Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Hadryś (spr.)

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

SR del. Maryla Majewska - Lewandowska

Protokolant Joanna Gołosz

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K. (K.)

przeciwko D. K. (K.)

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. akt III RC 102/14

1)  prostuje sygnaturę w zaskarżonym wyroku na III RC 102/14;

2)  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  w pkt 1 datę uchylenia obowiązku alimentacyjnego oznacza na 31 stycznia 2012 r.;

b)  w pkt 3 zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 317 (trzysta siedemnaście) złotych tytułem kosztów procesu;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska SSO Krystyna Hadryś SSO Lucyna Morys – Magiera

Sygn. akt III Ca 723/15

UZASADNIENIE

Powód A. K., po sprecyzowaniu żądania, domagał się uchylenia z dniem 1 stycznia 2012 r. obowiązku alimentacyjnego w stosunku do pozwanego syna D. K. określonego w kwocie 400 zł miesięcznie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Twierdził, że pozwany od ponad 3 lat pracuje, obecnie na KWK (...), co oznacza, że od dawna jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Pozwany D. K. uznał powództwo od dnia 1 lutego 2014 r., podnosząc, że do stycznia 2014 r. uczył się w systemie zaocznym w szkole policealnej, a na kopalni pracuje od października 2011 r.

Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej zaskarżonym wyrokiem uchylił z dniem 1 lutego 2014 r. obowiązek alimentacyjny powoda A. K. w stosunku do pozwanego D. K. określony w kwocie po 400 zł miesięcznie wyrokiem Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt III RC 159/09; oddalił powództwo w pozostałej części i zniósł wzajemnie między stronami koszty procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód A. K. jest ojcem pozwanego D. K., urodzonego (...) Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt III RC 159/09 Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej zasądził od powoda na rzecz pozwanego alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 marca 2009 r.

W dacie orzekania pozwany liczył 18 lat, nie pracował i nie posiadał własnych dochodów ani majątku. Przerwał naukę w dziennym technikum i kontynuował ją w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w R. w systemie zaocznym. Pozwany pozostawał w gospodarczej wspólności rodzinnej z matką B. K. i rodzeństwem: 19-letnim bratem M. i 16-letnią siostrą A.. Alimenty na pozostałe dzieci powoda zostały również podwyższone do kwoty po 400 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Powód był zatrudniony w KWK (...) w R., ostatnio na stanowisku elektromontera pod ziemią z przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem netto, bez wypłaty rocznych nagród, w kwocie 2.392 zł.

Pozwany po ukończeniu liceum ogólnokształcącego dla dorosłych, w wieku 20 lat podjął pracę zarobkową. Od dnia 20 listopada 2011 r. jest zatrudniony w KWK (...) na stanowisku młodszego górnika pod ziemią. Pracę wykonuje w oddziale wydobywczym, pracuje również w soboty i niedziele, aby więcej zarobić. Jego przeciętne miesięczne wynagrodzenie netto, bez wypłaty rocznych nagród, wynosiło: w 2011 r. – 2.240 zł, w 2012 r. – 2.827 zł; w 2013 r. – 3.313 zł, a w 2014 r. – 3.537 zł. Pozwany kontynuował naukę w trybie zaocznym w policealnej szkole dla dorosłych, którą ukończył w styczniu 2014 r. Pozwany odkładał pieniądze z alimentów, aby usamodzielnić się i wyprowadzić od matki, ewentualnie w przyszłości kupić mieszkanie. Obecnie wynajmuje mieszkanie, w którym mieszka ze swoją partnerką. Opłata za najem wraz z opłatami za media wynosi około 1.200 zł miesięcznie.

Powód pracuje jako elektryk pod ziemią w KWK (...) i według jego oświadczenia, zarobek do wypłaty wynosi około 2.200 – 2.300 zł miesięcznie. Powód prowadzi dwuosobowe gospodarstwo domowe ze swoją matką, której dokłada do kosztów utrzymania bony żywieniowe oraz 100 zł, 150 zł miesięcznie. W 2010 r. został orzeczony rozwód małżeństwa powoda i B. K.. Powód od około półtora roku nie płaci alimentów na syna M., liczącego 24 lata, pracującego zarobkowo oraz od około roku na 21-letnią córkę A., która również pracuje. Alimenty na rzecz pozwanego były egzekwowane na bieżąco. Na wniosek pozwanego postępowanie egzekucyjne zostało umorzone z dniem 1 listopada 2014 r.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy wskazał, iż z okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie wynika, że podjęcie pracy przez pozwanego i osiąganie przez niego zarobków są podstawą do uznania, że pozwany jest w stanie utrzymać się samodzielnie i w związku z tym nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o. uzasadniająca uwzględnienie powództwa, ale tylko za okres od dnia 1 lutego 2014 r. Dochodzenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego za okres poprzedzający wytoczenie powództwa jest nieuzasadnione i w tej części powództwo podlega oddaleniu. Powód wiedząc, że pozwany pracuje zarobkowo, mógł wystąpić we właściwym czasie na drogę sądową.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c.

Rozstrzygnięcie to zaskarżył powód, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez ustalenie, że obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanego ustał z dniem 31 stycznia 2012r. oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Zarzucił naruszenie prawa materialnego, a to art. 133§ 1 i 2 k.r.o. i art. 135§ 1 k.r.o. poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji oddalenie powództwa za okres, w którym przesłanki te ustały skutkiem uzyskiwania przez pozwanego dochodów z wynagrodzeniem za prace netto w wysokości zaspakajającej potrzeby pozwanego. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany od 2011r. uzyskiwał wynagrodzenie netto bez nagród w wysokości zapewniającej zaspokojenie potrzeb dorosłego mężczyzny w jego wieku. Ustały zatem przesłanki jego uprawnienia do alimentów, którymi w świetle art. 133 § 1 i § 2 są niemożność samodzielnego utrzymywania się lub niedostatek.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje.

Apelacja powoda zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela w całości i uznaje za swoje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, ponieważ ustalenia te znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ten ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c. Orzekając Sąd Rejonowy nie uchybił zasadom logicznego rozumowania, ani też doświadczenia życiowego. Wnioski Sądu pierwszej instancji, co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści dowodów zgromadzonych w sprawie, a zaoferowanych przez obie strony.

Nie mniej jednak Sąd Okręgowy nie podziela oceny prawnej ustalonego stanu faktycznego dokonanej przez Sąd Rejonowy, który dopuścił się błędnego zastosowania prawa materialnego.

Na uwzględnienie zasługuje podniesiony przez apelującego zarzut naruszenia art. 133 § 1 i 2 k.r.o. i art. 135 § 1 k.r.o. W ocenie Sądu Odwoławczego w zakresie zgłoszonego roszczenia uchylenia obowiązku alimentacyjnego od 31 stycznia 2012r., w okolicznościach uzasadniających zasądzenie alimentów na rzecz pozwanego w wysokości 400 zł miesięcznie zaistniały istotne zmiany wskazujące, iż pozwany utrzymuje się od tej daty samodzielnie, uzyskując dochody w oparciu o posiadane wykształcenie. Dochody te niejednokrotnie przekraczają dochody powoda i pozwany nie ma wobec żadnej osoby obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się do twierdzeń pozwanego, iż fakt kontynuowania przez niego nauki stanowi podstawę do utrzymania obowiązku alimentacyjnego w tym okresie , wskazać należy, iż już posiadane w 2011 r. przez pozwanego wykształcenie, pozwoliło mu na faktyczne podjęcie pracy zarobkowej, pozwalającej na zaspokajanie w pełni swoich potrzeb życiowych. Natomiast kontynuowanie edukacji przez pozwanego, stanowi jedynie wybór pozwanego co do poszerzania swojego wykształcenia, nie mniej jednak pozwany w styczniu 2012r. posiadał już określone wykształcenie pozwalające mu na podjęcie pracy zarobkowej i samodzielnego utrzymania się.

Obowiązek alimentacyjny określony w art. 133 i 135 k.r.o. nakłada na rodziców obowiązek przygotowania dziecka do dorosłego życia, co mając na uwadze ustalone okoliczności niniejszej sprawy, nastąpiło po stronie pozwanego w okresie objętym żądaniem pozwu. Sąd Odwoławczy uznał, iż obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanego we wskazanym okresie nie istnieje, albowiem pozostawałby w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 133 i 135 k.r.o.

W rezultacie Sąd Okręgowy uznał, iż wyrok Sądu Rejonowego w dotychczasowej postaci nie mógł się ostać, dlatego też apelacja powoda okazała się zasadną w świetle powyższych ustaleń i w oparciu o przywołane przez Sąd pierwszej instancji normy prawa materialnego.

Sąd Odwoławczy uznał, że stan sprawy daje podstawy do wydania orzeczenia reformatoryjnego i zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że datę uchylenia obowiązku alimentacyjnego oznaczył zgodnie z żądaniem apelacji. W konsekwencji spowodowało to także zmianę orzeczenia o kosztach, zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wobec błędnego oznaczenia w zaskarżonym wyroku sygnatury akt sprawy, na podstawie art. 350 § 3 k.p.c. sprostowano sygnaturę na III RC 102/12.

Na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmieniono zaskarżony wyrok we wskazanym zakresie, orzekając jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w oparciu o art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 ust. 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, przy uwzględnieniu uiszczonej przez powoda od zaskarżonego orzeczenia opłaty apelacyjnej w wysokości 240 zł., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

SSR(del.) Maryla Majewska- Lewandowska SSO Krystyna Hadryś SSO Lucyna Morys- Magiera