Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 22 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący – Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. L.

przeciwko J. P.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 6 marca 2015 r., sygn. akt II C 2654/14

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  oddalić wniosek pozwanego o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Magdalena Hupa- Dębska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem, po uprzednim uwzględnieniu powództwa o zapłatę kwoty

11 zł, Sąd Rejonowy w G. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 98 § 1 i 2 kpc w związku z § 6 pkt 1 i § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zaliczając do kosztów podlegających zwrotowi poniesione przez powoda opłatę od pozwu w kwocie 30 zł oraz po 60 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu

i utraconego zarobku w postępowaniach przed obiema instancjami.

Z zażaleniem na to postanowienie wystąpił powód zarzucając, iż zostało wydane

z pominięciem lub niewłaściwym zastosowaniem przepisów prawa, a przede wszystkim

z naruszeniem art. 98 § 1 i 2 kpc oraz art. 85, art. 86 i art. 91 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.

o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 337,57zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz kosztów postępowania odwoławczego, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Argumentował, że właściwe prowadzenie sprawy wymagało poniesienia kosztów w wyższej kwocie, niż przyznane, niemniej mieszczących się w wielokrotności stawki minimalnej zawodowego pełnomocnika.

Pozwany w odpowiedzi na zażalenie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie mogło odnieść skutku, gdyż zaskarżone postanowienie jest prawidłowe.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanych regulacji prawnych. Art. 91 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych stanowiący o należnościach strony w związku z udziałem w postępowaniu sądowym, odsyła wprawdzie do regulacji odnoszących się do należności świadków - art. 85 i art. 86 cytowanej ustawy, które wskazują sposób ich wykazania oraz górną granicę, niemniej przepisy te znajdą ograniczone zastosowanie wówczas, gdy obliczone na ich podstawie należności przekroczą granicę ustanowioną w art. 98 § 2 kpc. Zgodnie z ostatnio wskazanym przepisem, do niezbędnych kosztów procesu podlegających zwrotowi stosownie do art. 98 § 1 kpc, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie, jednak suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Ograniczenie to odnosi się wyłącznie do kosztów przejazdów i równowartości utraconego zarobku (poniesione koszty sądowe podlegają zwrotowi w pełnej wysokości) i nastąpiło poprzez odwołanie się do regulacji prawnej normującej zasady wynagradzania adwokatów, tj. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Strona podejmując decyzję o zainicjowaniu postępowania, ma zatem możliwość oceny jego kosztowności oraz zakresu, w jakim koszty te mogą zostać zwrócone przez przeciwnika. Przy wartości przedmiotu sporu wynoszącej 11 zł, właściwie Sąd Rejonowy zastosował przywołane regulacje w związku z § 6 pkt 1 oraz § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, określając wysokość należnych powodowi kwot z tytułu kosztów przejazdu i utraconego zarobku na 60 zł za instancję. Wraz z uiszczoną opłatą sądową w kwocie 30 zł, powodowi należne było 150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, co należycie odzwierciedlił Sąd pierwszej instancji w swym orzeczeniu. Natomiast wskazywany przez powoda koszt sformułowania i wniesienia środka odwoławczego nie mieści się w katalogu niezbędnych kosztów podlegających zwrotowi, zakreślonym przepisem art. 98 § 2 kpc.

Dlatego bezzasadne zażalenia powoda podlegało oddaleniu, stosownie do cytowanych przepisów oraz art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc. Ponieważ pozwany nie poniósł żadnych kosztów postępowania zażaleniowego, oddalono jego wniosek o ich zasądzenie jako bezprzedmiotowy.

SSO Magdalena Hupa-Dębska