Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

SO Roman Troll

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ulicy (...) (...) w G.

przy udziale interwenienta ubocznego (...) Spółki Akcyjnej (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 24 marca 2017 r., sygn. akt I C 714/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Roman Troll SSO Magdalena Hupa – Dębska SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1768/17

UZASADNIENIE

Powódka K. K. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ulicy (...) (...) w G. kwoty 6.600zł

z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że w dniu 26 04 2012r. został zalany zajmowany

przez nią lokal mieszkalny położony w G. przy ul. (...). Do zalania lokalu doszło na skutek pęknięcia podejścia pod wodomierz od strony pionu wodnego

w położonym powyżej mieszkaniu pod nr (...), na odcinku będącym częścią wspólną sieci i pozwana na zasadach ryzyka (art. 435 k.c.) zobowiązana jest zrekompensować jej poniesioną w następstwie tego szkodę.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ulicy (...) (...) w G. wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu oraz o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu (...) Spółkę Akcyjną V. (...) G..

Zarzuciła, że nie powódka nie wykazała legitymacji czynnej, podstawy prawnej roszczenia oraz jej odpowiedzialności za szkodę.

Udział do sprawy jako interwenient uboczny zgłosiła (...) Spółka Akcyjna V. (...) G. , która wnosiła o oddalenie powództwa oraz podnosiła, że obowiązek naprawienia przez nią szkody powstaje jedynie w razie takiego działania lub zaniechania ubezpieczonego (zaniedbania w wykonaniu obowiązku), które noszą znamiona winy.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 24 03 2017r. uwzględnił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu i nieuiszczonych kosztach sądowych.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia stwierdził, że podstawą odpowiedzialności pozwanej za szkodę nie stanowi - przywołana przez powódkę -regulacja art. 433 k.c., lecz regulacja art. 415 k.c. statuująca odpowiedzialność

za powstanie szkody na zasadzie winy. Wskazał, że z materiału sprawy wynika, że nie-szczelność i wyciek wody nastąpił na połączeniu rurki PCV z zaworem odcinającym wodę do mieszkania numer (...) od strony pionu wodnego. Miejsce nieszczelności znajdowało się przed zaworem (spowodowało to konieczność wyłączenia w piwnicy całego pionu), tj. w miejscu należącym do części wspólnej. Jakkolwiek dokonanie montażu licznika należy do obowiązków użytkownika lokalu, to jego odbiór i oplombo-wanie jest obowiązkiem zarządcy, z czego pozwana dokonała w dniu 10 11 2011r. Ponadto przed samym zdarzeniem zarządca kontrolował stan instalacji wodnej oceniając ją „jako zadawalającą”. Dlatego pomimo, że użytkownik lokalu dokonał

we własnym zakresie i na swój koszt wymiany wodomierza pozwana ponosi odpowiedzialność za powstałą szkodę. Stwierdził, że zgodnie z opinią biegłego całkowita szkoda, która poniosła powódka w związku z zalaniem jej mieszkania wynosi 9.340,20zł i wobec tego, że dochodzi ona z tego tytułu kwoty niższej, uznał powództwo za uzasadnione. O należnych powódce od pozwanej odsetkach za opóźnienie w speł-nieniu zasądzonego świadczenia do dnia 31 12 2015r. orzekał w oparciu o regulację

art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 359 § 3 k.c. (w obowiązującym wówczas jej brzmieniu), a o dalszych odsetkach przy zastosowaniu regulacji art. 481 §1 i 2 k.c.

w związku z art. 359 § 2 k.c.

O kosztach procesu zasądzonych orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ulicy (...) (...) w G. , która wnosił o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa

i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono:

- prawo procesowe, tj. regulację art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, przez przyjęcie,

iż do zalania lokalu powódki doszło z przyczyn leżących po jej stronie, podczas,

gdy z opinii biegłego wynika, iż przyczyną wycieku wody była dokonana na zlecenie powódki – w sposób rażąco niezgodny ze sztuką budowlaną - przebudowa przyłącza wody,

- prawo materialne, tj. regulację art. 415 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie

i przypisanie pozwanej odpowiedzialności za skodę powstałą w lokalu powódki, pomimo braku jej winy, gdyż z opinii biegłego wynika, że przyczyną wycieku wody było dokonanie przebudowy przyłącza przez podmiot działający na zlecenie

i za zgodą powódki w sposób rażący niezgodny ze sztuką budowlany.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powódki przyjmując, że mają one źródło w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę, a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia składające się na podstawę faktyczna powództwa mają podstawę

we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku źródłach dowodowych,

których ocena jest logiczna i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Skarżąca w ramach zarzutu naruszenia przy ferowaniu wyroku prawa procesowego - regulacji art. 233 § 1 k.p.c. - w istocie kwestionuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę prawną (zarzut odpowiada treści zarzutowi naruszenia regulacji

art. 415 k.c.), wobec czego nie ma on wpływu na powyższą ocenę.

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższą modyfikacja przyjął za własne ustalenia Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

W szczególności Sąd pierwszej instancji trafnie przyjął, iż źródłem dochodzonych należności nie jest wskazana przez powódkę regulacja art. 433 k.c.

lecz regulacja art. 415 k.c. (np. uchwała z dnia 19 02 2013r. III CZP 63/12 OSNC 2013/7-8/81, LEX nr 1271658, Rzeczposp. PCD 2013/43/3, Biul.SN 2013/2/9),

co stosownie do regulacji art. 6 k.c. rodziło po stronie powódki obowiązek wykazania

w toku postępowania, że do zalania jej mieszkania doszło z winy pozwanej.

Z poczynionych ustaleń wynika, iż przyczyną przelania się wody z mieszkania położonego powyżej (nr 16) do mieszkania powódki(nr 12) była nieszczelność i wyciek wody na połączeniu rurki PCV z zaworem odcinającym dopływ wody do mieszkania pod nr (...).

Jakkolwiek przebudowy tego przyłącza dokonano na zlecenie i za zgodą właściciela tego lokalu (apelacja wadliwie podnosi, że dokonano tego na zlecenie powódki), to na pozwanej jako zarządy nieruchomości ciążył obowiązek odbioru tych prac, w tym przeprowadzenia badań ciśnieniowych, a co najmniej wyegzekwowania ich przeprowadzenie, czego finalnym zderzeniem było oplombowanie wodomierza,

a następnie przeprowadzanie okresowych kontroli sieci wodociągowej.

Badania ciśnieniowe szczelności tego przyłącza nie zostały jednak przeprowadzenia (wodomierz został oplombowany bez ich przeprowadzenia),

a następnie w czasie bezpośrednio poprzedzającym zalanie mieszkania powódki

nie przeprowadzono także w sposób należyty kontroli sieci wodociągowej (z opinii biegłego wynika, że przebudowy dokonano w sposób rażąco niezgodny ze sztuką budowlaną, co powinno być stwierdzone już na pierwszy rzut oka przy oplombowaniu wodomierza oraz w czasie kontroli, gdyż rury systemowe były na wprost łączone

z elementami stalowymi, a trójnik i zawór był „bez złączek”).

Po zamontowania tego przyłącza oraz w czasie przeprowadzonej kontroli pozwana mogła i powinna była zatem przewidzieć, że może doprowadzić to do awarii sieci wodociągowej i w następstwie tego do wycieku z niej wody oraz zalania mieszkania powódki, przez co z mocy przywołanej regulacji prawnej ponosi ona winę za szkody powstałe w majątku powódki w wyniku zalania tego mieszkania.

Zakres jej odpowiedzialności wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c. zgodnie

z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania powódce szkody

(w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.) będącej normalnym następstwem zdarzenia z którego szkoda wynikła.

Z niekwestionowanych przez skarżąca ustaleń wynika, że koszt remontu mieszkania powódki zamykają się kwotą 9.340,20zł, która - na co słusznie zwraca uwagę Sąd Rejonowy - jest niższa od dochodzonej przez powódkę należności.

Związany z tym uszczerbek w majątku powódki stanowi stratę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. która mieści się w granicach wyznaczonych w art. 361 § 1 k.c.

Do chwili obecnej szkoda ta nie została powódce zrekompensowania, co rodzi po jej stronie skuteczne względem pozwanej roszczenie o zapłatę odszkodowania

oraz z mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie się w jego zapłacie.

Czyni to powództwo uzasadnionymi, co znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku.

Dlatego apelacja jest bezzasadna w rozumieniu art. 385 k.p.c. i jako taka

z mocy zawartej w nim regulacji podlegała ona oddaleniu.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzekano na mocy art. 98 § 1 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż pozwana w całości uległa w tym postępowaniu i po-winna zwrócić powódce poniesione przez nią koszty zastępstwa procesowego.

SSO Roman Troll SSO Magdalena Hupa – Dębska SSO Leszek Dąbek