Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 15 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Aleksandra Janas

SR (del.) Anna Hajda

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z wniosku K. P. (C. – P.)

z udziałem K. M.

o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie

w przedmiocie skargi B. S. o wznowienie postępowania
na skutek zażalenia B. S.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. akt I Ns 433/13

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie przez jego uchylenie.

SSR (del.) Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Aleksandra Janas

Sygn. akt III Cz 551/14

UZASADNIENIE

B. S. wniosła skargę o wznowienie postępowania w sprawie

z wniosku K. P. z udziałem K. M. o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, zakończonej prawomocnym postano-wieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 21 05 2012r. (sygn. akt I Ns 117/11).

Skargę oparła na podstawach wznowienia określonych w art. 401 pkt 2 k.p.c. oraz 403

§ 2 k.p.c., twierdząc, że nie będąc uczestnikiem powyższego postępowania została pozbawiona możliwości obrony w nim przynależnych jej praw, a o jego przebiegu

i wyniku mogła powziąć pełną wiedzę dopiero po uzyskaniu w dniu 13 12 2012r. zgody Sądu na przeglądanie akt sprawy.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w postanowieniu z dnia 24 01 2014r. odrzucił skargę, uznając że skarżąca nie dochowała przewidzianego w art. 407 § 1 k.p.c. trzymiesięczny termin do jej wniesienia (w ocenie Sądu termin rozpoczął biec w dniu

5 11 2012r. kiedy skarżąca zasięgając porady prawnej dowiedziała się od jej późniejszego pełnomocnika o dokonanym na rzecz K. P. wpisie własności nieruchomości i upłynął on przed wniesieniem skargi w dniu 14 02 2013r.).

Orzeczenie zaskarżyła skarżąca B. S. , która wnosiła o jego uchylenie. Zarzucała, że przy ferowaniu orzeczenia naruszono przepisy postępowania, regulacje art. 407 k.p.c. w zw. z art. 524 § 2 k.p.c. poprzez przyjęcie, że termin

do wniesienia skargi biegnie od dnia dowiedzenia się o „wydaniu” orzeczenia oraz popełnienie błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że o orzeczeniu kończącym sprawę merytorycznie skarżąca dowiedziała się w dniu 5 11 2012r.

W uzasadnieniu podnosiła, że bieg trzymiesięcznego terminu do wniesienia skargi

należy liczyć od dnia 13 12 2012r., kiedy to jej pełnomocnik uzyskał zgodę Sądu

na zapoznanie się z aktami sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarżąca nie była uczestnikiem postępowania przeprowadzonego przed Sądem Rejonowym w Gliwicach pod sygn. akt I Ns 117/11, wobec czego stosownie do regu-lacji art. 407 § 1 k.p.c. w związku z art. 524 § 2 zd. 2 k.p.c. jej skarga powinna była zostać wniesiona do tego Sądu w terminie trzymiesięcznym, liczonym od dnia,

w którym skarżąca dowiedziała się o wydanym w tej sprawie orzeczeniu.

„Ustawowy termin do wniesienia skargi o wznowienie ma charakter względny i liczony jest od określonego w nim zdarzenia (termin a quo), przy czym jego rozpoczęcie wyznacza stan wiedzy podmiotu wnoszącego skargę (a tempore scientiae). Zważywszy na treść art. 524 § 2 k.p.c., odwołującego się do przepisów o pozbawieniu możności działania, przyjąć należy, że termin zaczyna bieg od dnia, w którym o posta-nowieniu dowiedziała się strona, jej organ lub przedstawiciel ustawowy. Chodzi o fa-ktyczne powzięcie wiadomości oraz nie jest wystarczające i istotne w jakiej chwili było to możliwe, powinno nastąpić lub mogło nastąpić przy zachowaniu należytej staranności. Wiedza skarżącego powinna być wystarczająco pewna i pełna co do za-kresu podmiotowego i przedmiotowego rozstrzygnięcia, co oznacza konieczność uzyskania przez stronę (jej organ lub przedstawiciela ustawowego) informacji

o treści orzeczenia. Każdy wpis w dziale drugim księgi wieczystej dokonywany

na podstawie dokumentu w postaci orzeczenia sądowego ujawnia nowy stan prawny dotyczący podmiotu prawa własności, ale nie obejmując podstawy prawnej takiej zmiany, oznaczenia przedmiotu sprawy ani stron postępowania,

w którym ono zapadło, uniemożliwia powzięcie wiedzy co do tych okoliczności. Można zatem uznać, że wskazany wpis jest jednym ze sposobów wykonywania orzeczeń sądowych, ale ujawnia ich treść tylko pośrednio i w niepełnym zakresie” (uchwała Sadu Najwyższego z dnia 27 06 2013r. – III CZP 27/13 Biul.SN 2013/6/4, Rzeczposp. PCD 2013/152/2, Lex nr 1415526) .

Z materiału sprawy wynika, iż skarżąca o treści orzeczenia zapadłego w sprawie o sygn. akt I Ns 117/11 dowiedziała się najwcześniej dopiero z chwilą zapoznania się przez jej pełnomocnika z aktami sprawy.

Nastąpiło to w dniu 17 12 2012r., (oświadczenie k. 128), wobec czego wskazany termin do wniesienia skargi upływał z dniem 17 03 2013r.

Skarga wpłynęła do Sądu Rejonowego w Gliwicach w dniu 18 02 2013r.

Nastąpiło to zatem przed upływem terminu do jej wniesienia, stąd tez brak było podstaw do odrzucenia skargi skarżącej w oparciu o regulację art. 410 § 1 k.p.c.

co jej zażalenie czyni uzasadnionym i sankcjonowało konieczność kasacji zaskarżonego postanowienia.

Reasumując zaskarżone postanowienie jest wadliwe i dlatego zażalenie skarżącej jako uzasadnione uwzględniono, orzekając jak w sentencji w oparciu o przepis art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

SSR (del.) Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Aleksandra Janas