Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Arkadia Wyraz – Wieczorek

Sędzia SO Anna Hajda (spr.)

Sędzia SR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa P. M.

przeciwko R. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt I C 1175/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Anna Hajda

UZASADNIENIE

Powód P. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. S. kwoty 6.100 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 08 września 2012r. oraz kosztami postępowania według norm przepisanych.

Pozwany R. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 11 marca 2015 roku Sąd Rejonowy w Jastrzębiu – Zdroju w punkcie pierwszym zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.500 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 września 2012 roku, w punkcie drugim w pozostałej części powództwo oddalono, w punkcie trzecim zasądził Sąd Rejonowy od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.119,77 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, a w punkcie czwartym orzeczono w przedmiocie zwrotu niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Podstawą tej treści rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy

Powód P. M. jest właścicielem samochodu osobowego marki S. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2001.

W październiku 2011r. powód oddał w/w samochód do warsztatu pozwanego R. S. celem zdiagnozowania przyczyn głośnej pracy pojazdu i odczuwalnego szarpania w trakcie jazdy. Pracownik pozwanego K. S. stwierdził, iż przyczyną szarpania jest nadmierne zużycie przegubów półosi oraz zalecił wymianę przegubów półosi. W związku z tym powód w listopadzie 2011r. zlecił pozwanemu wymianę przegubów półosi – półosie te zostały w warsztacie pozwanego zdemontowano, zamontowano nowe, ale z uwagi na to, że nie pasowały od razu je wymontowano i zamontowano poprzednie.

W dniu 10 stycznia 2012r. powód P. M. kupił nowe półosie napędowe (...) (...) S./G./A. za cenę 700 zł i przywiózł je do warsztatu pozwanego celem zamontowania w swoim samochodzie.

Te półosie zostały zamontowane w pojeździe powoda w warsztacie pozwanego w połowie stycznia 2012r. Montażu dokonywał pracownik pozwanego P. N.. Po dokonanym montażu J. K. wjechał samochodem powoda na kanał i stwierdził brak dwóch śrub mocujących przegub wewnętrzny do kołnierza wystającego ze skrzyni biegów. Zgłosił brak tych śrub i śruby zostały uzupełnione. W chwili kiedy stwierdził brak tych śrub, to nie sprawdził, czy pozostałe cztery śruby są dokręcone.

Po dokonanej wymianie przegubów półosi powód odebrał samochód płacąc pozwanemu za wykonaną usługę. Po kilku dniach od odbioru powód przy ruszaniu wyczuł wibracje na kierownicy. W lutym 2012r. powód ponownie oddał swój samochód do warsztatu pozwanego celem wymiany przewodów hamulcowych, pracownicy mieli również zdiagnozować przyczynę drgań na kierownicy. Powiedzieli powodowi, że wibracje te mogą być spowodowane oponami. W warsztacie pozwanego dokonano regulacji pompowtryskiwaczy i regulacji rozrządu za co powód zapłacił 120 zł. Po dwóch tygodniach od dokonanej naprawy powód wymienił opony na letnie, jednakże wibracje nadal odczuwał. Zgłosił to pracownikowi pozwanego K. S., jednakże pracownicy pozwanego nie stwierdzili, jaka jest przyczyna tych wibracji.

W dniu 17 maja 2012r. żona powoda ruszając ze skrzyżowania w/w pojazdem poczuła silne uderzenie i samochód się zatrzymał. Samochód został przewieziony do warsztatu pozwanego. Po zdjęciu koła okazało się, że przyczyną awarii było zerwanie połączenia przegub wewnętrzny – skrzynia biegów, w wyniku czego doszło do uderzenia urwanej półosi w obudowę skrzyni biegów i w efekcie do uszkodzenia automatycznej skrzyni biegów w pojeździe powoda.

Powód P. M. naprawił automatyczną skrzynię biegów w warsztacie P. R. w Ż.. W trakcie tej naprawy konieczne było wymontowanie i zamontowanie skrzyni biegów oraz wymiana filtra skrzyni biegów i oleju automatycznej skrzyni biegów. Za naprawę powód zapłacił 5.500 zł w dniu 23 czerwca 2012r.

W warsztacie pozwanego obowiązuje regulamin napraw zgodnie z którym po dokonanej naprawie eksploatujący winien sprawdzić dociągnięcie istotnych połączeń napędowych i kierowniczych po 10 km. Pozwany nie został zapoznany z tym regulaminem.

Naprawa samochodu osobowego marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiącego własność powoda, dokonana w warsztacie pozwanego w połowie stycznia 2012r., tj. wymiana przegubów półosi została wykonana w sposób nieprawidłowy i niezgodny z zasadami techniki motoryzacyjnej. W trakcie tej wymiany nieprawidłowo dokręcono cztery śruby przegubów półosi do wybieraka skrzyni biegów lub też trzy śruby nie zostały zamontowane, a co najmniej jedna nieprawidłowo dokręcona. W przypadku pierwszym, przy powstaniu zmiennych obciążeń i drgań wynikających z pracy silnika doszło do całkowitego odkręcenia się trzech śrub. Jednocześnie wraz z luzem połączenia półosi z kołnierzem wałka doszło do pojawienia się drgań na kierownicy, które odpowiadają za pojawienie się zmiennych sił gnących na koronce półosi, co z kolei doprowadziło do powstania pęknięć zmęczeniowych, wyłamania koronki półosi i całkowitego zerwania połączenia półoś-wałek zdawczy skrzyni biegów. Nieprawidłowo dokręcone śruby lub ich brak były przyczyną zerwania połączenia półoś-skrzynia biegów, co spowodowało uderzenie półosi w skrzynię biegów i jej mechaniczne uszkodzenie.

W pojeździe powoda uszkodzenie skrzyni biegów nie było następstwem drgań w układzie napędowym, a powstało na skutek uderzenia półosi w skrzynię biegów, gdyż zerwało się połączenie przegubowe półosi. Z kolei połączenie przegubowe półosi zerwało się, ponieważ w warsztacie pozwanego nieprawidłowo połączono śruby.

Powód P. M. naprawił automatyczną skrzynię biegów - za naprawę zapłacił 5.500 zł. W trakcie tej naprawy konieczna było wymontowanie i zamontowanie skrzyni biegów oraz wymiana filtra skrzyni biegów i oleju automatycznej skrzyni biegów, co miało związek przyczynowy z nieprawidłowo wykonaną usługę w warsztacie pozwanego.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2012r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5.500 zł tytułem poniesionych kosztów naprawy samochodu i kwoty 600 zł tytułem kosztów wykonania opinii technicznej w terminie do dnia 07 września 2012r. Pismo pozwany otrzymał w dniu 28 sierpnia 2012r.

W tak ustalonym stanie faktycznym zważył Sąd Rejonowy, że roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie co do zasady.

W ocenie Sądu I instancji zawarta przez strony umowa o naprawę samochodu spełnia przesłanki do uznania jej za umowę o dzieło - w myśl art. 627 k.c.

W rozpoznawanej sprawie bezspornym było, iż strony zawarły umowę o dzieło, której przedmiotem było dokonanie naprawy pojazdu powoda, tj. wymiana przegubów półosi. Do zawarcia umowy doszło w czasie powierzania pojazdu przez powoda pracownikom warsztatu pozwanego. Okoliczność ta potwierdzona została zeznaniami świadków i powoda oraz przyznana przez pozwanego. Zasadniczo bezsporny pozostawał także zakres prac przeprowadzonych przez warsztat pozwanego, przy czym pozwany starał się wykazać, iż przeprowadzone naprawy wykonane zostały w sposób profesjonalny, a uszkodzenie automatycznej skrzyni biegów w pojeździe powoda spowodowane było niską jakością zakupionych przez niego półosi, jak również długotrwałym świadomym eksploatowaniem pojazdu przez powoda pomimo występowania wyczuwalnych i niezdiagnozowanych drgań na kierownicy przez prawie 4 miesiące.

W niniejszej sprawie jednoznacznie ustalono, iż przyczyną uszkodzenia skrzyni biegów w pojeździe powoda była nieprawidłowo wykonana wymiana półosi w warsztacie pozwanego. W trakcie tej wymiany nieprawidłowo dokręcono cztery śruby przegubów półosi do wybieraka skrzyni biegów lub też trzy śruby nie zostały zamontowane, a co najmniej jedna nieprawidłowo dokręcona.

W pojeździe powoda uszkodzenie skrzyni biegów nie było następstwem drgań w układzie napędowym, a powstało na skutek uderzenia półosi w skrzynię biegów, gdyż zerwało się połączenie przegubowe półosi. Z kolei połączenie przegubowe półosi zerwało się, ponieważ w warsztacie pozwanego nieprawidłowo połączono śruby.

Wskazać Sąd Rejonowy iż w niniejszej sprawie podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi art.471 k.c., a nie art.627 ¹ k.c. w zw. z przepisami ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego.

Powód dochodził bowiem naprawienia szkody wynikłej z nienależytego wykonania zobowiązania, a nie roszczeń z tytułu niezgodności towaru z umową. W związku z powyższym wskazane w ustawie z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego terminy zawiadomienia o niezgodności towaru z umową nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Skoro powód wykazał, iż wskutek wadliwości dzieła pozwanych poniósł szkodę, to zgodnie z art.471 k.c. mógł żądać naprawy tej szkody przez pozwanego.

W przypadku roszczenia opartego na art. 471 k.c. zaistnieć muszą trzy przesłanki odpowiedzialności kontraktowej, określone w tym przepisie. Przesłanki te, co podkreślił Sąd I instancji, wystąpić muszą łącznie. Są one następujące: niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania), fakt poniesienia szkody, związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania, a szkodą.

W rozpoznawanej sprawie niewątpliwym było, iż powód poniósł szkodę wskutek nieprawidłowo wykonanej przez pozwanego naprawy, a pozwani odmówili naprawy tej szkody.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy Sąd ustalił, że powód poniósł szkodę powstałą na skutek wadliwie wykonanej przez pozwanego wymiany przegubów półosi, tj. uszkodzeniu uległa skrzynia biegów w jego pojeździe. W pojeździe powoda uszkodzenie skrzyni biegów powstało na skutek uderzenia półosi w skrzynię biegów, gdyż zerwało się połączenie przegubowe półosi. Z kolei połączenie przegubowe półosi zerwało się, ponieważ w warsztacie pozwanego nieprawidłowo połączono śruby.

Powód P. M. naprawił automatyczną skrzynię biegów - za naprawę zapłacił 5.500 zł. W trakcie tej naprawy konieczne było wymontowanie i zamontowanie skrzyni biegów oraz wymiana filtra skrzyni biegów i oleju automatycznej skrzyni biegów, co miało związek przyczynowy z nieprawidłowo wykonaną usługą w warsztacie pozwanego. Koszt naprawy powód wykazał fakturą VAT.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 627 k.c. w zw. z art. 471 k.c. w zw. z art.474 k.c. zasądził od pozwanego R. S. na rzecz powoda P. M. kwotę 5.500 zł, a w pozostałej części powództwo oddalił.

Powództwo zostało oddalone w zakresie, w jakim dotyczyło zwrotu kosztów sporządzenia opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda, tj. w zakresie kwoty 600 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., uznając, że przysługują one powodowi od kwoty 5.500 zł począwszy od dnia 08 września 2012r. zgodnie z żądaniem pozwu. Powód wezwał pozwanego do spełnienia świadczenia pismem z dnia 28 sierpnia 2012r. wyznaczając termin na spłatę należności do dnia 07 września 2012r. Pozwany w odpowiedzi na pozew przyznał, iż otrzymał to pismo, wskazując, iż w dniu 28 sierpnia 2012r. powód zawiadomił go o wadzie i wezwał do zapłaty. W opóźnieniu w spełnieniu świadczenia pozwany pozostawał zatem od dnia 08 września 2012r., tj. po upływie terminu wyznaczonego na spłatę należności.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Jednocześnie na podstawie na podstawie art. 84 ust.2 w zw. z art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010r., Nr 90, poz. 594) Sąd zwrócił pozwanemu kwotę 11,70 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Z wyżej wskazanym orzeczeniem nie zgodził się pozwany wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w części tj. co do punktu 1 i 3. Skarżący zarzucił : - naruszenie przepisu prawa procesowego mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 par. 1 kpc poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów i doprowadzenie do sprzecznych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegających między innymi na błędnym przyjęciu, że dokonana w warsztacie pozwanego w połowie stycznia 2012 roku wymiana przegubów półosi została wykonana w sposób nieprawidłowy i niezgodny z zasadami techniki motoryzacyjnej jak również aby powód nie został zapoznany z tzw. regulaminem naprawy obowiązującym u pozwanego; - naruszenie przepisów prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 par. 1 kpc w zw z art. 217 par 1 i art. 227 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zgłoszonego przez pozwanego tj. oddalenie wniosku dowodowego pozwanego w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego o specjalności technika motoryzacyjna jak również zobowiązania importera pojazdów i części zamiennych marki S. tj. (...) Sp. z o.o. do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez pozwanego w swym piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2015 roku; - naruszenie między innymi następujących przepisów prawa materialnego mające wpływ na treść orzeczenia – art. 6 kc poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że powód udowodnił swe roszczenie które powstało na skutek nieprawidłowo wykonanej naprawy, podczas gdy w istocie powód temu obowiązkowi nie podołał.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku w punkcie pierwszym poprzez oddalenie powództwa w całości oraz w punkcie trzecim poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm prawem przepisanych za I i II instancję. Jako ewentualny zawarto w apelacji wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem kosztów postępowania odwoławczego w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Nadto skarżący domagał się uchylenia postanowienia Sądu I instancji oddalającego wnioski dowodowe pozwanego zawarte w jego piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2015 roku. Apelujący ponowił wnioski o dopuszczenie dowodów wskazanych w jego piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2015 roku.

Powód, odnosząc się do apelacji pozwanego, domagał się jej oddalenia oraz zasądzenia na swoja rzecz kosztów postępowania odwoławczego. Nadto wniósł o oddalenie wniosków dowodowych zawartych w apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie mogła odnieść spodziewanego skutku wobec trafności zaskarżonego orzeczenia.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił w sprawie stan faktyczny, wskazał fakty, które uznał za udowodnione oraz dowody na których się oparł. Z tak ustalonego stanu faktycznego wyprowadził Sąd I instancji trafne wnioski, prawidłowo także zastosował wskazane w pisemnych motywach rozstrzygnięcia przepisy prawa.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego trafności poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, wskazania wymaga, że Sąd odwoławczy ma ograniczone możliwości ingerencji w ustalenia faktyczne poczynione przez sąd pierwszej instancji. Ewentualna zmiana tychże ustaleń może być dokonywana zupełnie wyjątkowo, w razie jednoznacznej wymowy materiału dowodowego oraz oczywistej błędności oceny tegoż materiału. Jeżeli z materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona. Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności rozpoznawanej sprawy nie sposób przypisać Sądowi Rejonowemu uchybień wskazanych powyżej, które uprawniałyby do ingerencji w treść poczynionych przez ten Sąd ustaleń faktycznych. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, trafnie ustalając przyczynę uszkodzenia skrzyni biegów w pojeździe powoda. Prawidłowo także skonstatował Sąd Rejonowy, że wnioski dowodowe zgłoszone przez pozwanego w piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2015 roku podlegały oddaleniu jako spóźnione. Zgodnie bowiem z treścią art. 207 par. 6 kpc Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba, że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub, że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo, że występują inne wyjątkowe okoliczności. Omawiane wnioski dowodowe zostały zgłoszone przez skarżącego w piśmie procesowym po ponad dwóch lata trwania procesu i w żadnym zakresie nie wykazano braku winy w ich wcześniejszym zgłoszeniu. Bez wątpienia także uwzględnienie tychże wniosków dowodowych spowodowałoby dalszą zwłokę w rozpoznaniu sprawy. Niezależnie od powyższego nie było także podstaw merytorycznych do tego by dopuścić dowód z opinii kolejnego biegłego w sprawie. Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen. Stosując wyżej wskazane kryteria do oceny sporządzonej na potrzeby niniejszej sprawy opinii biegłego brak jest podstaw do kwestionowania jej mocy dowodowej. Biegły w sposób stanowczy i należycie umotywowany zaprezentował stanowisko w zakresie zleconym przez Sąd, nadto wyczerpująco odniósł się do zarzutów stawianych opinii przez skarżącego, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w pisemnej opinii. Podzielając zatem stanowisko Sądu I instancji zaprezentowane w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, a także przy uwzględnieniu okoliczności wskazanych powyżej, Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe skarżącego zawarte w apelacji. Dodatkowo podkreślenia wymaga, że to pozwany jako profesjonalista w zakresie mechaniki samochodowej obowiązany był uprzedzić powoda o ewentualnej nieprzydatności dostarczonej przez klienta części, która miała być zamontowana w jego pojeździe i odmówić jej montażu lub odebrać pisemne oświadczenie w razie stanowczego żądania jej zamontowania.

Reasumując powyższe nie sposób poczynić Sądowi Rejonowemu zarzutu w przedmiocie dokonania błędnych ustaleń faktycznych w sprawie. Także twierdzenia pozwanego w przedmiocie zapoznania pozwanego z tzw. regulaminem naprawy uznać należy za całkowicie gołosłowne i nieudowodnione.

Wobec faktu, iż zarzuty apelacji dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego nie mogły zostać uwzględnione, z przyczyn wskazanych powyżej, tracą całkowicie na aktualności zarzuty dotyczące naruszenia dyspozycji przepisów prawa materialnego, tj. art. 471 i 6 kc, których skuteczność podlegałaby rozważaniu wyłącznie w razie zaistnienia przesłanek pozwalających na podzielenie stanowiska skarżącego co do trafności dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych i prawidłowości prowadzenia postępowania dowodowego w sprawie.

Reasumując powyższe, apelacja pozwanego jako bezzasadna podlegała oddaleniu, stosownie do treści art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do art. 98 kpc i art. 108 kpc w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSR ( del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Anna Hajda