Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

Sędzia SR (del.) Barbara Konińska

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy R.

przeciwko D. L.

o eksmisję

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 30 kwietnia 2013 r., sygn. akt I C 216/13

1  zmienia zaskarżony wyrok:

a  w punkcie I w ten sposób, że dodaje punkt I.1 w którym ustala, iż pozwanemu przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu do czasu złożenia pozwanemu przez Gminę R. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego,

b  w punkcie II w ten sposób, że nie obciąża pozwanego kosztami procesu;

1  oddala apelację w pozostałej części;

2  przyznaje adwokatowi S. Z. od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Raciborzu) kwotę 110,70 (sto dziesięć 70/100) złotych, w tym kwotę 20,70 (dwadzieścia 70/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Barbara Konińska SSO Tomasz Tatarczyk SSO Lucyna Morys-Magiera

Sygn. akt III Ca 1670/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 30 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy nakazał pozwanemu opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego położonego przy ulicy (...) w R. i zasądził od pozwanego na rzecz powódki 320 złotych tytułem kosztów procesu. Sąd ustalił, że umową z 15 marca 1977 roku J. K. najął od poprzednika prawnego Gminy R. lokal mieszkalny położony w R. przy ul. (...). Właścicielem tego lokalu jest obecnie powodowa gmina. Około 2006 roku J. K. umożliwił pozwanemu zamieszkiwanie w lokalu, który jest przedmiotem sprawy. Od tego czasu pozwany zamieszkuje w tym lokalu. W dniu 10 października 2012 roku J. K. zmarł. Żądanie eksmisji uznał Sąd za usprawiedliwione. Wskazał, że powódce jako właścicielowi lokalu przysługuje roszczenie wydobywcze uregulowane w art. 222 § 1 k.c. Pozwany nie udowodnił, że posiada skuteczne wobec powódki prawo do władania lokalem. Wobec braku tytułu prawnego do zajmowania lokalu pozwany obowiązany jest lokal opuścić. Stwierdził Sąd, że w sprawie nie ma zastosowania ustawa z 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, pozwany nie uzyskał bowiem statusu lokatora w rozumieniu tej ustawy. W rezultacie nie orzekł Sąd o uprawnieniu pozwanego do lokalu socjalnego. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparł Sąd o art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

W apelacji pozwany wywiódł, że w spornym lokalu mieszka od 2002r., zarzucił nieważność postępowania spowodowaną pozbawieniem go możności obrony swych praw przez nieustanowienie pełnomocnika z urzędu, obrazę prawa materialnego – art. 14 ust. 1 w związku z ust. 4 ustawy o ochronie prawa lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego polegającą na nierozstrzygnięciu o prawie pozwanego do lokalu socjalnego w sytuacji, gdy takie orzeczenie było obligatoryjne z uwagi na niepełnosprawność pozwanego. W oparciu o te zarzuty skarżący domagał się uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku, zmiany wyroku przez przyznanie pozwanemu prawa do lokalu socjalnego, przyznania kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.

Powódka nie sprzeciwiając się przyznaniu pozwanemu przez sąd lokalu socjalnego oświadczyła, że lokal ten pozwanemu dostarczy zgodnie z przepisami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Pozwany nie został pozbawiony możności obrony swych praw, o czynnościach sądowych został powiadomiony, w postępowaniu uczestniczył, złożył zeznania, sąd nie miał obowiązku z urzędu ustanowić dla niego pełnomocnika.

Zarzut nieważności postępowania oparty o art. 379 pkt 5 k.p.c. jest nieuzasadniony i w tym zakresie apelacja nie mogła odnieść skutku.

Ustaliwszy, ze pozwany nie posiada tytułu prawnego do zajmowania spornego lokalu zasadnie Sąd Rejonowy nakazał mu opróżnienie i opuszczenie tego lokalu. Apelacja rozstrzygnięcia tego nie podważa.

W sprawie należało zastosować regulację ustawy z 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Pozwany, jak wynika z ustaleń Sądu Rejonowego, zamieszkiwał w spornym lokalu od kilku lat. W lokalu tym został zameldowany 14 września 2006r., o czym świadczą zawarte w aktach sprawy dane ze zbiorów meldunkowych. Lokal udostępnił pozwanemu najemca. Przyjąć trzeba w realiach stanu faktycznego sprawy, że z najemcą lokalu wiązała pozwanego umowa użyczenia. Pozwany swoje uprawnienie do korzystania z lokalu wywodził od najemcy, zatem wobec ustania stosunku najmu obowiązany jest lokal wydać właścicielowi. Używając lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności pozwany był lokatorem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 21 czerwca 2001r.

Z uwagi na niepełnosprawność pozwanego, stwierdzoną w załączonym do akt sprawy orzeczeniu oraz jego szczególnie trudną sytuację życiową i materialną orzec należało pozytywnie o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego stosownie do art. 14 ust. 1, 2 i 4 pkt 2 powołanej ustawy, a w oparciu o art. 14 ust. 6 ustawy wstrzymać wykonanie opróżnienia lokalu do czasu złożenia pozwanemu przez Gminę R. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 386 § 1 i 385 k.p.c., o kosztach procesu – po myśli art. 102 k.p.c., o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu w postępowaniu odwoławczym przez adwokata ustanowionego z urzędu – w oparciu o § 10 pkt 1 w związku z § 13 ust. 1 pkt 1, 19 pkt 1 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu