Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 3 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Teresa Kołeczko – Wacławik

Sędziowie SO Magdalena Balion – Hajduk

SR (del.) Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. M. (1) (M.)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej

na postanowienie zawarte w punkcie 3 wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu S.

z dnia 14 października 2014 r., sygn. akt I C 1986/13

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od powoda na rzecz pozwanej kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

2.  zasądzić od powoda na rzecz pozwanej kwotę 75 zł (siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu koszów postępowania zażaleniowego.

SSR (del.) Roman Troll SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. akt III Cz 1552/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w punkcie 3 wyroku z 14 października 2014 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim zasądził od pozwanej na rzecz powoda 622,58 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Ponadto umorzył postępowanie co do kwoty 1542,67 zł (punkt 1 wyroku), a w pozostałym zakresie oddalił powództwo (punkt 2). Orzeczenie o kosztach zapadło na podstawie art. 100 k.p.c., albowiem powód wygrał sprawę w 65%, gdyż pozwana spełniła świadczenie w wysokości 1542,67 zł po wytoczeniu powództwa, a co za tym idzie przegrała w tym zakresie sprawę pomimo wycofania powództwa, a powód dochodził kwoty 2361,60 zł.

Zażalenie na to postanowienie w zakresie punktu 3 zaskarżonego wyroku złożyła pozwana wnosząc o jego zmianę i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje. Zarzuciła naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 99 k.p.c. poprzez zasądzenie od niej na rzecz powoda kosztów procesu pomimo umorzenia postępowania i oddalenia powództwa w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przede wszystkim należy zauważyć, że roszczenie o zapłatę kosztów wynajmu pojazdu zastępczego zostało zgłoszone pozwanej 25 listopada 2013 roku. Stanowi ono oczywiście element szkody, ale o tym żądaniu pozwana dowiedziała się dopiero 25 listopada 2013 roku. W tym zakresie ustalenia faktyczne były bezsporne. Powód także w toku postępowania zażaleniowego tego terminu nie kwestionował. Dlatego też nie ma możliwości przyjęcia, że należność ta powinna być wypłacona przed upływem terminu wynikającego z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.), który wynosi 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności było możliwe. Jeżeli 25 listopada 2013 roku dopiero zgłoszono żądanie w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego to ubezpieczyciel mógł je wypłacić najpóźniej do 9 grudnia 2013 roku, albowiem taki termin zastrzega ustawa. Jeżeli zobowiązany w terminie lub wcześniej to świadczenie ureguluje, to nie płacił odsetek za opóźnienie w tym zakresie.

Z powyższych względów powództwo wytoczone o koszty wynajmu pojazdu zastępczego 25 listopada 2013 roku było w chwili jego wytoczenia przedwczesne, albowiem termin do uregulowania tej należności jeszcze nie upłynął. Należności w wysokości kosztów wynajmu pojazdu zastępczego została wypłacona już po wytoczeniu powództwa, ale przed doręczeniem odpisu pozwu stronie pozwanej i przed upływem terminu jej wymagalności. Koszty wynajmu pojazdu zastępczego zgodnie z opinią biegłego wynosiły 1230 zł brutto.

Dlatego też pomimo spełnienia świadczenia po wytoczeniu powództwa, ale przed terminem jego wymagalności, pozwana nie dała stronie przeciwnej powodu do wszczęcia postępowania sądowego. To oznacza, że powód powinien ponieść koszty postępowania strony pozwanej, albowiem w zakresie, w którym umorzono postępowanie dokonano tego na jego wniosek z uwagi na zapłatę świadczenia (jeszcze przed terminem wymagalności), a w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone. Ostatecznie więc powód w sposób nieprawidłowy wszczął postępowanie, gdyż należność nie była jeszcze wymagalna w chwili złożenia pozwu, a w części nieuregulowanej okazała się niezasadna.

Podstawę zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania stanowi regulacja art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. i art. 203 § 2 k.p.c., albowiem ostatecznie to powód przegrał powództwo, gdyż umorzono postępowanie w części, co do której wypłacono należność przed terminem wymagalności, a w pozostałym zakresie je oddalono.

Dlatego też zarzuty zażalenia są słuszne, a Sąd Rejonowy rozpoznając sprawę naruszył zasady obowiązujące przy zwrocie koszów procesu w sposób nieuprawniony uznając pozwaną za stronę przegraną, podczas gdy to powód wytoczył powództwo przedwcześnie, a więc doprowadzając do jego umorzenia powinien ponieść koszty tego postępowania, zaś w pozostałym zakresie jego powództwo oddalono – co także wskazuje na przegranie procesu przez powoda.

Mając powyższe na uwadze w oparciu art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżone postanowienie. Sprawa dotyczyła żądania zasądzenia kwoty 2361,60 zł, a więc zgodnie z § 6 pkt 3rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz 490 ze zm.) minimalne wynagrodzenie pełnomocnika w tej części wynosi 600 zł. Pozwana nie wykazała, że uiściła opłatę skarbową od pełnomocnictwa (w aktach brak dowodu uiszczenia tej opłaty).

Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego oparto na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt 2 i § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSR (del.) Roman Troll SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Magdalena Balion – Hajduk