Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 7 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Danuta Pacześniowska

Sędziowie SO Lucyna Morys – Magiera

SR (del.) Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) spółki jawnej J. i B. P. z siedzibą w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 7 maja 2014 r., sygn. akt I C 1039/14

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie przez jego uchylenie.

SSR (del.) Roman Troll SSO Danuta Pacześniowska SSO Lucyna Morys – Magiera

Sygn. akt III Cz 1160/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach stwierdził swą niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kędzierzynie – Koźlu wskazując, że jest to właściwość związana z miejscem zamieszkania poszkodowanego, a przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych nie może być zmieniany wolą stron.

Zażalenie na to postanowienie złożyła powódka zarzucając mu naruszenie art. 20 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, gdyż nie stanowi on o właściwości wyłącznej, lecz przemiennej, art. 202 kpc poprzez nieuprawnione badanie z urzędu właściwości miejscowej oraz art. 509 kc poprzez jego niezastosowanie i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Sąd Okręgowy w obecnym składzie w pełni podziela wyrażony w zażaleniu pogląd, iż art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) nie statuuje wyłącznej właściwości sądu w sprawach o odszkodowanie dochodzone od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Skoro uprawniony może samodzielnie dokonać wyboru sądu, do którego wystąpi z pozwem, przy czym wybór ten nie ogranicza się do sądów wyznaczonych przepisami o właściwości ogólnej, lecz także obejmuje inne sądy wymienione w powołanym przepisie, to nie sposób uznać, by właściwość ta miała charakter wyłączny i nie dawała się usunąć w drodze umowy stron. Także fakt zamieszczenia tej regulacji poza kodeksem postępowania cywilnego nie może być interpretowany jako rezygnacja ustawodawcy z właściwości przemiennej stanowiącej przywilej uprawnionego, skoro w omawianym przepisie nie posłużono się sformułowaniem „wyłącznie” lub innym równoważnym.

Ponieważ właściwość oparta na art. 20 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. nie ma charakteru wyłącznej, Sąd Rejonowy nie był uprawniony do jej badania z urzędu i dlatego naruszył art. 202 kpc, co zasadnie podniesiono w zażaleniu. Ewentualne badanie tej właściwości, także pod kątem art. 509 kc, może być przeprowadzone dopiero na zarzut pozwanej, którego obecnie nie zgłoszono.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 386 § 1 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji. Natomiast rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego zapadnie w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie zgodnie z art. 108 § 1 kpc.

SSR (del.) Roman Troll SSO Danuta Pacześniowska SSO Lucyna Morys – Magiera