Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2023 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. K. (K.)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 1 kwietnia 2022 r., sygn. akt I C 743/20

zmienia zaskarżony wyrok w punktach 1 i 3 w ten sposób, że :

oddala powództwo w uwzględnionej części żądania,

nie obciąża powoda kosztami procesu;

nie obciąża powoda kosztami postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 654/22

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 1 04 2022r. zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda G. K. kwotę 400 euro z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 grudnia 2018r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał wskazane

w uzasadnieniu wyroku regulacje prawne, w tym regulację art. 5 ust. 3 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 02 2004r. zgodnie z którą przewoźnik jest zwolniony od obowiązku wypłaty rekompensaty, jeżeli może dowieść, iż odwołanie lotu zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć, mimo podjęcia wszelkich racjonalnych działań. Następnie dokonała oceny poczynionych ustaleń a w jej ramach stwierdził, że „Z dokumentów przedłożonych przez pełnomocnika pozwanego, nie wynika, iż przedmiotowa naprawa miała związek z uwagi na nieoczekiwane i nagłe uszkodzenie urządzeń nawigacyjnych. Przewoźnik miał więc możliwość i czas na podjęcie odpowiednich działań zmierzających do przesunięcia lotu, bądź wykorzystania samolotu i pilotów mogących wykonać operację startu i lądowania bez użycia naprawionych urządzeń nawigacyjnych (np. podchodzić wzrokowo). Operacje startu i lądowania, co do zasady nie były zakazane”.

W konkluzji wskazał, że „ z całą pewnością nie można uznać za nadzwyczajną okoliczność zwalniającą przewoźnika od odpowiedzialności, remont urządzeń nawigacyjnych na lotnisku K., który był znany przewoźnikowi na co najmniej od 24 września 2028 roku przed startem opóźnionego lotu. Zdaniem Sądu, przewoźnik mógł podjąć racjonalne środki, by uniknąć przedmiotowego opóźnienia”, po czym ocenił, że w tej sytuacji pozwana nie wykazała, że w czasie realizacji przedmiotowego lotu wystąpiły przesłanki zwalniające ją od obowiązku wypłaty powodowi odszkodowania i uznał - we wskazanym w sentencji zakresie – powództwo za uzasadnione.

O kosztach procesu orzekał stosując o regulację art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. w części uwzględniającej powództwo , która wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w uwzględnionej części oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono wskazane w apelacji regulacje prawa procesowego i materialnego w sposób w niej podany.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował dochodzone roszczenia,

a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia

dotyczą faktów bezspornych pomiędzy stronami, które zostały dodatkowo potwierdzone przez informacje zawarte w wiarygodnym materiale dowodowym sprawy.

Pozwana w ramach podniesionych w apelacji zarzutów naruszenia prawa procesowego w istocie kwestionuje dokonaną przez Sąd pierwszej instancji ocenę prawną poczynionych ustaleń faktycznych.

Z tej przyczyny w tej części apelacja tylko werbalnie się odnosi do podstawy faktycznej zaskarżonego orzeczenia i co za tym idzie zarzuty te nie mają wpływu na powyższą ocenę

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji ( art. 387 § 2 ¹ pkt 1 k.p.c.) .

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa i poza zawartą poniżej odmienną oceną prawną - Sąd odwoławczy ją podziela i przyjmuje za własną

(art. 387 § 2 ¹ pkt 2 k.p.c.) .

Dochodzone roszczenia mają prawne umocowanie w art. 5 ust. 1 lit c

i art. 7 ust. 1 lit a rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego

i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania

i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91.

Z poczynionych przez Sąd Rejonowy i bezspornych pomiędzy stronami ustaleń faktycznych wynika, że pozwana nie wywiązała się z łączącej strony umowy (doszło do opóźnienia lotu, na który powód miała wykupiony bilet),

co w świetle przywołanej regulacji prawnej - co do zasady - prowadziło do powstania po stronie powodowej względem pozwanej roszczenie o zapłatę odszkodowania.

Równocześnie jednak z przedstawionych przez pozwaną dokumentów wynika, że depesza (...) weszła w życie 8 10 2018r. o godzinie 10:35,

a przedmiotowy lot miał planowo odbyć się niespełna dwa dni później.

Był to zatem okres zbyt krótki, żeby realnie umożliwić przewoźnikowi lotniczemu podjęcia działań w celu zapobieżenia opóźnieniu wszystkich lotów następujących w pierwszych kilkudziesięciu godzinach po uzyskaniu informacji

o technicznych ograniczeniach możliwości podejmowania lotów „z” i „do” lotniska w K..

Loty te były bowiem ze sobą powiązane, a pozwana (przewoźnik lotniczy ) nie miała wpływu na nałożone wówczas na lotnisku restrykcje i procedury oraz co należy podkreślić przede wszystkim miała obowiązek zadbać o bezpieczeństwo swoich klientów.

Dlatego wbrew temu co przyjął Sąd Rejonowy, wyłączało to co do zasady możliwość startu i lądowania na nim bez użycia urządzeń nawigacyjnych,

gdyż było to zbyt ryzykowne i co należy podkreślić nie było to konieczne.

Dlatego skarżąca słusznie zarzuca, że w zgromadzonym w sprawie materiale należy przyjąć, iż zrealizowana została przewidziana w art. 5 ust. 3 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 02 2004r. przesłanka zwalniająca ją od obowiązku wypłaty powodowi dochodzonej rekompensaty, a to czyniło powództwo bezzasadnym.

Nie znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,

przez co apelacja jest uzasadniona.

W okoliczności sprawy zrealizowały się przesłanki powstania po stronie powoda skutecznego względem pozwanej roszczenia odszkodowawczego (powyżej).

Z tej przyczyny powód mógł i faktycznie pozostawał w przeświadczeniu,

że powództwo jest uzasadnione.

Powoduje to, iż w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek

o którym mowa jest w regulacji art. 102 k.p.c., co uzasadnia nie obciążania powoda kosztami procesu.

W połączeniu z powyższym prowadziło to do zmiany wyroku Sądu Rejonowego w jego zaskarżonej części (w sposób podany w sentencji) przy zastosowaniu regulacji art. 386 § 1 k.p.c.

Reasumując zaskarżony wyrok jest w części wadliwy i dlatego apelację pozwanej jako uzasadnioną uwzględniono, orzekając jak w sentencji

w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w oparciu o regulację 102 k.p.c., z tych samym względów, które legły u podstaw zmiany orzeczenia o kosztach procesu poniesionych przez strony w pierwszej instancji.

SSO Leszek Dąbek