Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 24 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Roman Troll

Sędziowie Sądu Okręgowego: Magdalena Balion-Hajduk

Marcin Rak

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2020 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzycieli E. D. i M. D.

przeciwko dłużnikowi M. Ś.

o umocowanie wierzycieli do wykonania czynności, którą może za dłużnika wykonać

inna osoba

na skutek zażalenia dłużnika

na postanowienie Sądu Rejonowego w R.

z dnia 9 sierpnia 2019 r., sygn. akt I Co 522/18

postanawia:

1)  oddalić zażalenie,

2)  zasądzić od wierzycieli solidarnie na rzecz dłużnika 225 zł (dwieście dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym.

SSO Marcin Rak SSO Roman Troll SSO Magdalena Balion-Hajduk

Sygn. akt III Cz 1458/19

UZASADNIENIE

Wierzyciele domagali się wezwania dłużnika do podjęcia w terminie 14 dni robót budowlanych w ich posesji w R., w sposób przewidziany w opinii budowlanej sporządzonej przez inż. budownictwa J. K., a w przypadku niezastosowania się dłużnika do wezwania wnieśli o udzielenie im umocowania do zlecenia tych robót innemu wykonawcy na koszt dłużnika i przyznanie na ten cel 30000 zł.

Postanowieniem z 9 sierpnia 2019 r. Sąd Rejonowy wR. oddalił wniosek wierzycieli. Rozstrzygniecie za zapadło przy ustaleniu, że na mocy ugody z 13 października
2014 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w W. i zaopatrzonej w klauzulę wykonalności, dłużnik zobowiązał się do naprawy dachu budynku mieszkalnego wierzycieli w sposób wskazany przez fachowca budowlanego, którego opinię mieli wierzyciele niezwłocznie przekazać dłużnikowi zaraz po jej uzyskaniu; zobowiązał się do wykonania całości robót w terminie 21 dni od dnia otrzymania wskazanej opinii. Powodem wystąpienia z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej było wystąpienie przecieków na dachu. Z opinii budowlanej mgr inż. J. K. wynika, że dla przywrócenia stanu prawidłowego konieczna będzie wymiana poszycia dachowego; jej zakres jest szerszy niż zawartej ugody. Wierzyciele w październiku 2014 r. przekazali tą opinię dłużnikowi, który zobowiązał się do częściowej naprawy dachu, a to zlikwidowania przecieku. Wierzyciele nie zgodzili się z tym wskazując, że przeciek winien być zlikwidowany poprzez wymianę całego poszycia dachu
i jest to jedyny możliwy sposób jego usunięcia. Dłużnik wniósł o oddalenie wniosku wskazując, że ugoda odnosiła się stricte do naprawy dachu, a opinia fachowca znacznie odbiega od wcześniejszych ustaleń; zobowiązał się on do naprawy dachu, a nie do wymiany całego poszycia.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Przywołując treść art. 480 k.c. w związku z art. 1049 k.p.c. oraz art. 5 k.c. i art. 917 k.c. wskazał, że strony zawierając ugodę jasno określiły jej przedmiot jako „naprawa dachu”, tymczasem z opinii budowlanej mgr. inż. J. K. nie wynika jednoznaczny sposób usunięcia przecieków w połaci zachodniej dachu oraz w rejonie komina w części istniejącej. Dopiero od momentu przedłożenia przez wierzycieli opinii, w której określone zostaną konkretne, szczegółowe prace, które należy wykonać w celu usunięcia przecieków, otworzy się dla dłużnika termin 21 dni na dokonanie takich prac. O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na postawie art. 98 k.p.c.

Zażalenie na to postanowienie wnieśli wierzyciele, domagając się jego uchylenia
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania z zaleceniem kontynuowania postępowania. Alternatywnie wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia i wydanie przed Sąd Okręgowy postanowienia w trybie art. 1049 k.p.c. zobowiązującego dłużnika do wykonania ugody, wzywając go do jej wykonania w terminie 21 dni od ogłoszenia postanowienia, a w razie niewykonania tego zobowiązania w tym terminie, umocowania wierzycieli do wykonania zastępczego, z wpłatą przed dłużnika na rzecz wierzycieli 30000 zł jako sumy potrzebnej do wykonania czynności. Domagali się także zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. Zarzucili przy tym naruszenie przez Sąd Rejonowy art. 1049 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie oraz naruszenie zasad współżycia społecznego.

Dłużnik wniósł o oddalenie zażalenia oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe i jako takie Sąd Okręgowy uznaje je za własne.

Zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1469) Sąd Okręgowy rozpoznając zażalenie stosuje regulacje proceduralne w brzmieniu sprzed nowelizacji, która weszła
w życie 7 listopada 2019 r.

Postępowanie egzekucyjne ma za przedmiot wyłącznie wykonanie obowiązku objętego tytułem wykonawczym. W rozpoznawanej sprawie takim jest ugoda sądowa z 13 października 2014 r. z klauzulą wykonalności. Zgodnie z art. 804 k.p.c. organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Treść ugody nie pozwala jednak na precyzyjne określenie czynności, do wykonania których dłużnik zobowiązał się – ugoda nie nadaje się do wykonania bez wcześniejszego zbadania jej treści i ustalenia woli stron.

Stan faktyczny sprawy jest prawidłowy, nie jest także kwestionowany przez żadną ze stron. Nie można więc pominąć okoliczności faktycznych sprawy, które wskazują, że wolą wierzycieli i dłużnika pierwotnie była naprawa przecieków dachu, a nie wymiana całego poszycia dachowego. Sposób naprawy dachu miał być wskazany przez fachowca budowlanego. Specjalista z zakresu budownictwa J. K. w opinii prywatnej sporządzonej na potrzeby zawartej ugody dokonał oceny prawidłowości wykonanych przez dłużnika robót, które szczegółowo zostały wymienione w opinii i stwierdził szereg wad oraz usterek wykonanych robót, a także miejsca przecieków, wskazując ich przyczyny (niewłaściwy kształt dylatacji i niewłaściwe zamontowanie blachy przy kominie). W tej opinii stwierdził także jakie roboty należy wykonać celem przywrócenia stanu prawidłowego, zgodnego z dokumentacją projektową i sztuką budowlaną. Wnioskodawcy domagają się wezwania dłużnika do wykonania wszystkich tych robót, które wymieniono w tej opinii. Jednakże wolą stron przy zawieraniu ugody – co bezsprzecznie wynika z materiału dowodowego sprawy – było usuniecie wadliwości wykonanych przez dłużnika robót w postaci przecieków, nie zaś przywrócenie prawidłowego stanu całego poszycia dachowego, zgodnego z dokumentacją projektową
i sztuką budowlaną; nie o to chodziło w ugodzie, a Sąd Rejonowy właściwie badał treść tych oświadczeń woli zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami przy uchyleniu poprzednich orzeczeń, które wiążą w sprawie (art. 386 § 6 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Nie sposób uznać, że strony porozumiały się co do wymiany całego poszycia dachowego, bowiem porozumiały się jedynie co do naprawy dachu, a nie jego wymiany (chodziło o przeciekanie dachu), a o wadach konstrukcyjnych dachu wierzyciele dowiedzieli się dopiero po zawarciu ugody – sami na to wskazują. Ich żądania, w zakresie nieobjętym ugodą, nie mogą być skuteczne w tym postępowaniu, które ma na celu realizację zapisów ugody, a nie tego co stało się wiadome po jej zawarciu.

Wynikające z treści opinii prace przekraczają zakres wad, co do których strony się porozumiały, a opinia prywatna przedstawiona przez wierzycieli nie wskazuje w jaki sposób można naprawić przecieki i czy uda się to w ogóle wykonać, bo opinię w takim zakresie mieli przedstawić (zgodnie z ugodą), zaś przedstawili opinię szerszą.

Nie było więc podstaw do uwzględnienia wniosku wierzycieli, bo strony dopiero po ugodzie dowiedziały się o wadach konstrukcyjnych dachu. Tych wad więc ugoda nie obejmuje, dlatego też nie można skutecznie zarzucać naruszenia zasad współżycia społecznego
i przepisów wskazanych w zażaleniu.

W tej sprawie ugoda dotyczy innego (węższego) zakresu niż przedstawiona przez wierzycieli opinia. Inna rzecz, że może się okazać, iż nie ma możliwości naprawy przecieków bez dokonania czynności opisanych tą opinią. To jednak musiałoby z niej wynikać; wówczas jednak ugoda nie nadawałaby się faktycznie do wykonania, bo dotyczyła innego zakresu. Nie oznacza to, że dłużnik nie odpowiada za niewłaściwie wykonane roboty; oczywistym jest, że taką odpowiedzialność ponosi jeśli wykonał je niewłaściwe (co należy wykazać w odpowiednim procesie), lecz ugoda będąca przedmiotem realizacji w tej sprawie nie tego dotyczy, gdyż jest związana z częścią nieprawidłowo wykonanych robót. Z niewiadomych względów wierzyciele uważają jednak, że opinia prywatna jest zgodna z ugodą, chociaż sami wskazują, że przy jej zawieraniu nie wiedzieli o wadach konstrukcyjnych dachu – ugoda więc nie mogła dotyczyć tych kwestii.

Zastosowana przez Sąd Rejonowy ocena prawna jest prawidłowa.

Dlatego też zarzuty zażalenia są bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397
§ 1 i 2 k.p.c., art. 367 § 3 k.p.c., art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 9 ust. 4 ustawy z 4 lipca 2019 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, orzeczono jak w sentencji.

SSO Marcin Rak SSO Roman Troll SSO Magdalena Balion-Hajduk