiem wprowadzenie do obrotu wyłudzonych wyrobów mięsnych.

Reasumując ustalenia w sprawie wskazują, iż oskarżony S. W. nabywał towar od (...). Towar ten, jak było to wielokrotnie podkreślane, został wcześniej wyłudzony i celem ukrycia jego przestępczego pochodzenia był on przekazany do (...) i w ramach tej działalności zbywany kontrahentom. Pomimo, iż oskarżony nie poniósł żadnych kosztów uzyskania tych towarów, deklarował on środki uzyskane z ich sprzedaży w zeznaniach składanych przed Urzędem Skarbowym jako legalny przychód. Działania te miały na celu ukrycie nabytych korzyści majątkowych w łącznej kwocie 136.677,95 zł i zalegalizowanie uzyskanego w ten sposób dochodu. Taki sposób działania, czyni uzasadnionym stwierdzenie, iż oskarżony S. W. dopuścił się przestępstwa prania brudnych pieniędzy, tj. czynu z art. 299§1 k.k., przy czym uzasadnione jest zakwalifikowanie zachowania oskarżonego także z art. 299§5 k.k., gdyż przestępcza działalność na tym etapie procederu obejmowała co najmniej trzy osoby, a mianowicie oprócz oskarżonego S. W. uczestniczyli w niej M. Ż. i B. M.. W doktrynie nie budzi wątpliwości, że przez „działanie w porozumieniu” należy rozumieć nie tylko współsprawstwo, lecz wszelkie formy opartego na porozumieniu współdziałania przestępnego (w tym pomocnictwo dotyczące M. Ż. i B. M.) (por. Kodeks karny. Komentarz, A. Marek, Lex 2010).

Z uwagi na fakt, iż zachowanie oskarżonego S. W. odpowiada warunkom czynu ciągłego, a nadto zostało popełnione w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, to Sąd dał temu wyraz, uwzględniając w kwalifikacji art. 12 k.k. i art. 65§1 k.k.

Mając powyższe na uwadze Sąd zakwalifikował czyn oskarżonego S. W. jako występek z art. 299§1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

Podżeganie do kradzieży z włamaniem - art. 18§2 k.k. i art. 279§1 k.k.

Odnosząc się do czwartego z przypisanych oskarżonemu S. W. czynów wskazać należy, iż oskarżony doprowadził do kradzieży cudzego mienia, tj. samochodu marki M. (...). Z uwagi na to, iż silnik w jego pojeździe uległ awarii, nakłonił do kradzieży z włamaniem A. C. i A. K., by zdobyli pojazd podobny do użytkowanego przez niego, by był tej samem marki, zgadzał się model, a nadto by był w tym samym kolorze. Po odnalezieniu żądanego pojazdu oskarżony S. W., dowiedziawszy, iż należy do taksówkarza ze Z. zaakceptował wytypowany samochód i zlecił jego kradzież. W konsekwencji, doszło do jego kradzieży - po uprzednim włamaniu się do garażu M. Z. - a w dalszej kolejności przejęcia samochodu przez oskarżonego S. W., który z niego korzystał, a ostatecznie przekazał murarzowi, wykonującemu na jego rzecz usługi, co stanowiło formę rozliczenia się z wykonanych prac.

Tak opisane zachowanie realizuje znamiona strony podmiotowej i przedmiotowej przestępstwa z art. 279§1 k.k. w formie zjawiskowej podżegania. Oskarżony S. W. nie dokonał bowiem zaboru pojazdu połączonego z włamaniem, nie uczestniczył przy jego popełnianiu, chcąc jednocześnie by kradzieży tego konkretnego mienia dokonano, stąd zachowanie oskarżonego należało zakwalifikować także z art. 18§2 k.k. Przepis ten bowiem oddaje zawartość strony podmiotowej i przedmiotowej dokonanego czynu zabronionego, jako, że oskarżony wystąpił w niniejszej sprawie w roli podżegacza.

W y m i a r k a r y

Oskarżony S. W. jako osoba dorosła i posiadająca doświadczenie życiowe, znał normy społeczne i prawne, w tym te związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Mógł zachować się zgodnie z porządkiem prawnym, jednak z możliwości tej nie skorzystał podejmując się założenia i kierowania zorganizowanym procederem i działalnością przestępczą związana z osiąganiem z tego tytułu dla siebie korzyści majątkowej, a także zlecając kradzież pojazdu. Oskarżony był przy tym w pełni świadomy znaczenia swoich czynów, nie zachodziła bowiem żadna podstawa do ograniczenia w jakimkolwiek stopniu, czy też wyłączenia jego poczytalności.

Wymierzając oskarżonemu S. W. za przypisane przestępstwa kary Sąd miał na uwadze przepisy formułujące przesłanki wymiaru kary. Na gruncie Kodeksu karnego przepisem takim jest art. 53 k.k., który stanowi, że Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nadto, wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Sąd wymierzył oskarżonemu odpowiednio kary: 1 roku pozbawienia wolności, 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 roku pozbawienia wolności. Z uwagi na to, iż w/w kary podlegają łączeniu jako, że spełnione zostały warunki formalne, określone w art. 85§1 k.k., to Sąd orzekł karę łączną w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności.

W pełni respektując dyrektywy zakreślone treścią art. 53 k.k. Sąd uznał, że kary jednostkowe w orzeczonym wymiarze są adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu przestępstw. Zaznaczyć przy tym należy, że okolicznością negatywnie rzutującą na wymiar kary jest uprzednia karalność oskarżonego. Co ważkie, prawomocnie osądzone czyny skazanego godziły w zasadzie w to samo dobro prawne, tj. mienie i miały w rezultacie przysporzyć mu nieuprawnione korzyści majątkowe. Sposób zorganizowanego procederu, jego rola w przypisanych przestępstwach, świadczy m.in. o głębokiej demoralizacji oskarżonego S. W.. Co gorsza, przestępstw stanowiących przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie dopuścił się wspólnie z innymi sprawcami lub podżegając, przy czym jego rola w przestępczym procederze była istotna. To on bowiem założył i kierował zorganizowaną grupą przestępczą, jak i podżegał do dokonania kradzieży z włamaniem. Zatem nie tylko działał na szkodę pokrzywdzonych, ale oddziaływał negatywnie na inne osoby. Baczyć bowiem należy, że to on, jako osoba obeznana z mechanizmem działania zorganizowanej przestępczości, opracował założenia procederu wyłudzeń, a następnie, wciągając w swój pomysł inne osoby oraz koordynował całe przedsięwzięcie.

Orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności na mocy art. 85§1 k.k. i art. 86§1 k.k. Sąd połączył i wymierzył oskarżonemu S. W. karę łączną 4 lat pozbawienia wolności. Sąd zastosował zasadę asperacji uwzględniając związek podmiotowo-przedmiotowy pomiędzy inkryminowanymi czynami. Stanowiły one bowiem w istocie kolejne fazy tego samego procederu przestępczego oraz dodatkowo uprzednio dokonanego podżegania do kradzieży z włamaniem, co uzasadniało wymierzenie oskarżonej kary łącznej w wysokości niższej, niż suma kar jednostkowych. Taka kara łączna w dostateczny sposób piętnuje zachowania godzące w rzetelne traktowanie kontrahentów, prawo własności, a w konsekwencji także w bezpieczeństwo obrotu handlowego

Orzeczone w powyższej postaci kary jednostkowe i kara łączna czynią zadość prewencji ogólnej, albowiem dążą do wzbudzenia u osób pokrzywdzonych przekonania, iż brak poszanowania dla obowiązującego prawa rodzi szereg niekorzystnych konsekwencji, a sprawca, nawet po wielu latach, musi ponieść surowe tego skutki, przewidziane w kodeksie karnym.

Z uwagi na fakt pozbawienia oskarżonego wolności w niniejszej sprawie w okresie od dnia 21 września 2015 r. do dnia 6 października 2015 r., Sąd na mocy art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył powyższy okres.

Sąd na zasadzie art. 46§1 k.k. orzekł o obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonym, przy czym miał na uwadze, że stosowny wniosek w mowie końcowej złożył Prokurator, jak również oskarżyciel posiłkowy (...) Sp. z o.o. w Z. (k. 281 t. XIII akt o sygn. IV K 175/14). Sąd miał również na uwadze, że (...) A. B. i T. W. Spółka Jawna w S. została zlikwidowana (k. 230), (...) S.A. w M. obecnie kwestionowała istnienie zadłużenia związanego z działalności firmy (...) (k. 99, 228), zaś wierzytelność (...) Sp. z o.o. w K. została sprzedana (k. 100), stąd na rzecz tych podmiotów nie orzeczono środka kompensacyjnego.

Należało także wziąć pod uwagę, że stosowne obowiązki naprawienia szkody zostały już nałożone na pozostałych członków grupy przestępczej w zakresie dotyczących przestępczego procederu, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Ł. w Ł. z dnia 1 lipca 2005 r., sygn. VI K (...) oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 30 grudnia 2015 r. sygn. akt V K 175/14. Wskazać przy tym należy, że określona w art. 415§5 zd. 2 k.p.k. klauzula antykumulacyjna w tym przypadku nie będzie miała zastosowania, gdyż ta wymaga dla swego zastosowania zarówno tożsamości przedmiotowej, jak i tożsamości podmiotowej (por. wyrok Sadu Najwyższego z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt V KK 9/12, Lex nr 1119576). W omawianej sytuacji brak jest podstaw do przyjęcia, że roszczenie cywilne, czy też roszczenia pokrzywdzonych o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem przez prawomocnie skazanych współsprawców, są w istocie tożsame z roszczeniem pokrzywdzonych o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem przez oskarżonego S. W.. Z racji braku tożsamości osoby zobowiązanej nie są to roszczenia tożsame, a tylko takich dotyczy kategoryczna regulacja z art. 415§5 zd. 2 k.p.k. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt II AKa 89/11, KZS 2011/9/99, OSA 2012/4/18-28).

W związku z rozmiarem niekorzystnego rozporządzenia mieniem, które doprowadziło do powstania szkody Sąd na zasadzie art. 46§1 k.k. nałożył na oskarżonego S. W. obowiązek naprawienia szkody solidarnie z pozostałymi współsprawcami, na których obowiązek naprawienia szkody został nałożony odrębnymi wyrokami, poprzez zapłatę:

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w B. kwoty 29.390 złotych,

- na rzecz PPUH (...) M. i E. S. (1) kwoty 9.128,12 złotych,

- na rzecz (...) D. G. w S. kwoty 9.966,08 złotych,

- na rzecz (...) K. T. w Ś. kwoty 14.038 złotych,

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w C. kwoty 11.896,50 złotych,

- na rzecz (...) Sp. z o.o. w Z. kwoty 18.531,27 złotych,

- na rzecz PPUH (...) w P. kwoty 8 111,25 złotych.

Nadto, Sąd orzekł wobec S. W. obowiązek naprawienia szkody na mocy art. 46§1 k.k. w związku ze szkodą w wysokości 30.000 złotych wyrządzoną M. Z. poprzez doprowadzenie do zaboru jego mienia.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia od kosztów sądowych, Sąd na zasadzie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 84 złote tytułem zwrotu wydatków oraz kwot 400 złotych tytułem opłaty.