Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Aleksandra Janas

SR del. Anna Hajda

Protokolant Iwona Reterska

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa T. M.

przeciwko J. K. i L. K.

przy udziale interwenienta ubocznego (...) Spółki Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt I C 69/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanych L. K. i J. K. solidarnie na rzecz powoda T. M. kwotę 5.556,06 zł (pięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt sześć złotych i sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 1 grudnia 2012r.;

b)  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 278 zł (dwieście siedemdziesiąt osiem złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu;

2.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 278 zł (dwieście siedemdziesiąt osiem złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR del. Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Aleksandra Janas

Sygn. akt III Ca 1777/13

UZASADNIENIE

Powód T. M. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanych J. K. i L. K. solidarnie kwoty 5.556,06 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 12 2012r. oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdził, że wynajmowany przez niego lokal mieszkalny położony w P. przy ul. (...) został zalany wskutek pęknięcia kolanka w instalacji wodociągowej w mieszkaniu pozwanych.

Sąd Rejonowy w Raciborzu w dniu 18 12 2012r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym polecił pozwanym zapłacić powodowi dochodzone należności.

Pozwani J. K. i L. K. wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się „jego całkowitego uchylenia i przeprowadzenia rozprawy”. W sprzeciwie przyznali, że szkoda nastąpiła z ich winy, bowiem jako osoby nie mające dostatecznych umiejętności do napraw hydraulicznych samodzielnie wymienili kolanko w sieci wodociągowej. Podnieśli, że odpowiedzialność za szkodę winien ponieść (...) Spółka Akcyjna w W., z którym zawarli umowę ubezpieczenia.

Udział do sprawy jako interwenient uboczny zgłosił (...) Spółka Akcyjna w W. , który wnosił o oddalenie powództwa

i zasądzenie na jego rzecz od powodów zwrotu kosztów procesu. Podniósł, że „poczuwanie się do winy przez pozwanych” nie może przesądzać o odpowiedzialności ubezpieczyciela za skutki szkody.

Sąd Rejonowy w Raciborzu w wyroku z dnia 27 08 2013r. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia stwierdził, że ustalenie przyczyny pęknięcia wymagało wiadomości specjalnych w postaci dowodu z opinii biegłego, na potrzeby której należało zabezpieczyć kolanko bądź utrwalić jego wygląd na fotografach – a powód mimo ciążącego na nim obowiązku dowodów takich nie przedstawił (art. 6 k.c.). W ocenie Sądu pierwszej instancji powód nie wykazał na czym miałoby polegać zawinione działanie pozwanych, a zatem „nie da się podjąć rozważań odnośnie winy oraz związku przyczynowego”. Jako podstawę rozstrzygnięcia podał art. 415 k.c. O kosztach procesu zasądzonych od powodów na rzecz pozwanych orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. a na rzecz interwenienta ubocznego na podstawie

art. 107 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżył powód T. M. , który wnosił „o zmianę wyroku i zasądzenie zgodnie z żądaniem przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego bądź uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji i pozostawienie temu Sądowi rozstrzygnięcia co do kosztów obu postępowań”. Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku naruszono:

- praw materialne, tj. regulację art. 415 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że powód nie udowodnił winy pozwanych w powstaniu szkody, gdy z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego wynika, że szkoda powstała u powoda jest wynikiem niewłaściwego, nienależytego zamontowania kolanka przez pozwanego oraz zastosowania używanego zardzewiałego kolanka, które następnie uległo pęknięciu wskutek czego zalaniu uległo mieszkanie powoda – na który to fakt wskazali sami pozwani i uznali powództwo,

- prawo procesowe, tj. regulację art. 229 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie wobec uznania roszczenia przez pozwanych.

W odpowiedzi na apelację interwenient uboczny (...) Spółka Akcyjna w W. wnosił o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, podnosząc że orzeczenie Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powoda przyjmując, że mają one źródło w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę, a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

W szczególności trafnie ocenił, iż w sprawie nie doszło do formalnego uznania przez powództwa pozwanych rozumieniu art. 213 § 2 k.p.c..

Stosownie bowiem do tej regulacji prawnej uznanie powództwo ma miejsce tylko wtedy, gdy pozwany uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji tego godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (zob. wyrok SN z dnia 14 września 1983 r., III CRN 188/83, OSNC 1984, nr 4, poz. 60), co w niniejszej sprawie nie zachodziło, gdyż pozwani wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty jednoznacznie

nie godzili się na wydanie wyroku uwzględniającego powództwo.

Ustalenia składające się na podstawę faktyczna powództwa mają podstawę

we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku źródłach dowodowych.

W zakresie poczynionych ustaleń zawarte w nich informacje są logiczne nawzajem się uzupełniają i potwierdzają, przez co są wiarygodne.

Wbrew zarzutowi apelacji Sąd Rejonowy nie naruszył przy ferowaniu wyroku regulacji art. 229 k.p.c.

Jakkolwiek bowiem pozwani nie kwestionowali swej odpowiedzialności za skutki spowodowanie zalania mieszkania powoda i przyznali, że ponoszą za to winę,

to mogło to budzić wątpliwości w rozumieniu tej regulacji, gdyż jak słusznie podniósł Sąd Rejonowy pękniecie kolanka mogło być następstwem nie tylko nieprawidłowego montażu kolanka, ale również użycia jego niewłaściwego modelu, zamontowania zniszczonego kolanka lub z innych przyczyn.

Wbrew jednak temu co przyjął Sąd pierwszej instancji - w materiale sprawy -ustalenie przyczyn pęknięcia kolanka nie wymagało wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 k.p.c.

Z materiału sprawy w szczególności z zeznań powoda oraz świadka B. K. wynika bowiem, iż powód przeprowadzając samodzielnie w swym mieszkaniu remont sieci wodociągowej zamontował stare zardzewiałe kolanko (zeznania powoda

k- 101 i 102 akt; zeznania świadka B. K. k-110 akt) , co rodzi uzasadniony wniosek, że było to przyczyną jego pęknięcia (art. 230 k.p.c.).

Ponadto z zeznań pozwanej wynika, iż wiedziała ona w jaki sposób jest przeprowadzany przez pozwanego remont i godziła się na to (dowód zeznania pozwanej

k-102 akt).

Dlatego uzupełniono podstawę faktyczną orzeczenia ustalając dodatkowo,

że przyczyną zalania mieszkania powoda było zamontowanie przez pozwanego w sieci wodociągowej znajdującej się w jego mieszkaniu starego zardzewiałego kolanka.

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższą modyfikacja przyjął za własne ustalenia Sądu pierwszej instancji.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy u uchwale z dnia 19 02 2013r. III CZP 63/12 OSNC 2013/7-8/81, LEX nr 1271658, Rzeczposp. PCD 2013/43/3, Biul.SN 2013/2/9), źródłem dochodzonych przez powodów roszczeń stanowi regulacja art. 415 k.c., co rodziło po ich stronie obowiązek wykazania w toku postępowania,

że do zalania ich mieszkania doszło z winy pozwanych.

Z poczynionych ustaleń wynika, iż przyczyną przelania się wody z mieszkania pozwanych do mieszkania powoda było pęknięcie zamontowanie przez pozwanego

w sieci wodociągowej starego zardzewiałego kolanka, na co pozwana się godziła (powyżej).

W chwili jego zamontowania pozwani mogli i powinni byli zatem przewidzieć,

że może doprowadzić to do awarii sieci wodociągowej i w następstwie tego do wycieku z niej wody oraz zalania mieszkania powoda, przez co z mocy przywołanej regulacji prawnej ponoszą oni winę za szkody powstałe w majątku powoda w wyniku zalania jego mieszkania.

Zakres ich odpowiedzialności wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c. zgodnie

z którą pozwani są zobowiązana do zrekompensowania powodowi szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.) będącej normalnym następstwem zdarzenia z którego szkoda wynikła.

W wyniku zalania w mieszkaniu powoda doszło do odklejenia się i spadania tapet w kuchni oraz w pokoju, a także uszkodzenia telewizora.

Koszt remontu mieszkania wynosi 5.476,06zł, a koszt naprawy telewizora wyniósł 80zł, łącznie 5.556,06zł.

Związany z tym uszczerbek w majątku powodów stanowi stratę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. która mieści się w granicach wyznaczonych w art. 361 § 1 k.c.

Do chwili obecnej szkoda ta nie została powodowi zrekompensowania,

co rodzi po jego stronie skuteczne względem pozwanych roszczenie o zapłatę odszkodowania oraz z mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie się pozwanych w zapłacie tej należności.

Czyni to powództwo oraz apelację uzasadnionymi, co prowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku i zasądzenia od pozwanych na rzecz powodów dochodzonych należności oraz w oparciu o regulację art. 98 § 1 k.p.c. do zmiany rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Reasumując z podanych powyżej względów wyrok Sądu pierwszej instancji jest wadliwy i dlatego apelację powoda jako uzasadnioną uwzględniono, orzekając jak w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzekano na mocy art. 98 § 1 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż pozwani w całości ulegli w tym postępowaniu i powinni zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty.

SSR del. Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Aleksandra Janas