Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sędziowie SO Andrzej Dyrda

SO Anna Hajda (spr.)

Protokolant stażysta Joanna Gołosz

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa P. Ż.

przeciwko G. N. (1)

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. akt V RC 293/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok punkcie 1 i 2 w ten sposób, że za okres od dnia 1 września 2015 r. oddala powództwo;

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach adwokat M. C. kwotę 73,80 (siedemdziesiąt trzy 80/100) zł w tym kwotę 13,80 (trzynaście 80/100) zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej świadczonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

SSO Anna Hajda SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Powódka P. Ż. pozwem skierowanym przeciwko G. N. (1) domagała się podwyższenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie o sygnaturze akt V RC 904/03 z kwoty 270 zł do kwoty 500 zł miesięcznie.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach w punkcie pierwszym zasądził od pozwanego na rzecz powódki alimenty w wysokości po 400 złotych miesięcznie, płatne do dnia 15 każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 stycznia 2015 roku z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 9 marca 2004 roku w sprawie V RC 904/2003, w punkcie drugim orzekł Sąd Rejonowy o oddaleniu powództwa w pozostałej części. W kolejnych punktach orzeczenia zawarto rozstrzygnięcia w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności, nieuiszczonych kosztów sądowych i kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej pozwanemu z urzędu.

Podstawą tej treści rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy.

P. Ż. urodzona (...) jest córką M. Ż.
i G. N. (1). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie oznaczonej sygn. akt V RC 904/03 zasądzono od pozwanego G. N. (1) na rzecz małoletniej P. Ż. alimenty w kwocie po 270 zł miesięcznie w miejsce zasądzonych wyrokiem tego Sądu z dnia 21 grudnia 1998 r. w sprawie V RC 589/96.

Matka małoletniej powódki M. Ż. była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) “ (...) w G. w wymiarze 7/8 etatu. W okresie od 1 maja 2001 r. do 31 listopada 2001 r. jej wynagrodzenie netto wraz z zasiłkiem rodzinnym wynosiło średnio 818 zł. W okresie od 1 grudnia 2001 r. do 31 maja 2002 r. jej wynagrodzenie netto wynosiło średnio 641,01 zł bez zasiłku rodzinnego. Nadto otrzymywała na rzecz małoletniego M. S. alimenty w kwocie po 100 zł miesięcznie. Mieszkała wraz z dziećmi w mieszkaniu, za które czynsz wynosił 230 zł i na które otrzymywała dotację w wysokości 150 zł, ale mimo tego zalegała z opłatami za czynsz za poprzednie lata na łączną kwotę 1.800 zł. Za gaz płaciła 40 zł, a za energię elektryczną 72 zł co dwa miesiące. Abonament telefoniczny uiszczała w kwocie 60 zł.

P. Ż. w roku szkolnym 2003/2004 rozpoczęła naukę w pierwszej klasie Szkoły Podstawowej. Koszt utrzymania małoletniej matka oceniła na 350 zł miesięcznie.

G. N. (2) pozostawał w związku małżeńskim z D. N. (1), z którego to związku miał 3 małoletnich dzieci. Żona pozwanego pracowała otrzymując wynagrodzenie
w wyokości 748,48 zł. Pozwany zajmował wraz z żoną mieszkanie, za które czynsz wynosił 250 zł miesięcznie. Rachunek za prąd wynosił 99,92 zł, przy czym uiszczany był co 2 miesiące. Opłata za gaz wynosiła 100 zł co 4 miesiące. Pozwany nie pracował, począwszy od 24 kwietnia 2001 r. był zarejestrowany w PUP w G. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. W. świadczeń alimentacyjnych przejął za pozwanego Fundusz Alimentacyjny. Zadłużenie pozwanego wobec ZUS wynosiło około 10.000 zł, a wobec małoletniej powódki – według stanu na dzień 2003r. - 7.871 złote.

W roku szkolnym 2014/2015 powódka była uczennicą klasy (...)
w G., gdzie programowo naukę miała ukończyć w czerwcu 2015 roku. Uczyła się w trybie dziennym. Do szkoły dojeżdżała autobusem i za bilet miesięczny płaciła 55 zł. Powódka mieszka
z chłopakiem Z. G. i jego babcią w G. przy ul. (...).(...) od czerwca 2014 roku. Powódka samodzielnie dysponuje alimentami od ojca w wysokości 270 zł. Dokłada się do rachunków za media Pani M. P. – babci chłopaka i przeznacza na to 50-100 zł miesięcznie i do wyżywienia także z tym, że mają wspólną pulę pieniędzy, na którą składa się emerytura pani P., jej alimenty i pomoc rodziców Z. G. od 300-500 zł miesięcznie. Na wyżywienie powódka potrzebuje 300-400 zł miesięcznie, na wymianę odzieży - 100 zł miesięcznie, na środki czystości i do pielęgnacji - 50 zł miesięcznie. Na pomoce szkolne powódka potrzebuje 30 zł miesięcznie, na telefon komórkowy - około 10 zł miesięcznie. Ma komputer ale nie ma drukarki. Jest ogólnie zdrowa. Ma próchnicę około 6-7 zębów, które nie są leczone, ponieważ powódka należy do Przychodni Lekarza (...) w G. i zęby musi leczyć prywatnie. Z cenniejszych rzeczy posiada aparat fotograficzny cyfrowy, który ma 7 lat i kupiła go mama. Powódka wybierała się na studniówkę - sama impreza kosztuje 385 zł, a odzież
z wszystkimi dodatkami plus fryzjer - około 400 zł. Musi mieć strój do egzaminu maturalnego
i minimalnie potrzebuje na to około 150 zł. Powódka chciałaby studiować farmację na Akademii Medycznej i dlatego chciałaby uczęszczać na korepetycje z chemii, a godzina korepetycji kosztuje od 20-30 zł. W szkole uczy się dobrze. Ojciec nie łożył na nią przez ostatnie 12 lat.

M. Ż. zamieszkuje z małoletnim bratem M. S.
w G. przy ul. (...). Osiąga dochód około 1700 zł netto miesięcznie, po potrąceniu zajęć komorniczych w wysokości 350 zł. Pobiera pożyczki z (...) i spłaca je miesięcznie. Matka powódki przeznacza dla córki otrzymywane bony żywnościowe z (...) na zakupy po 10 zł wartości za każdy bon w ilości 4-5 w miesiącu, zaprasza córkę także na obiady 2 razy w tygodniu bądź co najmniej raz w miesiącu.

G. N. (1) ma 39 lat i z zawodu jest cieślą budowlanym, ale w dalszym ciągu nie pracuje – figuruje w PUP w G. od 18.07.2012 r. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Trzykrotnie odrzucono jego wniosek o udział w szkoleniu operatora wózków widłowych. Od 19 lat pozostaje z D. N. (1) w związku małżeńskim, z którego pochodzą małoletnie dzieci: I. N., D. N. (2) i R. N.. Żona D. N. (1) pracuje w Politechnice (...) jako porządkowa i zarabia około 1700 zł netto. Czynsz za mieszkanie wynosi około 280 zł miesięcznie, energia elektryczna - niepełne 200 zł co 2 m-ce, za gaz aktualnie nie płacą bo były duże nadpłaty
i czekają na rozliczenie. Oplata za TV cyfrową Nc+ wynosi 89 zł, za Cyfrowy P. - 79 zł. Używają 5 telefonów komórkowych dla każdego członka rodziny: pozwany i żona płacą po 25 zł na kartę a dzieci doładowują konto doraźnie. Internet kosztuje 36 zł. Pozwany jest zadłużony na alimenty P. na kwotę około 44.000 zł wobec FAL i (...) G.. Rozpoznano u niego ostrą anemię, był 3 dni w szpitalu, dostał 2 jednostki krwi, wykonano badania. Jest pod opieką lekarza rodzinnego, który zalecił leczenie farmakologiczne i magnez, za co zapłacił ostatnio niecałe 40 zł. Pozwany leczy się też na serce i ma kłopoty z ręką. Otrzymał 2 skierowania do pracy, ale go nie zatrudniono z powodu braku kwalifikacji i prawa jazdy. Pozwany utrzymuje się z prac dorywczych, zbiera złom i jest w stanie z tego zarobić 300-400 zł miesięcznie. Nie korzysta ze świadczeń wynikających z ustawy o pomocy społecznej i świadczeń rodzinnych. Na 3 dzieci z małżeństwa pozwany ma zasądzone alimenty w wysokości 1050 zł łącznie.

Z informacji uzyskanych z Powiatowego Urzędu Pracy w G. na dzień 19.09.2014 r. wynika, że urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych na stanowiska: pracownik fizyczny: produkcja i montaż kominków z wynagrodzeniem 1.680 zł brutto, prace fizyczne w lesie - 2.500 zł brutto, pracownik ochrony fizycznej bez licencji – 6,80 zł brutto/h, ulotkarz – 1.200 zł brutto, pracownik budowlany – 1.680 zł brutto, kafelkarz – 3.500-4000 zł brutto, monter wyrobów z tworzyw sztucznych – 1.700 zł brutto, pracownik produkcji – 1.700 zł brutto miesięcznie.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przywołał dyspozycję art. 133 § 1 i 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wskazując, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka istnieje wówczas, gdy dziecko nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Samodzielne utrzymanie oznacza zapewnienie minimum socjalnego, zapewniającego zaspokajanie przez dziecko podstawowych potrzeb życiowych.

Zważył ponadto Sąd I instancji, iż rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138 wymaga, po pierwsze, porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu, po drugie zaś oznacza, że upływ czasu, jaki nastąpił od daty ostatniego wyroku alimentacyjnego do daty orzekania o podwyższeniu alimentów sam w sobie nie może jeszcze przemawiać za zasadnością powództwa.

Od daty ustalenia obowiązku alimentacyjnego ustalonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 09.03.2004 r. w sprawie o syngaturze akt V RC 904/03, na mocy którego G. N. (2) zobowiązany był do zapłaty na rzecz P. Ż. alimentów w kwocie po 270 zł miesięcznie upłynęło prawie 11 lat. Obecnie powódka mimo że jest osobą dorosłą nadal jednak się uczy w ostatniej klasie liceum ogólnokształcącego oraz chce uczestniczyć w korepetycjach z chemii i następnie kontynuować naukę na studiach - farmacji.

Powódka domagała się podwyższenia alimentów z kwoty 270 zł do 500 zł miesięcznie, a więc o 230 zł miesięcznie.

Powódka jest już osobą pełnoletnią, należało więc dokonać oceny czy powinna ona dokładać starań w celu częściowego przynajmniej samodzielnego utrzymania się, a także czy wysokość żądanych alimentów jest odpowiednia do możliwości majątkowych pozwanego i potrzeb powódki.

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie obie te przesłanki należy oceniać łącznie. Przede wszystkim należy zauważyć, iż powódka w dalszym ciągu nie może utrzymać się samodzielnie, ponieważ nie ma wyuczonego zawodu (uczy się w liceum ogólnokształcącym) i zamierza studiować. Ponadto należy dodać, iż powódka ma dopiero 18 lat, a więc jest w wieku, w którym młodzi ludzie pragną uzyskać wyższe wykształcenie. Okoliczności sprawy nie wskazują na to, aby powódka zaniedbywała obowiązki związane z nauką ani też aby nie miała możliwości intelektualnych czy też zdolności koniecznych do ukończenia wybranych przez siebie szkół. Starania powódki o zdanie egzaminu maturalnego i zdobycie wyższego wykształcenia zmierzają do polepszenia sytuacji powódki na rynku pracy i zdobycie zatrudnienia. Niemniej powódka przy podjęciu decyzji o dalszej edukacji musi mieć pełną świadomość, iż jej rodzicie, a w szczególności ojciec, który obecnie nie posiada stałego zatrudnienia, nie ma środków finansowych, które umożliwiłyby opłacenie szkoły wyższej. W związku z powyższym musi rozważyć ewentualność podjęcia nauki w systemie zaocznym, która dedykowana jest dla osób pracujących zarobkowo.

Niezależnie od powyższego, zarówno matka, jak i ojciec zobowiązani są do łożenia na utrzymanie powódki stosownie do jej usprawiedliwionych potrzeb oraz własnych możliwości zarobkowych i majątkowych. Niewątpliwe jest również i to, że osobiste starania o utrzymanie córki P. Ż. podejmuje obecnie jedynie jej matka, poprzez pomaganie jej finansowo i zapewnianie jej opieki. Bez wątpienia matka powódki troszczy się o jej fizyczny i psychiczny rozwój oraz jest dla niej wsparciem w życiu codziennym. Natomiast pozwany nie czyni osobistych starań o przyszłość córki, nie utrzymuje z nią stałego kontaktu, a zatem powinien w większym zakresie przejąć na siebie obowiązek dostarczania powódce środków utrzymania. Trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci i rodzice zmuszeni są dzielić się nawet bardzo szczupłymi dochodami. Należy mieć również na uwadze, iż pozwany ma 39 lat i jest zdolny do pracy. A zatem ma możliwości zarobkowe z racji stanu zdrowia i wyuczonego zawodu – cieśla budowlany. Pozwany wprawdzie jest obecnie zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku i utrzymuje się z prac dorywczych, zbiera złom - jest w stanie z tego zarobić 300-400 zł miesięcznie, ale z informacji uzyskanych z Powiatowego Urzędu Pracy w G. wynika, że są oferty pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem w wysokości od 1.200 do 4.000 zł brutto miesięcznie.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż pozwany powinien partycypować w kosztach utrzymania powódki przekazując na jej rzecz kwotę po 400 złotych miesięcznie. Jest to kwota, która zapewni powódce zaspokojenie najbardziej podstawowych potrzeb utrzymania.

Mając na względzie możliwości majątkowe obojga rodziców powódki oraz zakres jej usprawiedliwionych potrzeb Sąd w oparciu o przepisy art. 133 w związku z art. 135 krio zasądził od pozwanego G. N. (1) na rzecz powódki P. Ż. alimenty w wysokości po 400 złotych miesięcznie płatne do dnia 15 każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 stycznia 2015 roku z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie V RC 904/2003, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji.

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił, uznając je za wygórowane zarówno z punktu widzenia możliwości majątkowych pozwanego jak i usprawiedliwionych potrzeb dziecka ocenianych przez pryzmat stopy życiowej obojga rodziców dziecka, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji.

Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi w pkt 1 na podstawie art. 333 § 1 kpc. O kosztach postępowania Sąd orzekł po myśli przepisu art. 98 § 1 k.p.c.

Z wyżej wskazanym orzeczeniem nie zgodził się pozwany wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w części co obejmującej pkt 1 rozstrzygnięcia w zakresie w jakim zasądzono alimenty ponad kwotę 270,00 złotych miesięcznie. Skarżący zarzucił: - naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 135 krio przez błędną jego wykładnię polegającą na przyjęciu, że podwyższenie alimentów uzasadnione jest usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego i zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego w sytuacji gdy sytuacja materialna i zarobkowa oraz zły stan zdrowia pozwanego wskazują, iż kwota 400,00 złotych miesięcznie całkowicie przekracza możliwości finansowe pozwanego i stanowi zagrożenie dla utrzymania i zaspokojenia podstawowych potrzeb pozwanego i jego rodziny biorąc pod uwagę ponoszone przez niego koszty utrzymania a nie wszystkie potrzeby uprawnionej są usprawiedliwionymi potrzebami uprawniającymi do alimentacji, np. koszt studniówki; - naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 133 krio przez uznanie, że rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka w pełnej wysokości w sytuacji gdy istnieje możliwość minimalnego przyczynienia się dziecka do uzyskania środków na poniesienie kosztów własnego utrzymania; - naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233 kpc przez brak wszechstronnego rozważenia i oceny materiału dowodowego, zwłaszcza w zakresie faktycznych możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego oraz możliwości powódki do uzyskania środków na poniesienie kosztów własnego utrzymania; - sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym materiałem dowodowym mającą wpływ na wynik sprawy.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący domagał się zmiany wyroku w zaskarżonej części tj. pkt 1 przez oddalenie powództwa ponad kwotę 270,00 złotych. Jako ewentualny sformułowano wniosek o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Apelacja zawierała także wniosek o przyznanie od Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu według norm przepisanych, które nie zostały opłacone w całości ani w części za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja częściowo odniosła spodziewany przez skarżącego skutek, a to wskutek zmiany okoliczności faktycznych do której doszło pomiędzy datą orzekania przez Sąd I instancji, a datą niniejszego orzeczenia. Faktycznie bowiem powódka w czerwcu 2015 roku winna planowo ukończyć edukację na poziomie szkoły średniej, zatem przyjąć należy, że po tej dacie uzyska w większym niż dotychczas zakresie możliwość utrzymywania się samodzielnie. Co istotne na etapie postępowania międzyinstancyjnego powódka nie wykazała by kontynuowała naukę bądź zamierzała ją kontynuować, zatem w ocenie Sądu Okręgowego, obecnie roszczenie powódki o podwyższenie alimentów nie zasługuje na uwzględnienie. Doliczając do momentu zakończenia edukacji przez uprawnioną niezbędny czas na poszukiwanie pracy, doszedł Sąd Okręgowy do przekonania, że od dnia 1 września 2015 roku powództwo podlega oddaleniu.

Dlatego zaskarżone orzeczenie podlegało zmianie we wskazanym wyżej zakresie, stosownie do dyspozycji art. 386 par. 1 kpc.

W pozostałej części apelacja nie mogła odnieść spodziewanego skutku wobec trafności zaskarżonego orzeczenia. Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił w sprawie stan faktyczny, wskazał fakty, które uznał za udowodnione oraz dowody, na których się oparł. Z tak ustalonego stanu faktycznego wyprowadził Sąd Rejonowy trafne wnioski, prawidłowo także zastosował przepisy prawa materialnego.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego trafności poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, wskazania wymaga, że Sąd odwoławczy ma ograniczone możliwości ingerencji w ustalenia faktyczne poczynione przez sąd pierwszej instancji. Ewentualna zmiana tychże ustaleń może być dokonywana zupełnie wyjątkowo, w razie jednoznacznej wymowy materiału dowodowego oraz oczywistej błędności oceny tegoż materiału. Jeżeli z materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona. Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności rozpoznawanej sprawy nie sposób przypisać Sądowi Rejonowemu uchybień wskazanych powyżej, które uprawniałyby do ingerencji w treść poczynionych przez ten Sąd ustaleń faktycznych. Prawidłowo także rozważył Sąd I instancji w realiach rozpoznawanej sprawy zarówno zakres możliwości majątkowych pozwanego jak i usprawiedliwionych potrzeb powódki jako uprawnionej do alimentacji. Z jednej strony sytuacja majątkowa pozwanego nie może zostać uznana za tak niekorzystną jak chce tego skarżący skoro np. przy tak szczupłym budżecie pozwany zdecydował się na korzystanie z dwóch dostawców telewizji cyfrowej i co za tym idzie opłacanie dwóch abonamentów telewizyjnych. Z drugiej zaś strony nie można oczekiwać od powódki by na tak ważnym etapie edukacji jakim jest nauka w klasie maturalnej podejmowała działania zmierzające do pozyskiwania środków na swoje utrzymanie. To właśnie pozwany jako ojciec winien wzmóc działania pozwalające na zwiększenie dochodów w tym okresie, celem udzielenia stosownej pomocy finansowej córce.

Reasumując powyższe, apelacja jako pozbawiona uzasadnionych podstaw – we wskazanym powyżej zakresie – podlegała oddaleniu, stosownie do dyspozycji art. 385 kpc.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej pozwanemu z urzędu w postepowaniu odwoławczym orzeczono stosownie do par. 19 w zw. z par. 6 pkt 11 i par. 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSO Anna Hajda SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Andrzej Dyrda