Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

SR del. Roman Troll

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Państwowych Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 13 kwietnia 2015 r., sygn. akt I C 2477/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 600 zł (sześćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR del. Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Lucyna Morys – Magiera

Sygn. akt III Ca 1077/15

UZASADNIENIE

Powódka (...) Państwowe Spółka Akcyjna w W. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanej Gminy G. kwoty 9.832,52zł
z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że poniosła szkodę na skutek nie wywiązania się przez pozwaną z obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego na rzecz G. D. (1), wobec której wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach orzeczono eksmisję z lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy
ul. (...). Dochodzone odszkodowanie obejmuje okres od dnia 1 01 2012r.
do 31 05 2013r.

Pozwana Gmina G. wnosiła o oddalenie powództwa.

Podnosiła, że powódka nie wykazała wysokości szkody, że jest właścicielem lokalu oraz że w okresie od 1 01 2012r. do 31 05 2013r. lokal był zajmowany przez osoby wskazane w wyroku eksmisyjnym. Zakwestionowała także skuteczne wezwanie pozwanej do dostarczenia lokalu socjalnego, podnosząc, że powódka nie wykazała także aby doręczyła pozwanej jakiekolwiek wezwania.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 13 04 2015r. oddalił powództwo.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 06 2001r. o ochronie praw lokatorów mieszkaniowych zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266)

i art. 417 § 1 k.c. i uznał, że powódka nie wykazała podstawowych okoliczności przemawiających za uznaniem odpowiedzialności pozwanej. Zgromadzony materiał dowodowy w sprawie nie pozwala na ustalenie, ze powódce przysługuje prawo własności do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...). Wobec zarzutu pozwanej, powódka wina była wykazać także,

iż sporny lokal był w okresie objętym pozwem zajmowany przez osoby wymienione w wyroku eksmisyjnym, czego nie uczyniła. Ponadto powódka nie wykazała także, by wezwała pozwaną do dostarczenia G. D. (1) lokalu socjalnego.

W konkluzji uznał, że w świetle regulacji art. 6 k.c. w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 06 2001r. o ochronie praw lokatorów mieszkaniowych zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego powództwo jest bezzasadne.

Orzeczenie zaskarżyła powódka (...) Państwowe Spółka Akcyjna w W. , która wnosiła o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa w zakresie kwoty 9.833 zł oraz zasądzenie na jej rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu za obie instancje, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono regulacje:

-

art. 365 § 1 k.p.c. polegające na przyjęciu przez Sąd I instancji, że wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach w sprawie o sygn. akt I C 1458/09 z dnia 16 07 2010 r. nie przesądza w sposób wiążący, iż powódce przysługuje prawo własności lokalu mieszkalnego, co doprowadziło do błędnego ustalenia stanu faktycznego stanowiącego podstawę wydania wyroku,

-

art. 18 ust. 5 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 06 2001r.
o ochronie praw lokatorów mieszkaniowych zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego polegające na uznaniu, że powódka nie wykazała
w ramach postępowania, że przysługuje jej prawo własności do lokalu
co stanowiło przesłankę do oddalenia powództwa, nadto niezastosowania przez Sąd I instancji domniemania faktycznego w oparciu o treść wyroku
z dnia 16 07 2010 r., iż powódce przysługiwało prawo do spornego lokalu, a zatem prawo do odszkodowania.

W uzasadnieniu podniosła m.in., iż przedłożyła wyrok eksmisyjny, który został wydany po ustaleniu uprawnienia powódki do władania spornym lokalem,

co przesądziło, iż prawo własności przysługuje powódce. Sąd dopuścił się naruszenia art. 231 k.p.c., przy czym to naruszenie stanowiło następstwo wadliwego nieuznania związania sądu I instancji treścią wyroku eksmisyjnego. Okolicznością bezsporną, w ocenie powódki pozostał fakt niepłacenia jej należnego odszkodowania. Ponadto podniosła, iż bezzasadny pozostał zarzut, iż Gminie nieskutecznie doręczono wniosek o złożenie oferty najmu lokalu socjalnego na co wskazuje wniosek powódki z dnia 28 10 2010r. odebrany przez Gminę.

Pozwana Gmina G. wnosiła o oddalenie apelacji powódki
i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu.

Podniosła, iż apelacja jako bezzasadna powinna zostać w całości oddalona. Podzieliła w całości stanowisko Sądu Rejonowego, uznając iż argumentacja powódki jest jedynie polemiką bez poparcia dowodowymi.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powódki przyjmując, że ma ono źródło w regulacji art. 417 k.c., a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną rozstrzygnięcia w części dotyczą faktów bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają swoją podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale, którego ocena jest logiczna i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest również prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela (orzecz. SN

z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb. U.z 1935r. poz. 496).

Powódka dochodząc w niniejszej sprawie odszkodowania powinna była stosownie do regulacji art. 6 k.c. w związku z art. 417 k.c. wykazać, że w nastę-pstwie niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego w celu zrealizowania wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 16 07 2010r. w jej majątku powstała szkoda w rozumieniu regulacji 361 § 2 k.c.

Obligowało ja to do wykazania w toku postępowania, że jest właścicielem spornego lokalu, a to z kolei nakładało na nią obowiązek wykazania, że posiada prawo własności nieruchomości, której część składowa stanowi ten loka, bądź że była wynajmującym ten lokal osobie, której nakazano w powyższym wyroku opuszczenie tego lokalu.

Z tego obowiązku się ona nie wywiązał (na te okoliczności nie zaofero-wano Sądowi żadnych dowodów, np. z wypisu księgi wieczystej, czy tez umowy najmu), co już tylko z tego powodu – ze względu na niewykazanie przez nią legitymacji czynnej - czyniło powództwo bezzasadnym.

Niezależnie od tego nie wykazała ona również, że wezwała pozwaną

do wskazania lokalu socjalnego do którego miano eksmitować G. D. (2)

(brak dowodu doręczenia pozwanej pisma z dnia 28 02 2010r.; k- 32 akt),

ani że zaoferowano jej zawarcie umowy najmu takiego lokalu.

W materiale sprawy brak jest również informacji pozwalających ustalić, czy powódka miała faktyczną możliwość wynajęcia spornego lokalu w okresie objętym powództwem.

Zgłoszony przez nią wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego „na ustalenie wysokości czynszu, jaki powódka mogłaby uzyskać z tytułu najmu” spornego lokalu został przez Sąd pierwszej instancji oddalony (na rozprawie w dniu (...).; k- 44 akt).

Od tej decyzji nie wniesiono zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c. wobec czego zasadność tej decyzji nie podlega kontroli Sądu odwoławczego.

Na skutek powyższego w materiale sprawy brak jest informacji pozwalających ustalić wystąpienie w majątku powódki szkody oraz jej wysokości, co dodatkowo czyni powództwo – jako niewykazane – bezzasadnym.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku

i dlatego apelację powódki jako bezzasadną w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c. należało z mocy tej regulacji oddalić.

Reasumując zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację § 12 ust. 1 pkt 1 i § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 09 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348, z późniejszymi zmianami), biorąc pod uwagę,
że powódka uległa w całości w postępowaniu odwoławczym, wobec czego powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSR del. Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Lucyna Morys - Magiera