Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :

Przewodniczący - Sędzia SO Danuta Morys - Woźniak

SO Andrzej Dyrda (spr.)

SR(del.) Łukasz Malinowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 września 2014 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt I C 994/14

postanawia :

zmienić zaskarżone postanowienie poprzez jego uchylenie.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Danuta Morys - Woźniak SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach stwierdził swą niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Pszczynie wskazując, że jest to właściwość związana z miejscem zamieszkania poszkodowanego, a przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisów kodeksu postępowania cywilnego dotyczących właściwości miejscowej sądu i jako taki wyłącza zastosowanie tych przepisów w tym przepisów o właściwości przemiennej

Zażalenie na to postanowienie złożył powód zarzucając mu naruszenie art. 20 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez jego błędną wykładnię, gdyż przepis ten stanowi o wyłącznej właściwości miejscowej oraz art. 202 k.p.c. poprzez nieuprawnione badanie z urzędu właściwości miejscowej.

Na tych podstawach wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Sąd Okręgowy w obecnym składzie w pełni podziela wyrażony w zażaleniu pogląd, iż art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 392 z późniejszymi zmianami) nie statuuje wyłącznej właściwości sądu w sprawach o odszkodowanie dochodzone od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Skoro uprawniony może samodzielnie dokonać wyboru sądu, do którego wystąpi z pozwem, przy czym wybór ten nie ogranicza się do sądów wyznaczonych przepisami o właściwości ogólnej, lecz także obejmuje inne sądy wymienione w powołanym przepisie, to nie sposób uznać, by właściwość ta miała charakter wyłączny i nie dawała się usunąć w drodze umowy stron. Także fakt zamieszczenia tej regulacji poza kodeksem postępowania cywilnego nie może być interpretowany jako rezygnacja ustawodawcy z właściwości przemiennej stanowiącej przywilej uprawnionego, skoro w omawianym przepisie nie posłużono się sformułowaniem „wyłącznie” lub innym równoważnym.

Ponieważ właściwość oparta na art. 20 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. nie ma charakteru wyłącznej, Sąd Rejonowy nie był uprawniony do jej badania z urzędu i dlatego naruszył art. 202 k.p.c., co zasadnie podniesiono w zażaleniu. Ewentualne badanie tej właściwości może być przeprowadzone dopiero na zarzut pozwanej, którego obecnie nie zgłoszono.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Danuta Morys – Woźniak SSO Andrzej Dyrda