Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Hajda

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2014 roku sprawy

z powództwa G. L.

przeciwko D. P. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 26 marca 2014r., sygn. akt II C 2300/13

1)  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie drugim w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki od kwoty 60,00 ( sześćdziesiąt) złotych za okres od dnia 16 lipca 2013 roku do dnia 17 marca 2014 roku, a w pozostałym zakresie oddala powództwo;

2)  oddala apelację w pozostałej części;

3)  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania odwoławczego.

SSO Anna Hajda

Sygn. akt III Ca 1547/14

UZASADNIENIE

Powód G. L. domagał się zasądzenia od pozwanego D. P. (2) kwoty 81 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 60 zł od dnia 12 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 21 zł od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty, a także zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W toku postępowania, w odpowiedzi na pozew pozwany uznał roszczenie i w dniu 18 marca 2014 r. zapłacił kwotę główną dochodzoną pozwem.

Na rozprawie w dniu 26 marca 2014r. powód podtrzymał swoje żądanie w zakresie zapłaty odsetek oraz kosztów procesu, cofając powództwo co do kwoty głównej.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach w punkcie pierwszym umorzył postępowanie co do kwoty należności głównej, w punkcie drugim Sąd oddalił powództwo w zakresie roszczenia dotyczącego odsetek, a w punkcie trzecim zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 51,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, oddalając dalej idące roszczenie powoda w tym zakresie.

Wskazał Sąd Rejonowy, że okoliczności sprawy nie były między stronami sporne – pozwany uznał zawarte w pozwie roszczenie i w toku procesu zapłacił kwotę główną 81 zł. W dniu 13 czerwca 2011 r. za pośrednictwem elektronicznych środków przekazu zakupił od pozwanego będącego przedsiębiorcą towar o wartości 438,97 zł. Sprzedany towar miał wady uniemożliwiające normalne z niego korzystanie, a pozwany tych wad nie usunął, dlatego powód zwrócił pozwanemu zakupiony towar w dniu 13 grudnia 2011 r. Następnie powód złożył pozew o zapłatę kwoty 465 zł do Stałego Polubownego Sądu Konsumenckiego. Pozwany uznał w całości powyższe roszczenie i w dniu 11 grudnia 2012 r. zwrócił powodowi kwotę 465 zł przelewem bankowym. Pozwany nie doliczył jednak odsetek ustawowych od tej kwoty za powstałe opóźnienie. Pozwany nie reagował na przedsądowe wezwania powoda do zapłaty dochodzonej niniejszym pozwem kwoty 60 zł.

W takim stanie sprawy w związku z cofnięciem pozwu w zakresie żądania zapłaty kwoty głównej, Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku umorzył postępowanie w tym zakresie, uznając uprzednio, że cofnięcie pozwu było dopuszczalne z mocy art. 203 § 4 k.p.c.

Równocześnie Sąd Rejonowy oddalił powództwo w zakresie roszczenia dotyczącego odsetek od kwoty 60 zł, bowiem suma ta stanowiła odsetki od innego świadczenia pieniężnego a w myśl art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Oddalenie roszczenia o zasądzenie odsetek od kwoty 21 zł nastąpiło z tego powodu, że kwota ta stanowi koszty niniejszego procesu – wydatek poniesiony w związku ze sporządzeniem pozwu .

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w punkcie 3 sentencji wyroku zostało wydane na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego jako przegrywającego sprawę kwotę 51 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na sumę tą składała się kwota 30 zł uiszczona tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 21 zł poniesiona z tytułu wydatku związanego ze sporządzeniem pozwu. W tym ostatnim zakresie wyrok powinien zostać zmieniony przez Instancję Odwoławczą, bowiem kwota 21 zł została już zapłacona przez pozwanego jako kwota główna przelewem z dnia 18 marca 2014 r.

Sąd oddalił żądanie powoda zasądzenia kwoty 55 zł tytułem utraconego zarobku, bowiem w ocenie Sądu powód nie wykazał, by rzeczywiście utracił taką kwotę w związku ze stawiennictwem na rozprawę w dniu 26 marca 2014 r. Na pytanie Przewodniczącego powód wskazał, że z zawodu jest księgowym i jego praca nie wymaga codziennych wizyt w siedzibie pracodawcy w K., może pracować z domu. Zatem przedstawione zaświadczenie o utracie zarobku w dniu 26 marca 2014 r. nie przystaje do okoliczności faktycznych. Abstrahując od możliwości świadczenia pracy w warunkach domowych, odległość między siedzibą Sądu a miejscem świadczenia pracy nie jest tak duża by powód nie mógł być obecny w siedzibie pracodawcy i świadczyć pracy na miejscu przez cały dzień roboczy.

Z wyżej wskazanym orzeczeniem nie zgodził się powód wywodząc apelację, domagając się zmiany wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odsetek naliczanych z kwoty 60,00 złotych począwszy od dnia 16 lipca 2013 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu na rzecz powoda wszystkich kosztów procesu, w tym także kosztów apelacji. Skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa, a to art. 471 kc, art. 474 kc, art. 494 kc, art. 556 § 1 kc, art. 560 § 1 kc, art. 581 kc, art. 98 § 1 i § 2 kpc, art. 109 § 2 kpc oraz art. 86 ust 1 w zw. z art. 91 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda w nieznacznej części okazała się być zasadna. Uszło bowiem uwadze Sądu Rejonowego, że istotnie – stosownie do treści art. 482 § 1 kc od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy powodowi przysługiwało roszczenie o odsetki od dochodzonej pozwem kwoty od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 16 lipca 2013 roku do dnia zapłaty. Biorąc powyższe pod uwagę we wskazanym wyżej zakresie zaskarżone orzeczenie musiało ulec zmianie, stosownie do dyspozycji powołanego wyżej przepisu. Dlatego na podstawie art. 386 § 1 kpc wyrok w punkcie drugim został zmieniony poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda ustawowych odsetek od kwoty 60,00 złotych za okres od dnia 16 lipca 2013 roku do dnia zapłaty tj. do dnia 17 marca 2014 roku. Dalej idące roszczenie podlegało oddaleniu.

Dalej idąca apelacja nie mogła odnieść spodziewanego skutku. Trafnie wskazał Sąd I instancji, że powód nie wykazał, by rzeczywiście utracił kwotę 55,00 złotych w związku ze stawiennictwem na rozprawę w dniu 26 marca 2014 r. Faktycznie powód wskazywał, że może świadczyć pracę w swoim miejscu zamieszkania, które bez wątpienia mieści się w G.. Podkreślenia wymaga, że także z treści korespondencji wymienianej między stronami w trybie przedproceswej wynika, że powód zamieszkuje w G.. Zatem domagając się zwrotu utraconego zarobku wobec niemożności świadczenia pracy w K. powód winien wykazać, że w tym właśnie dniu obowiązany był do świadczenia pracy w siedzibie pracodawcy. Z drugiej strony treść zaświadczenia złożonego do akt sprawy ( k. 36 akt) uniemożliwia dokonanie weryfikacji osoby podpisującej zaświadczenie wobec nieczytelności podpisu złożonego pod zaświadczeniem i braku innych danych umożliwiających dokonanie takiej weryfikacji. Reasumując powyższe nie sposób przyjąć za powodem by wykazał, że kwota 55,00 złotych została przezeń faktycznie utracona wobec stawiennictwa w Sądzie. Dlatego w tym zakresie apelacja została oddalona, stosownie do dyspozycji art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do dyspozycji art. 102 kpc. Apelacja odniosła skutek w nieznacznej części, co do kwoty 5,24 złote, zatem – w ocenie Sądu Okręgowego – ziściły się przesłanki uzasadniające odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami tego postępowania w zakresie w jakim – stosownie do wyniku tego postępowania – byłby obowiązany je ponieść. Dlatego orzeczono jak w punkcie drugim wyroku.

SSO Anna Hajda