Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III Ca 1740/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-03-18

Sygn. akt III Ca 1740/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędzia SO Anna Hajda

SR del. Marcin Rak

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko B. G. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 12 września 2014 r., sygn. akt I C 240/14

oddala apelację.

SSR del. Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Anna Hajda

Sygn. akt: III Ca 1740/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym z 12 września 2014r. wyrokiem Sąd Rejonowy w Gliwicach umarzył postępowanie w części – co do kwoty 506,19 zł, zasądził od pozwanego B. G. (1) na rzecz powoda H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 10 740,51zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 27 czerwca 2013r., oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł kosztach postępowania obciążając nimi strony po połowie.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 24 czerwca 2008r. B. G. (2) zawarł z (...) Bank Spółką Akcyjną we W. umowę pożyczki nr (...) – europożyczka na karcie V..

Zgodnie z umową Bank udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 12 997,14 zł, przy czym jedynie kwota 10000 zł miała zostać pozostawiona do dyspozycji pozwanego. Pożyczkobiorca zobowiązał się do spłaty pożyczki w 60 ratach, płatnych w kwotach i terminach określonych w harmonogramie spłat, stanowiącym załącznik do umowy. Ostatnia rata miała być płatna do dnia 25 czerwca 2013r. (§ 2 ust. 1 i 2 umowy). Postanowienia umowy przewidywały, że pożyczka jest oprocentowana - 16 % w stosunku rocznym. Ponadto strony uzgodniły, że umowne oprocentowanie zadłużenia przeterminowanego odpowiada wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym. W § 2 ust. 11 umowy zastrzeżono, że kredytodawca jest uprawniony do wypowiedzenia umowy, w przypadku wystąpienia zwłoki z zapłatą co najmniej dwóch pełnych rat za co najmniej dwa okresy płatności. Wypowiedzenie miało zostać poprzedzone wezwaniem do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Termin wypowiedzenia umowy określono na 30 dni. W następnym dniu po upływie ostatniego dnia terminu wypowiedzenia całe zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wraz z odsetkami i należnymi opłatami miało stać się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, od którego Bank miał pobierać odsetki w wysokości określonej w § 12 umowy.

Ponadto na mocy umowy z dnia 24 czerwca 2008r. Bank wydał pozwanemu kartę kredytową i przyznał limit kredytowy. Zawarta umowa przewidywała limit w wysokości od 1.000 zł do 100.000 zł.

(...) Bank SA we W. wypłaciło pozwanemu umówioną sumę pieniężną.

Pozwany w okresie od listopada 2009r. do sierpnia 2010r. nie spłacał żadnych rat, ani z tytułu rat pożyczki, ani celem spłaty należności wynikającej z przyznanego limitu kredytowego.

Wobec wystąpienia zaległości w spłacie pożyczki (...) Bank SA we W. pismem z dnia 31 maja 2010r. wypowiedział zawartą z pozwanym umowę z dnia 24 czerwca 2008 r. Pożyczkodawca ocenił, że wypowiedzenie stało się skuteczne z dniem 5 lipca 2010 r.

W dniu 13 września 2011r. Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), który na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 21 października 2011r., wydanego w sprawie o sygn. akt II Co 8739/11, został opatrzony klauzulą wykonalności. Na podstawie opisanego tytułu wykonawczego Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gliwicach wszczął i prowadził przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne (sygn. KM 1782/12). Postępowanie to zostało umorzone na wniosek Banku postanowieniem z dnia 30 grudnia 2013 roku.

W dniu 7 czerwca 2013r. (...) Bank S.A. we W. zawarł z H. I Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w K. umowę sprzedaży wierzytelności, zmienioną aneksem z dnia 24 czerwca 2013r., na mocy której Bank przeniósł wierzytelność przysługującą mu między innymi w stosunku do B. G. (1), która wynikała z zawartej z pozwanym umowy z dnia 24 czerwca 2008r.

Pismem z dnia 10 czerwca 2013r. Bank zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności. Powód pismem z dnia 10 czerwca 2013r. wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia wynikającego z umowy nr (...).

Zadłużenie pozwanego z tytułu umowy według stanu na dzień zawarcia umowy przelewu wynosiło 10.740,51 zł tytułem niespłaconego kapitału. Ponadto Bank naliczył pozwanemu odsetki karne w kwocie 7.311,63 zł i odsetki umowne w kwocie 189,68 zł.

Sąd Rejonowy wskazał, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują postanowienia zawartej przez pozwanego z Bankiem umowy, przepisy Kodeksu cywilnego, dotyczące umowy pożyczki (art. 720 – 724 k.c.) oraz przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U. 2002, Nr 72, poz. 665 ze zm.), w szczególności dotyczące umowy kredytu (art. 69 i n. ustawy; zawarta przez pozwanego umowa dotyczyła również przyznania mu przez Bank limitu kredytowego i wydania karty kredytowej). Wskazał także, że pozwany nie kwestionował faktu zawarcia umowy, wysokości żądania w zakresie należności głównej (wysokości niespłaconego kapitału), złożenia przez Bank oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, jak również ostatecznie braku regulowania rat w okresie od listopada 2009r. do sierpnia 2010r. Pozwany zakwestionował jedynie skuteczność dokonanego wypowiedzenia - wskazywał na brak wezwania do zapłaty

Sąd Rejonowy uznał, że zasadny jest zarzut skuteczności wypowiedzenia umowy. Zgodnie z treścią zawartej przez pozwanego (...) Bank SA we W. umowy Bank został uprawniony do wypowiedzenia umowy w określonych warunkach (ściśle określona zaległość). Przy czym wypowiedzenie winno zostać poprzedzone korespondencyjnym wezwaniem do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem wypowiedzenia. Powód nie wykazał, aby złożone przez Bank oświadczenie o wypowiedzeniu z dnia 31 maja 2010r. zostało poprzedzone takim wezwaniem do zapłaty. Nie przedłożył jakichkolwiek dowodów na tę okoliczność. Tymczasem pozwany już w sprzeciwie od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym zakwestionował skuteczność

dokonanego wypowiedzenia, powołując się na brak owego obligatoryjnego wezwania. Powód, pomimo takiego stanowiska pozwanego, nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych w tym zakresie, ograniczył się jedynie do wskazania w kolejnym piśmie procesowym, że takie wezwanie miało miejsce. W konsekwencji Sąd stwierdził, że zawarta przez pozwanego z (...) Bankiem SA we W. umowa nadal obowiązywała, a więc obowiązywał również harmonogram spłat pożyczki (pozwany nadal był zobligowany do spłaty na warunkach – w terminach i wysokościach - określonych w harmonogramie). Zaś Bank, a następnie pozwany, nie był uprawniony do żądania od pozwanego spłaty całej należności od razu i naliczania dalszych odsetek z tytułu opóźnienia od całej należności.

Pozwany nie kwestionował wysokości niespłaconego kapitału głównego. Wobec stwierdzenia przez Sąd braku skuteczności wypowiedzenia umowy, wskazana w pozwie kwota odsetek (naliczona przez Bank i powoda przy uwzględnieniu wypowiedzenia umowy jako skutecznego) nie odzwierciedla rzeczywistego zadłużenia pozwanego w zakresie roszczenia odsetkowego. Jednocześnie powód nie załączył dokumentów pozwalających na ustalenie wysokości należnych odsetek (np. harmonogramu spłat), czyniąc tym samym niemożliwym ocenę zasadności powództwa w części przekraczającej niespłaconą kwotę kapitału (niekwestionowanej), a to w zakresie naliczonych odsetek umownych i karnych. Sąd Rejonowy o odsetkach orzekł po myśli art. 481 § 1 i 2 k.c. Odsetki zastrzeżono w wysokości określonej postanowieniami zawartej przez pozwanego umowy, od dnia 27 czerwca 2013r., tj. po upływie terminu płatności ostatniej raty (miała być płatna 25 czerwca 2013r.), co też zgodne było z żądaniem pozwu.

Powód w apelacji obejmującej wyrok w części oddalającej powództwo zarzucił naruszenie prawa procesowego to jest przepisu 233 k.p.c. przez brak wszechstronnej analizy materiał dowodowego i w konsekwencji uznanie, że przedstawiony przez powoda materiał dowodowy nie może stanowić podstawy wydania orzeczenia uwzględniającego powództwo w całości. Powód wniósł o uwzględnienie powództwa w całości względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania za obie instancje. W uzasadnieniu powód przedstawił sposób wyliczenia odsetek karnych i umownych oraz wyliczenia odsetek w tabelach oraz dołączył regulamin udzielania pożyczek kredytów przez (...) Bank SA.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji oraz podstawę prawną rozstrzygnięcia, unikając zbędnych powtórzeń przyjmuje je za własne. Jako zupełnie nieuzasadniony ocenić należy zarzut zawarty w apelacji. Poprzednik prawny

powoda nie dopełnił warunków i w sposób nieprawidłowy dokonał wypowiedzenia umowy pożyczki łączącej go z pozwaną. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił, iż wobec braku skutecznego wypowiedzenia niezasadne było naliczanie przez powoda odsetek karnych wynikających z umowy. Pozwany nie kwestionował tego, że nie spłacał należności wynikającej z umowy, nie kwestionował wysokości należności głównej. Niemniej jednak aby móc wyliczyć odsetki wynikające z umowy koniecznym jest posłużenie się harmonogramem spłat zawierającym terminy i kwoty kolejnych rat pożyczki. Powód tego dokumentu nie przedstawił. W żadnej mierze nie może go zastąpić wyliczenie znajdujące sie z treści apelacji .

Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że to na powodzie ciążył obowiązek wykazania dokumentami swoich twierdzeń, obowiązek ten wynika z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. , a zatem mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak sentencji.

SSR del. Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Anna Hajda

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Aneta Puślecka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Magdalena Balion-Hajduk,  Anna Hajda ,  Marcin Rak
Data wytworzenia informacji: