Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędzia SO Leszek Dąbek

Sędzia SO Marcin Rak

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko E. R. i K. R.

o eksmisję

na skutek apelacji pozwanej E. R.

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 7 listopada 2014 r., sygn. akt VIII C 887/14

oraz na skutek apelacji pozwanej K. R.

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 3 lutego 2017 r., sygn. akt VIII C 887/14

1.  z apelacji pozwanej E. R. zmienia zaskarżony wyrok z dnia 7 listopada 2014 r. w ten sposób, że wykonanie obowiązku opuszczenia i opróżnienia lokalu określonego w punkcie 1 odracza do 30 września 2018 r.;

2.  oddala apelację pozwanej E. R. w pozostałej części;

3.  z apelacji pozwanej K. R. zmienia zaskarżony wyrok z dnia 3 lutego 2017 r. w ten sposób, że:

a)  zmienia wyrok zaoczny z dnia 7 listopada 2014 r. w ten sposób, że odracza wykonanie obowiązku opuszczenia i opróżnienia lokalu określonego
w punkcie 2 do dnia 30 września 2018 r.,

b)  uchyla punkt 5 wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia
7 listopada 2014 r.;

4.  oddala apelację pozwanej K. R. w pozostałej części.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt: III Ca 111 /17 i III Ca 1318/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lutego 2017r. Sąd Rejonowy w Zabrzu w sprawie z powództwa Zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko E. R. i K. R. na skutek sprzeciwu pozwanej K. R. od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 7 listopada 2014r. wydanego w sprawie VIII C 887/14 utrzymał w mocy punkt 2 tego wyroku., na mocy którego nakazał pozwanej K. R. opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ulicy (...) i wydanie go powodowi w stanie wolnym od osób oraz utrzymał w mocy punkt trzeci i czwarty w wyroku zaocznego w stosunku do K. R. , w którym ustalił, iż pozwanej nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego i odstąpił od obciążania kosztami procesu.

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 7 listopada 2014r. nakazał pozwanej E. R. opróżnienie opuszczenie lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ulicy (...) i wydanie go powodowi w stanie wolnym od osób i rzeczy i ustalił, iż pozwanej nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego oraz odstąpił od obciążania pozwanej kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwana E. R. 6 października 2008r. zawarła z powodem umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ulicy (...). Powód wzywał pozwanych do uregulowania zaległości czynszowych pismem z 10 sierpnia 2012 r., żądając zapłaty kwoty 3771 zł 44 gr i wyznaczając miesięczny termin do uregulowania zaległości. W związku z brakiem zapłaty powód pismem z 19 lutego 2013 r. doręczonym pozwanej 1 marca 2013 r. wypowiedział pozwanym umowę najmu lokalu na podstawie § 11 pkt 2 umowy najmu z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Mimo wypowiedzenia umowy najmu pozwane nie opuściły lokalu. Sąd ustalił, iż brak było podstaw do przyznania pozwanym prawa do otrzymania lokalu socjalnego zgodnie z art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów oraz uznał iż żądanie znajduje swoje oparcie art. 675 § 1 k.c. oraz art. 11 ust. 1,2 pkt 2 ustawy z 21 czerwca 2001 o ochronie praw lokatorów. Sąd ustalił również, iż pozwana K. R. nie spełnia przesłanek do przyznania jej lokalu socjalnego, ponieważ jest osobą zdrową i pracuje na podstawie umowy zlecenia i poszukuje stałej pracy, a ponadto uczy się w szkole policealnej którą ukończył w 2018r.

Od wyroku z dnia 7 listopada 2014 r. pozwana E. R. wniosła apelację, natomiast od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 3 lutego 2017 roku apelację wniosła pozwana K. R..

Pozwana E. R. w apelacji wskazała, iż nie zgadza się z wyrokiem Sądu Rejonowego. Oświadczyła, iż cały czas spłaca powodowi kwoty na poczet zaległości czynszowych i płaci bieżący czynsz. Sama wychowuje córkę w wieku szkolnym. Ma stalą pracę, a jej zaległość nie jest tak duża jak podaje powód.

Pozwana K. R. w swojej apelacji oświadczyła, że nie zgadza się z wyrokiem i wnosi o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, twierdząc że wyrok jest krzywdzący, a zaległości nie tak wysokie jak wykazuje powód. Zaległości są spłacane na bieżąco.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd Okręgowy rozpoznał łącznie obie apelacje.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji oraz podstawę prawną rozstrzygnięcia i unikając zbędnych powtórzeń, przyjmuje je za własne. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, iż pozwane nie posiadają tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego, w związku z tym żądanie eksmisji musiało zostać uwzględnione. Brak było również w stosunku do obydwu pozwanych przesłanek do ustalenia ich uprawnień do otrzymania lokalu socjalnego. Sąd odwoławczy dodatkowo na podstawie oświadczenia pozwanej E. R. złożonego na rozprawie apelacyjnej, którego strona przeciwna nie zakwestionowała, ustalił że pozwane nadal mają zadłużenie w uiszczaniu opłat czynszowych, ale płaca czynsz bieżący. Pozwana E. R. pracuje i zarabia 1500 zł netto natomiast jej córka pozwana K. R. pracuje dopiero od miesiąca i nie otrzymała jeszcze w pierwszej wypłaty. Ma zarabiać najniższą krajową pensję, a do czerwca uczyła się w szkole policealnej. Pozwane mieszkają razem i nie mają dokąd się wyprowadzić. Zadłużenie wyniknęło stąd, że zmarł mąż pozwanej E. R. i pozostała sama z dwiema niepełnoletnimi córkami. Zadeklarowała, że chce spłacić zadłużenie w ratach w ciągu roku.

Sąd Okręgowy uznał, iż sytuacja życiowa pozwanych była bardzo trudna, a w chwili obecnej, kiedy obie córki są pełnoletnie, a pozwana K. R. po ukończeniu szkoły podjęła pracę, sytuacja ta uległa zmianie i daje pozwanym szansę na spłatę zadłużenia. Do tej pory obie pozwane utrzymywały się z jednego wynagrodzenia matki, pozwanej E. R., a obecnie od listopada 2017 roku wynagrodzenie za pracę ma otrzymywać również pozwana K. R.. Istnieje zatem realna szansa na spłatę zadłużenia i odzyskanie przez pozwane tytułu prawnego do posiadanego lokalu.

Z tej też przyczyny Sąd Okręgowy na mocy aktu 320 k.p.c. odroczył wykonanie obowiązku opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego do dnia 30 września 2018 r., dając pozwanym możliwość uregulowania w tym czasie swojej trudnej sytuacji życiowej. Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze na mocy art.386 § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt 1 i 3 wyroku, natomiast w pozostałym zakresie apelacje obu pozwanych oddalił jako

nieuzasadnione na mocy art. 385 k.p.c. W związku ze zmianą wyroku zaocznego z 7 listopada 2014r. Sąd uchylił jego pkt 5 o nadaniu wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Leszek Dąbek