Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 05 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Tomasz Pawlik

SO Roman Troll

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 05 lipca 2018 r. w G.

sprawy z polecenia Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

przy udziale Skarbu Państwa - Wojewody (...), B. L. i J. K.

o sporządzenie spisu inwentarza spadku po P. L. (KmN 2/16)

w przedmiocie skargi Skarbu Państwa - Wojewody (...)

na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim Ł. T. (Twaróg) z dnia 25 września 2017 r.,

na skutek zażalenia wnioskodawcy Skarbu Państwa - Wojewody (...)

na postanowienie Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. akt I Co 1678/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Tomasz Pawlik

Sygn. akt III Cz 400/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim w postanowieniu z dnia 16 11 2017r. odrzucił skargę wnioskodawcy Skarbu Państwa – Wojewody (...)
na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim Ł. T. z dnia 25 09 2017r. sygn. akt Kmn 2/16, uznając że skarga została wniesiona po terminie.

Orzeczenie zaskarżył wnioskodawca Skarb Państwa – Wojewoda (...) , który wnosił o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji

do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

Zarzucał, że przy ferowaniu postanowienia naruszono regulacje:

-

art. 767 § 5 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że do skarg
na czynności komornika złożonych w ramach postępowań wszczętych przed
8 09 2016r. nie stosuje się tego przepisu, podczas gdy skarga na czynności komornika wszczyna nowe postępowanie i stosuje się do niej przepisy nowe,
o ile została złożona po wejściu w życie nowelizacji;

-

art. 767 ³ k.p.c. poprzez jego zastosowanie i odrzucenie skarg na czynności komornika z uwagi na wniesienie jej po terminie, podczas gdy została
ona wniesiona w terminie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W uzasadnieniu zażalenia między innymi podnosiła, że przed 8 09 2016r. skargę wnosiło się bezpośrednio do sądu, z pominięciem komornika. W wyniku nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego ustawą z dnia 10 07 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (DZ.U. 2015r., poz. 1311), wprowadzono zmianę w sposobie wnoszenie przedmiotowego środka. Wskazała, iż przepisy przejściowe (art. 21 ust. 1 ustawy nowelizującej) zostały nieprawidłowo zastosowane przez Sąd. Sprawa wszczynana skargą na czynności komornika jest odrębną sprawą, która wszczyna nowe postępowanie i nieuzasadnione pozostaje stosowanie starych przepisów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Skarżący zaskarżył w skardze postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim Ł. T. z dnia 25 09 2017r.

Orzeczenie to zostało wydane przez Komornika po wejściu w życie ustawy

z dnia 10 07 2015r. – o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015r. poz. 1311),

w której między innymi w art. 2 pkt 64 c zmieniono dotychczasowe zasady wnoszenia skarg na czynności komornika.

Wprowadzając te zmiany prawodawca nie uregulował wprost, czy dotyczą one już wszczętych postępowań egzekucyjnych, pozostawiając to ocenie judykatury

i doktryny prawa.

W tej kwestii dotychczas nie wypowiedział się Sąd Najwyższy, a w utrwalonej praktyce orzeczniczej zmiany te są stosowane tylko do spraw egzekucyjnych wszczętych po wejściu w życie powyższej noweli Kodeksu postępowania cywilnego.

Stanowisko to uzyskało aprobatę w doktrynie prawa, w tym między innymi

w zamieszczonym w Przeglądzie Prawa Egzekucyjnego artykule A. G. „Skarga na czynności komornika – problemy intertemporalne. Uwagi praktyczne” (Przegląd Prawa Egzekucyjnego 8/2017r., str. 45-49).

Autor tego artykułu wskazuje, że jakkolwiek w obecnym prawie procesowym cywilnym obowiązuje – czego nikt ani w piśmiennictwie, ani w judykaturze nie kwe-stionuje – zasada bezzwłocznego działania prawa procesowego, to we wszystkich wcześniejszych nowelizacjach dotyczących skargi na czynności komornika przepisy przejściowe przewidywały odstępstwa od tej zasady.

Więcej wprowadzenie zasady jednolitości postępowania zostało expressis verbis wskazane w uzasadnieniu projektu ustawy i nic nie przemawia za tym, aby cenzurą czasową decydująca o zastosowaniu wprowadzonych zmian do instytucji skargi

na czynności komornika było jej wniesienie, gdyż;

- skarga na czynności komornika, jest tylko szczególnym środkiem zaskarżenia

i wszczęte w następstwie jej wniesienia postępowanie jest postępowaniem wpad-kowym, stanowiącym część postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika, za czym dodatkowo przemawia to, że w Kodeksie postępowania cywilnego nie występuje sformułowanie „postępowanie ze skargi na czynności komornika”, ani odniesienie, iż takie postępowanie istnieje, a jej uregulowanie zostało zawarte w „Część trzeciej Postępowanie egzekucyjne” tego Kodeksu,

- gdyby ustawodawca chciał, żeby skargi na czynności komornika były rozpoznawane po wejściu noweli Kodeksu postępowania cywilnego w znowelizowanym reżimie prawnym, to mógł to wyrazić expressis verbis w jednym z ustępów art. 21 noweli, tak jak to uczynił w odniesieniu do innych nowelizacji dotyczących postępowania egzekucyjnego,

- byłoby nielogiczne oraz pozostawałoby w sprzeczności z przyświecającą prawodawcy „zasadą jednolitości postępowania”, aby organ egzekucyjny i sąd stosowali do pro-wadzenia postępowania egzekucyjnego oraz rozpoznania skargi na czynności komornika przepisy obowiązujące do czasu wejścia w życie noweli, a tylko

do samego jej wniesienia stosowali regulację wprowadzoną tą nowel.

Podzielając tę ocenę należy równocześnie podkreślić, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 21 ust. 1 noweli, przepisy Kodeksu postępowania cywilnego w brzmie-niu nadanym im w noweli, stosuje się do postępowań wszczętych po jej wejściu

w życie.

Równocześnie z uregulowań zawartych w art. 21 pkt 9 i 10 noweli jednoznacznie wynika, iż kiedy prawodawca chciał, żeby wprowadzone do K.-ksu postępowania cywilnego zmiany dotyczące postępowania egzekucyjnego miały mieć zastosowanie w postępowaniach egzekucyjnych toczących się w chwili wejścia w życie noweli, to dawał temu jednoznaczny wyraz, wobec czego brak takiej regulacji dotyczącej wejścia w życie zmian dotyczących sposobu wniesienia skargi na czynności komornika – w sposób oczywisty wskazuje na to, iż wolą prawodawcy było, żeby zgodnie z „zasadą jednolitości postępowania” zmiany te stosowane były tylko w postępowaniach egzekucyjnych wszczętych po wejściem w życie noweli.

W niniejszej sprawie postępowanie zostało wszczęte w dniu 12 07 2016r.

tj. przed wejściem w życie noweli Kodeksu postępowania cywilnego (weszła ona

w życie w dniu 8 09 2016r.), przez co zgodnie z prawidłowo przywołaną przez Sąd Rejonowy obowiązująca do tej daty regulacją art. 767 § 4 k.p.c. skargę należało wnieść do tego Sądu w terminie tygodniowym od dnia doręczenia skarżącemu odpisu zaskarżonego postanowienia Komornika.

Zgodnie z twierdzeniami samej skargi odpis postanowienia Komornika z dnia 25 09 2017r. został doręczony skarżącemu w dniu 29 09 2017r. i tym samym wskazany powyżej termin do wniesienia skargi rozpoczął biec od dnia następnego i upłynął on

z dniem 7 10 2017r.

Jakkolwiek skarga została przesłana w przesyłce pocztowej nadanej w czasie biegu tego terminu (w dniu 5 10 2017r.), to jej adresatem nie był Sąd Rejonowy

w W., lecz Komornik prowadzący postępowania, który po odebraniu przesyłki przesłał skargę do Sądu w dniu 11 10 2017r.

Nastąpiło to po upływie wskazanego powyżej terminu do wniesienia skargi,

co stosownie do regulacji art. 767 ³ § 1zd. 1 k.p.c. obligowało Sąd pierwszej instancji

do jej odrzucenia.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym, a to czyni zażalenie bezzasadnym w rozumieniu art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd, 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. i z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jego oddalenia.

Reasumując, zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe i dlatego zażalenie skarżącego jest bezzasadne i dlatego oddalono je w oparciu o regulację art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd, 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Tomasz Pawlik