Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 16 grudnia 2013r. Sąd Rejonowy umorzył postępowanie wobec cofnięcia przez powoda pozwu i zasądził od powoda na rzecz pozwanej 1200 złotych tytułem kosztów procesu ( zwrotu utraconego zarobku wskutek stawiennictwa w sądzie ). Pozwana, jak wskazał Sąd, jest adwokatem a adwokatowi który prowadził i wygrał własną sprawę przysługuje taryfowe wynagrodzenie adwokackie. Nie zachodziły postawy do odstąpienia od zasady, że w wypadku cofnięcia pozwu powód obowiązany jest zwrócić pozwanemu koszty procesu. Należność pozwanej określił Sąd w oparciu o § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W zażaleniu powód domagał się uchylenia tego postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Cofnięcie pozwu uregulowane w art. 203 k.p.c. jest czynnością procesową, stanowi realizację zasady dyspozycyjności, oznacza rezygnację powoda z rozpoznania żądania w danym procesie.

Z takiego procesowego uprawnienia powód w niniejszej sprawie skorzystał oświadczając na rozprawie w dniu 16 grudnia 2013r., ze cofa pozew i zrzeka się roszczenia.

Zażalenie nie wskazuje miarodajnie żadnych przyczyn wadliwości tego oświadczenia.

Okoliczności sprawy, jak i treść zażalenia nie uzasadniają przyjęcia, że cofnięcie pozwu i zrzeczenie się roszczenia było sprzeczne z prawem, z zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa ( art. 203 § 4 k.p.c. ).

Trafnie uznał przeto Sąd Rejonowy, że cofnięcie pozwu wywołało skutek prawny, w rezultacie cofnięcia pozwu wydanie wyroku stało się niedopuszczalne, a postępowanie w sprawie podlegało umorzeniu w oparciu o art. 355 § 1 k.p.c.

Zażalenie odnieść musiało skutek w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Wbrew temu, co przyjął Sąd Rejonowy, nie zachodziły podstawy do przyznania pozwanej taryfowego wynagrodzenia adwokackiego. Powołane w motywach zaskarżonego orzeczenia postanowienie Sądu Najwyższego dotyczy sprawy, w której adwokat, będący członkiem zespołu adwokackiego, zlecił zespołowi prowadzenie własnej sprawy, a następnie kierownik zespołu zlecił prowadzenie sprawy temu adwokatowi.

Pozwana nie była w sprawie zastępowana przez adwokata. Zgodnie zaś z art. 98 § 3 k.p.c., wynagrodzenie adwokata zalicza się do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata. Pozwana wykonująca zawód adwokata podjęła w sprawie czynności procesowe w imieniu własnym i na swoją rzecz, stanowiły więc te czynności działania podjęte przez pozwaną osobiście.

Nie wykazała pozwana utraty zarobku spowodowanej stawiennictwem w sądzie i jego wysokości, stosownie do art. 91 w związku z art. 86 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W rezultacie odpadła możliwość zasądzenia na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu obejmujących utracony zarobek po myśli § 2 art. 98 k.p.c.

Dlatego oddaleniu podlegał wniosek pozwanej, zgłoszony w pierwszej instancji o zasądzenie kosztów procesu.

Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 386 § 1 i 385 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. Ponieważ pozwanej w sprawie nie reprezentował adwokat, oddaleniu stosownie do art. 98 § 3 k.p.c. podlegał jej wniosek o zasądzenie od powoda kosztów postępowania zażaleniowego w wysokości wynagrodzenia adwokata.

SSR del. Marcin Rak SSO Tomasz Tatarczyk SSO Aleksandra Janas