Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Z. L. i A. L. (1)

przeciwko A. L. (2)

o alimenty

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt IV RC 67/15

I.  prostuje w części wstępnej zaskarżonego wyroku oznaczenie strony powodowej w ten sposób, że sprawa toczy się z powództwa Z. L. i A. L. (1);

II.  zmienia zaskarżony wyrok:

1.  w punkcie 1 w ten sposób, że:

a)  w miejsce zasądzonych w nim alimentów zasądza od pozwanego na rzecz powódki Z. L. alimenty w kwotach po 400 zł (czterysta złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 26 lutego 2015r., płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca do rąk matki A. L. (1), z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat;

b)  oddala powództwo Z. L. w pozostałej części;

2.  dodaje punkt 5 o treści: „nie obciąża powódki Z. L. kosztami procesu”;

3.  dodaje punkt 6 o treści: „odstępuje od obciążania powódki Z. L. kosztami sądowymi”;

III.  oddala apelację w pozostałej części;

IV.  nie obciąża powódki Z. L. kosztami postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Leszek Dąbek SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

A. L. (1) w imieniu swoim i małoletniej Z., wniosła przeciwko A. L. (2) pozew, w którym domagała się zasądzenia alimentów w kwocie po 600 zł na rzecz małoletniej powódki i w kwocie po 300 zł miesięcznie na swoją rzecz. Na uzasadnienie powódka podała, iż pozwany od początku małżeństwa w wystarczającym stopniu nie zaspokaja potrzeb powódek. Nie daje żadnych pieniędzy na ich utrzymanie, a o każdą kwotę A. L. (1) musi go prosić.

Pozwany w odpowiedzi na pozew, uznał żądanie pozwu na rzecz małoletniej powódki do kwoty po 300 zł miesięcznie, natomiast co do żądania alimentów na rzecz powódki A. L. (1), wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł, iż uznaje żądanie na Z., gdyż jest ona jego córką, zaś powódka A. L. (1) jest zdrowa, nie karmi już piersią, może podjąć pracę, a dziecko zostawić pod opieką dziadków czy w żłobku. Podniósł również, iż koszt utrzymania dziecka wynosi 600 zł, wobec czego każde z rodziców winno w połowie zaspokoić te koszty.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził w punkcie 1 od pozwanego na rzecz małoletniej powódki Z. L. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, począwszy od dnia 26 lutego 2015 roku, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej A. L. (1), a także zasądził w punkcie 2 od pozwanego na rzecz powódki A. L. (1) alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie, począwszy od dnia 26 lutego 2015 roku, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat. Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania, a także nadał wyrokowi w punkcie 1 i 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony są małżeństwem, lecz od czerwca 2014 r. pozostają w faktycznej separacji, aktualnie między stronami nie toczy się sprawa o rozwód, ani o separację. Małoletnia powódka urodziła się (...) i w chwili wyrokowania miała 1,5 roku. Pozwany nie posiada stałej pracy, pracuje dorywczo, a powódka A. L. (1) nie pracuje. Sąd I instancji ustalił, że strony nie mieszkają razem od czerwca 2014 r. A. L. (1) mieszka ze swoimi rodzicami, a pozwany w swoim domu rodzinnym. Małoletnia Z. mieszka z matką, której, Sąd postanowieniem z dnia 30 marca 2015 r., sygn. akt IV Nsm 129/15 powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej. Powódka nie pracuje, gdyż zajmuje się małoletnią córką. Wprawdzie są dla powódki oferty pracy, ale nie ma ona możliwości jej podjęcia z uwagi na wiek dziecka. Powódka karmi dziecko jeszcze piersią, a nadto nie ma możliwości umieszczenia dziecka w żłobku, z powodu braku miejsc.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka A. L. (1) mieszka ze swoją córką, rodzicami i siostrą. Opłaty za użytkowanie mieszkania wynoszą: prąd 277,76 zł (płatne co dwa miesiące), czynsz 457,49 zł, gaz 133,64 zł (płatne co dwa miesiące). Łącznie opłaty te wynoszą 663,019 zł, co w przeliczeniu na jednego mieszkańca wynosi 133zł. Na koszty utrzymania małoletniej powódki składają się wydatki w postaci: kosztów wyżywienia i odzieży 600 zł miesięcznie, pampersów średnio 120 zł miesięcznie (5-6 paczek po 21,50 zł każda), środki czystości i kosmetyki 60-70 zł miesięcznie. Miesięcznie koszt utrzymania małoletniej powódki wynosi w ocenie Sądu Rejonowego nie mniej niż 900 zł, do czego doliczyć należy również sporadyczne koszty leczenia w razie przeziębienia małoletniej. Na koszty utrzymania powódki A. L. (1) składają się natomiast wydatki na odzież 200 zł miesięcznie, środki czystości i kosmetyki 50 zł miesięcznie, wyżywienie, którego koszty pokrywają rodzice powódki.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany nie pracuje, jest zarejestrowany w UP w R.. Utrzymuje się z pracy dorywczej, jednakże nie potrafił wskazać swoich dochodów, powódka zaś twierdziła, iż kiedy strony mieszkały razem, to do dyspozycji miały 3000 zł. Dla pozwanego pobliskie urzędy pracy dysponują ofertami pracy, oferując wynagrodzenie nie tylko w wysokości miesięcznego najniższego wynagrodzenia. Pozwany mieszka w domu rodzinnym. Opłaty za użytkowanie domu obciążające pozwanego wynoszą: prąd 120-130 zł (płatne co dwa miesiące), woda 40 zł miesięcznie, śmieci 10 zł. Łącznie wydatki te wynoszą 110 zł miesięcznie. Na koszty utrzymania pozwanego składają się wydatki na wyżywienie 200 zł tygodniowo, zatem miesięcznie 800 – 1000 zł, środki czystości i kosmetyki 150-200 zł miesięcznie, zaś odzież pozwany kupuje sporadycznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd oparł na dowodach zebranych w sprawie, które Sąd uznał za logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a przeprowadzone postępowanie Sąd uznał za wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy uznał zasadność obu powództw w całości. Jako podstawę prawną do żądania alimentów na rzecz małoletniej powódki stanowi przepis art. 133 § 1 k.r.o., natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych określa art. 135 § 1 k.r.o. Według Sądu I instancji, przez usprawiedliwione potrzeby należy zaś rozumieć potrzeby, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. A zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Odnośnie podstawy prawnej żądania powódki A. L. (1), powołał przepisy art. 27 i 135 § 1 k.r.o. Wskazał również art. 23 k.r.o., wyznaczający zakres obowiązków małżonków w małżeństwie, w tym obowiązek współdziałania dla dobra rodziny, którzy przez swój związek założyli. Natomiast w oparciu o art. 27 k.r.o. Sąd Rejonowy wskazał, że zakres obowiązku przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny kształtuje zasada, że stopa życiowa małżonków, choćby pozostających w faktycznym rozłączeniu, powinna być z reguły równa. Dlatego też obowiązek małżonka z art. 27 k.r.o. nie powstaje i nie zależy od tego, czy drugi małżonek znajduje się w niedostatku, lecz od tego, by jeden z małżonków nie mógł zaspokajać swoich potrzeb w takim zakresie, w jakim może to uczynić małżonek drugi. Podkreślił, że nawet zupełne zerwanie pożycia małżeńskiego nie uchyla obowiązku przewidzianego w art. 27 kro, ale może wpłynąć na jego ukształtowanie i zakres, na poparcie przywołał uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z 16.grudnia 1987 roku, III CZP 91/86.

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności rozpoznawanej sprawy, Sąd Rejonowy stwierdził, że małoletnia powódka jako 1,5-roczne dziecko nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Zatem całkowity koszt utrzymania powoda obciąża rodziców powódki. Mimo, że pozwany przyznał, iż miesięczny koszt utrzymania powódki wynosi 600 zł, to jednak Sąd Rejonowy ustalił, iż jest to koszt nie mniejszy niż 900 zł. Uznał, że koszty utrzymania powódki, wskazane przez jej matkę, nie są kosztami wygórowanymi i faktycznie odpowiadają kosztom utrzymania dzieci w wieku powódki. Matka powódki realizuje swój obowiązek wyłącznie poprzez osobiste starania o wychowanie powódki i sprawuje nad nią opiekę. Chociaż są dla niej oferty pracy, to w ocenie Sądu Rejonowego nie ma ona możliwości zarobkowych, albowiem karmi dziecko piersią. Przede wszystkim małoletnia nie może być przyjęta do żłobka, ponieważ obecnie nie ma tam miejsc. Pozwany natomiast utrzymuje się z pracy dorywczej, jednakże nie podał, jaki z tego tytułu osiąga dochód. Sąd Rejonowy ocenił, iż dochody uzyskiwane z tytułu pracy dorywczej są znaczne, albowiem sam koszt swojego wyżywienia pozwany określił na 800 – 1000 zł. Niezależnie jednak od tego, pozwany ma możliwości zarobkowe, bowiem pobliskie urzędy pracy dysponują dla niego ofertami pracy, oferując wynagrodzenie w wysokości miesięcznego najniższego wynagrodzenia, a nawet wyższe. W konsekwencji, przyjęto, że matka powódki nie ma obecnie możliwości zarobkowych, a zatem pozwany winien pokrywać koszty utrzymania małoletniej powódki. Zgodnie z żądaniem pozwu, Sąd Rejonowy zasądził alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, których wysokość leży w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Alimenty Sąd zasądził od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, tj. od dnia 26 lutego 2015 roku. Ustalając w taki sposób alimenty Sąd miał na uwadze również art. 135 § 2 k.p.c.

Odnośnie powódki A. L. (1), Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo w całości i zasądził na jej rzecz alimenty w kwocie 300 zł, począwszy od dnia 26 lutego 2015 roku, tj. od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu. Wskazał, że powódka nie ma możliwości zarobkowych, albowiem sprawuje opiekę nad małoletnim dzieckiem stron. Ponadto w ocenie Sądu Rejonowego kwota żądana przez powódkę, pozwoli jej w minimalnym zakresie na zaspokojenie swoich potrzeb i nie doprowadzi do zrównania się stopy życiowej małżonków, mając na uwadze chociażby koszty wyżywienia pozwanego. Sąd Rejonowy wskazał przy tym, że zasądzone alimenty na rzecz obu powódek mieszczą się w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Skoro pozwany zaspakaja swoje potrzeby żywieniowe na poziomie 800 – 1000 zł miesięcznie (200 zł tygodniowo), to powódka ma prawo do takie samej stopy życiowej, a alimenty w kwocie 300 zł, zmniejszą niedostatek, w jakim się znajduje.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd Rejonowy oparł o art. 102 k.p.c., z uwagi na to, że pozwany ma do zapłaty alimenty za okres od 26.02.2015 r. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi na zasadzie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją pozwany, w części zasądzającej alimenty na rzecz powódki A. L. (1) i w części zasądzającej alimenty na rzecz powódki Z. L. w kwocie przekraczającej 300 zł miesięcznie, a także co do rygoru natychmiastowej wykonalności.

Wyrokowi zarzucił naruszenie zasady określonej w art. 233 § 1 k.p.c. przez wadliwą ocenę wiarygodności dowodów przedstawionych przez powódkę A. L. (1), a także art 135 k.r.o. - nie wzięcie pod rozwagę potrzeb powódek i możliwości zarobkowych pozwanego. Skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództw w zaskarżonym i przyznanie pozwanemu kosztów sądowych w obu instancjach – w tym kosztów zastępstwa procesowego. Alternatywnie wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności w części niezaskarżonej.

W uzasadnieniu wskazał, że Sąd I instancji nie wziął pod uwagę, że powódka A. L. (1) wyprowadziła się z dzieckiem od pozwanego bez żadnego uzasadnienia. Tymczasem, gdy cała rodzina mieszkała wspólnie, wszystkie jej potrzeby były zaspokojone. W związku z tym pozwany nie widzi przyczyny, dla której miałby utrzymywać mieszkanie teściów, tylko dlatego, że użytkuje je również jego żona, skoro pozwany utrzymuje wspólne uprzednie mieszkanie stron, u rodziców pozwanego. Wskazał, że opuszczenie domu męża, stanowi również naruszenie obowiązków wynikających z art. 23 k.r.o. Pozwany podkreślił, że zabiega o powrót małżonki do normalnego rodzinnego życia. Podniósł, że powódka pracuje gdzieś „na czarno”, gdyż jest nieobecna w trakcie jego spotkań z dzieckiem, którym zresztą głównie zajmują się dziadkowie macierzyści. Zanegowano pogląd Sądu Rejonowego o niemożności podjęcia przez powódkę pracy, nawet jeśli karmi ona jeszcze córkę piersią. Poddał w wątpliwość dalsze karmienie dziecka piersią, skoro ma ono już 1,5 roku. Pozwany wskazał również, iż możliwe jest, przy pewnym nakładzie pracy, znalezienie miejsca dla dziecka w żłobku, gdyż powstają nowe tego typu placówki. Zaznaczył, że sam w pełni wykorzystuje w pełni swoje możliwości zarobkowe, pracując jako robotnik niewykwalifikowany na budowach. Podjął kroki, by uzyskać stałą pracę. Zasądzona kwota alimentów jest dla pozwanego zbyt wysoka.

Wywodził, iż skoro koszt utrzymania dziecka obciąża oboje rodziców, to koszt utrzymania małoletniej powódki wynosi 1.200 zł miesięcznie. Kwota ta tymczasem jest znacząco zawyżona. Według skarżącego kwota po 300 zł od każdego rodzica zaspokaja potrzeby dziecka.

W odpowiedzi na apelację, powódka A. L. (1) wniosła o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania. W uzasadnieniu podała, że opuściła wspólne mieszkanie małżonków, gdyż pozwany nadużywał alkoholu, spędzał czas z kolegami, nie angażując się w opiekę nad dzieckiem i kłócił się z powódką, stosował względem niej przemoc fizyczną i psychiczną. Wskazał, że alimenty są konieczne, by pokryć część opłat związanych z użytkowaniem mieszkania rodziców powódki. Powódka zaprzeczyła, że pracuje „na czarno”, podając, że jest zarejestrowana jako bezrobotna, lecz z powodu opieki nad dzieckiem, karmienia piersią nie jest w stanie podjąć zatrudnienia. Ze względu na trudną sytuację na rynku pracy nie znalazła dotąd oferty pracy z przywilejami dla matek karmiących, oferty zatrudnienia obejmują bowiem zawarcie umów cywilnoprawnych. Odnośnie umieszczenia małoletniej w żłobku, wskazała, że na początku 2015 r. powódka nie miała środków na opłacenie żłobka. Podała, że korzysta ze wsparcia finansowego swoich rodziców, a pozwany nie uiszcza alimentów w zasądzonej wysokości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, a dokonana ocena dowodów zasadniczo mieści się w granicach zakreślonych w art. 233 § 1 k.p.c. W konsekwencji, Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne przytoczone wyżej ustalenia faktyczne, za wyjątkiem ustalenia kosztów wyżywienia i ubrania małoletniej powódki oraz kosztów utrzymania pozwanego.

Wskazania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki co do wysokości kosztów utrzymania małoletniej, w szczególności jej wyżywienia w świetle doświadczenia życiowego należy uznać za zawyżone, ze względu na wiek dziecka, jak i dokarmianie dziecka piersią. Z przeprowadzonych dowodów nie wynika bowiem, by małoletnia powódka wymagała specjalnej diety. Nie może też umknąć okoliczność, że skoro powódka sama sprawuje pieczę nad córką jest w stanie zaoszczędzić, przygotowując jej własnoręcznie posiłki (zupki, deserki) zamiast kupować gotowe produkty, czy też czyniąc starania o wdrożenie u małoletniej już obecnie nawyku czystości, co zmniejszyłoby koszty związane z zakupem pampersów. Z tych powodów Sąd II instancji uznał, że kwota 900 zł jako koszt utrzymania małoletniej jest zawyżona.

Ponadto, uściślenia wymaga wskazanie, iż z materiału sprawy wynika, że oferty pracy na rynku zgodne z wykształceniem i doświadczeniem zawodowym pozwanego przeważnie umożliwiają uzyskanie jedynie minimalnego wynagrodzenia. Stąd też częściowo okazał się zasadny zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. postawiony w apelacji.

Przy tym jednak podnieść należy, że w ocenie Sądu Okręgowego niewiarygodne są podane przez pozwanego kwoty konieczne na jego wyżywienie. Pozwany zamieszkuje ze swymi rodzicami, zatem zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, w ramach rodziny koszty wyżywienia ponoszone są wspólnie, co pozwala na ich zmniejszenie. Kwota kosztów wyżywienia pozwanego z pewnością jest zatem niższa niż podana przez niego w zeznaniu. Nie można zatem na podstawie tych zeznań wnioskować o znacznych dochodach pozwanego.

Co do podnoszonych przez pozwanego zarzutów w kwestii możliwości zarobkowych powódki A. L. (1), wskazać trzeba, że pozwany miał możliwość zgłoszenia dowodów na okoliczność możliwości podjęcia przez nią jakiegokolwiek zatrudnienia. Tymczasem poprzestał na przytoczeniu jedynie własnego poglądu w tym temacie, opartego na nielicznych okolicznościach. Ponadto, w trakcie postępowania pozwany zarzucał, iż nie spotyka się z córką. Stąd też trudno przyjąć, by rzeczywiście posiadał wiedzę, kto sprawuje najczęściej opiekę nad dzieckiem.

Sugestia skarżącego dotycząca możliwości umieszczenia małoletniej w żłobku, bez podania jakichkolwiek konkretnych informacji (np. co do położenia żłobka, liczby wolnych miejsc, terminu naboru, wysokości opłat), a także powołania dowodów, nie podważa ustalenia Sądu Rejonowego o braku możliwości skorzystania z instytucjonalnej opieki dla małoletniej, co zostało potwierdzone przez stronę powodową przedłożeniem zaświadczenia ze żłobka(k.44). Choć rację ma skarżący, iż samo karmienie piersią ponad 1,5-rocznego dziecka nie stanowi przeszkody w podjęciu zatrudnienia przez matkę, to jednak nie jest to jedyna okoliczność utrudniająca powódce A. L. (1) znalezienie pracy. Małoletnia Z. L. w dalszym ciągu potrzebuje opieki, brak jest zaś osoby, która na stałe mogłaby przejąć pieczę nad nią podczas pobytu matki dziecka w pracy.

W świetle powyższego, ustalenie Sądu Rejonowego o braku aktualnie możliwości zarobkowych powódki A. L. (1) jest zgodne z zasadami doświadczenia życiowego.

Zważywszy na prawidłowe ustalenia Sądu Rejonowego w zakresie usprawiedliwionych potrzeb i możliwości zarobkowych powódki A. L. (1), apelacja okazała się niezasadna. Potrzeby wymienionej powódki, jedynie w zakresie utrzymania mieszkania, opłat za media, środków czystości i odzieży wynoszą 383 zł. Podkreślić trzeba, iż kwota ta nie obejmuje wszystkich usprawiedliwionych potrzeb powódki, przykładowo wyżywienia. Zasądzona od pozwanego kwota 300 zł na rzecz powódki A. L. (1) nie może być w tym stanie sprawy uznana za zawyżona. Znajduje ona przy tym podstawę prawną w art. 27 krio. Jakkolwiek sytuacja powódki z pewnością w przyszłości ulegnie zmianie, w szczególności gdy będzie mogła skorzystać z opieki przedszkolnej nad córką, to Sąd ocenia stan faktyczny istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. W tym momencie brak jest podstaw do zakwestionowania ustaleń i stanowiska Sądu Rejonowego.

Tak ustalone alimenty dla A. L. (1) uwzględniają fakt, że możliwości zarobkowe pozwanego oscylują w okolicach minimalnego wynagrodzenia za pracę.

W ocenie Sądu Okręgowego, odnośnie żądania alimentacyjnego małoletniej Z. Sąd Rejonowy pobieżnie i nieprzekonywująco ocenił możliwości zarobkowe pozwanego, oceniając je jako wyższe niż są one w rzeczywistości.

Tym samym wydane rozstrzygnięcie nie uwzględnia w sposób odpowiednio wyważony przesłanek kształtujących zakres obowiązku alimentacyjnego z art. 135 § 1 k.r.o. w stosunku do małoletniej Z. L.. Odnoście usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, wyliczono, iż koszt ich zaspokojenia przekracza 900 zł miesięcznie, jednakże kwota ta winna być niższa, mając na uwadze zawyżone koszty jej wyżywienia i odzieży. Należało zatem przyjąć, iż koszt utrzymania małoletniej powódki wynosi około 600 zł. Korekty wymaga ustalenie możliwości zarobkowych pozwanego, które, jak już wskazano, odpowiadają wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 1.200-1.300 zł netto miesięcznie.

Powódka A. L. (1) nie wykazała bowiem, że pozwany istotnie zarabia wyższą kwotę a jej zeznania że uzyskiwał dochód rzędu 3.000 zł, kiedy strony mieszkały ze sobą są niewiarygodne, zważywszy przyczyny dla których powódka wraz z córką wyprowadziła się od niego. Wskazanie powódki było jedynie orientacyjne, nie poparte szczegółami, które uprawdopodabniałyby wspomnianą wysokość. Co prawda, wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji, pozwany nie podał, nawet w przybliżeniu, kwoty, jaką uzyskiwał z wykonywanej dorywczo pracy. Jednakże nie ma podstaw do założenia, że zarabiał on około 3.000 zł miesięcznie. Odnośnie kosztów utrzymania samego pozwanego, nie można z kolei zapominać, iż korzysta on z pomocy swoich rodziców, z którymi mieszka. Tej pomocy nie sposób jednakże uwzględniać przy ustalaniu jego możliwości zarobkowych.

Uwzględniając zatem wysokość świadczeń zasądzonych na rzecz powódki A. L. (1), w ocenie Sądu Okręgowego kwota 600 zł alimentów na rzecz małoletniej, przekraczałaby możliwości zarobkowe pozwanego. Na zaspokojenie jego własnych potrzeb pozostałoby wszakże jedynie około 300-400 zł. Stąd też konieczne było dostosowanie wysokości alimentów do możliwości zarobkowych pozwanego poprzez obniżenie ich do kwoty 400 zł miesięcznie. Obowiązek alimentacyjny względem dziecka ciąży również na powódce, choć aktualnie realizuje ona swój obowiązek, w myśl art. 135 § 2 k.r.o., głównie poprzez osobiste starania o utrzymanie i o wychowanie córki. Winna jednak podzielić się posiadanymi, nawet najskromniejszymi środkami.

W konsekwencji, w oparciu o art. 135 § 1 k.r.o. przyjęto, że kwota alimentów należna małoletniej powódce Z. L. od pozwanego, odpowiadająca jego możliwościom majątkowym i zarobkowym oraz uwzględniająca jej potrzeby wynosi 400 zł.

Wobec powyższego, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmieniono zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że w miejsce zasądzonych alimentów zasądzono od pozwanego na rzecz małoletniej powódki alimenty w kwotach po 400 zł miesięcznie, począwszy od dnia 26 lutego 2015 r., płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca do rąk matki A. L. (1), z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat i oddalono powództwo Z. L. w pozostałej części. Ponadto nie obciążono małoletniej powódki kosztami procesu oraz odstąpiono od obciążania jej kosztami sądowymi zważywszy na charakter zasądzonych roszczeń oraz stosunki rodzinne pomiędzy stronami. W pozostałym zakresie apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu- na podstawie art. 385kpc z przyczyn wskazanych szczegółowo w treści uzasadnienia.

Na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. nie obciążono małoletniej powódki kosztami postępowania odwoławczego, zważywszy na brak innych jej dochodów poza alimentami dostarczanymi przez pozwanego oraz relacje rodzinne pomiędzy stronami.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Leszek Dąbek SSO Gabriela Sobczyk