Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 22 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)

Sędziowie: SO Gabriela Sobczyk

SR (del.) Roman Troll

Protokolant Wioletta Matysiok

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r. na rozprawie sprawy

z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta Z.

o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt VIII Ns 919/12

postanawia:

oddalić apelację.

SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Tatarczyk SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Ca 890/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 20 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy oddalił wniosek, którym Skarb Państwa domagał się stwierdzenia, że nabył z dniem 2 stycznia 1985r. przez zasiedzenie własność nieruchomości zabudowanej, położonej w Z. przy ulicy (...), składającej się z działki (...) o powierzchni 0,0761 ha, dla której była prowadzona dawna księga wieczysta Z. tom 16, karta 604. Sąd ustalił, że w dawnej księdze wieczystej Z. tom 16, karta 604, prowadzonej dla nieruchomości objętej wnioskiem właścicielem ujawniony był A. W.. Zmarł on dnia 29 sierpnia 1960 roku. Jego żoną była A. z domu R., było to małżeństwo bezdzietne. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym dwukondygnacyjnym. W okresie od 1 lutego 1965 roku nieruchomość była administrowana przez Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych w Z., którego następcą prawnym jest Zarząd (...) spółka z o.o. w Z.. W czasie administrowania dokonywane były przeglądy techniczne, a nieruchomość objęta była ubezpieczeniem od ognia i innych zdarzeń losowych oraz od odpowiedzialności cywilnej. Zarząd (...) spółka z o.o. w Z. od 2006 roku uiszcza podatek od nieruchomości. W ocenie Sądu, zebrane w sprawie dowody nie uzasadniały ustalenia, że w 1963 roku Skarb Państwa objął w posiadanie samoistne nieruchomość, której dotyczy wniosek i że od tego czasu nieprzerwanie władał nieruchomością przez wymagany do zasiedzenia okres. Z treści art. 339 k.c., jak wskazał Sąd, wynika domniemanie samoistności posiadania, które oznacza, że ten, kto rzeczą włada, jest posiadaczem samoistnym. Domniemanie samoistności posiadania ma charakter usuwalny. Z przedstawionego przez wnioskodawcę dokumentu zatytułowanego „regulacja stanu prawnego nieruchomości” oraz z pisma Zarządu (...) spółki z o.o. datowanego na 23 listopada 2009 roku wynika, że nieruchomość została „objęta w zarząd” i „była administrowana”. W „regulacji stanu prawnego nieruchomości” wskazano, że Zarząd (...) spółka z o.o. w Z. lub jego poprzednicy prawni, administrowali sporną nieruchomością w okresie od 1 lutego 1965 roku do nadal. Te stwierdzenia wskazują na posiadanie zależne rzeczy. Nie przedstawił wnioskodawca dowodów samoistnego władania nieruchomością przez czas potrzebny do zasiedzenia. Niewykazanie przez wnioskodawcę przesłanek zasiedzenia prowadzić musiało do oddalenia wniosku.

W apelacji wnioskodawca zarzucił sprzeczność rozstrzygnięcia z zebranym w sprawie materiałem dowodowym polegającą na przyjęciu, że nie wykazał on upływu terminu do zasiedzenia nieruchomości, naruszenie przepisów art. 339, 340 i 172 k.c. przez przyjęcie, że pomimo władania nieruchomością wnioskodawca nie był jej samoistnym posiadaczem oraz że nie wykazał terminu zasiedzenia. W oparciu o te zarzuty skarżący domagał się zmiany postanowienia i uwzględnienia wniosku, ewentualnie uchylenia postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego są prawidłowe, znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym. Zastrzeżeń nie budzi dokonana przez ten Sąd ocena prawna ustalonych faktów.

Istotnym elementem stanu faktycznego, który według art. 172 k.c., stanowi podłoże zasiedzenia, jest samoistne posiadanie polegające na władaniu rzeczą jak właściciel.

Przepis art. 339 k.c. wprowadza domniemanie, że ten, kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym.

Skarżący niesłusznie jednak utrzymuje, że po myśli tego przepisu należało przyjąć samoistność posiadania przez niego nieruchomości.

Stan posiadania samoistnego, o którym mowa w art. 336 k.c., tworzy nie tylko fizyczny element władania rzeczą ale również intelektualny element zamiaru władania rzeczą dla siebie.

Dla przyjęcia samoistności posiadania konieczne jest wykonywanie przez posiadacza czynności faktycznych wskazujących na samodzielny, rzeczywisty i niezależny od woli innej osoby stan władztwa. Wszystkie dyspozycje posiadacza powinny zatem swą treścią odpowiadać dyspozycjom właściciela.

Nie zachodzi zarzucana przez skarżącego sprzeczność rozstrzygnięcia z zebranym materiałem dowodowym ani naruszenie prawa materialnego.

Twierdzenia wniosku o sprawowaniu przez Skarb Państwa co najmniej od 1963 roku władztwa nad nieruchomością nie znalazły oparcia w powołanych dowodach, są gołosłowne.

Na fakt samoistności posiadania wskazał wnioskodawca dowody z informacji Zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. oraz z informacji Wydziału Podatków i Opłat Lokalnych Urzędu Miasta Z..

Dokumenty te nie świadczą o tym, że Skarb Państwa władał nieruchomością przez czas potrzebny do zasiedzenia własności.

Dowodu objęcia przez Skarb Państwa nieruchomości we władanie w 1963 roku albo w okresie późniejszym nie stanowi dokument nazwany „regulacją stanu prawnego nieruchomości”, w którym administrator opisał zabudowania, przywołał dane dotyczące przeglądów technicznych obiektu i ubezpieczenia, zaznaczył brak zgłoszenia roszczeń w stosunku do nieruchomości.

Notabene, słusznie Sąd Rejonowy wywiódł, że zapis „regulacji stanu prawnego nieruchomości” dotyczący administrowania nieruchomością przez Zarząd (...) spółkę z o.o. w Z. i przez jej poprzedników prawnych wskazuje na posiadanie zależne rzeczy, a nie jej posiadanie samoistne.

Nie dowodzi zasiedzenia pismo informujące, że na podstawie porozumienia z 31 marca 2006r. podatek od nieruchomości opłaca Zarząd (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Pisma z 22 stycznia 1965 roku Miejskiej Rady Narodowej w Z. nie powołał wnioskodawca jako dowód w sprawie. Uczynił to pismo jednak Sąd Rejonowy przedmiotem oceny wywodząc, że jego treść świadczy tylko o przekazaniu budynku mieszkalnego do administrowania.

Innych dowodów na objęcie przez Skarb Państwa we władanie nieruchomości w 1963r. albo w okresie późniejszym, na fakt i czasokres posiadania nieruchomości wnioskodawca, mimo zobowiązania przez sąd, nie powołał.

Skoro zebrane na wniosek Skarbu Państwa dowody nie pozwalały na stwierdzenie przesłanek zasiedzenia, zasadnie Sąd Rejonowy wniosek oddalił. Zaskarżone rozstrzygnięcie, wbrew zarzutom apelacji, odpowiada prawu – art. 6 i 172 k.c.

Dlatego orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 385 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Tatarczyk SSO Gabriela Sobczyk