Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 13 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Protokolant Aneta Puślecka

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2014 r. na rozprawie

skargi powoda R. M.

o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 25 października 2013r., sygn. akt III Ca 1224/13

z powództwa R. M.

przeciwko A. P.

o zapłatę

postanawia:

1  odrzucić skargę powoda;

2  nie obciążyć powoda kosztami niniejszego postępowania;

3  przyznać radcy prawnemu M. S. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 166, 05 zł (sto sześćdziesiąt sześć złotych i pięć groszy), w tym kwotę 31,05 zł (trzydzieści jeden złotych i pięć groszy) podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu pozwanej w postępowaniu skargowym.

SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Ca 2053/13

UZASADNIENIE

Powód R. M. wniósł w dniu 14 listopada 2013r. skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 25 października 2013r., sygn akt III Ca 1224/13. Na wezwanie Sądu jako podstawę wznowienia wskazał nowe dowody- nagrania dyktafonowe, wykazujące fałszywe twierdzenia pozwanej. W kolejnym piśmie wskazał, że posiada tysiące godzin nagrań, co wykazuje niemożność w terminie złożenia nagrania dotyczącego niniejszej sprawy, które nie było wyodrębnione. Jego wyodrębnienie w czasie procesu było nierealne, tym bardziej że nagrania te zostały połączone z tysiącami innych, a ich wyodrębnienie nastąpiło po prawomocności orzeczenia. Powód oświadczył, że na to wyodrębnienie poświęcił setki godzin, dlatego nie był w stanie wcześnie pobrać tego dowodu na potrzeby Sądu nie posiadając go na płycie CD. Teraz zaś go posiada.

Pozwana wniosła o odrzucenie skargi jako spóźnionej, ewentualnie o jej oddalenie, skoro powód dysponował nagraniami, ale nie były one wyodrębnione. Zarzuciła, że powód nie wykazał, że środek dowodowy został wykryty po zakończeniu postępowania, a powód nie mógł z niego skorzystać wcześniej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie mogła podlegać merytorycznemu rozpoznaniu.

Mimo bowiem wskazania przez skarżącego ustawowej podstawy wznowienia, wymienionej w art. 403§2 kpc, z treści pism skarżącego złożonych w niniejszej sprawie oraz jego oświadczeń wynika, że w rzeczywistości podstawa ta w sprawie nie zaistniała. Zgodnie z art. 403§2 kpc, można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy,
a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Jak wynika z oświadczeń i twierdzeń powoda, był on w posiadaniu nagrania dotyczącego pozwanej w toku postępowania w sprawie III Ca 1224/13 (sygn. II C 564/12 Sądu Rejonowego w Gliwicach), a więc przed wydaniem wyroku w sprawie III Ca 1224/13, jednak było ono niewyodrębnione. Dopiero po wydaniu prawomocnego wyroku powód nagranie to wyodrębnił i nagrał na płytę CD.

Wskazane okoliczności, na jakie powołał się powód prowadzą do wniosku, że nie zaistniały przesłanki do uznania, że przedstawione przez powoda nagranie stanowi nowy środek dowodowy. Powód bowiem wiedział o jego istnieniu, zatem nie wykrył go po wydaniu prawomocnego wyroku. Nadto realnie mógł skorzystać z tego dowodu w postępowaniu III Ca 1224/13 (sygn. II C 564/12 Sądu Rejonowego w Gliwicach) przy należytej dbałości o własne interesów poprzez poświęcenie odpowiedniego czasu na wyodrębnienie go z posiadanych przez siebie zasobów. Wszak to powód był inicjatorem procesu w sprawie, zatem powinien był należycie przygotować materiał dowodowy. W każdym razie miał obiektywną możliwość skorzystania z powołanych w skardze środków dowodowych już w poprzednim postępowaniu.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że skarga powoda podlega odrzuceniu. Samo bowiem wskazanie w skardze ustawowej podstawy wznowienia nie decyduje o dopuszczalności skargi, lecz podstawa ta rzeczywiście musi istnieć. Tożsamy pogląd prawny sformułował Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 listopada 2013r., sygn. akt IV CZ 79/13, w którym wskazał, że sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi. Taka skarga, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia podlega odrzuceniu. Podał ponadto, że podstawą wznowienia nie może nią być okoliczność faktyczna lub środek dowodowy, z którego strona, obiektywnie oceniając, miała możliwość skorzystania w tym postępowaniu. Musi to być zatem okoliczność lub środek dowodowy, istniejący w czasie trwania poprzedniego postępowania, lecz obiektywnie niemożliwy do ujawnienia dla strony w tym postępowaniu, a więc wówczas "nieujawnialny". Przytoczony pogląd Sąd Okręgowy podziela i czyni podstawą swego rozstrzygnięcia.

Skoro zatem podstawa wznowienia, na jaką powoływał się powód nie istniała, jego skarga jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia podlegała odrzuceniu na podstawie art. 410§1kpc. Zważywszy na obecną sytuację materialną powoda, wynikającą ze złożonego przez niego oświadczenia Sąd Okręgowy uznał zaistnienie podstaw do nieobciążania go kosztami postępowania skargowego na podstawie art. 102kpc. Jednocześnie przyznał ze Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika pozwanej z urzędu należne mu wynagrodzenie – obliczone na podstawie §6 pkt 2 w zw. z §12 ust.1 pkt 1 w zw. z §2 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu( t. jedn. dz. U. z 2013r. poz. 490).

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.

SSO Gabriela Sobczyk